|
ก่อนจะมาทำงานในครัว 4
ระหว่างรอฟังผล ก็นึกเจ็บใจตัวเองว่าทำไมไม่ตอบคำถามให้ดี ๆ กว่านี้ มัวแต่นึกว่าตัวเองไม่มีประสบการณ์ นึกถึงแต่ข้อด้อยของตัวเอง
น่าจะโม้ ๆ ไปว่า ถึงชั้นจะไม่มีประสบการณ์ด้านนี้มากนัก แต่ชั้นก็เรียนทั้งด้านขนมและอาหาร ทำได้ทั้งคาวทั้งหวาน ฝีมือละเอียดอ่อน เป็นคน attitude ดี ทำงานเป็นทีมได้ ทำเดี่ยวก็ได้ ยืดหยุ่น ชอบเรียนรู้ ซื่อสัตย์ มีน้ำใจ มีเหตุผล แถมยังจบเอ็มบีเอ คุณได้ชั้นไปสับหมูให้ รับรอง มีแต่กำไรกับกำไร ฮี่ ฮี่ ฮี่ ก็นึกไปเรื่อย
ระหว่างรอ ก็ยังคงส่งจดหมายสมัครงานไปเรื่อย ๆ สามวันผ่านไป ถึงเวลารู้ผล วันพฤหัสแล้ว รอทั้งวันสก็อตต์ก็ไม่โทร.มา ดูไม่ค่อยดีเลย โอกาสไม่สดใส แต่เราก็ยังไม่กล้าโทร.ไปตามที่เค้าบอกไว้ ไม่กล้าเผชิญความจริง
พอวันศุกร์ประมาณเก้าโมงครึ่ง เราก็ตัดสินใจโทร.ไปหาสก็อตต์เอง เอาวะ ใจกล้าหน่อย มันจะเป็นไรนักหนา ไม่ได้ที่นี่ จะได้มุ่งที่อื่นต่อ สูดหายใจลึก ๆ หนึ่งเฮือก แล้วโทร.หาสก็อตต์ ไม่มีคนรับแฮะ เลยฝากข้อความไว้ว่าเราโทร.มาเรื่องผลการสมัครงาน ช่วยโทร.กลับด้วย
รอจนเที่ยงแล้วสก็อตตก็ยังไม่โทร.กลับมา ร้อนใจจริง จะโทร.อีก ก็กลัวว่าจะหาว่าเราประสาท (ก็จริงเหมือนกัน สามชั่วโมงผ่านไป รู้สึกนานเหมือนสามวัน) ลองโทร.อีกที จะได้หายทรมาน ทีนี้เอาเบอร์บ้านโทร. เค้าจะได้ไม่รู้ว่าเป็นเรา (ให้เบอร์ติดต่อไปเป็นเบอร์มือถือค่ะ) ก็ไม่มีคนรับอีก วางดีกว่า ไม่ฝากข้อความละ
พอวางหูไปปุ๊ป โทรศัพท์ที่บ้านก็ดังปั๊ป สก็อตต์โทร.กลับมาค่ะ
สก็อตต์ : ผมสก็อตต์ครับ คุณโทร.หาผมรึเปล่าครับ เรา : ค่ะเดี๊ยนเองค่ะ ชื่อ.......โทร.มาถามเรื่องงาน สก็อตต์ : อ้อ คุณ...... ผมกำลังจะโทร.กลับคุณพอดี เป็นไงครับ สบายดีมั้ย เรา : สบายดีค่ะ (ประสาทกำลังกินอยู่แล้ว)แล้วคุณล่ะ สก็อตต์ : สบายดีครับ ขอบคุณ ตกลงว่าน่าเสียดายนะ ตำแหน่งที่คุณสมัคร ไม่ว่างแล้วนะครับ เรา : งั้นเหรอคะ ไม่เป็นไรค่ะ (ฝืนทำเสียงสดใสตอบไป) แต่สก็อตต์คงจับเสียงผิดหวังได้ เลยถามเราต่อว่า สก็อตต์ : แต่ผมยังมีตำแหน่งอื่นว่างนะ สนใจมั้ย เรา : สนใจสิคะ ไลน์คุก ยังว่างมั้ยคะ สก็อตต์ : คุณทำได้นะ เรา :ได้สิคะ ก็เรียนทำอาหารมาด้วยนี่ สก็อตต์ : งั้นวันจันทร์นี้เอามีดมาด้วยนะครับ มาตอนสิบโมง ต้องทำเปเปอร์เวิร์คด้วย สะดวกมั้ยครับ เรา : ค่ะ ค่ะ สะดวกค่ะ ให้เอาแค่มีดไปใช่มั้ยคะ แล้วควรแต่งตัวยังไงคะ สก็อตต์ : ครับแค่มีด ใส่กางเกงที่เปื้อนได้นะครับ เรามีแจ็คเก็ตให้ เรา : โอเคค่ะ สก็อตต์ : แล้วเจอกัน สวัสดีครับ เรา : สวัสดีค่ะ
ฮูเล ฮูเล ได้งานแล้ว
ห้านาทีผ่านไป... เอ...ตกลงเค้ารับเราทำงานรึยังเนี่ย ชักไม่แน่ใจ ตะกี๊ตอนคุยมันหูอื้อตาลาย โทร.ไปบอกสามี เล่าให้เค้าฟัง แล้วก็ถามเค้าว่า นี่เธอ อย่างงี้เค้ารับเรารึยัง สามีบอกว่า ไม่รู้ดิ เธอเป็นคนคุยหนิ ทำไมไม่ถามเค้าให้รู้เรื่องล่ะ ก็จะถามตอนไหนล่ะคะ ขี้เกียจอวดฉลาดหลาย ๆ รอบ อิอิ...
ฟังดูเหมือนรับเราแล้ว เพราะบอกว่าทำเปเปอร์เวิร์ค แต่ให้เอามีดไปวันจันทร์ ร้านก็ยังไม่เปิด จะให้เราไปสอบหั่นผักก่อนรึเปล่าก็ไม่รู้ งง...กลัวดีใจเก้อค่ะ ยังไงกันนี่
แล้วพอวันเสาร์ ก็มีคนจากเบเกอรี่แห่งนึงโทร.หาเรา พอดีเรารับโทรศัพท์ไม่ทัน เค้าทิ้งข้อความไว้ว่า สนใจให้เราไปสัมภาษณ์ ช่วยโทร.กลับมานัดด้วยวันจันทร์
ยังไงดีล่ะเนี่ย เพราะเราอยากเป็นเพสทรี่เชฟมากกว่า แต่ก็ไม่แน่ว่าถ้าเราไปสัมภาษณ์ที่นั่น แล้วเค้าจะจ้างเรา ดูทางสก็อตต์จะมีแววมากแล้ว แต่เราก็ต้องไปทำงานในครัวเนี่ยสิ... ผิดหวังเล็กน้อย
นอนคิดอยู่หนึ่งคืน คิดว่าจะมุ่งไปทางสก็อตต์ล่ะ ถ้าเค้าจ้างเลย ทำที่นี่ล่ะดีแล้ว ถึงเค้าจะให้ทำในครัวก็ดีเหมือนกัน เราจะได้เรียนรู้เพิ่มขึ้นอีก คือพวกขนม ยังไงเราก็พอทำได้อยู่แล้ว แต่เรื่องอาหารคาวเนี่ยค่ะ เราไม่ค่อยสนใจทำให้มันสวย เก๋ ถ้าเราทำในครัว เราจะได้เก่งมากขึ้น คงจะได้ประโยชน์มากเหมือนกัน ร้านนี้ก็เพิ่งจะเปิดใหม่ ถ้าเราได้มีส่วนร่วม ก็น่าภูมิใจไม่น้อย...
Create Date : 13 พฤษภาคม 2549 |
|
9 comments |
Last Update : 13 พฤษภาคม 2549 10:59:48 น. |
Counter : 918 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: ปิงปอง (tarapiw ) 14 พฤษภาคม 2549 3:21:46 น. |
|
|
|
| |
โดย: หนุอุ๋ม (tenno_jung ) 14 พฤษภาคม 2549 23:15:53 น. |
|
|
|
|
|
|
|