วันคล้ายวันเกิดของผมเวียนมาถึงอีกครั้งแล้ว

มันทำให้ผมย้อนคิดอะไรไปตั้งหลายอย่าง...........

วันนี้เมื่อยี่สิบกว่าปีก่อน เป็นวันที่แม่เจ็บที่สุด แต่ขณะเดียวเป็นวันที่ทั้งพ่อและแม่ของผมมีความสุขมากเช่นกัน

และผมเชื่อว่าผมได้ทำให้ท่านทั้งสองมีความสุขเช่นนั้นมาจนถึงทุกวันนี้

วันนี้จึงเป็นสิ่งพิเศษสำหรับผม

วันคล้ายวันเกิดผมที่ผ่านมา ในวัยเด็ก เป็นช่วงที่ตื่นเต้น

เพราะจะได้ของขวัญ ได้เป่าเทียน กินเค้กก้อนโต มีเพื่อนๆแถวบ้านมาร่วมฉลองวันเกิด

ผมเคยถามแม่ตามประสาเด็กว่าวันเกิดผมมีความสำคัญยังไงบ้าง

เพราะพี่สาวผมเกิดตรงกับวันฉัตรมงคล เลยอยากให้วันเกิดตัวเองตรงกับวันสำคัญอะไรก็ได้

แม่ผมก็หามาให้จนได้ คือเป็นวันเกิด ตรงกับอดีตนายกรัฐมนตรี ฯพณฯ พลเอกเปรม ติณสูลานนท์

ซึ่งก็ทำให้ผมภูมิใจเล็กๆ เอาไปคุยกับเพื่อนได้

พอโตมาผมจึงได้เรียนรู้ว่าความสำคัญของวันเกิด อยู่ที่ตัวเราได้เกิดมา เป็นลูกของพ่อแม่ และสร้างคุณค่าให้โลกใบนี้ ต่างหาก

แค่นี้พ่อแม่ก็ภูมิใจสุดๆแล้ว

แต่ยิ่งโตผมก็ให้ความสำคัญกับวันเกิดน้อยลง เพราะหันไปโฟกัสเรื่องเรียนมากกว่า

จนช่วงเข้ามหาวิทยาลัย ด้วยสภาพแวดล้อมที่เพื่อนๆอยู่ด้วยกันในหอพักแพทย์ ความรู้สึกเก่าๆในวัยเด็กก็กลับมาอีกครั้ง


ทุกปีตอนเที่ยงคืนของวันเกิด จะมีเพื่อนๆนำเค้กมาร้องเพลง Happy Birthday ให้ถึงห้อง พร้อมของขวัญเล็กๆน้อยๆ

ปีที่ประทับใจที่สุดน่าจะเป็นตอนปี 2 เพราะเพื่อนๆทั้งชั้นปีร้อยกว่าคน ร้องเพลง Happy Birthday ให้หลังจากที่ผม present งานหน้าชั้นเรียนเสร็จ

เป็นปีที่ได้เค้กถึง 3 ก้อน เฮ้อ…คิดถึงเพื่อนๆจังแฮะ…

ช่วงวัยทำงานเป็นช่วงที่แทบจะลืมวันเกิดตัวเองอีกครั้ง ก็งานมันหนักนี่นา

แต่ปีที่แล้วเป็นครั้งแรกที่ได้ไปทำบุญวันเกิดตัวเอง

สำหรับปีนี้ แตกต่างจากทุกปี เพราะผมมาอยู่ตัวคนเดียวที่กทม. แต่ก็พิเศษตรงที่ว่าได้เพื่อนใหม่มากมาย เป็นเพื่อนๆชาว bloggang นี่แหละครับ

ประจวบกับวันที่ 3 กย. นี้ก็จะครบ 1 ปีที่ผมสร้างบล็อกนี้ขึ้นมา เลยถือโอกาสฉลองวันเกิดไปพร้อมกันเลย

…….วันเกิดจะไปทำบุญเผื่อทุกคนนะคร้าบ…..

Create Date : 26 สิงหาคม 2550
Last Update : 26 สิงหาคม 2550 0:40:05 น.		64 comments
Counter : 912 Pageviews.
Share Tweet