สิงหาคม 2553

1
2
3
5
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
 
 
All Blog
แค่อยากมีชีวิตธรรมดาๆ อย่างที่คนอื่นเขาเป็นกัน
หวานขายคอนแทคเลนส์เกาหลีมาได้เกือบปีล่ะ
จุดเริ่มต้นก็มาจากซื้อใส่เองนี่แหละ
พอเราใส่แล้วสวย ก็มีคนมาตามขอซื้อ

โชคดีมาก ที่เจอพี่คนขายที่ดี ดีมากๆ
ส่งของเร็ว แล้วก็พูดจาดีมากด้วย
เอาของเขามาเป็นหมื่น เขาก็ให้เครดิตเรา

แม้ว่าในขณะนั้น คือ ไอ้ขายคอนแทคเลนส์เนี้ย
หวานไม่ได้จริงจังอะไรกับมันมากเลยนะ

แต่พอมาถึงจุดหนึ่ง รู้สึกว่าเล่นๆ กับมันไม่ได้แล้ว
ก็เลย ไปคุยกับเพื่อน
เพื่อนหวานคนนี้ ตอนนั้น เป็นSale ในตัวเองอยู่แล้ว หน้าตาดี พูดเก่ง
หวานออกเงิน ออกความคิด ประสานงาน
เพื่อนก็เอาไปขาย เก็บเงินจากลูกค้า

มีช่วงหนึ่ง มีคนรู้จักสนใจอยากขาย หวานก็เอาของไปวาง
ขายได้เรื่อยๆ ตามช่วงเวลาจังหวะของมัน

แต่ตอนนี้คนรู้จัก เขาเลิกขาย
ทั้งๆ ที่ยังขายได้เรื่อยๆ แต่เมื่อ เขาก็ไม่ขายแล้ว หวานก็ไม่ได้พูดอะไร
วันนี้ หวานก็ไปเก็บของคืน ได้เงินนิดหน่อยที่เขาขายได้

แล้วตอนนี้ ทางบ้านกดดันให้เปลี่ยนงาน
ตัวหวานเอง ก็ทำงานไม่ทัน ล้นมือ เป้าที่วางไว้ ก็หลุดหมดเลย
รู้สึกแย่กับตัวเองมากๆ เรื่องงาน
เมื่อ รับปากเขาไว้แล้วทำไม่ได้ หวานก็เจ็บมาก
(หวานก็เป็นคนจริงจังงี้แหละ)

พอต้องมาเก็บของ นั่งนับของ
รวมๆ แล้ว ทุนของที่ขายไม่ออกอยู่อีกร่วมสี่พันได้
หวานคำนวณกำไรออกมา ได้อยู่ประมาณสามร้อย

ความกดดันยิ่งเพิ่มทวีคูณ
เพราะเมื่อ ล่าสุดสามวันก่อน
เพื่อนหวานที่เป็นSale ที่มารับของไปขายต่ออ่ะแหละ
เขามาคุยกับหวาน ว่า ของที่เราขายอ่ะ มันใกล้หมดแล้ว
อยากซื้อของเพิ่ม แล้วก็หวานออกทุนให้ได้เหมือนเดิมนะ

พอได้ของจากพี่คนรู้จักที่เขาไม่ขายต่อแล้ว
ก็เลยเรียกเพื่อนที่เป็นSale มานั่งกินข้าวกัน
เพื่อนหวานก็น่ารักมาก บอกไม่เป็นไร
รับเอาของที่เหลือ รวมกับของที่หวานพึ่งซื้อเข้ามา ไปขายต่อ

ใจหวานลึกๆ เลยอ่ะนะ หวานไม่อยากขายต่อ
เพราะ ในความรู้สึก ตลาดคอนแทคเลนส์ มันถึงจุดอิ่มตัวมากแล้ว
ตลาดข้างนอก ไม่สามารถขายในราคาที่อัพได้เท่าตัวเหมือนเดิมได้อีกแล้ว

คอนแทคคู่หนึ่ง 200 (ความจริง ทุนมาเท่าไหร่ หวานขออุบ)
เอาไปเมคให้ได้ 350-450

แม้เดือนหนึ่ง ขายได้ประมาณ 40 กว่าคู่
พอถึงเวลาจริงๆ ได้กำไร ก็ต้องเอาลงของ ไปหมุน
ที่ทำได้จริงๆ ก็แค่พอมีกินอิ่ม

แต่ ตอนนี้ เวลานี้ เราไม่สามารถเมคได้ขนาดนั้นอีกแล้ว
เพราะว่ามีการตัดราคากันดุเดือด ...

แต่ด้วยก็สงสารเพื่อน สุดท้าย หวานก็ตัดสินใจลงทุนซื้อของไปอีก
อีกอย่าง คำนวณจากลูกค้าที่รอซื้อ ขายอีกนิดหน่อย ก็ได้ทุนคืนแล้ว

นับคืน นับวัน หวานยิ่งไม่มีความสุข

เพราะ เงินที่หวานเอาไปลงทุนนั้น เป็นเงินเก็บหวาน
หวานไม่สามารถเห็นที่ตัวเองมีได้เลย
สิ่งเห็น มันก็มีแต่ของ ครั่น จะหยุดขาย ก็ทำไม่ได้

หวานเรียนจบบริหารธุรกิจมาก็จริง
หวานพยายามกลับไปอ่านหนังสือสมัยเรียน
แต่มันก็ช่วยอะไรหวานไม่ได้
ความรู้ในตำรา มันต่อกรอะไรกับโลกการแข่งขันข้างนอกไม่ได้เลย

แม้แต่ไปหยิบจับ เอาหนังสือที่บริษัทขาย พวกขายปลีกออนไลน์
หวานมานั่งอ่าน เพื่อหากลยุทธ์ มันก็ช่วยหวานไม่ได้เลย

หวานเป็นหนอนหนังสือ หวานอ่านหนังสือมาเยอะมาก
แต่ชีวิต มันไม่ได้เป็นไปอย่างตำราเลย

มหาลัย สอนวิธีเริ่มธุรกิจ สอนวิธีบริหาร แต่เขาไม่ได้จะสอนวิธีปิดธุรกิจ
หรืออย่างน้อยที่สุด บอกให้เรารู้ได้ว่า เมื่อไหร่ถึงจะพอเสียที

บางครั้ง เพื่อนส่งเงินมาให้ หวานมานั่งนับเงิน
ความสุขฟูฟ่องสักพัก หวานก็กลุ้มใจ
ไอ้ตอนขายตอนแรกๆ มันก็ดีใจอยู่หรอก ตื่นเต้น ได้จับเงิน
แต่ไม่ช้า มันก็ต้องจ่ายออกไปเป็นของอีก เพื่อให้มันดำเนินต่อไปได้

หวานโชคดี โชคดีมาก ที่ไม่แทบไม่เจ็บตัวจากการขายคอนแทคเลย
คนที่เบี้ยวหนี้ไม่จ่าย มีแค่คู่เดียว ซึ่งน้อยมากๆ จากยอดขายทั้งหมด
หวานกับเพื่อน พยายามให้ออกมาอยู่ในรูปแบบเงินสดมากที่สุดแล้ว
แต่มันก็นะ หนีไม่พ้น

ยิ่งพวกคนรู้จักยิ่งตัวดีเลย
คนไม่รู้จัก อยากได้ ก็หยิบปุ้บ จ่ายเงินปั๊บ
แต่คนรู้จัก หยิบใส่ ใส่แล้ว บอกขอจ่ายเดือนหน้า

หวานก็ดุพอประมาณ ใจดี ใจเย็น พอประมาณ
แต่บางที ก็อดไม่ได้ ที่รู้สึกว่า
เหี้ยเอ๊ย! จะเอาเปรียบกันไปถึงไหน
กุมาขายของ ไม่ได้ทำมูลนิธินะ อยากได้ก็จ่ายเงินมาสิว่ะ

อีกเรื่อง ที่หวานไม่รู้สึกอะไร แต่ก็เป็นประเด็นที่ทำให้หงุดหงิดบ้าง
คือ เชื่อกันฝังหัวจริงจัง ว่าคอนแทคเกาหลี ที่ไม่มีประกาศอ.ย. นั้นอันตราย
จริงๆ แล้ว คอนแทคที่ขายตามร้านแว่น ก็น้อยรายมากนะ ที่มีประกาศอ.ย.
จากข้อมูลเมื่อต้นปี มีแค่ยี่ห้อ MXXXX กับอีกยี่ห้อหนึ่ง เท่านั้น ที่มีอ.ย.
(แล้ว ..ก็ มีแค่ไม่กี่เจ้าที่ขายในเน็ตจริงๆ ที่ได้ใบอย. ที่เหลือก็หึหึ)

บางคนนี้ไม่รู้แค้นอะไรมา เดินมาจับ แล้วก็วาง บอก สกปรก ..
หวานก็ไม่ได้พูดอะไร หันไปยิ้มกับเพื่อน

ตอนที่กินข้าวกับเพื่อน
เพื่อนก็บอกว่า อยากให้หวานออกจากงานมาขายคสอ.ด้วยกัน
ไม่ต้องเป็นลูกจ้างใคร
หวานก็ได้แต่อมยิ้ม.. ไม่ใช่ว่าเป็นไปไม่ได้ แต่โอ้แม่เจ้า เอางั้นเลย

หวานเห็นผู้หญิงหลายคน ดูเหมือนมีชีวิตแสนดี ได้แฟนดี
ช่วยจ่ายนั้น จ่ายนี้ ... ได้แต่งตัวสวยๆ ได้นั่งรถดีๆ กินของอร่อยๆ
หวานไม่มีแฟน ต้องกัดฟัน กัดเนื้อตัวเองตลอด นั่งรถเมล์
หวานไม่ได้รู้สึกอิจฉา แต่มันก็อดไม่ได้จริงๆ ที่มองแล้ว ตั้งคำถาม
ทำไมเน้อ... ทำไม

พอมาดูตัวเอง ต้องเข้าเว็ปไซค์หางานเกือบทุกวัน
รู้ว่าคุณโหด โอ๋ได้ ปลอบได้ แต่อืม.. พอเหอะ ..
หัดอยู่คนเดียวบ้าง คลิกไปก็เครียดไป
นั่งอ่านกระทู้สีลม ฟุ้งซ่านเป็นพักๆ

พอถูกเรียกไปสัมภาษณ์ ดีใจ
ไม่ถึงห้านาที ก็เครียดอีก
จะมุกอะไรหลอกนาย ทั้งที่ไม่อยากหลอกแกเลย
รักเจ้านายมาก ... ทั้งสองคนเลย

พอสัมภาษณ์เสร็จ ก็เครียดอีก เพราะ ไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น
หวังมากก็ไม่ดี ไม่ติดตามเลยก็ไม่ดี ทำตัวไม่ถูก 555
คุยกับเพื่อนร่วมงาน ก็ไม่ได้ อึดอัด เราอยากให้เป็นเรื่องส่วนตัว
จนกว่าคิดว่าจะไปจริงๆ แล้วค่อยพูดม้วนเดียวจบว่าจะไป

จะชิงลาออกก่อนก็ไม่ได้ .. กลัวเคว้ง
อยากคุยกับนายมาก แต่ก็.. กลัวนายจะงอน ไม่อยากให้นายรู้สึกไม่ดี

ช่วงนี้ตลกมาก
หวานไม่เคยละเมอ ..
ก็ลุกจากเตียงละเมอเดินไปนอนที่อื่น
บางทีก็ละเมอ ตะโกน โวยวาย

อยากลดความจริงจังของตัวเองลง ...
แต่ก็..ไม่อยากปล่อยให้ทุกอย่าง เลวร้ายจนแก้ไขไม่ทันเหมือนกัน



Create Date : 04 สิงหาคม 2553
Last Update : 4 สิงหาคม 2553 1:40:25 น.
Counter : 834 Pageviews.

4 comments
  
ลองดูรายการ "smeตีแตก"สิคะ เผื่อได้ความคิดอะไรใหม่ๆ
โดย: breakaway วันที่: 4 สิงหาคม 2553 เวลา:3:40:36 น.
  
หนูว่ามีกิจการของตัวเองก็ดีนะพี่
โดย: น้องผิง วันที่: 4 สิงหาคม 2553 เวลา:10:19:04 น.
  
ค่ะปปปล่อยวางกับชีวิตบ้างค่ะ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด
โดย: ชมชล วันที่: 4 สิงหาคม 2553 เวลา:15:00:06 น.
  
เดินทางมาตั้งไกลแล้ว ขอให้อดทน มีกิจการของตัวเองดีกว่าเป็นลูกจ้างเขานะ เป็นลูกจ้างเขาถึงจุดหนึ่งก็เบื่อ ข้าพเจ้ากำลังประสบอยู่
เป็นกำลังใจให้นะ
โดย: นะ IP: 61.19.236.2 วันที่: 22 เมษายน 2557 เวลา:8:50:37 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

หวานใจนายโหด
Location :
กรุงเทพ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




add me!!plz~
Add to Google

ไม่สวยก็เซ็งเป็น


MY VIP Friend