สวัสดีครับตาพรานบุญ

แหมเขินจัง ผมมาประเดิมเลยนะครับ
เวลาเห็นคุณไปคอมเม้นท์ที่บล็อกของปลายแปรงคุณเขียนเป็นกลอน
ผมก็นึกอยู่ในใจว่า
คุณนี่ต้องไม่ธรรมดาแน่เลย

เพราะอย่างน้อยคุณก็เขียนฉันทลักษณ์ได้ (ส่วนเนื้อหานั้นก็ต้องตามอ่านกันอีกที และต้องอ่านที่เขาเขียนมากๆจึงจะรู้ว่า เขาคือกวีใช่ไหรือไม่ ?)

วันนี้เข้าบล็อกคุณเห็นรูปเขียน คาดเดาว่าน่าจะเป็นฝีมือคุณใช่ไหมครับ ?

นี่คนเขียนรูปได้ย่อมไม่ธรรมดาอีกสำหรับผม

ที่พูดอย่างนี้ผมไม่ได้มีเจตนายกยอหรือกล่าวเกินจริง

แต่สำหรับผมแล้วใครเขียนบทกลอนหรือเขียนรูปได้ ผมยกให้เป็นคนพิเศษไว้ก่อน
และในเวลาต่อมาก็ดูว่า เขาเป็นคน "อย่างไร"

ตรงนี้ก็ถือว่าเราทำความรู้จักกัน
อยู่ภูเก็ตเข้าไปอีก ผมรู้จักคนทางใต้ไม่น้อยเหมือนกัน

แล้วค่อยคุยกันใหม่นะครับ

ก๊อก.ก๊อก.. มาแว้วว ไม่น่าเชื่อทำเป็นแหะอิอิ
สวยดี เรียบๆแต่ไม่จืด

รูปไหนที่ชอบ ขโมยไปแปะข้างฝาบ้านเราได้ป่าวอ่ะ ((ห้ามคิดกาตังน่ะ บ่อจี๊))

..ตามมาเยี่ยมจากบล็อกพี่ปลายแปรง
ต้อนรับแก๊งค์ชาวบล็อกใหม่ในวันนี้
นกขอมาชื่นชมและยินดี
กับคนใหม่คนนี้..ตาพรานบุญ

ด้วยชื่นชอบบทกวีที่ไพเราะ
อ่านเสนาะด้วยสัมผัสที่เกื้อหนุน
ใช้ภาษาถูกใจละไมละมุน
จารจิตอุ่นฉันทลักษณ์อักษรา

ขอถามนิดเถิดนะคงจะบอก
เป็นคนเดียวที่เคยหยอก..ใช่ไหมหนา
เคยไปทักทายกันวันผ่านมา
ใช้ชื่อ.."พราน"..คำที่ว่า ไม่มี.."บุญ"

ก็มาขอ สวัสดี แค่นี้ก่อน
แล้วจะย้อนมาใหม่ไมตรีหนุน
มาทำความรู้จัก..ตาพรานบุญ..
ให้อบอุ่น..ด้วยไมตรี..ที่นี่เอย..

อะเหอ.....อะเหอ......ท่านพี่

หลวมตัว หลวมใจไปแล้วใช่ไหม......
บอกป้าๆ ยายๆ แถวอิงเลมาร่วมซาแดงความดีใจด้วยสิ...

แต่ว่า.....รูปในไฟล์น่ะหล่อไปอ๊ะป่าว...
ทำให้จินตนาการหวาดเสียวเชียวนาท่าน....

แล้วฝากบอกน้องนก(คนสวยข้างบนน่ะ) ใช้พี่ท่านใช้ตาพรานบุญไปเหอะ...คนอยากแก่....มันห้ามใจกันได้ที่ไหนล่ะ

ปลายแปรงยังอยากสาวสามพันปีเลย.....ว่าจะทำมัมมี่อยู่เนี่ย....

เอาดอกไก่แดงมาให้ดู...จะบอกว่ามันแอบออกดอกใหม่แล้วตรงโคนต้นมะเฟืองที่เคยจอดรถน่ะ..
ปลายแปรงก็เขียนตอบไว้ที่บล๊อคตัวเอง...ก็ว่าอยู่เชียวมันทะแม่งๆอยู่.....

โห.....ไก่ตาแตกของจริงเลยท่าน
แอบมาทำบล๊อคไม่บอก ไม่เซ่นเจ้าที่มั่งเลยนะ....

ก้อมาเก็บ "ตาพรานบุญ" ไปแปะบ้านเป็นที่เรียบร้อยแล้วขอรับท่าน

เอ๊า.....เอาอีตาเรียวมายินดีอีกคนดีกว่า
รู้สึกว่ายังงัย...ยังไง ตาพรานของเราก็เหมาะกะเรียวซะเหลือเกิน

หากใครถามคนไหนฮีโร่ของฉัน
หนึ่งในนั้นบอกได้เลยว่าคือเขา
ฉันชื่นชอบมโนราห์แต่วัยเยาว์
ก็เพราะเขาพรานบุญมโนราห์
หน้ากากแดงสะพายย่ามก็สีแดง
คอยยื้อแย่งหยอกเย้าเจ้าปักษา
เอาบ่วงบาทไล่คล้องมโนราห์
แล้วทำท่าทางทะลึ่งตึงตัง
มาวันนี้ตัวฉันนั้นเติบใหญ่
จึงหวนให้กลับคืนฟื้นความหลัง
ขอใช้ชื่อพรานบุญเป็นพลัง
สืบสรรค์สร้างงานศิลป์ทักษิณคดี
..............

ท่านโดม
คารวะ..ท่านโดมประเดิมแดน
เป็นศรีแคว้นแดนอักษรของข้าน้อย
พญาโดมแห่งขุมคำดำเนินรอย
ให้พรานน้อยเรียนรู้ดำเนินคาม


ขอบใจนะมะลิ
อิอิหนูทำได้
ขอบใจที่มาทักทาย
แด่สหายกินเตี๋ยวเดี๋ยวเลี้ยงเอง.


คุณนก
ดีใจที่ท่านมา เยี่ยมเรือนข้าคนบ้านใต้
ท่านมาจากแดนไกล น้อมรับไว้เชื่อมไมตรี


ปลายแปรง
ท่านปลายแปรงแห่งบ้านปลายวา
มาเยือนข้าซาบซึ้งใจเหลือหลาย
ขอเชิญท่านทัศนาตามสบาย
แด่สหายด้วยจอกนี้นารีแดง

ตาพรานบุญ

ดูภาพเมฆฝนแล้วใจหวิว ๆ คล้ายจะเป็นลม
ชื่อภาพว่า มองจากเรือนพราน แสดงว่าเรือนของท่านอยู่ในบรรยากาศ และวิว ที่ดีมาก ๆ

บรรยากาศดีมากเลยพี่แพร รูปนี้เขียนนานแล้ว แต่เมื่อคืนลมแรงมากเล่นเอาต่อมกวีพุ่งพล่านเลย หลังคาแทบพังแน่ะ จู่ก็มา จู่ๆก็ไปอยู่ๆก็หยุดเสียเฉยๆทำเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น นี่แหละหนาเขาว่า "สาวพังงา ฟ้าภูเก็ต"เอาแน่เอานอนไม่ได้

อธิบาย"สาวพังงา ฟ้าภูเก็ต"คนที่นี่เขามักจะเปรียบเปรยกันอย่างนี้ ด้วยภูเก็ตทะเลล้อมรอบ ลมฝนพัดมาเมื่อไหร่ก็ได้ ฟ้าใสๆอยู่ตะกี้แต่อีกประเดี๋ยวทั้งลมทั้งฝนซะงั้นมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย นี่แหละฟ้าภูเก็ต
"สาวพังงา"ด้วยลักษณะทางภูมิศาสตร์อีกเช่นกัน พังงาเป็นจังหวัดที่ใกล้ภูเก็ตที่สุดจะไปจังหวัดไหนก็ต้องผ่านพังงา ทำให้มีรถโดยสารทั้งวันสะดวกแก่การเดินทางเป็นอย่างยิ่ง เคยได้ยินหลายคนพูดว่า"เพิ่งคุยกันอยู่ตะกี้ โทรไปอีกที อ้าว...ไปอยู่พังงาซะแล้ว (ต้องมาอธิบายเพราะกลัวโดนสาวพังงาประท้วง)

ภาพวาดฝีมือเยี่ยมยอด
บทกวีที่เอื้อนเอ่ยก็ยอดเยี่ยมค่ะ

เก่งคาด

ยินดีที่รู้จักค่ะ

มาลงชื่อขึ้นบ้านใหม่ด้วยคนค่ะ...

มาดูภาพและอ่านกลอนครับ

Thanks for visited to my blog...

and nice to meet U kha...

sorry...now I can't write Thai

when everything is comfortable

I'll come again...nakhaaa

Wow...

Did you paint the painting by yourselves kha?

Love it so much kha!!!

Also love your poem...

Very nice to meet you naa kaa.

สวัสดีค่ะ ตาพรานบุญ
งามทั้งถ้อยคำแลภาพ

"ตาพราน" ดูอายุแล้วนับว่า หนุ่ม แต่สำนวน ตา จริงๆนะ

ขอบคุณที่ไปเยี่ยมบล็อกค่ะ

Kha...dai kha...I will up my blog when i have time naa kaa.

Wish to see your works soon too kha.

Thank you so much naa kaa...

CSULB@FineArt จะรอชมภาพวาดงามของท่านนะ แบ่งๆกันชม อิอิขอบคุณอย่างแรง.
นกแสงตะวัน
เจ้านกแสงตะวันบินผ่าน...เป็นเกียรติๆ

คุณนกคงต้องแบ่งปันกลวิธีในการแต่งกลอนให้พราน ป.4ได้ศึกษาบ้างแล้วล่ะ

สาวแก่นขอน
"ฉันไม่ใช่ลูกอีสานหรอกแต่มีปลาร้าสับติดบ้านเสมอ"พรานชวนชิม ไม่บ่น
คนทับแก้ว
"ซูมา...เรลูชิตา... พรุ่งนี้ก็สายเสียแล้ว"

ปางหวัน
ปางหวัน=ยินดีจ้า บายดีหม้าย......?
กระถินริมเล
่หนึ่งพันห้าร้อยไมล์ทะเลไทยมีกระถินกี่ต้นที่ขึ้นริมเล?
มะลิ,เจ๊อ้วน,น้องหลง สาวงามสามสมัย(รักเด็ก) ขอบใจจ้า
พี่แพร
ขอบคุณอย่างสูงขอรับ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยเน้อ...โปรดชี้แนะข้าน้อยด้วย
ท่านปลายแปรง
ล้อหมุนไปกี่ก.ม.แล้วล่ะ ช้าๆนะเจ๊

มาคารวะคุณตาพรานบุญค่ะ แจ่มทั้งภาพ แจ่มทั้งบทกลอน บอกได้คำเดียวว่าฝีมือค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณตาพรานบุญ

แว๊บมาขอบคุณที่ไปเยี่ยมที่บล็อคร้างๆน่ะค่ะ
อดแปลกใจไม่ได้จริงๆ ที่มีชื่อใหม่ๆเข้าไปทัทาย เพราะแทบจะร้างลาบล็อคแก๊งค์ไปนานมากแล้วน่ะค่ะ

ที่แปลกใจกว่าคือ ไม่น่าจะมีใครรู้จักรอยคำมากนัก เพราะนอกจากห่างไปนาน ตอนไม่ห่าง ก็ไม่ค่อยออกนอกบ้าน(บล๊อคซักเท่าไหร่)

เลยแวะมาทักทาย
ช่วงนี้ยุ่งมาก พอกับสุขภาพไม่ค่อยดีพอจะเขียนอะไรค่ะ

ขอให้มีความสุขกับการมีพื้นที่ในนี้นะคะ

ปล... ว่าแต่ แถวนี้มีนางกินรีให้จับเหรอคะ
วีรบุรุษในใจตาพรานฯ...แปลกจริงๆค่ะ ชอบใช้บ่วงลวงล่อจับคน !

สายลมเลเห่ไล่ปลายคลื่นซ่าน
สู่ปราการหินโสโครกโหยไห้
............

ตาพรานบุญ เป็นนักเขียนรึเปล่าคะ
เขียนได้ดีจัง...

iamorange
l;สวัสดีชาวโลก


รอยคำ
ฉันก็ยุ่งเหมือนกันแต่...เสพติดบล็อคเข้าให้แล้ว ที่เข้าไปเยี่ยมเพราะที่นั่นมี"รอยคำ"

แซนด์ซี
ไว้ว่างๆฉันจะเข้าไปอ่านอีกครั้งนะ

ยิปซีสีน้ำเงิน
ป่าวเป็นนักเขียนจ้า...เพิ่งเขียนนี่แหละ พอดีเห็นคลื่นแถวบ้านมันรบเร้าหินโสโครกอยู่ทุกวัน(สงสัยชาติก่อนคงเป็นมโนราห์ หนังตลุงเห็นเป็นไม่ได้...น้ำตาแห่งความปลื้มปิติมันรินหลั่ง)

สวัสดีค่ะ ยินดีที่ไปเยี่ยมบล็อกนะคะ

โอ๊ว.. ว๊าว.. มาบลอกนี้..มิกล้าเม๊นท์
เพราะว่าเห็นลายเส้น..แลลายสือ
มีป้อชายใส่โสร่งชะอุ๋ย..เปิดสะดือ
ภาพล่างนั้นคือ..ฝีมือใคร ?

ยิ่งอ่านเม๊นท์เพื่อนบลอก..ยิ่งต้องอึ้ง
และต้องทึ่งในฝีมือ..กวีใหญ่
ส่วนข้าพเจ้าต้องหลบ..ในทันใด
เพราะมั่วได้แค่นี้..ดีถมเอย...

ไปล่ะค่ะ ...

ท่านพราน


"คุณนกคงต้องแบ่งปันกลวิธีในการแต่งกลอนให้พราน ป.4ได้ศึกษาบ้างแล้วล่ะ"

...หมายถึงนกคนนี้หรือเปล่าคะ ยังไงล่ะก็ ขอตอบแล้วกันค่ะ...

นกแค่คนเขียนกลอนสมัครเล่นค่ะ เขียนด้วยความชอบ โดยไม่ได้มีกลวิธีอะไรเลย จะมีก็แค่ จดจำฉันทลักษณ์ของบทกวีแต่ละประเภทให้ได้ และยึดถือไว้ ซึ่งจำได้ตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม

นอกจากนั้นอ่าน และ เขียน เท่าที่จะทำได้ค่ะ เป็นการฝึกใช้ภาษา ใช้คำ

ยังนึกอยู่เลยว่า นี่ถ้าเลือกเรียนสายภาษา น่าจะทำได้ดีกว่านี้

เท่าที่นกลองพิจารณาดู ท่านพรานน่าจะทำอะไรได้หลากหลายและดีมากกว่า ไม่ว่าจะเป็นภาษาในการเขียน การสื่อความ และโดยเฉพาะ ภาพวาด ซึ่งนกไม่มีความสามารถด้านนี้เลยค่ะ

เลือดขึ้นหน้าสันดานกาถูกหมิ่น
แหวกสายสิญจน์สำรวมมุ่งมาหา
ศิลปากรกำแพงกั้นมหาจุฬา
จึงด้นมากล่าวหาว่าดูแคลน
............
ทนไม่ได้ชายผ้าเหลืองมันร้อนผ่าว
เหตุใดเล่าจึงเสียดสีที่หวงแหน
มาปิดล้อมมหาลัยร้องให้แบน
แล้วเอาแผ่นโปสเตอร์มาห่มกาย
...........
นอนทุรนทุรายแหกปากร้อง
ให้ตากล้องรุมถ่ายภาพสื่อความหมาย
ป่าวประกาศศาสนาจะวอดวาย
จะเสียหายหากปล่อยให้ได้รางวัล
.............
"ภิกษุสันดานกา"ว่าหยามเหยียด
ยั่วยุยงคนให้เกลียดสงฆ์หรือนั่น
พระพุทธองค์ทรงสั่งสอนอะไรกัน
ทุกข์เหล่านั้นให้ไตร่ตรองด้วยปัญญา
.............
แล้วอย่าไปยึดมั่นมันเอาไว้
อย่าเอาใจจับที่ทุกข์นั่นเลยหนา
ให้ปล่อยวางว่างแล้วค่อยพิจรณา
ศิลปินว่ามาจริงหรือไม่
..............
อลัญชีมีเกลื่อนเมืองในยามนี้
เสพโลกีย์ปลุกเสกเลขโบ้ยใบ้
มารศาสนามาแฝงน่าเศร้าใจ
เป็นเหตุให้ศิลปินสะท้อนมา
...........
ว่า"ภิกษุสันดานกา"ยังมีอยู่
เมื่อรับรู้ให้สะสางสงฆ์เถิดหนา
เพียงตัวเดียวอย่าให้เหม็นทั้งเข่งปลา
ให้ศาสนาดำรงอยู่คู่โลกเอย.
สาธุ

โดย: ตาพรานบุญ

ท่านพราน..

จากบล็อกของนกที่ท่านไปถามไว้
"แม่นกเป็นครูเหรอ ฉันนั้นร้างลาการเรียนรู้มานานแล้ว จำได้แค่กลอนหก ,แปด,กลอนเปล่า เขียนคำยังผิดๆถูกๆเลย อย่าถือนะ แต่อยากให้ชี้แนะข้าน้อยด้วย"

นกไม่ได้เป็นครูค่ะ ท่านพราน และจากคอมเม้นท์"ภิกษุสันดานกา" ข้างบนนี้ นกว่า ท่านพรานชำนาญการยิ่งกว่านกมากมายหลายเท่า นกเองก็เพิ่งจะฝึกเขียนไม่นานนี้เอง ไม่กี่เดือน ก่อนหน้านั้นก็เคยเขียนแค่สมัยเรียนมัธยมค่ะ

บทประพันธ์ทั้งโคลง ฉันท์ กลอน นกก็ยึดการกำหนดฉันทลักษณ์แล้วจึงลองลงมือเขียน ขัดเกลา ถ้าอยากหาคำสละสลวย ไพเราะ ก็จะหาดูจากพจนานุกรมนะคะ

บทข้างบนนี้ ท่านพรานเขียนได้ดีนะคะ ทั้งเนื้อหา สาระ และการกำหนดฉันทลักษณ์ของกลอนแปด

เรียก ท่านพราน ได้หรือไม่ หรือควรจะเรียกว่าอะไรดี กรุณาแนะนำด้วยนะคะ

ฉันเพิ่งเริ่มเขียนครั้งแรกก็วันที่29กันยายนที่ผ่านมานั่นแหละ ช่วงนี้เริ่มเคลิ้ม เริ่มสนุกกะงานเขียน ทำเอาเสียงานเสียการ การรู้จักบล็อกแก็งค์ทำให้เราได้พูดคุย ออกความเห็นอะไรบางอย่าง......ในความเงียบที่มีเสียงสะท้อนกลับมา เรียกไงก็ได้ดูที่ประวัติแล้วกันฉันอาจรุ่นน้องเธอนะ

แจม (ชื่อเล่นของสีน้ำฟ้า) เห็น "ตาพรานบุญ" วอบแว้บ ไม่แน่ใจว่าห้องเฉลิมไทยไหม..

ชื่อชวนสะกิดใจ.. เห็นอีกที น่าจะห้องกวี

อืม.. นี่ตามมาจากบ้านพี่โดมค่ะ..

ยินดีที่รู้จักนะคะ.. ชอบภาพล่าง.. เพราะเป็นคนที่ไม่ค่อยรู้จักมุมมองของภาพศิลป์นัก..

มองเป็นแต่สวยกับไม่สวย(ในความคิดของตัวเอง) ไม่ค่อยได้อ่านจินตนาการของจิตรกร (เพราะความรู้น้อย)

มัวแต่วงเล็บ.. จนแทบจะลืมบอกไปว่า.. ชอบภาพล่างเพราะเคยมีคนเรียกสีน้ำฟ้าว่า "สีฝน"

สีของฝนก็สวยนะคะ.. เศร้าๆ แบบงดงาม

ให้อ่านมาตั้งนาน ตั้งหลายวงเล็บสรุป..ที่แท้ก็เข้าข้างตัวเอง (ฮา)

เพลงเราะ ขอบคุณๆ
อ้าวแล้วคำถามล่ะ เทคนิคอะไรเหรอ
.............................................
คำถามที่ท่าน "ตาพรานบุญ" ฝากไว้

สาวฯ ต้องขอพระอภัยมณี ผีเสื้อสมุทร เจ้าค่ะ
ไม่สามารถตอบ เพราะไม่ได้วาดภาพด้วยฝีมือของข้าเจ้า
คนที่จะบอกกล่าวเล่าให้พ่อพรานอ่าน (ฟัง) ได้คือ
ด.ช.ตะวันออกไม่แพ้ จ๊ะ
(แล้วถามให้เด้อ)

ขอบคุณสำหรับกลอนที่ไปเขียนคอมเม้นท์ไว้ในเรื่อง "ภิกษุสันดานกา"

ทนไม่ได้ชายผ้าเหลืองมันร้อนผ่าว
เหตุใดเล่าจึงเสียดสีที่หวงแหน
มาปิดล้อมมหาลัยร้องให้แบน
แล้วเอาแผ่นโปสเตอร์มาห่มกาย


สำหรับกลอนท่อนนี้ผมมีรูปประกอบด้วย
เพราะเอามาจากหนังสือพิมพ์
แต่เห็นแล้ว "ความจริง" ที่ไม่ได้ผ่านงานศิลปะ เลยดูแล้วเห็น มันรู้สึกอุจาดมากกว่า
(เห็นภาพนั้นต้องถามว่า สติหายไปไหน -กลับบ้านด่วน)
เลยไม่อยากเอาลงบล็อก

คนบ้านใกล้เรือนเคียง

เอาไว้เดินสายเหนือ-ตะวันออก เสร็จแล้ว น่าไปเยี่ยม "เรือนพราน" นะคะ

หุหุ

คนบ้าเห่อ "อยากไป" (ท่องเที่ยวทั่วๆ) ใจจะขาด อย่าถือสานะคะ

พี่พราน

เรียกพี่พรานนะคะ อันเนื่องจากดูประวัติแล้ว นกเป็นน้อง

ที่เพิ่งเริ่มเขียนครั้งแรกก็วันที่ 29 กันยายน ที่ผ่านมา ครั้งแรกที่บล็อกแก๊งค์ ใช่มั้ย เก่าที่ไหนมาใหม่ที่นี่หรือเปล่าคะ

ทำบล็อกก็สนุกดีนะคะ สนุกกับการตกแต่ง สนุกกับการพูดคุยผ่านตัวหนังสือ ยินดีต้องรับสมาชิกบล็อกแก๊งค์ที่ชื่อ ตาพรานบุญค่ะ

สิ่งที่ภิกษุท่านนั้นทำลงไปคือ การนอนบนถนนแล้วเอาโปสเตอร์มาห่มร่างนั้น ในทางศิลปะก็มีทำเหมือนกันเรียกว่า Performanceartจ้า...แต่ต้องขึ้นอยู่กับเจตนาด้วย

คุณตาพรานบุญคะ ทำไมเข้าบล็อกใหม่ไม่ได้คะ

แงแง จาโพสอีกอัน แต่โพสไม่ได้อ่ะ เค้าเขียนว่าต้องสมัครสมาชิก ไม่มีกาตังสมัครอ่า ทำไงดี

สมัคดิ อินเตอร์หน่อย งานเร่งไว้ค่อยคุยกันนะ

เก่งจังเลยคะ พี่ดีใจมาก
ที่เด็กรุ่นใหม่ๆก็ยังไม่ลืมของเก่าๆ
วิถีดั้งเดิม

ชื่นชมมากๆคะ

สุข ทุกข์ เหงา เท่ากับ ชีวิต

สวัสดีปีใหม่คะ

ขอให้พบความสุขเยอะๆนะคะ

ผ่านไปเกือบเดือน

เวลากลับมาอ่านอีกรอบก็อีกอารมณ์ อีกความรู้สึก
นี่ถ้าเป็นปลากระป๋องคงต้องโยนทิ้งเพราะหมดอายุ
แต่นี่เป็นเหมือนใบขับขี่ตลอดชีพ
อ่านได้ตลอดชีพเลย