Sky in my eyes ท้องเอย ท้องฟ้า
สวัสดีค่ะ วันนี้ไปเดินเล่นข้างนอกกันนะ ไปแหงนหน้ามองท้องฟ้ากัน ธรรมชาติรอบตัวมีให้เรามองได้หลายมุม ก้มมองพื้นดิน พื้นหญ้า ถ่ายรูปดอกไม้มาเยอะละ คราวนี้เงยหน้าขึ้นฟ้ากันบ้าง
จริงๆภาพนี้ไม่ได้ตั้งใจจะเอามาลง แต่เห็นสีชุดนอน เข้ากับธีมภาพสีฟ้าวันนี้ ขอซะหน่อยเหอะ
เป็นกันมั้ย เวลาที่เราเอารูปเก่าๆออกมาดู พอเห็นภาพปุ๊ปจะจำเรื่องราวเหตุการณ์ได้ดีเกี่ยวกับภาพนั้น ณ วันนั้นที่เรากดชัตเตอร์ว่าทำอะไรไปบ้าง มีความรู้สึกอะไร แบบไหนเข้ามาเกี่ยวข้อง
ภาพแต่ละภาพมันสามารถบอกเรื่องราว(ในใจ)ขึ้นมาได้ชัดเจน มาก และ เร็วยิ่งกว่าใช้ปากเล่าเรื่องราวซะอีก
ภาพนี้ เป็นภาพวันแรกเริ่มต้นของปีกระต่าย 1 มกราคม 2554 เป็นวันแรกของปี ที่เริ่มต้นด้วยความสุขกับการฉลองวันขึ้นปีใหม่กับเพื่อนๆ สุขสนุกเยอะด้วยนะ แต่ก็เป็นวันที่จบด้วยความทุกข์ที่ไม่มีใครอยากได้ให้มันมาเกี่ยวข้อง เพราะอุบัติเหตุที่เกิดระหว่างไปเล่นกันบนเขา Breitenberg ที่สามีได้มา ทำให้ต้องรักษาเข่ากันแรมเดือน
แล้วบล๊อกหน้านี้ไม่เหมาะกับการลงรายละเอียดเรื่องความทุกข์ที่วันนั้นได้มา ข้ามๆๆ
วันนี้เราจะแหงนหน้ามองท้องฟ้ากันแบบใจใสๆ
มาดูภาพสะสม หมวด...ท้องฟ้า ...ของ SweetBlue กันค่ะ
ท้องฟ้า ในวันอากาศดีๆ ไม่จำเป็นต้องเป็นสีฟ้าเสมอไป หรือ ไม่จำเป็นต้องเป็นต้องเป็นผืนฟ้าที่ไม่มีลวดลายอะไรเลย ท้องฟ้ามีลวดลาย และ สีสันตามใจเรา อยู่ที่เรามองเค้าที่ ณ ที่มุมไหน เวลาอะไร
อย่างภาพนี้ เป็นภาพถ่ายยามเย็น หลังอาหารเย็น อากาศเย็น ที่สำคัญใจเย็นด้วยนะ
ภาพวันนี้เป็วันออกไปวิ่งๆๆๆ ในวันที่อากาศดีเวอร์มากๆ เป็นปลายฤดูหนาว แต่อบอุ่นคล้ายๆกับฤดูร้อนทีเดียว
ภาพนี้ถ่ายตอนขับรถกลับบ้าน หลังจากเยี่ยมครอบครัวมาคุสเสร็จ วันนั้นเป็นวันที่ฟังเพลงในรถกันเพลิน และ เพราะเป็นพิเศษ ไม่รู้ทำไมทั้งๆที่ไม่มีอะไรพิเศษเลย อารมณ์มันได้ !
ภาพนี้อยู่กันในรถอีก 2 นาทีกำลังจะถึงบ้าน จำไม่ได้ว่าไปไหนกันมา
เราบอกมาคุสให้จอดรถ เพราะอยากเก็บภาพสีท้องฟ้าของวันนั้น ในวันอากาศแย่ ซึ่งจริงๆ ท้องฟ้าวันนั้นสวยในสายตา มากกว่า ภาพที่ได้ออกมาอีก
ภาพนี้เป็นวันที่ออกไปขึ้นเขา Breitenberg กับมาคุส เป็นวันสุขใจอีกวัน เพราะวิวจากยอดเขาวันนั้นสวยมากกกกก ขนมบนร้านอาหารเล็กๆบนยอดเขาก็แสนอร่อย
วันนั้นได้รูปยอดเขาแอลป์สวยๆมาเพียบ อากาศก็ดี๊ดี จำได้ได้ว่าวันนั้นพากัีนอารมณ์ดีสุดๆ
พระอาทิตย์ตกดิน ตอนนั่งอยู่บนรถ
ช่วงหลังรู้สึกว่า หลงไหล คำว่า ...ฟ้า... เยอะขึ้นเรื่อยๆ
เมื่อก่อนตอนใช้ชีวิตอยู่ออสเตรียเลีย ตอนนั้นยังไม่ได้แต่งงาน แต่มีความคิดเรื่องการตั้งชื่อลูกตัวเองไว้ล่วงหน้าแล้ว ตั้งได้มาสามชื่อ (ซึ่งความจริงจะมีลูกกับเค้าได้ถึง 3 คนหรือเปล่าก็ไม่รู้) 1 ในนั้นมีชื่อ ... ฟ้า... ด้วยนะ แล้วไม่ใช่่ชื่อ...ฟ้า...อย่างเดียว ต้องเป็น ...เ พี ย ง ฟ้ า... ด้วยค่ะ ... ชอบมาก ชื่อนี้ เพ้อไปมะ ลูกก็ยังไม่มี แต่ชื่อมีพร้อมให้แล้ว ตั้งสามชื่อ ส่วนอีกสองชื่อ ไว้ค่อยเล่าบล๊อกหน้าอื่น แต่ละชื่อไม่ไกลจากธรรมชาติเลยแม้แต่น้อย
เดือนที่แล้ว วันที่ไปเดินขึ้นเขากับมาคุส ตอนนั่งพักกันอยู่บนยอดเขา พอเห็นท้องฟ้าใสๆ เลยทำให้คิดถึงชื่อทั้งสามที่เราคิดเอาไว้ แต่ยังไม่เคยบอกมาคุส วันนั้นบอกกับเค้าว่า ถ้าเรามีลูกกันได้ ลูกเราจะไม่มีชื่อเยอรมันเพียงภาษาเดียว แต่เราจะมีชื่อไทยให้เค้าด้วย เพราะเค้าจะเกิดมามีเชื้อสองชาติคือไทย และ เยอรมัน เพราะฉะนั้นชื่อไทยๆควรต้องมี
บอกมาคุสว่า 1 ในชื่อนั้นจะเป็น เพียงฟ้า ซึ่งมันคือคำว่า Himmel ในภาษาเยอรมัน มาคุสก็ชอบไม่น้อยกับความหมายของคำว่า...ฟ้า... สรุป ที่ประชุมมีมติที่เห็นพ้องต้องกัน ... บุตรยังไม่มี พากันเพ้อไปโน่น... หิหิ
แล้วยิ่งช่วงนี้ละคร ดอกส้มสีทอง กำัลังกระฉ่อน นางเอกชื่อฟ้าซะด้วย ถึงแม้ตัวละครนี้จะออกแรง และ เลว แต่เวลาที่เธอเอ่ยถึงชื่อตัวเอง หรือ คนอื่นเรียกเธอว่า ฟ้า... ยิ่งชอบเ้ข้าไปใหญ่ชื่อนี้... ว่าไปแล้วตัวละครนี้แรงไปหน่อยสำหรับเยาวชนตัวน้อยๆ ที่นั่งดูตาแป๋วๆอยู่หน้าทีวี
ภาพนี้ เป็นบรรยากาศยามเย็น เดินออกจากบ้านสามนาทีถึง ณ จุดนี้ อยู่ไม่ไกลกันกับพื้นที่ของภาพที่ 4
ภาพนี้เดินอ้อมกำลังจะถึงบ้าน เป็นภาพวันเดียวกันกับภาพเมื่อกี้ข้างบนค่ะ
ถึงหน้าบ้านละค่ะ ... หลังคาบ้านเราอง
คนที่ชอบถ่ายรูปเป็นชีวิตจิตใจ คงเป็นเหมือนกัน ถ่าย 1 รูปไม่พอ ต้องมี 2 หรือ 3 ไว้เผื่อเสีย เผื่อเลือก
ภาพแนวตั้งข้างบนได้มา ไม่พอ ขอเป็นแนวนอนอีกสักรูป เอาไว้มานั่งดูว่า ว่าแนวไหนให้ภาพที่สวยกว่ากันในสายตาตัวเอง สรุปทั้งสองแนวนอน และ ตั้ง ไม่ต่างกันเลย
ภาพนี้เป็นวันที่เดินไปซุปเปอร์มาเกตแถวบ้าน ผ่านตอไม้ ยอดไม้อะไรก็ไม่รู้ แชะไปทั่ว
วันไหนซื้อน้อย ใ้ช้สองเท้าและแบกเป้ไป วันไหนซื้อเยอะก็ขับรถไป ซึ่งส่วนใหญ่เดี๋ยวนี้จะพยายามใช้สองเท้า เพราะได้ประโยชน์สองอย่างในการทำแบบนี้คือ 1 ได้เรื่องอาหารการกินเข้าบ้าน เพื่อเมนูแต่ละมื้อของวันต่อๆไป 2 ได้เดินออกกำลังกายของวันนั้นไปด้วย
ระหว่างทางเดินไปซุปเปอร์เดินสบายค่ะ เพราะเป็นขาเดินลงเขา และ กระเป๋าเป้ไม่มีน้ำหนักเลย แต่ระหว่างทางกลับบ้าน เส้นทางเดียวกัน คิดกลับกันเลยค่ะ เดินขึ้นเขา + เป้หนักๆที่เต็มไปด้วยอาหารการกิน ... บางวันจะชวนมาคุสออกไปด้วยกัน วันนั้นก็จะมีสามี ภรรยา 1 คู่ เดินขึ้นลงกับเป้คู่ใจคนละใบ เพื่อไปช่วยกันแบกอาหารเข้าบ้าน ถึงบ้านเมื่อไร ต้องอาบน้ำเลยค่ะ เพราะเหงื่องี้เปียกทั้งตัวจริงๆ ตอนนั้นฤดูหนาวด้วยนะ
คนขับรถส่วนใหญ่แถวนั้นถ้ารู้จักเส้นทางดีจะเลี่ยงการขับรถเส้นนี้เพราะ ถนนแคบไม่พอ แถมสูงชันไป ยิ่งหน้าหนาวไม่ต้องกล่าวถึง เลี่ยงได้เลี่ยงเพราะน้ำแข็งจากหิมะ ลื่นมากๆๆ
วันที่ออกไปเดินย่อยอาหารเย็น มีเมฆฝนดำๆให้มนุษย์อย่างเราระทึกใจ ว่าฝนจะตกใส่หัวเมื่อไร
เมฆน้อย 1 ก้อนเล็ก
เมื่อเร็วๆนี้อากาศที่ได้มาคือ ขมุกขมัวเกือบทุกวัน เมฆเยอะแยะไปหมด ไม่ได้ตั้งใจออกไปเก็บภาพ แต่เงยหน้ามองฟ้าแล้วต้องถ่ายรูป เพราะลวดลายดูวุ่นวายซะไม่มี
ก่อนจะถึงหน้าบล๊อกนี้กะว่าจะพาไปชมทุ่งดอกไม้เหลืองๆ สวยๆก่อน แต่ความโลเลมีอยู่ในใจเสมอ เลยคลอดบล๊อกหน้านี้แซงคิว
พยากรณ์ช่วงหลายวันที่่ผ่านมา บอกไว้เลยว่าเมฆเยอะ ฝนจะตก พอตื่นและลุกจากเตียงปุ๊บ เวลาไหนที่เห็นแล้วว่ามีแต่เมฆ ฝนยังไม่มาแน่ๆ เราก็แจ้นออกจากบ้านไปออกกำลังกายเลย
ถ้าช้านักฝนอาจโปรย การออกกำลังกายอาจต้องเปลี่ยนเป็นการเต้นท่าแร้ง ท่ากาหน้าทีวี ไม่อาวววว....ไม่สนุก
ภาพนี้เหมือนมีคนกำลังทำหน้าบึ้งใส่เราเลย
ขมุกขมัว ฝนจะมา แต่โชคดีทุกครั้ง ออกไปทีไรอากาศก็เป็นใจให้ออกกำลังกายแบบแห้งๆ พอถึงเวลาเข้าบ้านปุ๊บ ฝนตกเลย
ภาพนี้ออกไปเดินๆวิ่งๆวันล่าสุดของเดือนพค. เหตุผลที่ต้องวิ่งๆเดินๆคือ เจ็บสะโพกค่ะ ... ปัญหาสุขภาพอย่างนึงที่มีมาตั้งแต่ครั้งแรกที่ออกไปวิ่งช่วงต้นปีนี้ มีมาเรื่อยๆถึงตอนนี้ ถ้าวันไหนได้ออกกำลังเยอะ จะรู้สึกเจ็บมากน้อยตามความซ่าของแต่ละวัน
ภาพแนวนอนอีกสักภาพ
แค่นี้ก่อนเนอะวันนี้ สำหรับภาพหมวด ..ท้องฟ้า ...ของ SweetBlue
Note; *ภาพที่ลงวันนี้คุณภาพอาจจะไม่ได้แจ่มแจ๋วนัก เพราะถ่ายด้วยมือถือทั้งหมด *เป็นภาพผืนฟ้าที่ไม่ไกลจากบ้านเลย *ภาพทุกภาพไม่ได้ทำการตกแต่งเปลี่ยนสีจากโปรแกรมใดๆ ธรรมชาติให้เรามายังไง ก็นำเสนอเช่นนั้นแล
คราวหน้าจะเอาภาพท้องฟ้าที่ถ่ายจากกล้องปกติมาลง วันนีีเยอะแล้ว พักคอสักครู่ แหงนหน้ามองฟ้าซะเมื่อย(ปะ)
เหตุที่ส่วนใหญ่ได้ภาพจากกล้องในมือถือ เพราะหลายครั้งตั้งใจจะไปวิ่ง และ เดินเร็ว เพื่อออกกำลังกาย บางครั้งก็ไม่เหมาะที่จะหิ้วกล้องตัวปกติไปด้วย ... เพราะมันออกจะเทอะทะสำหรับการออกกำลังกายค่ะ
แต่ตามภาพนี้ มีกล้องคล้องคอไปด้วยค่ะ เพราะวันนั้นรู้ตัวว่าวิ่งไม่ได้แน่ ทำได้แค่เดินเร็ว กล้องตัวโปรดจึงได้ติดสอยห้อยคอไปด้วยกัน
See you next blog
May you find some comfort here SweetBlue
Create Date : 02 พฤษภาคม 2554 |
|
33 comments |
Last Update : 3 พฤษภาคม 2554 5:30:34 น. |
Counter : 2853 Pageviews. |
|
|
|