ท้องฟ้า แผ่นดิน ผืนน้ำ เมื่อก่อนนี้ ท้องฟ้า แผ่นดิน และผืนน้ำเป็นเพื่อนรักกัน ทั้ง 3 อยู่ใกล้ชิดติดกัน จนกระทั่งโลกได้กำเนิดพืชและสัตว์ขึ้น แผ่นดินและผืนน้ำจึงมัวแต่เฝ้าดูแลเอาใจใส่พืชและสัตว์ จนละเลยและไม่สนใจท้องฟ้า ท้องฟ้าเองก็เริ่มรู้สึกน้อยใจและได้ถอยตัวห่างออกไป ห่างออกไปทุกทีๆ จนถึงวันที่มีนกตัวแรกออกโบยบิน แผ่นดินและผืนน้ำจึงรู้ว่าท้องฟ้าได้จากไปไกลแสนไกล แผ่นดินและผืนน้ำพยายามส่งเสียงเรียกท้องฟ้า แต่ท้องฟ้าอยู่ไกลมากเลยไม่ได้ยิน นกตัวนั้นจึงอาสาที่จะไปบอกกับท้องฟ้า นกก็บินขึ้นสูง..สูงขึ้น...สูงขึ้น และส่งเสียงเรียก เสียงนกนั้นเบาเกินเลยไปไม่ถึงท้องฟ้า แต่นกสัญญาว่า ต่อไปนี้นกทุกตัวจะบินขึ้นสู่ท้องฟ้า เพื่อน้ำข่าวคราวจากแผ่นดินและผืนน้ำไปบอก แผ่นดินและผืนน้ำรู้สึกเศร้าใจที่เพื่อนรักได้อยู่ห่างออกไปและคิดถึงเพื่อนเหลือเกิน ผืนน้ำพยายามที่จะม้วนตัวเป็นเกลียวคลื่นครั้งแล้วครั้งเล่า ส่วนแผ่นดินก็พยายามยกตัวสูงจนตั้งตระหง่าน แต่นั่นก็ยังสูงไม่พอที่จะไปอยู่ใกล้ท้องฟ้า พระอาทิตย์ซึ่งเฝ้ามองดูเหตุการณ์โดยตลอด ได้บอกกับทั้ง 2 ว่า " เราอาจจะช่วยเหลือเจ้าได้นะ " พระอาทิตย์อาสาช่วยโดยการส่องแสงลงมายังผืนน้ำและแผ่นดิน ทำให้ระเหยกลายเป็นไอขึ้นไปรวมตัวกันเป็นก้อนเมฆ เพื่อลอยขึ้นไปบอกข่าวแก่ท้องฟ้า เล่าเรื่องราวต่าง ๆ เป็นรูปตามที่แผ่นดินและผืนน้ำได้พบเจอมาและบอกว่าแผ่นดินและผืนน้ำคิดถึงท้องฟ้ามาก อยากให้ท้องฟ้าลงมาสนิทแนบชิดเหมือนเมื่อก่อน เมื่อท้องฟ้าได้รับรู้เรื่องราวจึงรู้สึกเสียใจ แต่ก็กลับลงไปไม่ได้" ฉันกลับลงไปไม่ได้หรอก เพราะฉันเติบโตขึ้นและอยู่สูงเกินไป ลงไปไม่ได้แล้ว ฉันได้แผ่ขยายตัวเองจนกว้างขวาง ที่ฉันทำได้ก็เพียงแต่เฝ้ามองดูอยู่ไกลๆ และ โอบกอดแผ่นดินและผืนน้ำไว้อย่างอ่อนโยนเท่านั้น ถึงแม้จะมีนกบินขึ้นมาส่งข่าว แต่ฉันก็ยังคิดถึงแผ่นดินและผืนน้ำและอบากจะบอกทั้ง 2 ว่าฉันเองคิดถึงเพื่อนมากมายเพียงใด " ก้อนเมฆก็ตอบว่า " อยู่บนนี้นานๆ ก็เหงาเหมือนกัน บางทีก็อยากกลับลงไปข้างล่างบ้าง " ท้องฟ้าเลยบอกว่า " ฉันก็เหงาเหมือนกัน แต่ว่าฉันกลับลงไปไม่ได้ แต่เจ้าลงไปได้นี่ ถ้าอย่างนั้นฉันจะส่งเจ้ากลับลงไป และความคิดถึงของฉันหนักมากพอที่จะส่งพวกเจ้าลงไปหมดทั้งท้องฟ้า " จากนั้นก้อนเมฆทั้งหมดก็รวมตัวกันโดยรวมกับความคิดถึงอันมากมายของท้องฟ้า แล้วตกลงมาเป็นหยาดฝน ส่งผ่านความรัก ความคิดถึงมานังแผ่นดินและผืนน้ำ จึงไม่แปลก ถ้าเมื่อใดที่ฝนตกแล้วเราจะรู้สึกคิดถึงคนที่เรารัก คนที่เราผูกพัน และในบางครั้งท้องฟ้าก็ส่งความเหงาลงมาด้วย   Create Date : 31 กรกฎาคม 2549 9 comments Last Update : 31 กรกฎาคม 2549 0:01:01 น. Counter : 1139 Pageviews. Share Tweet

แวะมาอ่าน เคยได้ฟังเรื่องนี้มาเหมือนกัน   โดย: หญิงสาวทะเลทราย 1 สิงหาคม 2549 8:28:30 น.

แวะมาอ่านเหมือนกัน อ่านแล้วเข้ากับบรรยากาศฝนตกช่วงนี้พอดีเลย   โดย: Tony Almeida 1 สิงหาคม 2549 22:07:05 น.

เอามานึ่งหน่อยจิ เห็นบอกว่าเป็นซึ้ง อาจจะเพี้ยน ๆ ไปหน่อย ขอโทษคร้าบบบ   โดย: สตอเบอร์รี่นมเขย่า (<Strawberry Milk Shake> ) 4 สิงหาคม 2549 14:39:19 น.

แวะมาเยี่ยมและอ่านเรื่องราวซึ้งๆ ครับ   โดย: Attjoe (Attjoe ) 6 สิงหาคม 2549 18:15:56 น.

จริงด้วยค่ะ เวลาที่ฝนตกทำให้เราคิดถึงอะไรได้หลาย ๆ อย่าง แล้วแต่ว่าในตอนนั้นเรารู้สึกอย่างไร .... เราก็ควรจะเป็นเพื่อนรักของทั้ง ท้องฟ้า แผ่นดิน และผืนน้ำด้วยนะคะ ช่วยกันรักษาทั้ง 3 สิ่งให้อยู่คู่กับมนุษย์ไปอีกนาน ๆ (..หุหุ สาระจัดเลยวันนี้ ) ...สวัสดียามดึกค่ะ... ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่ส่งให้เจ้าจอมนะคะ ขอให้มีความสุขมาก ๆ ค่ะ แล้วแวะไปเล่นที่ blog บ้างนะคะ   โดย: เจ้าจอมหยู 10 สิงหาคม 2549 2:18:50 น.

เรื่องที่เขียนน่ารักครับ รู้สึกอบอุ่นจังครับ   โดย: mr.pandaba (mr.pandaba ) 28 สิงหาคม 2549 19:14:55 น.

ท้องฟ้าก็อยู่ห่างๆอย่างห่วงๆ *0* ..แลคโตเย่น เองน่อ ตาเต้   โดย: z๐r๐aster (z๐r๐aster ) 29 สิงหาคม 2549 15:28:04 น.

หวาดดีครับ แลคโตเย่น และทุกคนที่เข้ามาชมนะครับ จะพยายามอัพเดทบ่อยๆนะครับ   โดย: taecu 26 กันยายน 2549 2:14:18 น.

มาเยี่ยมเยียนจ้า เจ้าของ blog น่ารักดีเนอะ เหอๆๆๆๆ   โดย: **หิมะใต้พระจันทร์** (**หิมะใต้พระจันทร์** ) 15 ตุลาคม 2549 17:19:30 น.