[วิจารณ์การ์ตูน] ป๋าอัจฉริยะ หมายเหตุ : ข้อความด้านล่าง มีการเปิดเผยเนื้อเรื่องบางส่วน หรือตอนสำคัญของการ์ตูน คืนหนึ่งเมื่อ 60 ปีก่อน "บันโด" ชักชวน "ยานางิซาว่า" เพื่อไปพิสูจน์ความกล้าในวัดร้างกลางป่าลึกที่ผู้ใหญ่ต่างขู่นักขู่หนาว่า มียักษ์ที่จับเด็กกิน รวมถึงผีซามูไรสิงสู่อยู่ เด็กสองคนไม่สนใจ เดินเข้าไปในป่าท่ามกลางความมืด เพื่อพิสูจน์ความกล้า ว่าใครจะหนีออกมาก่อนกัน ยิ่งลึก ยิ่งเพิ่มความกลัวให้กับบันโด จนสุดท้ายบันโดวิ่งหนีออกมา ทิ้งให้ยานางิซาว่ายืนมองอยู่เบื้องหลัง สายตาที่ยานางิซาว่ามองเขาครั้งสุดท้าย ยังบาดลึกในความทรงจำของบันโดถึงตอนนี้ "คุณบันโด คุณรู้ไม๊ผมเห็นอะไรหลังจากนั้น..." เสียงของศจ.ยานางิซาว่า ทำลายความเงียบระหว่างสองคน "คุณเห็นอะไร..." ... เรื่องที่นำมาเล่าเป็นสองเรื่องที่ต่อกันคือ ตอนที่ 44 พบกันอีกครั้ง และตอนที่ 45 กลับสู่จุดเริ่มต้น ของการ์ตูนเรื่อง "ป๋าอัจฉริยะ ยานางิซาว่า" เล่ม 5 เขียนโดย อ.คาสุมิ ยามาชิตะ ศ.จ.ยานางิซาว่า เป็นอาจารย์สอนวิชาเศรษฐศาสตร์ที่มหาวิทยาลัย Y มีนิสัยชอบคิดคำนวณในเรื่องต่างๆ และมีนิสัยตรงๆ จนสร้างผลกระทบต่างๆมากมาย ให้กับคนรอบข้าง และตัวของศ.จ.ยานางิซาว่าเอง เหตุที่การ์ตูนเรื่องนี้ได้รับความนิยมชมชอบจากผู้อ่านกลุ่มหนึ่งคือ "ความธรรมดา" ที่ซ่อนหมัดเด็ดเอาไว้ และเมื่อโดนต่อยเข้าไป กลับได้ความอิ่มในจิตใจเข้าไปแทน บางครั้งทำให้เราน้ำตาคลอได้ไม่ยาก ทั้งที่เป็นเพียงเรื่องธรรมดา เหตุเพราะในระหว่างกรอบการ์ตูน และระหว่างพลิกหน้ากระดาษ เราได้คิดถึงเรื่องต่างๆได้มากมายในรอยต่อนั้น ไม่ว่าจะ การใช้ชีวิต ความรัก ความรู้ หรือแม้กระทั่งความตาย ที่ถ่ายทอดออกมาโดยมี ศ.จ.ยานางิซาว่าเป็นสื่อกลาง แต่ใช่ว่าทุกตอนจะมีแต่เรื่องในแง่ดี คิดบวกเสมอหรอก บางตอนก็เล่าถึงความจริงที่ผู้เขียนต้องการสื่อว่า ชีวิตน่ะ "ไม่แฮปปี้เอนด์ดิ้งเสมอหรอกนะ" การโกรธ การเกลียด และความผิดหวังมันเข้ามาหาเราได้ การคำนวณอย่างรอบคอบในบางเรื่องไม่ช่วยอะไร เพราะถ้าคุณคำนวณจิตใจของคนอื่นเมื่อไหร่ คำตอบของการคำนวณมักจะผิดอยู่ร่ำไป ... บันโดเดินตามศ.จ.ยานางิซาว่าเข้าไปในป่าที่เดียวกับเมื่อสมัยยังเด็ก หลังจากที่ ศ.จ.ยานางิซาว่าพามาอีกครั้ง เหมือนกับฉากหนังที่ย้อนกลับ เมื่อเห็นแผ่นหลังของยานางิซาว่าเดินทิ้งห่างออกไป "คราวนี้เราจะไม่หนีกลับไปอีกแล้ว" บันโดรำพึงกับตัวเอง "จะไม่เข้ามาหน่อยหรือ" ศ.จ.ยานางิซาว่า เชื้อเชิญบันโดให้เข้ามาในตัววัด อันโดก้าวเข้าไปด้วยความรู้สึกที่แปลกประหลาดกับสถานที่ และจิตใจของตัวเอง สิ่งที่อันโดเห็นในห้องเป็นเพียง พระพุทธรูปไม้แกะสลักองค์หนึ่งเท่านั้น ที่วัดแห่งนี้เมื่อ 60 ปีก่อน ช่างไม้คนหนึ่งกำลังแกะสลักพระพุทธรูป ยานางิซาว่ารู้สึกว่า ยิ่งแกะมากเท่าไหร่ หน้าของพระพุทธรูปก็จะเปลี่ยนไปจาก โกรธ เป็นหัวเราะ เป็นร้องไห้ สีหน้าของช่างก็จะเปลี่ยนตามไปด้วยอย่างน่าพิศวง "ใบหน้าของคนเรานี่แปลกจัง มองดูไม่รู้สึกเบื่อเลย" ความประทับใจในครั้งนั้น ผลักดันให้ยานางิซาว่า สนใจในการศึกษาพฤติกรรมของมนุษย์ จนได้เป็นอาจารย์สอนวิชาเศรษฐศาสตร์ และขณะดียวก็ได้สร้างนักธุรกิจผู้ชอบเสี่ยงโชคในตัวของบันโดขึ้นมา เพราะ "เมื่อตัดสินใจแล้วจะหนีไม่ได้ จะได้ไม่ต้องมาเสียใจภาพหลัง" เพียงแค่เลือกเลี้ยวตรงแยกข้างหน้า ชีวิตก็เปลี่ยนมหาศาลแล้ว Create Date : 27 มิถุนายน 2552 Last Update : 27 มิถุนายน 2552 15:02:09 น. 0 comments Counter : 332 Pageviews.   Share Tweet ชื่อ : Comment :   *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก