Singlemom บทที่ 12 คืนดี

บทที่ 12 คืนดี

ฉันเคยจินตนาการในหลายๆคืนที่นอนไม่หลับ
ว่าถ้าฉันได้เจอพี่ทะเลอีก ฉันจะต่อว่า ฉันจะประชด ฉันจะค่อนขอด แต่ตอนนี้ ตอนที่พี่ทะเลเดินมาเอากุญแจรถจากฉัน
เปิดรถ แล้วก็ดึงสารพัดถุงช็อปปิ้งจากฉันไปไว้หลังรถ
ฉันก็ได้แต่ยืนนิ่งเหมือนจ่าเฉยหน้าสี่แยก พี่ทะเลเก็บของเสร็จแล้วก็หันมาบอก

“ไปคุยกัน”

แล้วก็คว้ามือฉันไปเดินดุ่มๆแล้วเลือกร้านเงียบๆแถวนั้นที่ใกล้ที่สุด
สั่งอาหารอย่างรวดเร็วพอพนักงานเสริฟจากไป พี่ทะเลก็หันมาจ้องหน้าฉัน ฉันทำใจดีสู้หน้าหล่อๆนั้น
พลางคิดว่า ฉันไม่ผิดๆๆ ฉันมาเดินเล่นมาช็อปปิ้ง ถึงจะโดดงานมา
แต่พี่ทะเลก็ไม่ใช่เจ้าของบริษัทฉันเสียหน่อย แล้วก็พี่ทะเลเองนั่นแหละที่นอกใจฉัน
ที่หายหัวไปไหนมาก็ไม่รู้ เราต่างคนต่างนิ่งเงียบ
ฉันเสมองบรรยากาศรอบตัวทำไม่รู้ไม่ชี้

“พี่นึกว่ามุ่ยจะกังวลมากกว่านี้เสียอีก” ในที่สุดพี่ทะเลก็พูดออกมา“พี่ทรายบอกพี่ว่ามุ่ยไปที่บ้าน
พี่ก็เลยโทรหามุ่ย แต่มุ่ยคงเพลินอยู่เลยไม่ได้ยิน”

แน่ะไม่วายประชด ฉันเลิกคิ้วแต่ไม่มีคำตอบ

“พี่โทรไปที่ออฟฟิศ เค้าบอกมุ่ยลา โทรหาซิม
ซิมบอกว่ามุ่ยอยู่แถวนี้ พี่เลยแวะมา ไม่รู้ว่ามีเพื่อนแล้ว”

โอยย นี่พี่ทะเลหึงฉันหรือนี่ ตลอดเวลาที่คบกันพี่ทะเลไม่เคยมาหึงหรือตามเช็คฉันเลย
เพราะพี่ทะเลแสนจะมั่นใจว่าพี่ทะเลเป็นผู้ชายที่ครบพร้อมทุกอย่าง
แล้วฉันก็แสนจะซื่อสัตย์เหมือนลูกหมาเชื่องๆตลอดเวลา

“ก็ ไม่อยากมาคนเดียว
พี่เค้าก็เลยอาสามาเป็นเพื่้อน”
ฉันยกเล็บขึ้นมาดูเหมือนคนตรงหน้าไม่มีความสำคัญ “พี่เค้าก็ชวนมุ่ยมาเที่ยวมาทานข้าวหลายหนแล้ว
มุ่ยก็เห็นว่าไม่เสียหายอะไรนี่”

“แต่มุ่ยท้องอยู่นะ”

“เหรอ พี่เค้ารู้เค้าก็ไม่เห็นแคร์นี่” ฉันโกหกออกไป พี่ทะเลเลิกคิ้ว

“ไม่แคร์ว่ามุ่ยมีครอบครัวแล้วงั้นเหรอ” พี่ทะเลชักเสียงดัง

“ครอบครัว ?? หึ
ไปฝากท้องยังให้เกย์พาไปเลย ใครเหรอคะคือครอบครัวของมุ่ย”

ฉันชักของขึ้น คราวนี้พี่ทะเลหน้าแเดง
ฉันไม่เคยตำหนิอะไรพี่ทะเลเลย
ปล่อยอิสระและไม่เคยไปจุกจิกเรื่องของพี่ทะเลสักครั้ง หลังจากเงียบไปอีกพักใหญ่พี่ทะเลก็โพล่งออกมา

“แต่งงานกันเถอะมุ่ย”

ว๊ายยย ฉันรู้สึกตัวอ่อนไปหมด
ขนาดได้ยินพี่ทรายพูดตรงๆแต่เช้าแล้วนะ
ว่าอนาคตฉันดูจะเหี่ยวแห้งขนาดไหนถ้าแต่งงานกับพี่ทะเลไป แต่...แหม ให้อภัยฉันเถอะ
ก็มีหนุ่มหล่อ มาขอแต่งงานนี่นะ แถมมาทำหึงฉันแบบที่ไม่เคยทำมาก่อน
ฉันลืมไปหมดเลยเรื่องยกน้ำชา เรื่องโต๊ะจีนในบ้าน ชาก็ชา จีนก็จีนวะ

“พี่ทะเลแน่ใจแล้วเหรอคะ”
คือ ด้วยสำนึกของคนสวย ฉันก็ยังเล่นตัวอยู่ดี แม้ใจจริงจะรู้สึกว่าฉันยอมแพ้
ให้อภัย และจะลืมหมดทุกอย่าง เรามาแต่งงานกันเถอะ
ถึงมาจัดที่บ้านแต่เราก็เอาโต๊ะจีนดีๆ หรูๆ แพงๆ ก็ได้นี่นา ยกน้ำชาก็ชาอย่างดี
กาสมัยราชวงศ์หมิง

“แน่ใจสิคะ”พี่ทะเลหันมาสบตาฉันนิ่ง
“หรือมุ่ยอยากให้พี่ยืนยันอะไรอีก”

พี่ทะเลวางมือเรียวยาวลงบนมือฉัน
กลิ่นหอมอ่อนๆลอยมาจากตัว เมื่อมองตาคมคู่นั้นแล้วฉันก็คิดว่า
ฉันรีบกลับบ้านไปเก็บผ้าใส่กระเป๋าแล้วหอบมาอยู่กับพี่ทะเลเสียวันนี้เลยดีกว่า โต๊ะจีนสั่งเอาจากแถวๆบ้านก็ได้อย่ามากพิธีเลย
จะชา จะกา ก็คว้าเอาแถวๆนั้นแหละ

โอ๊ย ทำไมต้องแพ้คนหล่อด้วยนะ

“พี่เสียมุ่ยไปไม่ได้ พี่ขอโทษที่หายหน้าไป
พี่เพียงแค่อยากคิดอะไรคนเดียว ขอโทษที่ทำให้มุ่ยต้องไม่สบายใจอยู่คนเดียว
ให้อภัยพี่ได้ไหมคะ”

อืม จริงๆ ช่างมันเถอะกา ชา โต๊ะ ย้ายไปอยู่ด้วยกันเลยดีกว่า

มื้อนั้นไม่มีใครกินอาหาร
ฉันอยากจะชูคอยาวๆ ให้ทุกคนเห็นเหลือเกินว่า
ว่าผู้ชายแสนเฟอร์แฟ็คคนนี้ขอฉันแต่งงาน มีสาวๆหลายคนที่เดินผ่านโต๊ะ
เห็นหน้าพี่ทะเลแล้วถึงกับแอบมอง มีคำว่า “หล่อจังเลยพี่คนนี้” ขึ้นที่หน้าผาก แล้วก็รีบหันมาพิจารณาฉัน ซึ่งแน่นอนว่า สวยไม่มีที่ติ โฮะๆๆๆ อยากนั่งไปจนเช้าเลย
ทางร้านมีโทรโข่งไหมนะ ฉันอยากจะประกาศให้โลกรู้เสียจริง

พี่ทะเลขับรถไปส่งฉันที่บ้า่น
แล้วบอกว่าจะไปจัดการเรื่องทางบ้านให้เรียบร้อยขอให้ฉันไม่ต้องกังวล
พี่ทะเลจูบที่ปลายนิ้วฉันแผ่วเบา ก่อนจะบอกว่า ไปหาหมอเรื่องฝากท้องครั้งต่อไป
ไม่ต้องให้พี่ซิมไปเป็นพ่อกำมะลอแล้ว พี่ทะเลจะพาฉันไปเอง อิจฉาฉันใช่ไหมล่ะ อิอิ

สองสามวันหลังจากนั้นเต็มไปด้วยความสดใส
พี่ทะเลโทรหาฉํนวันละสามเวลา แต่บอกว่าไม่ค่อยมีเวลามาเพราะมัวแต่คุมช่างทำบ้าน

“แล้วอีกเรื่อง
พี่อยากให้มุ่ยคิดเรื่องลาออกจากงาน”

“คะ??” ฉันอึ้งไป

“ยังไงมุ่ยก็ต้องมา่ช่วยดูกิจการที่ร้านอยู่แล้วนี่คะ
แล้วมุ่ยจะได้ไม่ต้องคอยไปตอบคำถามคนอื่นด้วย ว่าทำไมถึงท้องเร็วนัก
พี่เป็นห่วงความรู้สึกมุ่ยนะคะ”

แหม มันก็จริงนะ
แต่ฉันไม่อยากลาออกจากงานเลยนี่นา งานกำลังไปได้ดีมาก
ฉันยังอยากแต่งตัวสวยปิ๊งไปทำงาน แต่ว่า... ถึงแต่งงานเร็วที่สุดคือเดือนนี้
อีกแค่สองเดือนท้องฉันก็คงป่องแล้ว แต่ฉันยังไม่รู้เลยว่าท้องกี่ดือน
คราวหน้าหมอถึงจะซาวด์ดูให้

ฉันเลือกโรงพยาบาลใหม่ เป็นโรงพยาบาลหรูสุดๆ
ยังกับโรงแรม ฉันโทรนัดพี่ทะเลว่าอีกสองวันเราจะไปฝากท้องกันใหม่
พี่ทะเลก็รับปากเป็นอันดี คราวนี้ล่ะ พ่อก็สวยแม่ก็หล่อ
เป็นการฝากครรภ์ที่เริ่ดจริงๆ

“นี่พี่ซิม พี่ไม่ต้องไปเป็นเื่พื่อนมุ่ยแล้วนะ
พี่ทะเลเค้าจะพามุ่ยไปเอง” ฉันบอกข่าวดีกับพี่ซิม
ตอนทานข้าวเที่ยง

“อ๊อเหรอออ”
พี่ซิมลากเสียงสูง “ดีใจกับหล่อนด้วยนะยะ
ที่ตาทะเลกลับใจเสียได้ งี้พี่ธัญญ์ฉันก็อกหักน่ะสิ”

“มุ่ยไม่เคยรักเค้าเสียหน่อย” ฉันตอบเสียงอ่อยๆ “ให้เค้าอยู่กับคนที่รัดเค้าดีกว่า” ว่าแล้วฉันก็เหลือบไปมองโต๊ะมุมของร้าน ที่มียายแอนนี่คีบปลาชิ้นเล็กบางชนิดที่หายใจแรงไปหน่อยก็อาจจะติดลมลอยไปเหมือนว่าวจุฬา ก็ดีนะ สวยดี ผอมลง
คงจะดีมากถ้าไม่เป็นลมตายไปเสียก่อน ฉันชอบนะความสวยความงาม
และคนที่ทุ่มเทให้กับความรัก

“แต่ มีอีกเรื่องที่มุ่ยไม่สบายใจ”

“คือ”

“พี่ทะเลให้มุ่ยออกจากงาน”

“อืม อันนี้ก็ขึ้นอยู่กะแกอ่ะ
ถ้าแกไหวจะตอบคำถาม กับทนกับสายตาคนอื่นได้ ก็ไม่เห็นต้องออก” พี่ซิมพิจารณาหุ่นฉัน “แต่ถ้าไม่ไหว
ก็ต้องบอกคุณเมษล่วงหน้าว่าแกต้องออกไปดูแลกิจการให้สามี”

อุ๊ย ฟังดูดีมากนะ ว่าไหม
ออกไปดูแลกิจการให้สามีเค่อะ ดูดีจังเลยอ่ะ

“เดี๋ยวได้ฤกษ์แล้วมุ่ยค่อยบอก
ไม่รู้จะอีกนานแค่ไหน”

สองวันต่อมาฉันตื่นแต่เช้า
กะว่าจะไปโรงพยาบาลแต่เช้าตรู่ แต่งตัวเรียบร้อยฉันก็โทรหาพี่ทะเล
ยังปิดเครื่องอยู่ สงสัยตื่นสาย ไม่เป็นไร ไปสายหน่อยก็ได้

ฉันจัดห้องให้เรียบร้อย
เผื่อวันนี้พี่ทะเลอยากจะแวะมาทานข้าวด้วยกัน ดูกระจกเช็คความสวย ขนตาเรียงกัน
หน้าใส ปากอิ่มสงสัยจะเป็นลูกสาวนะเนี่ย จนใกล้เที่ยง ฉันโทรหาพี่ทะเลอีกหน
ยังคงปิดเครื่อง ฉันตัดสินใจโทรเข้าที่บ้าน

พี่คลื่นเป็นคนรับ

“ทะเลเหรอ พี่ยังไม่เห็นเลย
สงสัยยังไม่ตื่นเดี๋ยวให้เด็กไปดูให้นะจ๊ะ” ฉันถือสายรออย่างอดทน
เพื่อจะได้รับคำตอบว่า “เอ่ออ มุ่ยจ๊ะ ทะเลไม่อยู่
ออกไปหามุ่ยแล้วรึเปล่า รถไม่อยู่นะ”

ฉันวางสายใจเริ่มห่อเหี่ยว
แต่ลองโทรเข้าหาพี่ทะเลอีกที คราวนี้พี่ทะเลรับ

“ค่ะ มุ่ย”

“พี่ทะเล”
ฉันรู้สึกรอดตาย เหมือนคนจมน้ำได้ห่วงยาง “อยู่ไหนแล้วเอ่ย
มุ่ยรออยู่ที่คอนโดนะคะ”

“รอพี่ทำไมคะ”

“อ้อ เอ้ออ วันนี้เราไปหาหมอกันไงคะ”

“อ้อออ พี่ลืมไปเลยค่ะ”
ฉันไม่รู้สึกถึงความสำนึกผิดในน้ำเสียง

“ไม่เป็นไรค่ะ เราไปบ่ายๆก็ได้” ฉันพยายามรอมชอมและไม่อารมณ์เสีย

“พี่กำลังขับรถไปหัวหินค่ะ
เพื่อนมันกลับมาจากญี่ปุ่น พามันไปเที่ยวหน่อยน่ะค่ะ”
เหมือนว่าประโยคแรกยังไม่ทำให้ฉันปวดใจพอ พี่ทะเลยังเสริมว่า “คงไปสามสี่วันน่ะค่ะ มุ่ยรอได้ไหม แต่พี่ว่าชวนพี่ซิมไปก็ได้นะคะ
จะได้ไม่ต้องกังวล แล้วพี่กลับพี่จะโทรหานะคะ ดูแลตัวเองดีๆนะคะ”

แล้วก็วางไปซะงั้น

โอ๊ยยย ไม่นะๆๆ ฉันกัดริมฝีปาก บ้าที่สุดเลย
ก็นัดกันไว้แล้วไง ฉันทิ้งตัวนอนลงบนโซฟา สุดท้ายก็คิดว่า โอเค
พี่ทะเลเค้าต้องต้อนรับเพื่อนไง แต่เค้าก็เป็นห่วงฉัน
กลัวเลื่อนไปแล้วฉันจะยิ่งกังวล เอาละฉันจะเป็นภรรยาที่แสนดี ไม่เซ้าซี้
ไม่งี่เง่า ลองโทรไปหาพี่ซิมดูดีกว่า ว่าว่างไหม

“ค่ะ ชะนี หาเหตุผลให้ผู้ชายจนได้ ” พี่ซิมกระแนะกระแหนอย่างไม่สนใจ แถมไขว่ห้างอย่างสบายอารมณ์ตอนฉันแล่นไปหาถึงบ้าน
ปากก็เคี้ยวขนมที่คุณแม่พี่ซิมเอามาปรนเปรอฉันหลายต่อหลายจาน

“ก็ มุ่ยไม่อยากคิดมากนี่” ฉันเถียงเสียงอ่อยๆ

“เออ ดี คิดน้อยๆ ไม่งั้นประสาทตายแน่ๆ”

ถึงจะคอยจิกกัดชั้น
แต่พี่ซิมก็ยอมแอ๊บแมนไปเป็นเพื่อนฉันที่โรงพยาบาลโดยดี

โรงพยาบาลเอกชนจะรักษาดีกว่าโรงพยาบาลรัฐหรือเปล่านั้นฉันไม่รู้
แต่การบริการประหนึ่งมีส่วนร่วมในชีวิตของฉันมันช่างชวนกระอักกระอ่วนปนประทับใจ

ฉันยืนอยู่หน้าเคาน์เตอร์แผนกต้อนรับ
เพราะอยากละเลือกหมอใหม่ที่เป็นผู้หญิง พยาบาลสาวสวยปรี่เข้ามาหาฉัน
ยิ้มหวานเหมือนเป็นนางงามมาก่อน

“มีอะไรให้ดิฉันช่วยไหมคะ”

“ฉันมาฝากท้องน่ะค่ะ”ฉันพูดเสียงแผ่วเบา
ประหนึ่งบอกว่ามาตรวจริดสีดวง

“คะ?”
พยาบาลเอียงหูมาใกล้อีก ทำหน้าเข้าอกเข้าใจว่าฉันอาจจะเป็นอะไรที่ไม่อยากบอก

“มาฝากท้องครับ”พี่ซิมตอบให้ด้วยเสียงดังกว่า

“อ๋อ” พยาบาลยิ้มสดใส
ยื่นเอกสารให้ฉันกรอก “ดีใจด้วยนะคะคุณแม่
มีอาการแพ้ท้องไหมเอ่ย” หล่อนถามฉันด้วยท่าทีเป็นห่วงเป็นใย
เหมือนฉันเป็นเด็กอายุห้าขวบที่มาตรวจฟันผุครั้งแรก

“ไม่ค่ะ”

“เหรอคะ ดีจังเลยนะคะคุณแม่” พูดพลางก็ทำท่าดีใจไปกับฉันอย่างมากมาย “เลือกคุณหมอไหมคะคุณแม่”

ฉันว่าเรียกฉันว่าพี่ก็ได้นะ
ขนลุกชอบกลเวลามีคนตัวโตๆมาเรียกฉันว่าแม่เนี่ย

“ขอหมอผู้หญิงน่ะค่ะ”
นางพยาบาลพยักหน้า พิมพ์อะไรต๊อกแต๊กบนคีย์บอร์ด ก่อนจะทำหน้าเสียใจอย่างสุดซึ้ง

“คุณหมอสูติผู้หญิงของเราคิวแน่นหมดเลยค่ะ
เป็นคุณหมอผู้ชายได้ไหมคะ”

“ดีฮ่ะ เอ้อ ครับ”
พี่ซิมรีบชิงตอบอัตโนมัติ “เอาหนุ่มๆหน่อยก็ดีนะฺฮะ” แถมเสริมอีก

ต้องขอชมที่พยาบาลสาวไม่ทำหน้าสงสัยออกมาเลยซักนิดกับท่าทีของ
เอ้อ คุณสามีของฉัน
แถมตอบมาอีกว่า

“ได้ค่ะคุณพ่อ เรามีคุณหมอหนุ่มๆ
เก่งๆหลายท่านเลยค่ะ” ว่าไปนั่น

สุดท้ายฉันก็ได้มาโผล่ที่หน้าห้องตรวจของคุณหมอท่านหนึ่ง
ดูจากรูปหน้าห้องเรียกได้ว่าสามีจำเป็นของฉันทำน้ำลายหกลงพื้นเป็นแอ่ง เพราะนอกจากคุณหมอจะหนุ่มมากตามคำขอ แล้วยังหล่อซะ
ใส่แว่นบาง หน้าขาวเหมือนพระเอกหนังเกาหลี

พยาบาลเดินมาบอกให้ฉันชั่งน้ำหนัก วัดความดัน
และยังตรวจเลือดด้วย ตอนที่ฉันยื่นแขนให้พยาบาลนั้น หน้าฉันคงซีดมาก
จนพยาบาลต้องปลอบว่า

“ไม่เป็นไรค่ะ ไม่เจ็บหรอกค่ะคุณแม่”แล้วก็ค่อยๆจรดเข็ม แล้วยังสำทับว่า “ตอนคลอดเจ็บกว่านี้อีกค่ะ”
ขอบคุณค่าาาาาา มันแหงล่ะสิ

“คุณหมอพร้อมตรวจแล้วค่ะ เชิญเลยค่ะ” ฉันค่อยๆลุก
ขณะที่พี่ซิมพุ่งเข้าห้องตรวจไปอย่างรวดเร็วเหมือนเป็นคนท้องเสียเอง
แล้วพอเห็นหน้าหมอ ฉันก็มั่นใจว่าถ้าพี่ซิมท้องแทนฉันได้ก็คงท้องไปแล้ว คุณหมอหล่อจัดไม่ผิดกับรูปหน้าห้อง
เพิ่มรอยยิ้มอบอุ่นและฟันเรียงสวยเป็นระเบียบเข้าไปด้วย
อายุอานามดูจะไม่น่าเกินสามสิบห้า สามีฉันยืนตะลึงจ้องหมอ จนฉันต้องฉุดให้นั่ง

“สวัสดีครับ คุณเมลดา”
ค่อยยังชั่วทีีไม่มาเรียกฉันว่าแม่อีกคน “ ผมหมอวินนะครับ
เชิญนอนบนเตียงเลยครับ”

ว๊ายย พูดซะฉันเขิน
นางพยาบาลช่วยให้ฉันนอนบนเตียงเปิดพุงฉัน อายว่ะ ดีนะหุ่นดี (ยังจะห่วงหุ่น)
แล้วก็เขียนเครื่องหน้าตาแปลกๆมา พยาบาบทาเจลใสสีฟ้าลงบนท้องฉัน

หมอวินพุูดไปเรื่อยๆ แบบสบายอารมณ์ “จากเอกสารนี่เป็นท้องแรก
และคุณเมลดาไม่แน่ใจว่าท้องกี่เดือนนะครับ
หมอจะซาวด์เพื่อวัดและบอกจำนวนเดือนของเด็กนะครับ”

“สามารถบอกอายุได้จากการวัดเหรอฮะหมอ” พี่ซิมตั้งใจฟังสุดๆและทวนคำหมอ ดีเท่าไหร่แล้วไม่หากระดาษปากกามาจด แกเดินมาเกาะเตียง
แสดงอาการเป็นห่วงเป็นใยหมอ เอ๊ยฉัน

“ครับ” หมอยิ้มอีกที
โชว์เขี้ยวสวย นี่ถ้าฉันไม่อยู่ด้วยพี่ซิมอาจจะปล้ำหมอไปแล้ว
แล้วหมอก็นาบเครื่องมือเย็นๆลงบนท้องฉัน หันหน้าจอมาให้ฉันดู ตอนแรกฉันมองอะไรไม่เห็น
เป็นภาพพร่ามัวสีเทาบนจอสีดำ แต่ในที่สุดฉันก็จับโฟกัสได้

“นี่มดลูก นี่สายรก นี่คือตัวเด็กนะครับ
นี่หัวใจ นี่แขนเค้า วัดจากเครื่องนี้หมอคิดว่า อายุประมาณสองเดือนแล้วครับ....”

หมอยังคงพูดต่อไปเรื่อยๆ
แต่ฉันไม่ได้ยิน ในมโนสำนึก เห็นแต่สิ่งมีชีวิตเล็กๆ ในร่างกายฉัน
ตลอดเวลาที่ฉันรู้ตัวว่าท้อง ฉันไม่เคยรู้สึกเหมือนในทีวีหรือหนังสือที่ว่าซาบซึ้งใจ เพราะตัวเองกำลังจะเป็นแม่เลย
ฉันยังใช้ชีวิตปกติ อย่างมากก็พยายามทานข้าวเช้า ฉันไม่แพ้ท้อง ท้องฉันไม่นูน และฉันก็แทบไม่อยากเชื่อว่าตัวเองท้อง
ฉันมัวแต่ว้าวุ่นครุ่นคิดว่าฉันจะอยู่ต่อไปยังไง จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน จะใช้ชีวิตต่อไปยังไง จะอ้วนน่าเกลียดขนาดไหน ฉันจะอยู่กับพี่ทะเลได้ไหท
แต่ทันทีที่ฉันได้เห็นลูก ฉันรู้สึกว่า มีพลังมากมายมหาศาลหลั่งไหลเข้ามา
ฉันมีชีวิตต่อไปได้ และจะทำให้ได้เพื่อลูกของฉัน

“....ผลตรวจเลือดจะได้ภายในสองสัปดาห์
หมอนัดอีกครั้งเพื่อจะมาดูว่าเรามีอะไรต้องระวังไหม สุขภาพด้านอื่นๆของคุณแม่แข็งแรงดี
ยังไงช่วงสามเดือนแรกนี้ระวังอย่ายกของหนัก หมอจะสั่งยาบำรุงให้กินหลังอาหารเช้าทุกมื้อไปก่อนนะครับ
อาหารกินได้ปกติ....”

เสียงของหมอเริ่มกลับมาสู่โสตประสาท
ฉันหันไปมองพี่ซิม พี่ซิมหายกระดี๊กระด๊าแล้ว พอเราสองคนเดินออกจากห้อง
พี่ซิมก็ตบบ่าฉัน

“แกต้องเข้มแข็งนะมุ่ย เห็นไหม
มีคนตัวเล็กๆอีกคนอยู่ในตัวแกนะ”
พี่ซิมคงอดซาบซึ้งไปกับฉันไม่ได้ ขอบตาชื้นบ่งบอก

“ขอบคุณนะพี่ อย่าร้องสิ เดี๋ยวมุ่ยร้องด้วย
ซึ้งใจใช่ไหมที่เห็นหลาน”

“ป่าว หมอไม่ได้เป็นเกย์ ฉันพยายามดูแล้ว
เซ็งว่ะ น้ำตาจะไหล”

ค่าาาาา

Create Date : 26 พฤษภาคม 2553		6 comments
Last Update : 26 พฤษภาคม 2553 13:17:48 น.
Counter : 345 Pageviews.
Share Tweet