วันนี้เราต้องบอกลาดอยแม่สลองกลับลงสู่เบื้องล่างของพื้นดินกันแล้วตื่นมาตอนเข้าขับรถไปตลาดกับเพื่อนอีกคนเพื่อไปเสาะหาน้ำพริกบ้านๆตามตลาดสดบนดอยเพื่อนชอบมากๆเพราะว่าเป็นของชาวบ้านแท้ๆทำ ตลาดสดที่นี่เล็กนิดเดียวไม่ค่อบมีอะไรให้ดูมากนักแต่ก็ยังได้น้ำพริกติดมือกลับบ้านกันไปคนละถุงสองถุงข้าวเหนียวเค้านุ่มอร่อยจริงๆนะ ขอบอก

กลับมาถึงห้องเราก็เตรียมเก็บข้าวของแล้วรอร้านเค้กที่อร่อย(มาก) บนดอยเปิดเพื่อจะได้ไปชิม ร้านเค้กอยู่ฝั่งตรงข้ามกับที่พักพวกเรานี่เองก็เลยไม่ต้องใช้เวลาในการเดินทางมากมายเราสามคนสั่งน้ำกันมาคนละแก้วแล้วก็เค้กสองอย่างน่าเสียดายที่เค้กตัวที่เพื่อนอีกคนแนะนำให้ลองกินเค้าไม่มีของเลยได้แค่ชีสเค้กกับเครมบุเล่ แต่ก็อร่อยดีนะ เสียดายเค้กชิ้นเล็กไปหน่อยราคาพอๆกับกินร้านอาหารดีดีในเมืองเลย เค้กก็ตกชิ้นละร้อยนิดๆขึ้นอยู่กับชนิดที่สั่ง สรุปว่าไม่ผิดหวังที่มานั่งเสียอย่างเดียวเจ้าของร้านแอบติสไปนิดนึงเลยเหมือนว่าโลกนี้มีแค่เค้าอยู่ในร้านคนเดียวฮา ฮา แต่พวกเราก็ทำเหมือนไม่มีใครอยู่ในร้านนอกจากพวกเราเหมือนกัน วิน วิน

ออกจากที่พักเจ้าของที่พักจะลดค่าเตียงเสริมให้อีกเพราะว่าเพื่อนเราหิ้วcrispy cream ไปฝากเค้าตอนไปถึงแต่พวกเราไม่ขอรับน้ำใจอันนี้เค้าเลยให้ที่ห้อยโทรศัพท์เป็นของที่ระลึกเจ้าของที่พักที่นี่อัธยาศัยดีมากนะ น่ารักทั้งสองสามีภรรยาเลยถ้าใครจะไปแวะเที่ยวขอแนะนำ "บ้านหอมหมื่นลี้" นะคิดว่าปีหน้าห้องพักของเค้าจะเพิ่มขึ้นเพราะช่วงที่เราไปเค้ากำลังสร้างเพิ่มอีกหลายห้อง

ตามแพลนที่วางไว้ถึงท้องจะอิ่มแต่ก็ขอให้ได้ลองบะหมี่ในตำนานบนดอยแม่สลองหน่อยเหอะนะแวะชิมคนละถ้วย อีกแล้วที่บะหมี่ีมีแต่หมูเพื่อนอีกคนก็เลยได้แค่นั่งเล่นโทรศัพท์(ขอโทษนะเพื่อน) อยากจะบอกว่าเราเฉยๆกับบะหมี่เจ้านี้นะเส้นโอเคแต่น้ำซุปไม่ค่อยมีรสชาดเท่าไหร่ อาจจะเป็นเพราะว่าเราสั่งแห้งด้วยมั้งเอาไว้คราวหลังถ้ามีโอกาสได้ไปอีกจะสั่งบะหมี่น้ำมาชิมใหม่

ลงจากดอยแล้วคราวนี่วิ่งอีกทางมาออกทางฝางก็เลยได้แวะสวนส้มเพื่อเข้าห้องน้ำ (แป่ววววว)จริงๆคืออยากแวะเช็คอืนท์อวดชาวบ้านว่าชั้นมาแล้วนะสวนส้มอ่ะเดินไปถ่ายรูปกันคนละแชะสองแชะ เสร็จแล้วก็มึกน้ำส้มคั้นสดๆคนละขวด(ส้มฮันนี่เชียวนา) ขวดละ 35 บาทแล้วก็สอยส้มมาอีกสองถุงเล็กเพื่อกินระหว่างทาง เสร็จภารกิจก็ขับยาวถึงเชียงใหม่เลย

ถึงที่พักเราเลือก Le Meridien Chiangmai เป็นที่ซุกหัวนอนคืนนี้ด้วยความที่ได้ราคามิตรภาพมาไว้ในครอบครองเอาของเข้าที่พัก นั่งโม้กับพี่ชาย (พี่ท๊อป)ที่ไม่ได้เจอกันนานแล้วตั้งแต่สมัยเปิดโรงแรมด้วยกันที่เชอราตันกระบี่ ตอนนี้เป็นใหญ่เป็นโตอยู่ที่นี่เค้าก็พาไปนั่งดื่มมอคเทลที่บาร์ของโรงแรม จิบไปโม้ไปได้เวลาออกเดินทางไปหาข้าวกินแล้วเพราะว่านัดเพื่อนของเพื่อนไว้อีกเลยต้องบอกลากันตรงนี้