= = บันทึกจากแม่...ถึงลูกฟอม..ประมุขขวัญ = =

//topicstock.pantip.com/family/topicstock/2010/08/N9537378/N9537378.html 5 พฤษภาคม 2520..........วันเกิดของหนู 5 พฤษภาคม 2537..........วันที่หนูเอ็นทรานซ์ติด ที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ เดือน พฤษภาคม ...เคยเป็นเดือนที่แม่รัก..แม่ปลื้มเป็นที่สุด แต่ ณ วันนี้ เป็นเดือนที่แม่อยากลบออกจากสารบบ ให้เหลือแค่ 11 เดือน ในเมื่อ............................................... . เดือนพฤษภาคม..กลายเป็นเดือนที่เราจากกันชั่วชีวิต ............................................. ก่อนหน้านี้ เราโทรหากันทุกวัน...ไม่มีวันหยุด เราพูดคุย หยอกล้อ แซวกัน กัดกัน เหมือนเพื่อนซี้ แต่พุธที่ 26 พฤษภาคม 2553 แม่ไม่ได้โทรและหนูก็ไม่ได้หยอดมาเช่นเคย (ก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร?) พฤหัสที่ 27 ตอนแม่โทรหนูเข้าห้องคลอดไปแล้ว ไม่มีเสียงรับ.. (แอบสังหรณ์ลึก ๆ ในใจ) เอาเถอะ...เดี๋ยวก็เจอกันแล้ว วันพฤหัส ...ตอนตีสี่..แม่ฝันถึงหนู...ฝันว่ากระเป๋าสตางค์กับเอกสารสำคัญหาย ..เราจะไปช็อปกัน..หนูยืนรอแม่อยู่..ใส่ขาสั้นกับเสื้อตัวเก่งที่หนูชอบ... นั่นคือภาพสุดท้ายในฝัน ...แต่ภาพสุดท้ายที่แม่เห็น..ในความจริง หนูมีสายระโยงระยางเต็มไปหมด ที่จมูก มีผ้าก๊อซเลือดซึม หนูนอนหงายหันหน้าไปทางซ้าย ..เส้นกราฟหัวใจแผ่วมาก เพิ่งรู้ว่า..ปั๊มรอแม่เกือบ 3 ชั่วโมงแล้ว... หยุดปั๊ม...ถอดเถอะ...อย่ามายุ่งกับลูกแม่อีกเลย ปล่อยเราไว้ที่นี่เถอะ...ขอเวลา ที่ไม่เหลืออีกแล้ว ไม่ทัน แม้...วาระสุดท้าย...ของหนู โป๊งเหน่ง...ต้นส้ม..พี่ฟอม..ของแม่ จุดกำเนิด..ฟอมลูกแม่ ชีวประวัติของหนู (ฟอม) เกิดวันพฤหัสบดีที่ 5 พฤษภาคม พุทธศักราช 2520 แรม 3 ค่ำ เดือน 6 ปีมะเส็ง จุลศักราช 1339 เวลา ตีสี่สิบเอ็ดนาที โรงพยาบาลราชวิถี กรุงเทพมหานคร น้ำหนัก 2,570 ตัวยาว 48 รอบหัว 33 รอบอก 34 ผมสี ดำ ผิว สีน้ำผึ้ง หนูยิ้มครั้งแรกวันอาทิตย์ที่ 10 กรกฎาคม พุทธศักราช 2520 หนูคลอดง่าย ราว 3 ทุ่มแม่ปวดท้อง พ่อรีบเก็บข้าวของลิ่วไปรพ.ราชวิถี ไม่ได้เจ็บเหมือนในละครเลย..เจ็บแบบทนได้ ไม่ได้ครวญคราง จับหัวเตียงปวด 3 วัน 3 คืน คุณหมอลุ้นให้คลอดหลังเที่ยงคืน จะได้วันดี วันฉัตรมงคล และก็ได้ผล.. ตีสี่สิบเอ็ดนาที ผลิตผล..สาวน้อย ตาโต จมูกโด่ง ผิวสีน้ำผึ้ง ก็ออกมาดูโลก มีเพื่อน ๆ นักดนตรีพ่อมาเล่นโฟล์คซองถึงห้องเลย หนูก็เลยรักเสียงดนตรีมาแต่บัดนั้น หนูเลี้ยงง่าย แข็งแรง ไม่เคยเจ็บป่วย ไม่โยเย พ่อแม่มือใหม่เลยสบายมาก หนูซุกซนมาก ปราดเปรียว ไล่จับกันอุตลุด เป็นที่เหน็ดเหนื่อยเอือมระอาแก่พี่เลี้ยง และได้ตั้งสมญาหนูไว้มากมาย อาทิ โป้งเหน่ง เจ้าอ้วน เจ้าแห้ง หนูก็โต้กลับ (ด่า) ไปไฟแลบด้วยฝีปากไม่แพ้กัน จนไม่มีใครกล้าต่อกรกับหนูอีก ป้อนข้าวหนูทีไรเดินกัน 3 บ้าน 8 บ้าน ก็เพราะหนูชอบอมข้าว ตอน 3 ขวบ ชุดเก่งของหนูกระโปรงระบายฟูฟ่องผ้าชีฟองเปิดหลังมีสายคล้องคอสีขาว พร้อมหมวกปีกใหญ่ระบายติดดอกไม้สีชมพูอ่อนเพื่อปิดโป๊งเหน่ง ถุงเท้า รองเท้าสีขาวหวานแหวว ตัดกับสีผิว...น่ารักน่าชัง พ่อส่ายหน้าว่านี่ชุดเดินทาง (ไปบ้านปู่ย่า) หรือเดินแบบกันแน่ หนูช่างพูด ช่างประจบ เจ๊าะแจ๊ะ ตา ยาย ปู่ ย่า พี่ป้า น้าอา หลงกลหนูที่มีปากเป็นอาวุธ ปะเหลาะได้หมด คิดจักรยาน ได้จักรยาน ชี้ทุกเอวาชั่น (ชุดว่ายน้ำ) ก็ได้ดั่งใจ ปิดเทอมก็หอบหิ้วไปบ้านยาย ตา แม่พ่อเลย สบายไป แม่จึงไม่เคยรู้สึกว่าการเลี้ยงลูกเป็นภาระแต่อย่างใด ก็เพราะการเป็นเด็กดีของหนู * ถนนคนเรียน... (ยืมสำนวนของหนู) - สตรีวรนาท บางเขน - อนุบาลจังหวัดนครศรีธรรมราช - กัลยาณีศรีธรรมราช - หาดใหญ่วิทยาลัย - มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ (คณะมนุษย์ศาสตร์) - จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย (คณะนิเทศศาสตร์) ไม่รู้ว่าเก่งหรือเฮง...แต่หนูของแม่ไม่เคยพลาดการสอบแข่งขันแม้แต่ครั้งเดียว...แม่ก็เลยหน้าบานเป็นจานเชิง 5 พฤษภาคม 2537...คือสนามใหญ่ที่พลิกชีวิตหนู หนูสอบผ่านคณะ 260 มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ (จากผู้สอบแสนกว่าผ่านเพียง 37,478 คน เลขที่นั่งสอบ 3802073) ลงวัฏจักรฉบับพิเศษ แม่ไล่แจกให้อ่านทั่วบ้านทั่วเมือง ญาติโยมเป็นปลื้ม จากที่หลานคนแรกเข้าวิศวฯไปแล้ว ตามติดๆมาด้วยหนู ครอบครัวเราประเภทครอบครัวสี่คูณร้อย ไม่พรากจากกันไปไหน อาจจะกระพร่องกระแพร่งบ้างก็เป็นธรรมดาของชีวิต ลูกของแม่มีภูมิคุ้มกันอดทน เข้มแข็ง ผ่านพ้น ภาวะวิกฤตนั้นมาได้โดยที่ไม่เคยทำให้แม่ลำบากใจแม้แต่น้อย แม่รู้ดีว่าหนูต้องอดทนและเจ็บปวดไม่น้อยเช่นกัน แต่เรารักกันมาก แม่ พ่อ และน้องไปป์ก็รักหนูมากจ๊ะ ....ลูกสาวที่สุดรัก อดทน เข้มแข็งและเป็นทุกอย่างของแม่ ...ลูกสาวที่สุดรักของพ่อ ...พี่สาวที่สุดรักของน้องชาย พฤหัสที่ 27 พฤษภาคม 2553 หนูปวดท้อง ไปโรงพยาบาลพบหมอ ...เข้าห้องคลอด...แล้วหนูก็จากแม่ไป...ชั่วชีวิต ..พ่อจูงเด็กน้อย 2 พี่น้องวัย 4 ขวบและ 2 ขวบ ส่งแม่ที่ห้องคลอด แล้วแม่เค้าก็หายไปจากชีวิต... โดยที่เด็กๆไม่มีโอกาสจะรู้และต้องไม่รู้(ไป...ตลอดชีวิต) ...ว่าเกิดอะไรขึ้นกับแม่ของพวกเขา หนูน้อยทั้ง 3 จะรับสภาพขาดแม่ไปทั้งชีวิตได้อย่างไร...? 3 ชีวิตหนูน้อยกำพร้าแม่ที่จะรับรู้เพียงว่าแม่หนูนอนหลับและไปสวรรค์แล้ว... ...ถ้าไม่เจอกับตัวเอง.. ก็ไม่มีวันรู้ได้ว่า โหดร้าย...สะเทือนใจ...และน่าเวทนาเหลือเกิน ลูกจ๋า...เราต่างเห็นและกันเป็นครั้งแรก..ตอนแม่คลอดหนูออกมา ...แต่เวลาที่หนู.จากไป..กลับไม่ได้ ร่ำลา...หนูไม่ได้เห็นหน้าแม่...เป็นครั้งสุดท้าย หนูจากโลกนี้ไป...ท่ามกลางใครก็ไม่รู้..ชีวิตช่างง่ายเหลือเกินจริง ๆ ...แม่เป็นแม่ไม่ได้ครึ่งของหนู... ชีวิตที่มีแต่ลูกและครอบครัว 24 ชั่วโมงเต็ม... กับเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง...ทำไมถึงรักและทุ่มเทกับลูกและสามีได้มากถึงขนาดนี้... นี่ล่ะ หนูลูกแม่.... พี่ฟอม...คนเก่งของแม่ แม้วันเวลาผ่านไป แม่ยังคงหลอกตัวเอง...และวิ่งหนีความจริงของชีวิต...ต่อไป ต่อแต่นี้ แม่จะมีชีวิตอยู่ต่อไป ยังไง ที่ไม่มีหนู แม่ยังทำวิกฤต ให้เป็นวิกฤติ ต่อไป... โลกช่างมืดมน และโหดร้ายเหลือเกิน ไม่มีอะไรที่สามารถทำได้ คนเราเจ็บปวดรวดร้าวได้ยิ่งกว่าความตาย แม่ว่า... แม่เกลียด...เจ้าคำคำนี้ เหลือเกิน แต่มัน เป็นความจริง ที่ไม่มีใครหนีพ้น... นี่คือ ฝันร้ายที่จะตราหัวใจแม่ตราบสิ้นลมหายใจ สติ ที่เหลือเพียงเส้นใยบางบาง แทบจะขาดสะบั้น หนูน้อยของแม่... โชคชะตา เล่นตลกกับครอบครัวของเรา เป็นแจ็คพอตหนึ่งในล้านหรืออย่างไร...? ใครก็คลอด..ใครก็ผ่าท้อง หรือ คนท้อง คือ คนป่วย คำถามว่า ทำไมลูกแม่...ต้องประสบชะตากรรมชีวิตที่ราคาถูกและง่ายดายเช่นนี้ โศกนาฏกรรมในครอบครัวของเรากับการรอคอยที่มาไม่ถึง... มีคำกล่าว ไม่มีสุขใดในโลกของปุถุชน จะเสมอเหมือนสุขในครอบครัว ไม่มีสุขใดในครอบครัว จะเสมอเหมือนสุขในการเลี้ยงลูก การเผชิญกับความตาย...ซึ่งเป็นสุดยอดแห่งการสูญเสีย พลัดพราก มันเป็นวิกฤตที่ร้ายแรง โหดร้ายที่สุดของชีวิต ไม่มีความสูญเสียอะไรที่เด็ดขาด สิ้นเชิงเท่ากับความตายอีกแล้ว ...ชีวิตมันเป็นเช่นนี้เอง...(หรือ?) เวลามีปัญหา..อยู่ต่อหน้าเรา เราจะรู้สึกว่ามันหนักที่สุด และสิ่งที่เจอก็เป็นสิ่งที่ผ่านไปได้ยาก มันหนักที่สุดที่มนุษย์คนหนึ่งต้องพบเจอ ...แม่กำลังจมอยู่กับทุกข์...จนโงหัวไม่ขึ้น แล้วก็ปล่อยชีวิตดิ่งลงเหวไป ...แม่อยากจะถอยออกมาเป็นคนดู เพื่อให้เห็นว่าทุกอย่างมาแล้วก็ไป อยากให้ความสั่นสะเทือน ในกายใจ ความรู้สึกทุกข์ ให้ห่างจากใจออกไปเรื่อย ๆ ...ก็ทั้งรู้ว่า...ความสุขอยู่...ไม่ใกล้...ไม่ไกล มันอยู่ใกล้ตัว...ใกล้ใจเรานี่เอง...อยู่ใกล้จนลมหายใจแทบรดต้นคอ แต่กลับไม่ยอมรับรู้ หรือมองข้ามไป ...แม่พยายามคิดว่า.. ความทุกข์โทมนัสใจที่เกิดขึ้น...แฝงแง่คิดให้เรารู้จักล้มแล้วลุกขึ้นมาและยอมรับ สัจธรรมที่ว่า... สรรพสิ่งบนโลกใบนี้ ล้วนเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป มิใช่ครอบครัวเราที่สูญเสีย แต่ทำไม่ได้...หนูยังไม่ถึงเวลา... ...จากเวลาที่ตื่นนอนในทุกทุกวัน..แม่แทบไม่สามารถจะลุกจากที่นอนได้..ห่อเหี่ยว..สิ้นหวัง..ท้อแท้ รู้สึกเหมือนเลือดในตัวมัน..เหือดแห้ง..ไปทุกหยดหยาด ...แม่โง่ไปจริงจริง...สิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตแม่ มันจบลงแล้ว...แต่แม่ยังไม่ยอมจบ...ไม่ยอมวาง.. ทุกข์ของแม่เริ่มที่ความคิดในใจแม่นี่เอง ...ใจมันโหวงเหวง...ชีวิตเหมือนไม่เต็มอิ่ม..เหมือนใจสลายหลุดหายไป... เอาเถอะ...ไม่ว่าเราจะทุ่มเทสักเพียงไหน ทุกอย่างในชีวิตมันก็ไม่แน่นอน... เราทำได้แค่สร้างเหตุ เหมือนปลูกต้นไม้ รดน้ำพรวนดิน ไล่แมลง แต่สิ่งที่ช่วยให้ต้นไม้เติบโตหรือตายไปมีมาก ...บางอย่างเราก็เลือกได้ บางอย่างเราก็เลือกไม่ได้ ผลของมันจึงไม่แน่ไม่นอน แล้วอะไรละที่เป็นความมั่นคงที่แท้จริงของชีวิต? ชอบพูดกันเหลือเกินว่า ถ้าพรุ่งนี้คนที่เรารักที่สุดต้องจากไป เราจะทำอะไรบ้าง ในเวลาที่เหลืออยู่... แม่...ไม่มีคำตอบเพราะคิดว่า...ยังไม่ถึงเวลา เราต่างหลงลืมไปว่าเราล้วนมีความตายเป็นจุดหมายปลายทางด้วยกันทั้งสิ้น... เราไม่มีวันรู้ได้เลยว่าเส้นทางของเรานั้นจะจบลงในวินาทีใด..และสภาพใด ความตายเขยิบเข้ามาใกล้ตัวขึ้นเรื่อย ๆ ย่า 92 ยาย 98 ทำใจได้ไม่ค่อยรู้จักการพลัดพราก สูญเสีย เพราะเหมาะควรแก่เวลา แต่ไม่เคยคิดว่า..ความพรากจากยังไม่หยุดทำหน้าที่ของมัน.... ...จากนี้ไปถ้าแม่จะต้องร้องไห้...ให้กับทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น น้ำตาคงมากดั่งสายน้ำ... ...วิกฤตที่เป็นโอกาส...? แม่เพียรพยายามเรียนรู้วิธีที่จะเฝ้ามองกระบวนการทำงานของใจตัวเอง ตั้งสติ แผลสดสดที่ถูกบาดเชือดเช่นนี้ ...ไม่ค่อยไหว วัย 83 ปี ของคุณตา คุณยายของหนูต้องหลั่งน้ำตากับวัยใสของหลานสาวคนแรกด้วยใจที่แตกสลาย รับร่างไร้วิญญาณของหนูด้วยน้ำตานองหน้า ทำทุกอย่างเท่าที่จะทำได้ บรรจุร่างหนูอย่างทะนุถนอม เสียใจนิดเดียวที่ ณ. เวลานั้นไม่สามารถแม้ใส่เหรียญแม้แต่เหรียญเดียวลงในปากของหนูได้ ..นอกนั้นแล้ว สวยสด งดงาม...ในสภาพที่หนูดูดีที่สุด แว่นตา ที่คาดผม รองเท้า หน้าหนูอ่อนใสสวยงามเหมือนนอนหลับไปเท่านั้น คุณยาย ย้ำด้วยน้ำเสียงแหบพร่า...แต่มุ่งมั่นให้แม่ “ ต้องทำจิตทำใจให้ได้นะลูกนะ” ต้องอยู่ต่อไปให้ได้ ภาวะจิตใจ..และสติของแม่นั้นเป็นที่รับรู้กันว่าอ่อนไหวไร้ภูมิคุ้มกันที่สุดของครอบครัว จะเป็นที่เฝ้าระวังของคนรอบข้างโดยเฉพาะหนูและน้องหมอไปป์จะรู้จุดนี้ดี เหตุการณ์ครั้งนี้จึงเห็นสภาวะที่ครอบครัวเราสาหัสสากรรจ์ครั้งใหญ่ที่สุดในชีวิต เคยคิดเตือนใจเสมอว่า...การพบเรื่องดีนั้น ให้ถือว่าเป็นเรื่องมหัศจรรย์ ส่วนเรื่องร้ายนั้น...ให้มองเป็นของธรรมดา ...ทุกครั้งที่มรสุมชีวิตพัดพาผ่านเข้ามา ...สติแตก...จิตตก...เผลอตัวเผลอใจ ล้มลุกคลุกฝุ่นหัวคะมำ กว่าจะหยัดยืน...ต้านกระแสลมกรรโชกแรงได้ด้วยตัวเองก็ใช้เวลานานโข ครอบครัวของเรายังโชคดี เพราะมีบุญหนุนเกื้อ... กัลยาณมิตรญาติพี่น้อง ตา ยาย พี่ ป้า น้า อา เพื่อนฝูง ที่รักของหนูทุกคน ไม่เว้นแม้แต่ในโลกไซเบอร์ของหนูได้ช่วยกันประคับประคองได้ทันท่วงที ก่อนที่มรสุมชีวิตจะกลืนกินและพัดพวกเราไป แม่ซาบซึ้งใจและขอบคุณเหลือเกิน..ขอบคุณจริงจริง มันเป็นสิ่งเยียวยาที่ประมาณค่ามิได้.... มักชอบพูดกันว่า เห็นถูก...ใจสุข เห็นผิด...ใจทุกข์ แต่ในวันที่ฟ้ามืดมิด... ความทุกข์กลุ้มรุม...ไม่มีที่พึ่ง...ที่ยึดเหนี่ยว มันเป็นโอกาสให้มองเห็นที่พึ่งที่แท้จริงในตัวเราเอง เพราะการมีชีวิตที่ยอดเยี่ยม มีความสุข ไม่ได้แปลว่าต้องมีแต่สิ่งดี ๆ เกิดขึ้นในชีวิตเราตลอดเวลา แต่คือการที่ว่าไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเราก็สามารถรู้ความจริง มีความสุข มีชีวิตที่เติบใหญ่..มีพลัง..มั่นคง ทำให้เรียนรู้ได้ทั้งจากเรื่องดีและเรื่องร้ายในชีวิต...ไม่มีใครไม่เคยล้ม แต่ทำไมบางคนล้มแล้วลุกขึ้นยืนใหม่ได้รวดเร็ว แถมยังมีความสุขที่ยิ่งใหญ่ มีพลัง มีคุณค่า มีความหมาย และงดงามกว่าเดิม... ...คุณ(หญิง)ป้าของหนู เคยแซวแม่บ่อยว่าแม่อ่านหนังสือได้ทุกประเภท (ยกเว้นหนังสือธรรมะ) แม้กระทั่ง...เข็มทิศชีวิตที่หนูชอบและได้สะท้อนอะไรในชีวิตหนูออกมามากมาย แม่...กลับได้อ่านซ้ำแล้วซ้ำอีก..เมื่อหนู(จาก)ไปแล้ว..ชั่วชีวิต... ด้วยวัยสามสิบสามของหนู...ได้บ่มเพาะ ผ่านเรื่องราวมามากมายด้วยจิตเมตตา เอื้อเฟื้อ ที่หนูบอกว่าอยากเป็นนักสังคมสงเคราะห์ หนูเป็นลูก... เป็นเพื่อน... เป็นที่ปรึกษา... เป็นคู่หู... เป็นคู่ชอบปิ้ง... เป็นทุก ๆ อย่างที่เหมือนร่างทรงของกันและกัน ...หนูเก็บความเข้มแข็ง เด็ดเดี่ยว ธรรมะ ธัมโม มาจากพ่อ ...หนูเก็บการบริหารจัดการความรับผิดชอบ เอื้อเฟื้อ อ่อนหวาน เฮฮา เมตตา และไร้สาระ(บางเรื่อง)มาจาก แม่ ...ด้วยความเป็นหนู...ที่ครอบครัวเราภาคภูมิใจ วันเวลาผ่านไป...เมื่อมองย้อนกลับมา จะเห็นว่าสิ่งต่าง ๆ ไม่ได้ร้ายหรือดีในตัวมันเอง มันขึ้นอยู่กับเราจริงๆ ว่าจะใช้สถานการณ์ที่เกิดขึ้นพลิกชีวิตเราไปอย่างไร ใจของเราเป็นของวิเศษที่เนรมิตสิ่งต่าง ๆ ในชีวิตให้เรา ถ้าถามว่าอะไรเป็นสิ่งสำคัญที่สุด...ในการผ่านวิกฤตการณ์สำคัญทุกครั้งในชีวิตตอบได้เลยว่า... คือการมีครอบครัวอันเป็นที่รัก และรักเราอย่างที่สุด...โดยไม่มีเงื่อนไข จนเราอัศจรรย์ใจว่า ทำไมคนคนหนึ่งที่รักและถูกรักได้มากขนาดนี้ แม่พยายามหามุมมอง...ในการคิด(บวก) เสมอ จะพยายามขอให้พายุใหญ่ และโศกนาฏกรรมในชีวิต...ได้เป็นเครื่องเตือนสติให้ใช้เวลาที่เหลืออยู่ทุกทุกวัน ทุกนาทีให้มีค่าที่สุด เพราะเราไม่อาจล่วงรู้ว่าจะเกิดอะไรกับเราบ้าง เพราะเราอาจจะไม่มีวันพรุ่งนี้...? สังคมไม่ได้โหดร้าย ท่วมท้นด้วยน้ำใจ... โลกไซเบอร์นี้ช่างน่ารักจริง ๆ แม้เราไม่ใช่คนในครอบครัวเดียวกัน... ไม่ได้ผูกพันทางสายเลือด... แต่น้ำใจ...กำลังใจ...ส่งมามากมายมหาศาล ขอบคุณจริง ๆ ค่ะ...ขอบคุณเหลือเกิน และนี่เป็นอีกแรง (ใจ) ที่ครอบครัวเราจะลุกขึ้นยืนหยัดได้อีกครั้ง ต่อจากนี้ไป...แม่สัญญา... แม่จะมีชีวิตอยู่...และไม่ใช่แค่มีชีวิตอยู่...แต่จะต้องดำเนินชีวิตให้ดีที่สุดด้วย... หนูน้อย ลูกแม่... มันเกิดอะไรขึ้น... ทำไมต้องเป็นลูกของแม่..ด้วย นี่แม่กำลังฝันไป ใช่ไหม...นะลูกนะ... แม่คงฝันไป...เดี๋ยวแม่ตื่น ทุกอย่างก็จะเรียบร้อย... แม่ประมาทว่า...ความพลัดพราก (ตาย) ยังอยู่อีกไกล...ไม่มีใครรู้ได้ว่า ความพลัดพราก..จะเดินทางมาทักทายกับเราเมื่อไร...? นี่คือความจริงที่ไม่มีใครหนีพ้น แต่แม่เลือกที่จะไม่นึกถึง การระลึกถึงความพลัดพราก(ตาย) อยู่เสมอ ทำให้เราขวนขวายในสิ่งที่เราชอบผัดผ่อน ทำให้เราจัดลำดับความสำคัญของเรื่องต่าง ๆ และใช้ชีวิตให้ดีขึ้น หรือความตาย...เป็นบททดสอบ เป็นสัญญาณเตือนให้รู้ความไม่เที่ยงของชีวิต ตลอดเวลาที่ผ่านมา...แม่ใช้ชีวิตราวกับว่า วันสุดท้ายของชีวิตจะมาไม่ถึง ไม่เคยรู้เท่าทันใจ รู้เท่าทันความคิด และวันนี้ที่สายไป แม่ผัดผ่อน...จนไม่ได้ทำในสิ่งที่ควรทำก่อน ...เรายังมีอะไรที่ หนู กับ แม่...ฝันร่วมกันอีกมากมาย แม่รักหนู... แม่อยากกอดหนู (ตอนมีลมหายใจ)... เราจะไปสปา ด้วยกัน... เราจะไปเที่ยวด้วยกัน... เราจะไปชอบปิ้งกัน... เราจะ ฯลฯ... แต่ไม่มีวันนั้นอีกแล้ว ....นางฟ้าของแม่... ถึงเวลาที่หนูจะได้พักผ่อน หนูหลับให้สบาย ขอให้หนูภาคภูมิใจถึงชีวิตที่ผ่านมา.. คุณความดี...ที่หนูทำมาในทุกขณะของชีวิตจะพาหนูสู่สุคติ สรวงสวรรค์ สู่ภพภูมิที่ดี.. ด้วยใจที่เบาโปร่งโล่งสติ ที่หนูได้อุตส่าห์พากเพียรปฏิบัติเป็นผลบุญหนุนส่งหนู ความตายไม่ใช่...ความพ่ายแพ้ของชีวิต หนูเป็นคนมีบุญ จิตใจหนูดี สงบ มั่นคง เอื้อเฟื้อมีเมตตางดงาม...ความตายจะทำอะไรได้... หนูเป็นลูกที่ดี...เป็นพี่ที่น่ารัก เป็นหลานที่กตัญญู... เป็นเมียที่ประเสริฐ เป็นเพื่อนที่เป็นกัลยาณมิตร... เป็นแม่ที่เสียสละ... แม้ชีวิตที่ต้องแลกมาด้วยชีวิต...ของหนู ...แม่ให้สัญญา..จ๊ะ แม่จะพยายาม...ทำวิกฤต...ให้เป็นโอกาสเพื่อลุกขึ้นให้เร็วที่สุด ถึงเวลาที่เหลืออยู่..และเพื่อคนที่เหลืออยู่ โดยเฉพาะนางฟ้า เทวดาน้อยทั้งสามของหนูไง เราจะเลี้ยงดู..ปกป้อง..รักยิ่งกว่าชีวิตของเราจ๊ะ จาก..แม่...พ่อ...น้องหมอไปป์ของหนู (ยายแป๋ว ตาเฟน...น้าหมอไปป์ของหลาน) เมื่อ 10 ปีที่แล้ว ณ 12 สิงหาคม 2543 วันแม่ “แด่หม่ามี้ คุณแม่ตาแป๋ว” หนูให้หนังสือแม่ชื่อ “ขออวยพรให้อายุยืนถึงหมื่นปี ขอให้มี สุขภาพดี ชีวิตยืนยาว หัวใจเป็นสุข” 12 สิงหาคม 2553 นี้ แม่..ไม่ต้องรอคอยอีกต่อไปแล้ว..เพราะหนูอยู่ในหัวใจของแม่ ใกล้กว่าเดิมอีก เหมือนน้องหมอไปป์บอกพี่เค้าอยู่ใกล้เราอยู่กับเราตลอดเวลา ลูกแม่...แม่รู้สึกถึงความรักอันยิ่งใหญ่ เหนือคำนิยามใดใด ยิ่งกว่าชีวิต ยิ่งกว่าดวงตา ยิ่งกว่าดวงใจของแม่ หลับให้สบายนะ ...................หม่ามี้ของหนู........................   Create Date : 12 สิงหาคม 2553 33 comments Last Update : 6 กุมภาพันธ์ 2555 10:57:58 น. Counter : 2344 Pageviews. Share Tweet   สุขสันต์วันแม่นะคะ   โดย: nootikky 12 สิงหาคม 2553 16:33:23 น.     ติดตามเรื่องของคุณฟอมมาตลอด ขอเป็นกำลังใจให้ครอบครัวนี้ก้าวต่อไปนะคะ   โดย: manuchi11 IP: 110.164.163.210 12 สิงหาคม 2553 17:49:28 น.       โดย: Tonkra49 12 สิงหาคม 2553 21:25:00 น.     อ่านแล้วอยากร้องไห้ และที่ต้องตกใจก็เพราะเมื่อซักสามสี่ปีก็ยังเคยแวะเวียนไปทักทายกันระหว่างบล็อกของคุณฟอมประมุขขวัญ ตามประสาของคนที่เขียนบล็อกที่บันทึกเรื่องราวลูก ๆ ตัวน้อยเหมือนกัน ใครอัพบล็อกก็จะแวะเวียนไปเยี่ยมกัน คุ้นเคยกันดีจากชื่อบล็อก แต่พักหลัง ๆ ดิฉันไม่ค่อยได้มีเวลาแวะเวียนไปเยี่ยมกลับกับคอมเม็นต์ของเพื่อน ๆ ชาวบล็อกแก็งค์ ด้วยความเกรงใจก็เลยใช้วิธีปิดกล่องคอมเม็นต์ไปเลย ก็กลายเป็นอัพบล็อกแบบไม่มีแกงค์เลย และก็ห่างหายเพื่อน ๆ ชาวบล็อกที่เป็นบรรดาคุณแม่ของเจ้าตัวน้อยทั้งหลายไปเรื่อย ๆ พออ่านบล็อกนี้ของคุณแม่ของคุณฟอม ประมุขขวัญ บอกตรง ๆ ว่าน้ำตาจะไหลจริง ๆ ถึงจะไม่เคยได้คุยกันตัวเป็น ๆ กับคุณฟอม แต่คุ้นเคยกันจากกันแวะเวียนไปเยี่ยมบล้อกกันและกัน ขอแสดงความเสียใจกับคุณแม่คุณฟอม และขอให้วิญญาณคุณฟอมไปสู่สุขคติ ขอให้เธอหลับให้สบายนะคะ   โดย: JC2002 12 สิงหาคม 2553 21:40:56 น.     เข้าใจ และตระหนักถึงสิ่งที่คุณแม่เผชิญได้ดี คุณแม่คิดถูกแล้วค่ะ ค่อยๆยืนนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ   โดย: ภัทรจัง IP: 125.25.223.68 13 สิงหาคม 2553 6:04:47 น.     อ่านต่อไม่ไหว น้ำตามันไหล อายคนข้างๆ เป็นกำลังใจให้ทุกคน เข้มแข็งดูแลเด็กๆ ให้เป็นผู้ใหญ่ที่มีคุณภาพนะคะ   โดย: pennoom 13 สิงหาคม 2553 12:51:07 น.     เป็นกำลังใจให้นะครับ   โดย: jonykeano 15 สิงหาคม 2553 22:24:05 น.       โดย: veerar 26 สิงหาคม 2553 0:21:47 น.       โดย: panwat 26 สิงหาคม 2553 0:35:51 น.     สุขสันต์วันเกิดครับ ขอให้มีสุขภาพร่างกายที่เเข็งเเรง คิดสิ่งใดก็ขอให้สมปรารถนา ร่ำรวยเงินทอง เเละมีความสุขยิ่งๆขึ้นไปทุกวันครับ   โดย: Don't try this at home. 26 สิงหาคม 2553 0:44:34 น.     สุขสันต์วันเกิดนะคะ....   โดย: nootikky 26 สิงหาคม 2553 3:32:55 น.     สุขสันต์วันเกิดนะคะ....   โดย: nootikky 26 สิงหาคม 2553 3:32:55 น.     สุขสันต์วันเกิด ขอให้พบกับสิ่งดีๆ ในชีวิตนะคะ   โดย: brackleyvee 26 สิงหาคม 2553 4:04:46 น.       โดย: Gunpung 26 สิงหาคม 2553 6:00:52 น.     ....ขอให้รวยๆ เฮงนะคะ~*..   โดย: ป้าโบราณ 26 สิงหาคม 2553 8:20:43 น.     ขออนุญาตอวยพรวันเกิดนะคะ ขอให้หมอไปป์มีกำลังใจกำลังกายที่เข้มแข็งตลอดไปจ้ะ   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 26 สิงหาคม 2553 8:23:18 น.       โดย: โสมรัศมี 26 สิงหาคม 2553 8:37:31 น.     ในวันคล้ายวันเกิดของ จขบ.tpipe ขอให้มีความสุขสันต์ สมปรารถนาดั่งใจนึกทุกประการ จ๊ะ   โดย: บ้าได้ถ้วย 26 สิงหาคม 2553 8:45:46 น.     สุขสันต์วันคล้ายวันเกิดนะ ouanjaa_loveliness ..บรรจงเขียน..ความรัก..ฝากลมหนาว.. ..ฝากดวงดาว..จากฟ้า..มาให้เห็น.. ..เอาความรัก..คิดถึง..ฝากเดือนเพ็ญ.. ..มามอบเป็น..ของขวัญ..วันเกิดเธอ.. ..ขอศรัทธา..ความดี..ที่มีมั่น.. ..จงช่วยสรรค์..สร้างชีวี..ให้สุขขี.. ..ช่วยแก้ไข..ปัญหา..นานามี.. ..ให้เธอนี้..มีสุข..ทุกข์อยู่ไกล.. ..ให้ร่างกาย..เข้มแข็ง..อย่าลาร้าง.. ..ในคืนวัน..อ้างว้าง..ให้หายเหงา.. ..ในวันที่..มีทุกข์..สุขบรรเทา.. ..ให้หายเศร้า..มีสุข..ทุกทุกคืน.. ..หากมีรัก..ขอให้..จงหนักแน่น.. ..ไม่คลอนแคลน..เพื่อนสนิท..มิตรสัตย์ซื่อ.. ..เกียรติยศ..ชื่อเสียง..โลกเลื่องลือ.. ..ทั้งหมดคือ..ความจริงใจ..มอบให้เธอ.. ..วันเกิดเธอ..คนดี..วันนี้แล้ว.. ..ขอให้แพร้ว..เพริศพริ้ง..กว่าปีก่อน.. ..ถ้ามีรัก..ขอให้รัก..นิรันดร.. ..นี่คือพร..มอบให้..ด้วยใจจริง.. ..ขอให้มีความสุข สุขภาพแข็งแรง จิตใจเข้มแข็ง เป็นที่รักของทุก ๆ คนนะ.. HappY BirthDaY To You   โดย: *~ต้นกล้า...ของหัวใจ~* 26 สิงหาคม 2553 9:51:04 น.     สุขสันต์วันคล้ายวันเกิดนะ คุณ tpipe ..บรรจงเขียน..ความรัก..ฝากลมหนาว.. ..ฝากดวงดาว..จากฟ้า..มาให้เห็น.. ..เอาความรัก..คิดถึง..ฝากเดือนเพ็ญ.. ..มามอบเป็น..ของขวัญ..วันเกิดเธอ.. ..ขอศรัทธา..ความดี..ที่มีมั่น.. ..จงช่วยสรรค์..สร้างชีวี..ให้สุขขี.. ..ช่วยแก้ไข..ปัญหา..นานามี.. ..ให้เธอนี้..มีสุข..ทุกข์อยู่ไกล.. ..ให้ร่างกาย..เข้มแข็ง..อย่าลาร้าง.. ..ในคืนวัน..อ้างว้าง..ให้หายเหงา.. ..ในวันที่..มีทุกข์..สุขบรรเทา.. ..ให้หายเศร้า..มีสุข..ทุกทุกคืน.. ..หากมีรัก..ขอให้..จงหนักแน่น.. ..ไม่คลอนแคลน..เพื่อนสนิท..มิตรสัตย์ซื่อ.. ..เกียรติยศ..ชื่อเสียง..โลกเลื่องลือ.. ..ทั้งหมดคือ..ความจริงใจ..มอบให้เธอ.. ..วันเกิดเธอ..คนดี..วันนี้แล้ว.. ..ขอให้แพร้ว..เพริศพริ้ง..กว่าปีก่อน.. ..ถ้ามีรัก..ขอให้รัก..นิรันดร.. ..นี่คือพร..มอบให้..ด้วยใจจริง.. ..ขอให้มีความสุข สุขภาพแข็งแรง จิตใจเข้มแข็ง เป็นที่รักของทุก ๆ คนนะ.. HappY BirthDaY To You   โดย: *~ต้นกล้า...ของหัวใจ~* 26 สิงหาคม 2553 9:51:41 น.       โดย: Q-hikaru 26 สิงหาคม 2553 10:07:08 น.     Birth Day จร้า ขอความสุขจงมา ขอความรวยจงมา ขอความมั่งมีจงมา ขอสุขภาพแข็งแรงจงมา ขอโชคลาภจงมา ขอให้สิ่งดีๆจงเกิดแก่ตัวคุณด้วย สุขสันต์วันเกิดค่ะ   โดย: nongeif IP: 124.120.98.209 26 สิงหาคม 2553 11:09:20 น.     สุขสันต์วันเกิดค่ะ ขอให้มีความสุขมากๆ มีสุขภาพแข็งแรงทั้งกายและใจ ทำสิ่งใดก็ขอให้ประสบความสำเร็จทุกประการค่ะ   โดย: แม่น้องแปงแปง 26 สิงหาคม 2553 11:37:02 น.       โดย: รุ่งฤดี 26 สิงหาคม 2553 12:07:42 น.     *** สุขสันต์วันเกิดนะจ๊ะ พรใดที่เป็นของชาวโลก สุขใดที่ช่วงโชติของชาวสวรรค์ รักใดที่อมตะและนิรันดร์ ขอรักนั้นและพรนั้นจงเป็นของ....จขบ. คะ***   โดย: หน่อยอิง 26 สิงหาคม 2553 13:37:30 น.     สร้างกริตเตอร์ | .postjung.com">ฟังเพลง | ดารา | เกมส์   โดย: suki (ZoneSmile ) 26 สิงหาคม 2553 16:55:33 น.       โดย: จีนี่ในกระจกแก้ว 26 สิงหาคม 2553 19:59:07 น.       โดย: แอ๊ปเปิ้ลโบราณ 26 สิงหาคม 2553 20:23:16 น.     ป้าเชิญนางฟ้า...มาอวยพรวันเกิดค่ะ ขอให้พบแต่สิ่งดีๆ คนที่ดีมีจิตใจดี และเหตุการณ์ดีๆรวมทั้ง... ความรักที่ดีที่สุดในชีวิตนะคะ หวังว่าคงจะไม่ช้าไปนะคะ ********* ******* ***** *** *   โดย: ป้าหู้เองจ่ะ (fifty-four ) 26 สิงหาคม 2553 21:30:13 น.     คุณฟอมจะอยู่ในใจของทุกคนเสมอค่ะ นอกจาความรักระหว่างคุณแม่กับคุณลูกแล้ว ความรักของพี่น้องก็คงมีไม่น้อยเช่นเดียวกันค่ะ ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนในครอบครัวด้วยค่ะ สุขสันต์วันเิกิดนะคะคุณหมอไปป์   โดย: pinkyrose 26 สิงหาคม 2553 22:47:22 น.     เพิ่งได้โอกาสตามมาอ่านค่ะ และ.. พูดไม่ออก แต่เดี๋ยวจะโทรไปหาแม่อีกรอบค่ะ เพราะเชื่อว่า คนเป็นแม่ จะคนไหน ก็.. เหมือนกัน   โดย: ลำเนา 15 กันยายน 2553 21:37:57 น.     น้ำตาไหลไม่หยุดเลย   โดย: แดนนี่ บอย 10 มีนาคม 2554 20:52:14 น.     ในฐานะที่เป็นลูกของแม่และแม่ของลูก รู้สึกเศร้าและเสียใจมากกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับครอบครัวคุณหมอค่ะ บล็อกนี้อ่านไม่ไหว อ่านไม่จบค่ะ อ่านไปได้ไม่ถึงครึ่งก็ต้องหยุดอ่าน   โดย: กอล์ฟ IP: 58.8.219.240 23 มกราคม 2555 15:31:13 น.   ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก Comment :   *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet