Bloggang.com : chef umim : เข้าครัวไปเป็นเพสทรี่คุก (คนทำขนม) 9

เข้าครัวไปเป็นเพสทรี่คุก (คนทำขนม) 9

พออีกวันเราเข้ามาถึงร้่านปุ๊บ
สก๊อตต์เดินมาเห็นเราพอดี
รีบเรียกแล้วบอกว่าขอคุยอะไรด้วยหน่อย
แล้วก็พาเราไปในที่เปลี่ยวเอ๊ยที่ปลอดผู้คน
บอกเราว่าตอนนี้ในครัวยุ่งมาก ๆ แล้วนะ
คนทำไม่พอจริง ๆ อยากให้เราย้ายเข้าไปช่วยแล้ว
เป็นไลน์คุกตามที่เคยคุยกันไว้
เรารีบพยักหน้าหงึำก ๆ บอกว่าได้เลย
จะให้ย้ายไปทำอะไร เมื่อไหร่
สก็อตต์บอกว่าตอนแรกขอให้อยู่
สเตชั่นของว่างแบบเย็น (cold appetizers)
(ก็ง่ายที่สุดในนั้นนั่่นแหล่ะมั้งคะ)
แล้วจะย้ายไปสเตชั่นผัด ๆ ทอด ๆ ต่อไป
สก็อตต์ถามว่าจะมีปัญหาอะไรมั้ย
เราบอกว่าไม่มีค่ะ
ถ้าอยากให้เราไปช่วยเราก็จะไป
สก็อตต์ขอบคุณเราแล้วบอกว่า
ให้เริ่มอาทิตย์หน้านะ คอยดูตารางด้วย
(ตารางเวลาทำงานออกทุก ๆ อาทิตย์)

จะว่าดีใจก็ใช่เพราะกำลังเบื่อยายแคลร่า
แต่ก็ไม่ได้ปลื้มอะไรเพราะเราชอบทำขนมมากกว่านี่นึ
ลึำำก ๆ แล้วคงดีใจมากกว่า
คิดว่าถ้าต้องทำงานกับคนแบบแคลร่า
วันนึงเราต้องเป็นโรคประสาทตายแน่

พอเจอแคลร่าเราก็รีบบอกเธอทันที
เรา : แคลร่า ชั้นมีข่าวจะบอก
แคลร่า : อะไรเหรอ
เรา : สก็อตต์ให้ชั้นย้ายไปเป็นไลน์คุกอาทิตย์หน้า
แคลร่า : ห๊า อะไรนะ
เรา : เค้าต้องการคนช่วยด่วน ชั้นจะต้องย้ายไปแล้ว
จะได้อยู่ช่วยเธออีกแค่วันนี้กับพรุ่งนี้เท่านั้น
แคลร่า : เหรอ แล้วเธอจะชอบมั้ย
เรา : ก็เคยคุยกันไว้ก่อนแล้ว ว่ามันต้องเป็นแบบนี้
แคลร่า : .....(.เงียบไปก่อนพูดว่า) อืมม...ชั้นไม่โกรธหรอก
เรา : เธอโกรธเหรอ
แคลร่า : ไม่หรอก ไม่โกรธ

วันนั้นหลังจากที่แคลร่ารู้ว่าเราจะย้าย
รู้สึกว่าเธอมาชวนเราคุยมากขึ้น
อยู่ำำ ๆ ก็มาปรึกษาปัญหาที่เธอทะเลาะกับพี่สาว
บอกว่าเธอกลุ้มใจ เธอไม่ชอบแฟนพี่สาว

แล้วเํธอถามเราว่าแต่งงานนานรึยัง
สามีทำอะไรที่ไหน เจอกันได้ไง
ทำไมยังไม่มีลูก น่าจะรีบมีได้แล้ว
เราก็บอกว่าก็คอยอยู่ แต่ยังไม่มีเอง

แล้วเราก็ถามเธอกลับว่า
ตอนเธอมีลูกเป็นไงมั่ง ตอนท้องน่ะ
เธอเล่าว่าตอนท้องอารมณ์เํธอจะขึ้น ๆ ลง ๆ
เวลามีความสุขจะมีความสุขมากกกก
แล้วอยู่ ๆ ก็เศร้าอย่างแรง
(เราว่าตอนนี้เธอก็เป็นอยู่นะ)
เธอท้องแบบที่ไม่ได้แต่งงาน
ไม่กล้าบอกพ่อแม่เพราะกลัวพ่อแม่ผิดหวัง
พ่อแม่เธอเป็นเกาหลีัหัวโบราณ
เลยต้องแอบท้องแอบคลอด
เราชมว่าเธอแกร่งดี

เธอเล่าว่าเธอเริ่มทำงานตั้งแต่สิบขวบ
แม่่ํํััเํธอให้ดูแลร้านเบเกอรี่ที่เกาหลี
แม่เํธอก็ทำงานหนักมาก
เปิดเบเกอรี่หลายสาขามาก
ทุำกคนในเกาหลีคงเคยกินเค้กแม่เธอมาแล้ว
ขนาดนั้นเลย
แต่ตอนนี้ขายกิจการไปหมดแล้ว
ย้ายมาอยู่อเมริกากัน
แล้วเธอก็พร่างพรูเล่าเรื่องราวส่วนตัวของเธอให้่เราฟัง
อีกหลายเรื่องชีวิตเธอมีสารพันปํญหา
จนฟังไม่ทันเลยเชียว
เชื่อมั้ยว่าวันนั้นทำงานไป ไม่มีการดุเราซักคำ
มันอะไรกันนี่
เราทำงานด้วยความสุขมาก

ร้านเิปิดขายจริง ๆ ตั้งแต่เมื่อวาน
มีแขกจริง ๆ เดินเข้ามากินกันแล้ว
คืนนี้แคลร่าปล่อยให้แซลลี่รับออร์เด้อร์คนเดียว
ไม่ให้เราเข้าไปช่วย
ตัวเธอก็จะคอยเป็นโค้ชอยู่
และให้เราคอยสังเกตแซลลี่กับเตรียมทำขนมอื่น ๆ ไป
เพราะคืนพรุ่งนี้เป็นเวรเราบ้าง
เราก็ต้องรับออร์เดอร์คนเดียวอย่างนี้จนปิดร้าน
ตื่นเต้นมากเลยค่ะ ก็เราไม่เคยทำงานแบบนี้มาก่อน
กลัวทำผิด ทำไม่ทันออร์เด้อร์
เรารีบจดจำว่าแซลลี่ทำยังไงบ้าง
พรุ่งนี้จะได้พลาดน้อยที่สุด

เมนูของหวานมีทั้งหมดห้าอย่าง
เตรียมของพร้อมแล้ว
เราก็ต้องจำได้ว่าจานไหนใส่อะไรบ้าง
แต่งยังไง อะไรวางตรงไหน
ตื่นเต้น ๆ เพราะของตกแต่งค่อนข้างเยอะ
กลัวลืม กลัวทำหัก ทำหล่น ทำไม่ทัน
กลัวเสียงกรี๊ดของแคลร่าด้วยล่ะ

คืนต่อมาเป็นวันหยุดแซลลี่
มีแค่เรากับแคลร่าเท่านั้น
ก่อนร้านเปิดแคลร่าให้เราผสมช็อร์ทเบรดไว้
ตื่นเต้นหรืออะไรไม่รู้
พอผสมเสร็จแป้งช็อร์ทเบรดของเราร่วนเชียว
เราทำผิดแน่ คงใส่แป้งมากไป
ไม่รู้จะทำยังไง
นอกจากจะหันไปสารภาพกับแคลร่าว่า
เราทำอะไรผิดแน่เชียวช่วยดูหน่อย
แป้งมันร่วนมาก
แทนที่จะำกรี๊ด เธอหันมาบอกเสียงหวานว่า
ไม่เป็นไรจ้ะซู ปั่นเนยเพิ่มเข้าไปสิ
เดี๋ยวก็ดีเอง
เราแทบไม่เชื่อหูที่ไม่เจอเสียงกรี๊ดของเธอ
เออดีแฮะ

ต่อมาเธอบอกให้ช่วยเตรียมของทำพาตาชู
และบอกให้ใส่เกลือเพิ่มไปจากสูตรสามเท่า
พออบออกมา เค็มปิ๊ดเลย
เธอถามว่าใส่เกลืออะไร
เราก็ชี้ว่าก็เำกลืออันนี้แหล่ะที่วางอยู่นี่
เธอบอกว่าต้องเป็นเกลืออีกชนิดนึง
แต่มันไม่ใช้ความผิดของเธอหรอกซู
ชั้นผิดเอง ที่ไม่ได้บอก
เ็ฮ้ย... ใจดีต่อเนื่องแฮะ เกิดไรขึ้นเนี่ย
ไม่คุ้นเลย

ตอนร้านเปิด เราก็ยืนเตรียมพร้อมรอรับออร์เด้อร์
เธอเข้ามาประชิดคราวนี้มาปรึกษาปัญหาหัวใจ
เธอเล่าถึงนายเก่าหล่อและรวยที่ตามมาจีบเธอ
เคยเดทกัน แต่เลิกไปแล้ว
ว่าเมื่อคืนเค้ามากินที่นี่
แคลร่าถามเราว่าเธอว่าเค้ามาทำไมซู
เราก็ตอบเอาใจไปว่า เค้าก็ต้องอยากมาเจอเธอน่ะสิ
แคลร่าบอกว่า เธอว่างั้นเหรอ
เธอบอกว่าเค้าโทร.หาเธอ แต่เธอไม่ยอมรับโทรศัพท์
แล้วนี่ส่งข้อความมาต่อว่าอีกเป็นชุดเลย
เค้าคงโำกรธมาก......... เธอคิดว่าเค้าคิดว่าไงซู
เราก็บอกไปตามน้ำว่าเค้าส่งข้อความมาอย่างงี้
คงอยากคุยกับเธอให้ได้น่ะสิ เดี๋ยวก็ส่งมาอีก คอยดู

พูดจบปั๊บมือถึอเธอก็ดังปิ๊ป ๆ ทันที
เออแฮะ ทำไมเราแม่นอย่างงี้เนี่ย
เธอรีบอ่านแล้วบอกว่าเค้าถามว่าเธอเข้าใจคำว่ากรรมมั้ย
เราก็เลยบอกว่าถามมาอย่างงี้คงงอน
ที่เธอไม่ยอมโีทร.กลับ คงกำลังรอให้เธอโทร. กลับ
เธอจึงรีบวิ่งออกไปโทร.หาตานั่นทันที

เราก็ง่วนอยู่กับออร์เด้อร์ที่กำัลังกระหน่ำเข้ามา
เธอซะอีกไม่สนใจเหตุการณ์ในร้านขณะนั้นเลย
ซักพักเธอก็กลับมาบอกว่า โทรไปแล้วเค้าไม่รับ
ถามเราอีกว่าทำไมเค้าไม่รับ
เราก็ต้องทำเป็นรู้อีกว่า
อ้าว ก็เค้าถามเธอแล้วไงว่ารู้จักคำว่ากรรมมั้ย
เค้าเลยไม่รับไง คงอยากทำให้เธอเต้นมั่งมั้ง
แคลร่าเชื่อเราอีกบอกว่า คงจริง

ตัวเราน่ะรอออร์เด้อร์ด้วยความใจจดใจจ่อ
กลัวทำไม่ทัน
พอออร์เด้อร์มา เธอก็ยังคุย ๆ ๆ ๆ ไม่หยุด
เราก็ต้องทำขนมไป ฟังไป
มีออร์เด้อร์นึงเป็นซูเฟล
ซึ่งปกติจะอบประมาณสิบนาที
ห้านาทีผ่านไปซูเฟลก็ยังไม่ฟู
เราลองเปิดประตูเตาอบดู
ปรากฏว่าเตาไม่ร้อนเลย
เราตกใจสุดขีด รีบโำวยวายบอกเธอ
ว่าแย่แล้ว เตาไม่ร้อนเลยเกิดอะไรขึ้นเนี่ย
เธอไม่กรี๊ดเช่นเคย บอกอย่างใจเย็นว่า
สงสัยเธอไปปรับเตาให้เย็นไว้เอง
เธอลองปรับใหม่ แต่เตาก็ยังไม่้ร้อน
สรุปว่าเตามันเสีย
เธอบอกว่าไม่เป็นไรนะ อบเตาข้าง ๆ ก็ได้เหมือนกัน
ไม่ต้องห่วง เราน่ะใจตุ๊มต่อมมาก
แต่เูธอไม่ทุกข์ร้อนไม่ห่วงซูเฟลซักนิด
ยังคอยถามเรื่องชายหนุ่มคนนั้นตลอด
อยากให้เรา(มั่ว)แปลการกระำทำต่าง ๆ ของผู้ชายคนนี้

กว่าซูเฟลจะยอมสุกออกมา ก็ใช้เวลานาน
ออกมาเป็นแบบปุปะด้วย
เป็นซูเฟลที่ขี้เหร่ที่สุด
เธอกลับบอกว่าเห็นมั้ย ออกมาสวยเชียว
อะไรมาเข้าสิงเจ๊เนี่ย งงจริง ๆ

พอดีคืนนั้นสามีพาเพื่อน ๆ มากินกันที่ร้าน
เรารู้สึกเป็นกันเองกับเธอมากขึ้น
เลยบอกเธอว่าสามีกำลังกินอยู่ในร้าน
เธอรีบบอกว่าเดินออกไปหาสิ
ออกไปนั่งคุยได้เลยนะ
เราเลยพาเธอออกไปด้วย
บอกว่าอยากแนะนำเธอให้สามีเรารู้จัก
เธอดีใจรีบเดินออกมาด้วย

จริง ๆ แล้วเราอยากให้สามีเห็นเธอ
เพราะเราก็กลับไปบ่นให้สามีฟังเรื่องเธอทุกวัน
อิอิ มีแผน
พอเดินกลับเข้ามา
เธอบอกว่าเดี๋ยวพอพวกเค้ากินกันเสร็จ
เธอต้องส่งขนมออกไปให้โต๊ะสามีเรานะ
เราถามว่าได้เหรอ
เธอว่า ได้สิ ถ้าแขกเรามา
อย่างน้อยถ้าไม่ให้แอ็พพิไทเซอร์ก็ต้องของหวาน

พอโต๊ะสามีเรากินเสร็จ
พนักงานเสริฟประจำโต๊ะรีบเข้ามาถาม
ว่าเราจะส่งของหวานออกไปมั้ย
ตอนนี้กินกันเสร็จแล้ว กำลังเสริฟชา
ถ้ามีของหวานก็ให้ส่งออกมาได้เลย
เพราะเค้านึกว่าเป็นโต๊ะของเพื่อนแคลร่า
เราเลยทำขนมออกไปสองอย่าง
แคลร่าช่วยทำอีกอย่าง
และแถมจะทำซูเฟลให้ด้วยอีก
เราบอกว่าไม่เป็นไรสามอย่างพอแล้ว
มากันสี่คนเดี๋ยวกินไม่ไหว
เธอถามว่าแน่ใจนะ เราก็บอกว่าแน่
ขอบคุณเธอมาก ๆ
โต๊ะสามีเราเลยได้ของหวานฟรีสามอย่าง อิอิ
ด้วยอานิสงค์ของเธอ

และคืนนั้นทั้งคืนเราก็กลายเป็นศิราณีของเธอ
จะบอกจะว่าอะไรเธอเชื่อเราทุกอย่างด้วยสิ
แล้วไม่ว่าเราจะพูดจะทำอะไร เํธอจะหัวเราะอย่างสนุกสนาน
บอกว่าเธอเป็นคนตลกจังเลยซู
ถึงขั้นถามปีเกิดเราว่าเป็นสัตว์อะไร
พอเราบอกไป เธอก็ทำตาโตแบบดีใจสุดขีดแล้วบอกว่า
เธอรู้มั้ยซู ชั้นเกิดปี... ตัว...ของเธอกับตัว...ของชั้น
เป็นสัตว์ที่เข้ากันได้ดีที่สุดนะ ดีใจจังซู

โห ขนาดนั้นเลยเหรอเจ๊
เรางงมาก ๆ ว่ามันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย
ทำไมการย้ายครัวของเรามันถึงเปลี่ยนแคลร่าได้ขนาดนี้
มีใครพอจะทราบบ้างมั้ยคะ
ช่วยวิเคราะห์ทีค่ะ

Create Date : 28 พฤษภาคม 2549

Last Update : 30 พฤษภาคม 2549 1:08:09 น.

9 comments

Counter : 1191 Pageviews.

สนุกจังเลยคุณแพร
ยัยนี่บ้า ๆ บ๊อง ๆ เนอะ แต่เราว่า จริง ๆ แล้วเป็นคนไม่มีอะไรหรอก

โดย: แฟนคลับคุณแพร IP: 24.176.51.15 วันที่: 29 พฤษภาคม 2549 เวลา:0:43:45 น.

สงสัยมีแผนการณ์อันชั่วร้าย แบบละครน้ำเน่าอ่ะ

โดย: ปิงปอง (tarapiw

) วันที่: 29 พฤษภาคม 2549 เวลา:1:28:23 น.

no comment

โดย: BIG MANGO IP: 210.86.147.28 วันที่: 29 พฤษภาคม 2549 เวลา:14:45:31 น.

คงเหมือนเจ้านาย หรือคุณครูไหวที่ดูใจร้าย เพราะอยากให้เป็นงาน คงมีประสาทเล็กเพราะปัญหาเยอะอย่างที่เล่ามา แต่พอรู้ว่าจะไม่ได้ร่วมงานส่วนของหวานกันแล้ว ก็คงไม่อยากสร้างศัตรู หรือไม่ก็ผีออกไปแล้ว เพราะมีผู้ชายรวยมาไล่ผี ฮ่าฮ่า

โดย: ชายน้อย IP: 84.74.168.157 วันที่: 29 พฤษภาคม 2549 เวลา:15:43:43 น.

ยังติดใจ คิดไปคิดมา ความรักต่างหากละที่ทำให้ทุกอย่างเป็นสีชมพู ดูดูไปเธอก่อนหน้านี้เธอคงขาดอยู่ พอตอนนี้ความรักวิ่งชนอย่างรุนแรง เลยทำให้เปลี๊ยนไปน์ ฮ่าฮ่า พอดีกว่าเดี๋ยวใครเค้าจะว่าฉันอินเกินไปอีก

โดย: ชายน้อย IP: 84.74.168.157 วันที่: 29 พฤษภาคม 2549 เวลา:17:31:56 น.

เราเชื่อว่าที่ผ่านมายายแคลร่าคงพอใจคุณแพรอยู่ไม่น้อยเพราะสามารถทำงานแทนเธอได้ เธออาจจะว๊ากใส่เมื่อเห็นทำไม่ถูกใจในบางครั้งและคงอยากแสดงความเป็นหัวหน้ามัง อีกอย่างฟังจากปัญหาชีวิตที่ผ่านมาคงหาทางออกไม่ได้เลยมาระบายใส่เราซะเลย พอเห็นว่าเรากำลังจะย้ายออกจากแผนกนี้เลยไม่อยากให้มีปัญหาติดตัวไป ประกอบกับคุณแพรเองก็สามารถเป็นศิราณีได้อย่างดีเยี่ยมเลยยิ่งถูกใจเข้าไปใหญ่ นุกนิกก็พลอย"อิน"กับคุณแพรด้วยไม่รู้เดาถูกหรือผิด

โดย: นุกนิก IP: 58.9.123.200 วันที่: 29 พฤษภาคม 2549 เวลา:21:26:07 น.

ชอบคนพูดดีด้วยค่ะ ถึงโกรธขนาดใหน ถ้าเขามาคุยดีด้วยก็ใจอ่อนค่ะ..

..เขาคงคิดว่าคุณเป็นคนน่าไว้วางใจมังคะ..คิดในแง่ดีไว้ค่ะ..จะได้สบายใจ

โดย: ami chan (ANGEL IN THE BLUE

) วันที่: 30 พฤษภาคม 2549 เวลา:15:22:25 น.

คุณแฟนคลับคุณแพร
แหม ชื่อน่ารักจังค่ะ อิอิ
ใช่ค่ะ เราว่าเธอบ๊อง ๆ
ฟัง ๆ ปัญหาเธอแล้ว จิตใจเธอค่อนข้างอ่อนแอมาก
เลยต้องทำตัวเข้ม ๆ ข่มคนอื่นไว้ก่อน

คุณปิงปอง
ว่างั้นเหรอคะ ถ้ามีอะไรคืบหน้า
จะมาอัพเดทให้ฟังด่วนค่ะ

คุณ big mango
น่าจะช่วยกันวิเคราะห์ซะหน่อยนา

คุณชายน้อย
ไอ้เรื่องหนุ่มคนนั้นน่ะค่ะ
ที่เธอปรึกษาเนี่ย เธอต้องการวิ่งหนีเค้านะคะ
เธอบอกว่าเค้าหล่อมาก รวยมาก แต่เธอไม่สน
ฟังดูแล้วเหมือนกับว่าตานี่มาตามตื๊อเธอ
แต่เธอเล่นถามเราทุกนาทีเกี่ยวกับคน ๆ นี้
งงเหมือนกัน ถ้าไม่สนเค้าทำไมยังหายใจเข้าออกเป็นตานี่

คุณนุกนิกคะ
ขอบคุณที่ช่วยวิเคราะห์ค่ะ
แพรสงสัยว่าเธอมองการณ์ไกล
คงอยากมากินปอเปี๊ยะเราแน่เลย อิอิ
ตอนนี้เธอชอบมาเกาะสเตชั่นเราค่ะ เวลาเธอหิวน่ะ

คุณ ami chan คะ
ขอบคุณค่ะ
คุณปาป๊าทำขนมสวยจังนะคะ
น่าอิจฉา สามีแพรทำเป็นแต่ไข่เจียวค่ะ

โดย: chef umim

วันที่: 31 พฤษภาคม 2549 เวลา:2:16:19 น.

สวัสดีครับคุณเชฟ unim ก่อนอื่นต้องขอบอกว่าเพิ่งเข้ามาเจอ พอเห็นว่าเป็นเชฟอยู่แถวๆซานฟราน เลยยิ่งตื่นเต้นใหญ่ (ผมอยู่ออเรนจ์เค้านท์ตี้ครับ) ขอบคุณสำหรับประสบการณ์ ที่นำมาแบ่งปัน มีประโยชน์สุดซึ้งทั้งเรื่องในวงการและเรื่องการวางตัว
สำหรับเรื่องหลังจากย้ายครัวแล้วเขาดีขึ้นอาจจะบังเอิญ แต่นั่นก็ดีสำหรับคุณเชฟไม่ใช่เหรอครับ (จริงๆผมแอบเดาไว้ว่าเพราะว่าจริงๆแล้วคุณสมบัติคุณเหนือกว่า พลาดแค่ไม่มีประสบการณ์จากร้านอาหาร ถ้าลองแคลร่าพลาด คนที่ต้องขึ้นมาคือคุณนั่นเอง) ขอให้ประสบความสำเร็จ ถ้าว่างๆผมจะไปตามชิมครับ...ขออนุญาตลิงค์บล็อคเมื่อผมทำเสร็จด้วยนะครับผม

โดย: Kitt IP: 68.64.152.15 วันที่: 19 กรกฎาคม 2549 เวลา:9:48:17 น.