สวัสดีค่ะพี่พราน
บทกวีเพราะ
ภาพสวย
เพลงก็เพราะ
ชอบมากเลยค่ะ

มาอ่านค่ะ

อยากเขียนอะไรได้แบบนี้บ้างจัง...

..........

เรื่อง ภาพ เพลง...ทุกอย่างเข้ากันหมดเลยนะคะ

เป็นผู้หญิงจริงๆค่ะ...

ระหว่างความเฉื่อยชากับรอเวลาและโอกาส
สิ่งไหนนะที่ฉุดรั้งเราไว้ จากการเริ่มต้นใหม่

เหมือนรู้ใจเลยนะคะพี่พรานบุญ
คิดไว้ในใจเหมือนกันค่ะว่าอยากทำตุ๊กตาผ้าในแบบของตัวเอง เพราะความเฉื่อยชารึป่าวนะที่ความคิดยังไม่ไปถึงไหนซะที

หวัดดีครับตาพราน

เป็นเรื่องจริงนะครับ คนเราต่างถนัดไปคนละแนวทาง อย่างของคุณ ใครจะคิดว่า สามารถเอาเศษไม้ที่เกลื่อนตามชายทะเล มาถักทอเป็นเรื่องราวได้ เรื่องนี้ของคุณ ทำให้ผมต้องย้อนกลับไปอ่านเรื่องเก่าๆอีกครั้ง

"การหายไปของคนในพื้นที่" ความคิดสร้างสรรดีมาก ผมให้คุณ 100 เต็มนะครับในเรื่องนี้

คิดได้ยังไง เก็บลูกหูกวางมาเรียงเป็นรูปคน เล่าเรื่องราวประกอบ ชอบจริงๆนะ ไม่ได้ยอ

ผมคนบางเนียงโดยกำเนิดครับ แต่มาอยู่ภูเก็ตนานพอสมควรแล้ว สร้างหลักปักฐานที่นี่ บ้านเดิมให้ฝรั่งเช่าครับ

ขอบคุณนะครับที่เข้ามาเยี่ยมผม มาบ่อยๆก็ดีนะครับ

อ่านแล้ว ทำให้เกิดกำลังใจว่า คนเราไม่มีคำว่าสายเกินไป

เมื่อพร้อมจะเริ่มต้นใหม่ ความหวังยังคงมีอยู่ต่อไป

ขอบคุณนะครับที่เข้ามาชมภาพเขียนและเรื่องเล่า

"สูบน้ำจับปลา"

หวัดดียามดึกคับ

สวย+เพราะ

~ดูรูปแรก นึกว่าเห็ดอะ
สงสัยตาไม่ถึงแหะ
......
เล่น facebook ป่าว ไปแอดเราด้วย

สวัสดีครับ

แวะมาอ่านงานดีๆ และภาพสวยๆ ครับ...เพลงก็เพราะ....อาร์ตจริงๆ เลยครับ.....ชอบๆๆๆๆๆๆ

มาทักทายค่ะพี่พรานบุญ

Love the photos... wish my Thai was good enough to be able to read the text...