SweetieKate's Fiction blog
|
||||
จิ้น คุณพีกับน้องก้อง ตอนบุรุษพยาบาลดีเด่น ณ คอนโดพี วันนี้หลังจากก้องเลิกงานพีไปรับก้องที่โรงพยาบาล วันนี้ก้องนัดว่าจะมาทำกับข้าวที่คอนโดกินด้วยกัน พีอารมณ์ดีเป็นพิเศษที่จะได้กินฝีมือก้อง เมื่อซื้อของสดเสร็จแล้วกลับเข้าคอนโด ก้องก้อลงมือทำกับข้าวทันที ก้องเริ่มลงมือเตรียมอาหาร โดยมีพีคอยเป็นลูกมือที่ไม่รู้ว่าช่วยให้ง่ายหรือช่วยให้ยุ่งกว่าเดิม เพราะพีคอยตามเกาะแกะก้องตลอด ก้อง: กำลังง่วนอยู่ที่โต๊ะเตรียมอาหาร โดยมีพีคอยเกาะแกะป้วนเปี้ยน เอามือโอบเค้าจากด้านหลัง ฮึ้ยส์...พี คุณไปหยิบผักในตู้เย็นเลยไป ผมจะได้เอามาหั่น พี: ยิ้มกว้าง คร้าบ...คร้าบ...ที่รัก ยอมปล่อยมือจากเอวก้อง เอาหน้าลงจากไหล่ก้อง แล้วเดินไปที่ตู้เย็น ก้อง: เขินที่อยู่ๆ พีก้อเรียกเค้าที่รัก เตรียมของไปอมยิ้มไป ซักพักพีก้อเอาผักมาวางข้างๆ พี: นี่คร้าบ...ที่ร้ากก เอาผักมาวางข้าง ก้องแล้วก้อยืนพิงเคานท์เตอร์ ยิ้ม กว้างมองก้องหยิบผักมาหั่น ก้อง: โดนจ้องมากๆ ก้อเริ่มเขินเหมือนกัน สมาธิเริ่มกระเจิง พี คุณไปนั่งรอที่โซฟาไป มายืนจ้องกันอยู่ได้ พี: เลิกคิ้วสูง ทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้ อ้าว...คุณ...คุณก้อทำไปสิ...ผมอยากยืนอยู่ใกล้ๆ คุณ...เผื่อคุณมีอะไรให้ช่วยไง ก้อง: ถอนหายใจ ยิ้มๆ คุณอ่ะ...ไม่ได้ช่วยอะไรเลย...ไปนั่งรอเลยไป๊...อยู่ตรงนี้เกะกะ พี: ไม่เอาอ่ะ...ผมจะอยู่กับคุณนี่...ให้ผมอยู่นะ นะ เดินเข้าไปอ้อนก้อง เอามือโอบรอบเอวก้องอีกครั้ง เอาคางเกยไหล่ก้องไว้ ก้อง: เกือบหลุดหัวเราะกับอาการงอแงของพี ส่ายหัวเล็กๆ คุณนี่น้า... ก้องหยิบผักมาหั่นต่อไปได้สักพัก โอ้ยยยย!!!! ทิ้งมีด สะบัดมือซ้ายออกอย่างแรง พี: ได้ยินเสียงก้อง ตกใจ ก้อง!! ปล่อยเอวก้อง จับตัวก้องให้หันหน้ามาประชันเค้า ก้อง...เปนอะไร มีดบาดเหรอ มองเห็นแผลที่มือก้อง เลือดไหลออกจากนิ้วชี้ข้างซ้ายของก้อง ไม่หยุด ดึงมือก้องไปที่อ่าง แล้วล้างด้วยน้ำสะอาด เมื่อเหนแผลชัดๆ ก้องโดนมีบาดเป็นแผลยาว แต่ไม่ลึก ด้วยความที่ตกใจและเป็นห่วงอย่างมาก แทนที่พีจะจูงก้องไปใส่ยาที่ห้องรับแขก พีกลับหันไปกวาดของบนเคานท์เตอร์ให้ไปรวมกันอยู่ปลายโต๊ะข้างนึง แล้วหันไปดึงตัวก้องให้มายืนตรงเคาน์เตอร์ แล้วเข้าชิดตัวจับเอวก้องกึ่งยกกึ่งอุ้มให้ก้องขึ้นไปนั่งบนเคานท์เตอร์ แล้วก้อดึงมือก้องมาดูแผล ก้อง: เห็นหน้าพีที่เปนห่วงเค้ามาก ก้อยิ้ม จิงๆ เจ็บแผลมากอยู่เหมือนกัน แต่ทึ่งกับอาการตกใจของพีมากกว่า จึงยอมตามแรงดึงของพีไปโดยง่าย แล้วก้อต้องตกใจอีกครั้ง เมื่อตอนที่พีเข้ามาประชิดตัวเค้า แล้วจับเอวอุ้มเค้าขึ้นบนเคานท์เตอร์ โดยไม่ได้ตั้งตัว เลยยอมตอมแรงของพีอย่างง่ายดาย แต่เมื่อมาขึ้นมานั่งได้ หน้าก้องก้อแดงระเรื่อ พี: ไม่ทันได้สังเกตอาการเขินของคนรัก เพราะเป็นห่วงมาก มองดูแผล หน้าเครียด เจ็บมากมั้ยก้อง .แผลไม่ลึกมาก...เดี๋ยวผมไปเอายาก่อนนะ แล้วก้อรีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปหยิบยา ครู่เดียวพีวิ่งกลับมาพร้อมยาและผ้าพันแผล เดินเข้าไปหาก้องแล้วตั้งอกตั้งใจทำแผลอย่างเป็นห่วงสุดๆ ก้อง: นั่งมองหน้าพีที่ทำหน้าเครียดเป็นห่วงเค้าเพลิน ลืมความเจ็บปวดที่แผลซะสนิท ใบหน้าของคนรักที่เป็นห่วงเค้ามากมายขนาดนี้ มันช่างน่ารักน่าเอ็นดู ความรักของพีที่มีต่อเค้าช่างมากมายจนเค้าสัมผัสได้ พี: ทำแผลเสร็จเช๊คความเรียบร้อยครั้งสุดท้าย ก้อง...เรียบร้อยแล้วนะ ไม่เจ็บมากใช่มั้ย เงยหน้าขึ้นมองก้องด้วยสีหน้าเป็นห่วง เอามือข้างนึงประคองใบหน้าก้องไว้ ก้อง: ยกมือขึ้นมาดูผ้าพันแผลที่พีพันให้อย่างแน่นหนา ผมไม่เปนไรแล้วล่ะพี...ขอบคุณมากนะ ตอนนี้ก้องรู้สึกรักและอยากตอบแทนพีมากๆ จึงเอามือข้างที่ไม่เจ็บไปจับมือพีไว้ แล้วจูงให้พีมายืนอยู่ตรงกลางระหว่างขาสองข้างของเค้า แล้วเอามือทั้งสองข้างกอดเอวพีไว้ พี: ตกใจเล็กน้อยที่ก้องให้เค้าไปยืนตรงกลางระหว่างขาสองข้างของก้อง และเอามือโอบรอบเอวเค้าไว้ ก้อง...มีอะไรเหรอ ก้อง: ไม่มีอะไรหรอก...แค่อยากให้รางวัล...บุรษพยาบาลดีเด่นของผมอ่ะ ว่าแล้วก้องก้อค่อยๆ ยื่นหน้าเข้าไปใกล้พี หอมแก้มพีทั้งสองข้างฟอดใหญ่ พี: ตกใจเหมือนกันที่ก้องกล้าทำกับเค้าขนาดนี้ แต่ก้อมีความสุขมาก ยิ้มกว้างตอนโดนก้องหอมแก้ม เมื่อก้องถอยหน้าออกไปแล้ว พีก้อยิ้มเจ้าเล่ห์ อืม...ผมว่าแค่นี้คงไม่พอมั้ง...เพราะว่าผมทั้งวิ่งไปเอายา...ไหนจะพันแผลอีก...ผมว่า...น่าจะต้อง.... แล้วพียื่นทั้งตัวทั้งหน้าเข้าไปใกล้ก้อง เอามือสองข้างไปเท้าเคานท์เตอร์ ลอคตัวก้องไว้ ก้อง: เมื่อโดนพียื่นหน้าเข้ามา มือที่โอบเอวพีอยู่ก้อหลุด แถมโดนพี ลอคตัวไว้ไปไหนไม่ได้ ค่อยๆ เอนตัวถอยหลังเล็กน้อย อมยิ้ม แต่ก้อเหวี่ยงเขิน อะไรของคุณน่ะ...พี...ไม่ต้องเลยนะ แค่นี้ก้อพอแล้ว พี: แต่ผมว่าไม่พอน้า...ผมเป็นบุรุษพยาบาลส่วนตัวไม่ใช่เหรอ...ค่าจ้างต้องแพงหน่อยสิคุณ ว่าแล้วก้อค่อยเอียงหน้าเข้าไปใกล้ก้องเรื่อยๆ ก้อง: เขินมาก เบี่ยงตัวหลบ เอาแขนดันพีไว้ อะไรของคุณอ่ะพี เมื่อพียังไม่หยุด ก้องก้อเบนหน้าหนีไปด้านข้างหลับตาปี๋ พี: เห็นก้องเขินหนี ก้ออมยิ้ม ที่แกล้งก้องได้ เอียงหน้าเข้าไปขโมยหอมแก้มก้องฟอดใหญ่ แล้วถอยหน้าออกมาเห็นก้องหลับตาปี๋อยู่ ก้อหัวเราะเบาๆ ก้อง...คุณเป็นอะไรเนี่ย ก้อง: โดนหอมจนแก้มยุบ ลืมตาขึ้นมาจับแก้มตัวเอง พีอ่ะ...คุณแกล้งผมเหรอ พี: ยิ้มมม โถๆ ใครจะกล้าแกล้งคุณล่ะคร้าบ...ผมเจ็บขนาดนี้ผมจะไปแกล้งคุณได้ยังไง ก้อง: ยังงอนอยู่ คุณน่ะ เห็นผมเจ็บแล้วยังแกล้งได้อีกนะ ทำหน้าบูด พี: ยิ้มเอ็นดู แล้วยื่นหน้าผากไปจรดก้อง ส่งสายตาจริงจังหวานซึ้ง ก้อง...เห็นคุณเจ็บแล้วผมยิ่งเจ็บกว่าคุณอีกนะ...คุณรู้มั้ยว่าผมเป็นห่วงคุณมากแค่ไหน ก้อง: เลิกงอนแล้ว มองสบตาพี ทุกคำพูดของพีสื่อออกมาทางสายตา ว่าทุกคำเป็นความจริง ก้องรู้สึกตื้นตัน อมยิ้ม ยกมือข้างที่ไม่เจ็บมาจับใบหน้าพีไว้ ผมรู้นะพี ผมรู้ว่าคุณเป็นห่วงผม พี: ยกมือมาจับมือของคนรักบนใบหน้าของเค้า จับมือของก้องออกมาประทับริมฝีปากที่หลังมือ เอามือก้องมาวางทาบที่อกข้างซ้ายของเค้า แล้วเงยหน้าขึ้นมาสบตาก้องอย่างลึกซึ้ง ก้อง คุณคือหัวใจของผมนะ....ผมรักคุณ ก้อง: แบมือทาบหน้าอกซ้ายของพี สบตาพี ส่งสายตาที่ลึกซึ้งตอบไปให้ พี...คุณก็เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดของผมเหมือนกันนะ ยื่นหน้าเข้าไปกระซิบข้างหูของพีอย่างแผ่วเบา ผมก็รักคุณ แล้วก้อประทับริมฝีปากแผ่วเบาที่ข้างแก้มพีอีกครั้ง ถอยหน้าออกมายิ้มหวานให้พี พี: ส่งยิ้มตอบให้ก้อง แล้วลดมือสองข้างไปจับเอวก้อง ป่ะ...เราโทรสั่งพิซซ๋ากันดีกว่า มือคุณเปนอย่างนี้แล้ว ไม่ต้องทำอาหารแล้วแหละ กึ่งยกกึ่งอุ้มก้องลงจากเคานท์เตอร์ แล้วจูงมือก้องไปที่ห้องรับแขก แล้วตกลงอาหารเย็นวันนั้น ก้อเป็นพิซซ่าถาดใหญ่แทน -------------------------------------------------------------- โดย: ผมชอบกินข้าวมันไก่
![]() หวัดดีค๊าบบบ พี่ตี๊ เป็นไงบ้าง ได้ไปมีทกับเค้ามารึป่าว
ฟิคหวานโพด อีกแว้วว ยิ้มแก้มแตกอะเกน (^_______________^) โดย: AuMAiM IP: 58.9.95.147 วันที่: 14 มกราคม 2553 เวลา:1:15:17 น.
พี่ไม่ได้ไปเลยอ่ะน้องอุ๋มอิ๋ม เสียใจ T_T
คราวหน้าจะไม่พลาดเลยจ้า ^_^ โดย: SweetieKate
![]() ^ ^
โดย: moonbeam IP: 75.56.206.171 วันที่: 15 มกราคม 2553 เวลา:4:01:44 น.
|
StayOnYourSide
![]() ![]() ![]() ![]() ![]()
Group Blog
All Blog
Friends Blog Link |
|||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |
เค้าขอโต๊ดดดดดดดด
แต่ได้อ่านของทุกคนแล้วนะค้า ขอบคุณมากค่า ที่ติดตาม แล้วจะเขียนมาลงเรื่อยๆ นะคะ