เราเลือกที่จะซื้อโปรแกรมทัวร์สำเร็จรูปจากฮานอย รวมค่าที่พักในโรงแรมหรูหราใช้ได้เลย สะอาด อาหารเก้ามื้อ ค่ารถไฟ รถท่องเที่ยว และไกด์ ราคา 105 ดอลล่าร์ สามวันสี่คืน (นอนบนรถไฟสองคืน) เพราะดูราคาแล้วพอๆกับที่จะจ่ายเอง

โรงแรมที่พักชื่อแบมบู ตั้งบนหน้าผาจมีห้องอาหารที่มีวิวสวยมาก มองเห็นเทือกเขาฟานซีปันชัดเจน อาหารอร่อยใช้ได้เลย ไม่ต้องเสียเงินกินข้างนอกเลย

วันแรกเราได้ไปเที่ยวตลาดม้งดอกไม้ " บัคฮา"

วันนี้จะพาไปเทรคกิ้งกลางสายฝนที่สองหมู่บ้านเลาไช กับ ตาวาน

เริ่มต้นทริปด้วยความทุลักทุเลเล็กน้อย ไม่ได้เตรียมใจว่าจะต้องออกเดินจากโรงแรม ไกด์บอกด้วยนำเสียงชิลๆๆ ใครๆ เค้าก็เดินกัน แค่แปดกิโลเมตรเอง ใกล้นิดเดียว

ฝนตกปรอยๆตลอดทาง ทางลาดชันแบบนี้ ทั้งลื่นทั้งเละ

มาปาดคะพี่อ้อย เมืองซาปา อ่านเป็นซาลาเปาเฉยเลย

หวัดดีจ้ะเปา สบายดีใช่มะ
ดีใจจัง เปามาเยี่ยม
ไม่ได้คุยกันนานแล้ว
เรื่องเรียนเป็นไงบ้างเอ่ย

ก่อนมาเดิน ไกด์พาไปเช่ารองเท้าบูตพลาสติก
บอกว่ามันจะเกาะยึดทางลื่นๆได้ดี
แต่เราไม่ได้ใช้ ไม่ถนัด เลยล้มเสียสองที
โชคดีก้นใหญ่ ไม่เจ็บมาก คริ คริ

ส่วนเสื้อกันฝนราคา 75 บาท
ใส่ยังไม่ถึงครึ่งทางก็ขาดเสียแล้ว

ระหว่างทาง ผ่านหมู่บ้านเล็กๆ โตรกผา ลำธารไหลเชี่ยว
น้ำตกสีน้ำตาล เพราะเป็นหน้าฝน

เห็นที่ไหนสะดุดตา ก็ยกกล้องถ่ายรูป ที่เดินช้า ก็ยิ่งช้าเข้าไปอีก เงยหน้าอีกที ฝูงชนที่เดินข้างหน้าหายเข้ากลีบเมฆไปหมดแล้ว กลีบเมฆจริงๆ เพราะเดินบนทิวเขา

ไกด์สาวชื่อชา (ล่างขวา) พูดอังกฤษเก่งมาก สำเนียงดี
พูดได้แต่อ่านเขียนไม่ได้ เรียนการพูดจากนักท่องเที่ยว เล่าเรื่องส่วนตัวได้อย่างสนุกสนาน เราคุ้นกันเร็วเพราะบอกหล่อนว่าเคยเป็นนายครูม้งในเมืองไทย หล่อนเลยอำเพื่อนๆให้มาคุยกับเราเพราะพูดม้งได้ หนักๆเข้าฟังไม่ทัน ได้แต่บอกว่า " กูจิเป๊า" ฉันไม่เข้าใจ หุ หุ

รูปใหญ่เป็นเด็กสาวที่คอยจูง คอยเหนี่ยว เวลาที่เจอทางลาดชันที่ลื่นมากๆๆ ชื่อ โต้ง ภาษายังไม่เก่ง เลยได้แค่ขายของที่ระลึก

ที่เหลือเป็นเด็กน้อย และ สาวน้อยแม่ลูกอ่อน ที่เดินตามขายของพวกเรามาตั้งแต่ออกจากเมือง

แบ่งหน้าที่เกาะพวกเราตัวต่อตัวเลย เป็นเด็กที่นิสัยดี น่ารัก ไม่จู้จี้ซี้ให้ซื้อของมากจนน่ารำคาญ มารยาทดีอย่างนี้เลยได้ค่าทริปเยอะเลยเป็นสินน้ำใจ เพราะไม่อยากได้ของที่หนูๆมาเสนอขาย

หลายครั้งที่เด็กๆเดินล่วงหน้าไปนั่งรอพวกเราที่กระแย่งกระแย่งตามไป คงเมาท์กันว่าป้าๆเดินช้าโคตรๆๆ

ช่วงหนึ่งเดินผ่านทุ่งนา เห็นชาวนานั่งพักกินข้าวบนโขดหิน
ใส่เสื้อสีแดงสดตัดกะสีเขียวของทุ่งข้าว

มีเรื่อไม่สบายใจเเต่ก็ดีขึ้นมากแล้ว ส่วนเรื่องเรียนต้องบอกว่าเรื่องที่ไม่สบายใจมากระทบบ้างแต่ยังไงก็ไม่ทิ้งคะพี่ บ่ ยั่น

นาแบบขั้นบันไดเคยได้ยินตั้งเเต่ตอนเรียนประถม มาเห็นก็วันนี้แหละ เปามีภาพนาขอบปูนด้วยเเต่เป็นภาพฟิล์มมีโอกาสจะเอามาลงมั่ง

ฟานซีปัน--- น่าจะเเปลว่า ภูเขาข้าว รู้คำเดียวว่าฟานหมายถึงข้าว อิอิ มั่วตามเคย อิจฉาคนได้ท่องภูจังเลย

ดีใจจ้ะที่เปา ..สู้.. สู้
"ฉลาดทำใจ" นะ เปานะ มีอะไรเข้ามากระทบ
จะได้ไม่หวั่นไหวนาน

ระหว่างทาง มีร้านค้าเล็กๆ ขายน้ำด้วยสองแห่ง
หน้าร้านค้าคือบ้านน้อยหลังนี้

เดินเลียบแก่งน้ำสักพัก ปีนเขาเตี้ยๆ อีกลูก ก็เข้าเขตหมู่บ้านเลาไช ล้างเนื้อล้างตัวที่ลำธาร ก่อนเดินข้ามสะพานเข้าหมู่บ้าน

บนสะพานจะมีแม่ค้าชาวเย้ามารับช่วงขายของต่อจากชาวม้ง มีการแบ่งเขตแดนการทำมาหากินกันชัดเจน เด็กๆชาวม้งจะเลิกขาย และ เดินแยกตัวกลับหมู่บ้านที่อยู่ถัดไป

ขอบคุณคะพี่ มาชมทริปไปด้วยเรื่อยๆ อยากไปมั่งจัง

ชอบๆๆๆ บล็อกสวย ถ่ายภาพสวยค่ะ

ที่เห็นเดินเป็นขบวน ไม่ใช่การแห่แหนอะไร
แต่เป็นแม่ค้าที่เดินตามนักท่องเที่ยวเพื่อขายของที่ระลึก


รูปใหญ่หน่อยนะจ๊ะ อาจจะโหลดนาน บีบอัดเต็มที่แล้วนะนี่

เราเดินทางถึงจุดที่นัดรถมารับสี่โมงเย็นครึ่ง คนขับอารมณ์บูดเบี้ยว ด่าไกด์เสียงดังที่เรามาช้า ทั้งที่บอกโรงแรมแล้วว่าเราช้านะเพราะถ่ายรูป แต่คนขับก้ไม่ฟัง

ขณะขับรถกลับ แกกระแทกกระทั้นใส่อารมณ์เต็มที่ ก็เลยไม่ได้ขอให้หยุดรถถ่ายรูป เพราะแกคงไม่หยุดให้แน่นอน ทั้งที่ขับผ่านจุดชมวิวหลายจุด แสงกำลังลงสวยงาม

น่าเสียดายมาก.........เลยไม่มีทุ่งนาขั้นบันไดที่มีแสงสวยๆเลย แต่จะให้กลับไปอีก คงไม่แล้วละ หุ หุ

ไปเวียตนามครั้งนี้คิดถึงรอยยิ้มและน้ำใจของคนไทยมาก
ประเทศเรามีของดี คือบริการที่เป็นมิตรและอบอุ่นใจ โกรธยังไงก็ยังยิ้มสู้ (หากจะด่านักท่องเที่ยว ก็ยังยิ้มไปด่าไปได้) หากรักษาความประทับใจนี้ไว้ได้ นักท่องเที่ยวไม่หายไปไหนหรอก

ที่เวียตนามผู้คนส่วนใหญ่ไม่ยิ้มแลย พูดจาห้วนๆ เสียงดังเอะอะ เหมือนแค้นกันมาก่อน ยกเว้นก็แต่ชาวเขาที่จะมีน้ำใจ และรอยยิ้มมากกว่าคนเวียตแท้ๆ

ที่สถานีเลาไค ขาหลับ เจอเจ้าหน้าที่รถไฟนางหนึ่ง เอามือมาตะปบแขนเราอย่างแรง ไม่ให้ขึ้นรถไฟ เพราะมีตั๋วใบหนึ่เขียนเลขผิด ทั้งที่เรามากันเป็นกลุ่ม 4 คน หนึ่งห้อง ไม่มีใครที่มานั่งซ้อนหนึ่งในคณะเราเลย

แต่หล่อนเอามือกางกั้นไม่ให้ขึ้น โทรเรียกคนโน้น คนนี้มาด่า กว่าสิบนาที มีคนมาสี่ห้าคน แต่ปัญหาก็ยังไม่ถูกแก้ จนรถจะออกแล้ว เหตุเพราะเจ้าหน้าที่ของเค้าเขียนเลขอะไรผิดก็ไม่รู้ ด่าทอ โทษกันล้งเล้ง เหมือนจะฆ่ากันตาย
ไม่ยอมให้เราขึ้นรถ

จนหนึ่งในทีมเราต้องด่ากลับ ว่าทำแบบนี้กะนักท่องเที่ยวได้ไง เราเสียเงินถูกต้อง เป็นความผิดของเจ้าหน้าที่ไม่ใช่ของเรา ตะโกนหาตำรวจให้ช่วยก็ไม่มี เราเลยบอกเอากล้องออกมาถ่ายรูปหล่อนและพรรคพวกเลย ได้ผล ยอมให้ขึ้น

เลยคิดว่า คงพักเวียตนามไว้แค่นี้ก่อน เพราะไปครั้งนี้ครั้งที่สามแล้ว ขอไปที่อื่นก่อนดีกว่า

กร๊ากกกกกก มัวแต่บ่น ลืมรูปเลย
จบเรื่องเล่าการเทรคกิ้งในซาปาของสองหมู่บ้าน
เลาไช กะ ตาวานก่อน

รูปมันใหญ่ โหลดนานแน่ๆๆ

คราวหน้าค่อยพาไปเดินเล่นในตลาดซาปา เจอคนไต
นั่งขายข้าวเหนียว พูดภาษาไทยชัดแจ๋ว ตื่นเต้นมาก

บรรยากาศเมืองซาปา เมืองเล็กๆ เหนือหุบเขา เพื่อนคนหนึ่งชมว่าเหมือนเมืองอะไรก็ไม่รู้จำชื่อไม่ได้ ในสวิสเซอร์แลนด์ หุ หุ ไม่เคยไปสวิส ไม่รู้ว่าเหมือนยังไง

สวัสดีค่ะ คุณคนไม่เจียม
เชิญเที่ยวเล่นได้ตามสบายค่ะ

สวยตามเคยค่ะ
อิจฉาจังค่ะ เดินทางไปที่แปลกๆตลอดเลยอ่ะ

คุณดาวทะเล

"เคย" นี่เป็นใครคะ ชื่อคุ้นๆ คริ คริ

อยากไปนานแล้วค่ะ เมืองซาปาเนี่ย พอมีโอกาศเลยต้องฉวยไว้

เมื่อก่อนได้ยินว่าซาปา ใสซื่อ สงบงาม กว่านี้เยอะ

หากไปฮานอย อยากหนีเสียงดังๆ ภาพวุ่นวาย
ก็ไปที่นี่ดีค่ะ สบายหู สบายตา ดี

โอ... สวยจังค่ะ
นึกถึงตอนที่ไปปาย
แต่ดูเหมือนจะคนละอารมณ์กันนะคะ
แถวปายเป็นไร่กระเทียม
แต่อันนี้เป็นนาข้าว

แล้วจะมาเยี่ยมอีกค่ะ
บล็อกสวยค่ะ

ขอบคุณที่มาแวะชมค่ะคุณ bewae1001

เข้ามาดูบล็อก มันเขียวจัง เลยถือกระโปรงม้งมาเติมสีแดง

ถ่ายรูปได้สวยมากเลยครับ น่าติดตามมั่กๆ

สวยทุกรูปเลยครับ

เค้าทำนาขั้นบันไดได้สวยเหมือนภาพวาดสีน้ำมัน...

งามครับ งามมาก ...

เขียวสวย...แสดงว่าบ้านเมืองอุดมสมบูรณ์จริงๆครับ

เขียวสวยใสสด ชวนให้ใจเราเต้นเร่าๆ บอกอยากไปๆได้เลยหละน้องอ้อย ได้ไปสักครั้งแหนึ่งก็ยังดี แต่เดินแปดกิโลเมตร ลุงจะเดินจะไหวมั้ยน้อ... สงสัยจัง

สวยจังค่ะ พี่อ้อย

ยิ่งแบ็คกราวด์เข้มๆอย่างนี้

ความเขียวยิ่งกระจ่างตา ....

รักแม่อ่ะวันนี้

สวัสดีวันแม่ค่ะ

ขอให้คุณแม่ทุกท่านสุขภาพแข็งแรง สุขกาย สบายใจ
ขอให้คุณลูกทุกท่านแข็งแรง เข้มแข็ง ทั้งกายและใจค่ะ

ปีนี้ ได้รับการ์ด " แม่จ๋า หนูรักแม่ที่สุด" และมะลิช่อน้อยจากหลานสาว เล่นเอาน้ำตารื้น เลี้ยงหลานมาหลายครอก อุ้ย หลายรุ่น รุ่นล่าสุด..ชิลๆที่สุด..

คุณหลั่มหมั่นเหม่ง ..
ขอบคุณค่ะ กำลังเรียนรู้ค่ะ ถ่ายรูปในเวียตนาม หากเป็นรูปคนยากตรงที่เค้าไมชอบให้ใครถ่ายรูปเลย ต้องแอบถ่าย
ด้วยความรีบเร่ง ส่วนรูปทุ่งนา ขาดแสงจ้ะ รอแสงไปเหอะ
โชคดีก็ได้ แต่ส่วนใหญ่ไม่ได้ค่ะ หุ หุ

คุณ pompier
นาข้าวที่ซาปาถือเป็นมหัศจรรย์แห่งฝีมือมนุษย์ ของจริงงดงาม ตระการตามาก เกินกว่าปัญญาของกล้องเล็กๆ เลนส์หยาบๆ ถ่ายมาได้ ต้องไปเห็นด้วยตาค่ะ เพราะบางช่วงฝนตก หมอกลงก็ถ่ายมาไม่สวย


คูณฮันนี่..
ไปเลยซาปาเนี่ย ใกล้แค่นี้เอง แต่จะว่าไปทุ่งนาบนไหล่เขาตอนเหนือของเราก็สวยนะ ถึงจะแปลงน้อยๆ

ลุงเขา น้องยุ้ย
ปีหน้าเดือนกันยายน ลุงชวนป้าไปนะ อ้อยใช้เงินไปหมื่นนิดๆเอง บางคนได้ถูกกว่านี้อีกน่ะ ไปซื้อในฮานอย ซื้อทัวร์ไปซาปารวมทุกอย่างทั้งค่ารถไฟ ค่าทัวร์ ค่าที่พัก ค่าอาหาร ไม่ถึงร้อยเหรียญ

แต่อ้อยเอาแบบนอนสบาย โรงแรมสวย กินอร่อย เลยแพงกว่าเค้า ตั๋วรถไฟให้อเจนซี่ของโรงแรมที่พักในฮานอยจอง เลยแพงคือ 50 เหรียญ ซื้อเองเค้าว่าไม่เกิน 30 เหรียญ แต่กลัวไม่ได้ที่นอนแบบเตียงนิ่ม สี่คนต่อห้อง จะได้นอนสบาย หากสนใจจะให้ข้อมูลการเดินทางจ้ะ และควรไปซาปาให้ตรงช่วงเสาร์อาทิตย์ เพื่อไปตลาดนัดบัคฮา( 106 เหรียญที่จ่ายรวมรถไฟแล้วค่ะ)

ทางเทรคกิ้ง หากฝนไม่ตก เดินสบายจ้ะ ไม่ชันมาก ปีนป่ายพอชิลๆๆ วิวสวยมาก อากาศเย็นสบายๆๆ เดินไป คุยไป เด๋วก็ถึง ไม่ได้หยุดจิบน้ำเลย เพราะไม่เหนื่อย

ทาสบอย
วันนี้มาได้ ไม่ไปเลี้ยงลูกลิงเหรอ

หวัดดีวันหยุดจ้า..

ขอบคุณน่ะ ไปแวะบล็อกคุณคนไม่เจียมตั้ง 2 ครั้ง :)

เก็บชื่อไว้แล้วค่ะ...

เรื่องราวสวยจัง

ขอบคุณจ้า
ลุงเขา และ คุณก้อนหินดินทราย และคุณคนไม่เจียม

พรุ่งนี้ทำงานแล้วเนอะ..ยังอยากหยุดต่ออยู่เลย

เห็นแล้วอยากสะพายเป้ออกเที่ยวบ้างแล้ว

ซาปาสวยจัง เรามีโปรแกรมจะไปฮานอย-ซาปา วันที่ 28 ธ.ค. 07-5ม.ค.08 ใครมีคำแนะนำเกี่ยวกับการจองที่พักและตั๋วรถไฟบ้าง หรือมีรูปสวยของซาปา-ฮานอย ส่งMail: pig_fat1311@hotmail.com มาให้เราได้นะ

กำลังจะไปเที่ยวฮานอยเช่นกัน(2คน)(ไปวันที่ 10-15 ต.ค. 51)...แต่ไปเมืองซาปาก่อน...ใครที่เคยไปเที่ยวมาแล้วรบกวนช่วยส่งข้อมูลการเดินทางมาที่อีเมล skylada@hotmail.com หรือ msn มาคุยได้นะ หรือโทรมาที่ 081-3882516 ก็ได้นะคะ หรือใครจะไปเที่ยวด้วยกันก็ได้นะ

สุดยอด

ภาพสวยจังเลยค่ะ วางแผนจะไปเที่ยวซาปาปลายปีนี้ ไปคนเดียวจะน่ากลัวมั๊ยคะ? ซื้อทัวร์ของบริษัทอะไรคะ? รบกวนขอที่อยู่ด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ