P's thought : ตอน เที่ยงวันหยุด (ต่อจากเช้าวันหยุดค่ะ)
ตอนนี้ผมอารมณ์ดีไปรึเปล่าครับเนี่ย แต่มันสมควรอ่ะนะครับ วันนี้มีแต่เรื่องดีๆ นี่ครับ ^_______^

ก็เริ่มจากวันนี้เป็นวันหยุด ที่ทั้งผมและก้องได้หยุดพร้อมกัน ตั้งแต่ตื่นมาก็เจอหน้าคนน่ารัก ไหนจะเสียงหวานๆ ที่ปลุกอีก ยังไม่พอนะครับผมยังได้ยินคนน่ารักบอกรักตั้งแต่เช้า แล้วยังได้ทานอาหารเช้าแบบพิเศษสุดๆ อีกด้วย ไม่สำลักความสุขตายก็ดีแล้วนะครับเนี่ย >_<

ผมเดินหน้ายิ้มแป้น ออกมาจากห้องนอน สีหน้าผิดกับคนที่ผมเดินจูงมือตามหลังผมมาอย่างเห็นได้ชัด สีหน้าก้องตอนนี้เรียกว่ายังไงดีล่ะครับ เอ่อ...จะงอน...จะเหวี่ยง...เอ้ะ...หรือว่าผมโดนโกรธแล้วเนี่ย -_-"

สาเหตุที่เค้างอนผมก็อย่างที่รู้ๆ กันนะครับ คือว่าเค้าอุตสาห์ตื่นมาทำข้าวเช้าให้ผม แต่ว่า...ผมดันมากินเค้าเป็นข้าวเช้าซะเอง ปล่อยให้โจ๊กหมูสูตรก้องบดินทร์วางแห้งอยู่บนโต๊ะ ซะงั้น

ทำไงได้ล่ะครับ ก็คนมันอดใจไม่ไหวจริงๆ นี่ครับ >//<

ผมเดินมาถึงโต๊ะทานข้าว คนที่ถูกจูงตามหลังมายังก้มหน้ามองพื้นงุดๆ ผมต้องเอาใจเค้าหน่อย เดินไปเปิดหม้อโจ๊ก คนๆ ดู โอ้ะ...ยังหอมอยู่เลยครับ ผมเลยรีบพูดเอาใจคนหน้าบูดซะหน่อย

"ก้อง...โจ๊กน่าทานจังเลย...เดี๋ยวเราอุ่นแล้วทานด้วยกันนะ...ยังหอมอยู่เลย"

"....." เงียบครับ ผมได้ความเงียบพร้อมกับหน้าบูดๆ ที่ไม่ยอมมองหน้าผมเป็นคำตอบ

"โธ่...ก้อง...โกรธผมเหรอ" ผมใช้ลูกอ้อนครับ

"....เปล่า..." เสียงตอบอย่างเบา แถมน้ำเสียงขัดกับคำพูดอย่างมากครับ งานเข้าผมแล้วมั้ยล่ะ =_="

"ก้อง...ก้องคร้าบ" ผมไม่พูดเปล่าครับ มันต้องพลิกวิกฤติให้เป็นโอกาส ผมค่อยๆ เลื้อยๆ แขนผมเข้าไปรวบกอดรอบเอวก้อง แล้วดึงเค้าเข้ามาแนบชิดตัวผมทันที (หึหึ...เนียนมั้ยล่ะครับผมเนี่ย)

ตอนนี้ก้องเลยยืนตัวเอียงอยู่ในอ้อมกอดผม เหมือนจะตกใจเล็กน้อย หน้าหวานๆ เกือบเหวี่ยงแล้วครับ แต่เมื่อพูดอะไรไม่ออกก็กลับไปหน้าบึ้งเหมือนเดิม งอนแน่ๆ เลยครับคราวนี้

ผมไม่รอช้า...ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ก้อง...จนลมหายใจเป่าอยู่ข้างแก้มนิ่ม...แล้วกระซิบ...ด้วยเสียงแผ่วเบา

"ไม่ต้องห่วงนะ...เดี๋ยวจะกินให้หมดเลย...”

ได้ผลครับ คำพูดแสนกำกวมของผม เรียกเลือดฉีดขึ้นมาที่ใบหน้าของก้องได้อย่างดี จริงๆ ผมตั้งใจจะง้อเค้าด้วยการบอกว่าจะกินโจ๊กให้หมดนะ ทำไมพออยู่ด้วยกันทีไร บรรยากาศมันทำให้ผมอดกวนเค้าไปไม่ได้ ผมเลยพูดอะไรกำกวมออกมาซะงั้น ไม่รู้ว่าจะกินโจ๊กหรือว่ากินคนทำกันแน่ หุหุหุ

“ฮึ้ยส์...พี” เค้ารีบสะบัดตัวออกจากอ้อมกอดของผมพร้อมเสียงเหวี่ยง ตามแบบฉบับของก้องบดินทร์

“อะไรอ่ะก้อง...ผมบอกว่าผมจะกินโจ๊กให้หมดนะ...คุณเป็นอะไรเนี่ย...ไม่อยากให้ผมกินให้หมดเหรอ” ผมยังคงพูดจากวนเล็กๆ กลับไป แล้วส่งสายตาหวานเยิ้มไปให้ก้อง

“ไม่ต้องเลยพี...ผมรู้นะว่าคุณไม่ได้พูดถึงโจ๊ก” ก้องยังคงเหวี่ยงต่อด้วยอาการหน้าแดงถึงหูครับ

“อะไรก้อง....ผมพูดถึงโจ๊กจริงๆ นะ...ป่ะๆ รีบเอาไปอุ่นกันดีกว่า จะได้รีบกิน เดี๋ยวเสียกันพอดี” ผมรีบเดินเนียนๆ ไปยกหม้อโจ๊กขึ้นมาแล้วเดินนำเข้าครัวเลยครับ (อย่าหวังจะคาดคั้นผมได้เลยก้องบดินทร์ ^^)

ผมได้ยินเสียงก้องพึมพำตามหลังมาว่า “อย่าให้จับได้นะพี” แต่ผมก็เดินไปตั้งเตาในครัวไม่รู้ไม่ชี้แล้วครับ

สักพักเมื่อเริ่มตั้งเตาก้องก็กลับมาเป็นปกติ เพราะว่าวิญญาณพ่อบ้านเข้าสิง ก้องเริ่มหยิบจับทำนั่นนี่ ชิมรสโจ๊กบ้าง เติมนู่นเติมนี่บ้าง ผมยืนกอดอกอยู่ที่ประตูครัวอมยิ้มให้กับคนน่ารักของผม คนอะไรน่ารักจริงๆ >_<

เมื่อยกหม้อมาตั้งโต๊ะอีกครั้งเราสองคนก็ลงมือทานอย่างเร็วเลยครับ แบบว่ามันหิว..ข้าวเช้า(จริงๆ) ก็ไม่ได้ทาน แถมใช้กำลังไปเยอะอีก อิอิ

เมื่อทานเสร็จผมก็เอาใจก้องบดินทร์ของผมเต็มที่ ด้วยการเก็บโต๊ะ ล้างจานให้ ปล่อยให้คุณชายของผมไปนั่งดูทีวีบนโซฟาครับ จะได้อารมณ์ดีๆ (ผมเปล่ากลัวเค้านะครับ ใครกลัวครับไม่มีๆ)

เมื่อล้างจานเสร็จ ผมเดินไปนั่งโซฟาข้างๆ ก้อง สำรวจสีหน้าของก้องแล้วเหมือนจะเป็นปกติแล้วครับ ผมก็เลย ถือโอกาสล้มตัวลงไปนอนตักเค้าซะเลย แถวบ้านเรียกเนียนได้โลห์ครับ ^_^

“พี...ไม่ต้องมาเนียนเลย” น่าน มีรู้ทันนะครับ คุณก้อง

“เนียนอะไรก้อง...ผมแค่ทานข้าวเสร็จแล้วมันง่วงอีกแล้วอ่ะ..เหะเหะ”

ผมยังคงดำเนินปฏิบัติการเนียนต่อ โดยการจับมือก้องข้างว่างอยู่ขึ้นมา แล้วกดริมฝีปากผมลงไปบนมือนั้นเบาๆ...แล้วค่อยๆ...ไล้มือนั้นแนบที่ใบเข้ากับหน้าของผม...ผมหลับตาพริ้ม...เพื่อรับรู้ความอบอุ่นจากมือของคนรักให้เต็มที่

ผมไม่รู้หรอกว่าก้องทำหน้ายังไงอยู่ จนผมค่อยๆ ลืมตามามองเห็นใบหน้าหวาน กำลังก้มลงมามองผมด้วยสายตาเต็มไปด้วยความรัก....จนผมเขิน....เขินจริงๆ นะครับ...สายตาก้อง...บ่งบอกความรู้สึกที่เค้ามีออกมาเต็มเปี่ยม

แล้วความรู้สึกนั้น...มันคือ...รัก....รักผม...คนเดียว....หมดหัวใจ

แต่ก็อย่างที่ทุกคนน่าจะรู้ ผมได้เห็นสีหน้าเค้าไม่นานนักหรอกครับ คนขี้อายก็ต้องหลบหน้าหลบตา เขินจนหน้าแดงหันหน้าหนีผมไป ทั้งๆ ที่ผมอยากมองใบหน้าแบบนั้นแทบแย่ เฮ้อออ...ขี้อายจริงๆ เลยน้า ก้องบดินทร์ของผมเนี่ย

แต่ถึงแม้ผมจะบ่นเค้ายังไง ผมก็รักเค้าครับ....รัก...ทุกอย่างที่เป็นเค้า...รักคนที่ช่างอาย...ช่างเหวี่ยง...ช่างพาล...ช่างงอน...ผมรักหมดแหละครับ....และเหมือนกับเค้า...ที่ก็รักผม...ผมที่ช่างเหงา...ช่างเอาแต่ใจ...

ผมไม่เคยเชื่อว่าผมจะเจอรักแท้....แต่คนตรงหน้านี่ล่ะครับ....ครึ่งชีวิตของผม...ที่ผมได้เจอแล้ว...และผมจะไม่มีวันยอมเสียเค้าไป...ตลอดชีวิต

ผมค่อยๆ ยันตัวลุกขึ้น...ประคองใบหน้าของก้องให้หันมาสบตากับผม...แววตาของเค้ายังคงบ่งบอกถึงความรักมากมายอยู่ถึงแม้มันจะเจือปนด้วยความเขินอายอยู่บ้างก็ตาม...

“ก้อง....ผมก็รักคุณนะ” ผมพูดตอบแววตาเค้าไป โดยที่เค้ายังไม่ได้พูดอะไรซักคำ

เค้าหลุดยิ้มมุมปากออกมานิดนึง ดูก็รู้ว่ากลั้นยิ้มเอาไว้

“อะไรพี...ผมยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะ”

“ก้อง...คุณไม่ต้องพูด...สายตาคุณมันก็บอกผมหมดแล้ว” ผมยิ้มหวานให้เค้ากลับไป

“บ้า...หลงตัวเอง” เค้าพยายามจะหลบตาผม แต่ผมยังคงประคองใบหน้าให้เค้ามองผม จนเค้าต้องหันหน้ามาสบตาผมอีกครั้งจนได้

ผมถือโอกาสที่เค้าหันมามองตาผม ส่งความรักมากมายผ่านสายตาผมกลับไปให้เค้าบ้าง เค้าจ้องตาผมอยู่ไม่นาน หน้าก็แดงถึงใบหู มือผมที่สัมผัสใบหน้าเค้าอยู่ รู้สึกได้ว่าอุณหภูมิของคนตรงหน้าสูงขึ้นนิดหน่อย ผมไม่ว่าเค้าหรอกครับ ขนาดผมยังใจเต้นแรงเลยครับ >_<

อยู่ดีๆ ก้องก็พูดขึ้นมา...ด้วยเสียงกระซิบ....ถึงแม้ว่ามันจะแผ่วเบา...แต่มันก้องดังในใจผม...ซ้ำแล้วซ้ำอีก

“รัก...นะ”

ก้องยกมือขึ้นมา ประคองใบหน้าผม...แล้วก็พูดคำที่ผมจะไม่มีวันลืมไปตลอดชีวิต....

“คุณคือชีวิตของผมนะ”

ผมยิ้มกว้างกับคำพูดของก้องเลยครับ ดึงเค้าเข้ามากอดแนบอกแบบไม่รู้ตัว ใจผมเต้นแรงจนแทบจะออกมาอยู่นอกอกแล้ว ก้องบดินทร์นะก้องบดินทร์จะทำให้ผมรักคุณมากขึ้นไปได้ถึงไหนกันเนี่ย

ผมกระซิบตอบเค้ากลับไปบ้าง....ด้วยน้ำเสียงหนักแน่น...ที่คิดว่ามันจะให้ความมั่นใจกับเค้า เหมือนที่เค้าให้กับผม...ไปได้ตลอดชีวิต

“คุณก็คือชีวิตของผมเหมือนกันนะก้อง...ผม...รัก...คุณ”

แล้วผมก็ได้สัมผัสกอดกระชับแน่นจากคนฟังตอบกลับมา เป็นเชิงว่ารับรู้ความมั่นใจที่ผมให้เค้า

วันนี้มันเป็นวันความสุขแห่งชาติรึไงครับเนี่ย >/////<

-------------------------------จบตอน--------------------------------------



Create Date : 01 มิถุนายน 2553
Last Update : 1 มิถุนายน 2553 22:44:20 น.
Counter : 870 Pageviews.

25 comments
  
วันความสุขแห่งชาติ พีก้อง
น่ารักดีค่ะ
โดย: มี้ IP: 96.241.173.13 วันที่: 4 มิถุนายน 2553 เวลา:9:43:36 น.
  
เพิ่งอัพวันนี้ด้วย
สู้ๆนะคะ อัพต่อๆๆ แล้บอกคนอื่นให้รีบอัพด้วย 555 ก็หนู..แอร๊ยยย...นี่คะ55

แล้วจะรอค่ะ
.
.
.
โดย: หนูรักก้องพี (แค่คนอีกคน) IP: 112.142.135.31 วันที่: 4 มิถุนายน 2553 เวลา:20:00:46 น.
  
หวานน มดขึ้นคอมแล้ว 55+
โดย: แฟนฟิค IP: 112.142.124.181 วันที่: 6 มิถุนายน 2553 เวลา:14:07:49 น.
  
น่ารักอีกแล้ว ชอบจัง เข้ามาอ่านทีไรก็มีความสุข
แต่งเก่งจังค่ะ
โดย: คนข้างบ้าน IP: 202.12.97.100 วันที่: 6 มิถุนายน 2553 เวลา:15:13:18 น.
  
เห็นด้วยเลยว่าเป็นวันความสุขแห่งชาติ คนอ่านก็มีความสุขไปด้วย รออ่านตอนต่อไปนะค่ะ
โดย: aumaum IP: 58.9.249.141 วันที่: 15 มิถุนายน 2553 เวลา:22:13:19 น.
  
น่ารักมากค่ะ
จะรอติดตามต่อไปเรื่อยๆเลยนะคะ
โดย: :: น้ำแข็งใส :: IP: 110.49.183.158 วันที่: 16 มิถุนายน 2553 เวลา:22:37:56 น.
  
มารออ่านตอนต่อไปค่ะ
โดย: aumaum IP: 61.47.31.49 วันที่: 22 มิถุนายน 2553 เวลา:18:31:40 น.
  
น่ารักมากๆๆค่ะ
มดจะขี้นคอมอยู่แล้วววว...หวานมากกกก
แต่งเก่งจัง...จะรอติดตามตอนต่อไปนะคะ
โดย: cattechno IP: 114.128.251.57 วันที่: 27 มิถุนายน 2553 เวลา:2:14:36 น.
  
มารออ่านตอนต่อไปนะ
โดย: pktime IP: 61.47.31.49 วันที่: 29 มิถุนายน 2553 เวลา:16:35:39 น.
  
ดองนานแล้วนะ คิดถึงก้อง พี อยู่
โดย: แฟนฟิค IP: 112.142.133.74 วันที่: 7 กรกฎาคม 2553 เวลา:21:29:46 น.
  
" วันความสุขแห่งชาติ "

หวานนนนนนนนนนนนนนนนน

ตั้งกะเช้ายันบ่ายกันเลยทีเดียว .. 666

สองคนเนี่ย ... เค้าคุยน่ารักเนอะ .. ^^"


^_______^




โดย: sky IP: 124.121.113.31 วันที่: 12 กรกฎาคม 2553 เวลา:19:45:05 น.
  
ยังมีคนรออ่าน fic sweetiekate อยู่นะ คราวนี้หายไปนานจัง งานยุ่งมากใช่ไหมค่ะ เข้าใจค่ะ แต่แค่อยากบอกให้รู้ว่ามีคนคิดถึง fic นะค่ะ
โดย: aumaum IP: 61.47.31.49 วันที่: 15 กรกฎาคม 2553 เวลา:11:16:14 น.
  
เพิ่งมีโอกาสได้เข้ามาอ่านฟิคน้องเกต..อืมม์อ่านแล้วมีความสุขค่ะ..

ความสุขแผ่กระจายอยู่รอบตัวเลยแหละ..สมกับเป็นวันแห่งความสุขแห่งชาติจริงๆ

ขอบคุณสำหรับความสุขที่แบ่งปันนะคะ
โดย: พี่เป้ IP: 222.123.3.77 วันที่: 21 กรกฎาคม 2553 เวลา:16:27:57 น.
  
อย่าตามมาน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา(กำลังวิ่งหนีมด)(มาเป็นฝูงเลย)
โดย: น้องนิวจร้า IP: 125.27.164.172 วันที่: 26 กรกฎาคม 2553 เวลา:13:45:42 น.
  
อยากอ่านตอนต่อไปจังค่ะ

เติมความหวานให้กับชีวิตดี .. ^^

รออ่านตอนต่อ ๆ ไปนะคะ ^___^

ขอบคุณอีกครั้งค่ะ ^^

โดย: sky IP: 115.87.21.152 วันที่: 1 สิงหาคม 2553 เวลา:20:35:06 น.
  
มีคนรออ่านตอนอ่านตอนต่อไปอยู่นะ
โดย: aumaum IP: 61.47.31.49 วันที่: 10 สิงหาคม 2553 เวลา:13:44:57 น.
  
ขออนุญาติใช้พื้นที่ นิดนึงนะคะ
ไม่รู้จะบอกใครดี
เข้า PK-Dreamland ไม่ได้อีกแล้ว 2 ครั้งแล้วอ่ะ
ไม่ได้ลืม พาสเวิร์ด ไม่ได้ลืม ล็อคอิน
ทุกอย่างถูกต้อง
แต่เข้าไม่ได้ เศร้าอ่ะ
คิดถึง PK ที่สุด ==''
เฮ้ออออออออออออออออ !!

ถ้าใครรู้ ช่วยตอบทีนะคะ ว่าเป็นเพราะอะไร
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
โดย: sky ==' IP: 124.122.54.83 วันที่: 13 สิงหาคม 2553 เวลา:9:31:13 น.
  
หายไปนานจังเลยค่ะคราวนี้ คิดถึงก้องพีของ sweetiekate จัง ว่างๆๆก็มาต่ออีกนะค่ะ อยากอ่านค่ะ
โดย: aumaum IP: 61.47.31.49 วันที่: 25 สิงหาคม 2553 เวลา:15:49:27 น.
  
รออ่านอยู่นะคะ อย่าหายไปนานนะ คิดถึงจัง

ว่างจากงานแวะมาบ้างนะคะ คุณsweetiekate
โดย: หวาน หวาน IP: 125.26.147.188 วันที่: 28 สิงหาคม 2553 เวลา:21:03:57 น.
  
คิดถึง fic
โดย: aumaum IP: 61.47.31.49 วันที่: 13 กันยายน 2553 เวลา:15:02:41 น.
  
คิดถึงพีก้องมากมายจิงๆๆ
รอดูเซนทุกศุกร์เรย
เขียนฟิคมาให้อ่านบ่อยๆนะ
คุณ sweetieKate
โดย: ลีโฮยอน IP: 202.176.82.14 วันที่: 28 ตุลาคม 2553 เวลา:18:21:26 น.
  
ไม่มีตอนพิเศษมาร่วมฉลองหนึ่งปีก้องพีบ้างเหรอค่ะ
โดย: aumaum IP: 61.47.31.49 วันที่: 10 พฤศจิกายน 2553 เวลา:13:38:06 น.
  
อยากแต่งแต่กลัวเคาะสนิมไม่ออกอ่ะสิคะ เดี๋ยวมันจะไม่หนุกง่ะ
โดย: SweetieKate วันที่: 11 พฤศจิกายน 2553 เวลา:15:31:15 น.
  
แต่งเถอะค่ะ มีคนรออ่านเยอะแยะ คิดถึง fic ของ sweetiekate
โดย: aumaum IP: 58.9.23.124 วันที่: 14 พฤศจิกายน 2553 เวลา:19:18:33 น.
  
ขอบคุณที่คิดถึงกันนะคะ ^_^ จะพยายามค่ะ
โดย: SweetieKate วันที่: 14 พฤศจิกายน 2553 เวลา:20:16:21 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

StayOnYourSide
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]



New Comments
มิถุนายน 2553

 
 
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30