apirl snow : ชักติดใจกับหนังเกาหลีซ่ะแล้วสิ

"ผมชอบฤดูหนาว แล้วคุณล่ะ"
"ฉันชอบฤดูใบไม้ผลิ" เสียงร่าเริง
"หิมะ ไม่มีทางตกในฤดูใบไม้ผลิได้หรอก" ตาแว่นยิ้มๆ

Apirl snow

เป็นเรื่อง "คราวซวย" ของคนสองคนที่มาเจอกัน เมื่อภรรยา - สามี อีกฝ่ายมีชู้ และไปขับรถชนเด็กถึงตายคนหนึ่งเข้า

พวกเขาสองคน มีความเหมือนกันคือ "เก็บความรู้สึก"

หวานไม่ชอบดูหนังเกาหลี เพราะ คนเกาหลี มักจะชอบทำร้ายคนอื่น (ในสภานี้ขึ้นชื่อมาก) ผู้ชายชอบตบผู้หญิง ผู้หญิงก็ชอบทำร้ายความรู้สึกคนอื่น แม้ว่าจะไม่ตบด้วยมือ ก็แกล้งให้ถึงที่สุด

เท่าที่ดูหนังเกาหลี คนเกาหลีจะมีสอนประเภท พวกเก็บกด กับ พวกรักความรุนแรง

สองคนนี้ หวานคิดว่า เป็นพวกเก็บกด



เพราะ ชู้ของพวกเขาขับรถไปชนคนตาย มันไกลเมืองใหญ่กรุงโซล ร.พ. จึงไกลตามไปด้วย ทำให้สองคนนี้ต้องมาจำใจเจอกันบ่อยขึ้น เช่าโรงแรมชั้นเดียว

เมื่อคนสองคนอยู่ในภาวะจิตตกสุดขีด ห่างไกลจากคนรู้จัก

คนที่เราควรขยะแขยง ศัตรูที่ไม่น่าคบ จึงเป็นมิตรที่น่าเอ็นดูไปในที่สุด

และข้อตกลงที่น่าขบขัน ก็เริ่มขึ้น

เขาจะแก้แค้นคนรักที่นอนโคม่าด้วยการ "เป้นชู้"กัน



หนังดำเนินด้วยความเงียบ หวานจะหลับอยู่แล้วเพราะเหนื่อยมากจากการทำงาน แต่ก็ฝืนยังดู

เวลาที่รอคอยก็มาถึง

การสนทนาที่น่าเศร้า ผูกปม เมื่อฝากชายพูดขึ้น ด้วยการถามคำถาม
"เขาเป็นช่างภาพมาถ่ายนักร้องเขา เขาอยู่ชมรมถ่ายภาพ"

(พระเอกเป็นผู้กำกับจัดแสง อยู่กับคอนเสริ์ตตลอดเวลา หลงรักการฟังเพลงดังๆ สุดๆ )

"เหรอค่ะ แล้วเธอจบจากที่ไหน"
"ม.มินจูครับ"

คำตอบทำให้เธอสะดุ้งน้ำตาไหล "งั้นเขาสองคนคงเจอกันชมรม"

เมื่อทั้งสองเดินเล่นต่อไป ฝ่ายหญิงเริ่มเล่าให้ฟัง "พ่อพาเขามาแนะนำนะคะ ฉันคิดว่าทุกอย่างคงสวยงาม"

หวานชอบบทสนทนาของเรื่องนี้ทุกคำเลย เพราะ ใช้คำน้อย แต่สื่อความมาก และคำพูดก็สะท้อนตัวละคร

และเมื่อทุกอย่างความสัมพันธ์ดำเนินถึงขีดสุด ดอกไม้เริ่มผลิดอกอวดกลีบให้ฤดูใบไม้ผลิ หิมะเริ่มจางหาย

ความเป็นความตายจึงเริ่มขึ้น

ผู้ชายตายก่อน ในขณะที่ผู้หญิงค่อยๆ ฟื้น ขึ้น พระเอกไปงานศพของสามีนางเอก ด้วยสีหน้าที่เรียบเฉยๆ และโค้งคำนับต่อฝ่ายหญิง ด้วยความจริงใจ

เมื่อผู้หญิงฟื้น หล่อนเริ่มพูดอะไรให้ฟังนิดหน่อย เพื่อยัวเย้าให้สามีถาม แต่เขาไม่ถาม แต่ตอบเธอด้วยคำพูดง่ายๆ

"ผู้ชายคนนั้น เขาตายแล้วนะ"

สามีปิดประตูเดินออกมาเงียบๆ เงี่ยหูฟังเสียงปล่อยโฮจากการตายของชู้รัก ด้วยความเศร้าใจ

ในขณะที่ นางเอกก็เฝ้ามองใบหน้าเศร้าๆ ของพระเอก ด้วยความเศร้าเช่นกัน

พระเอกตัดใจ ที่จะดำเนินชีวิตปรกติ ..

แต่เรื่องมหัศจรรย์ก็เกิดขึ้น

หิมะโปรยปรายในเดือนเมษา ... หิมะได้ตกสามารถตกฤดูใบไม้ผลิได้จริงๆ

ทั้งสองจึงได้คำตอบว่า ความรักควรดำเนินไปในทิสทางใด

"เราจะไปไหนค่ะ" เสียงเย็นๆ นั้นรื่นเริงกว่าทุกครั้ง
"แล้วคุณล่ะอยากไปไหน"

the end ..........

ไม่แปลกใจเลยเรื่องนี้ ที่ญี่ปุ่นจะดังมาก เพราะแบบ ญี่ปุ่นมาก 555+ แต่หวานชอบเรื่องนี้ และ รู้สึกอุ่นๆ เมื่อได้คิดถึงหนังเรื่องนี้

หนังเศร้าๆ ที่เดินเรื่องง่ายๆ ตอนจบก็เดาได้ไม่ยาก ทุกคน ก็แทบรู้ทุกอย่างในเรื่องอยุ่แล้ว แต่มันก็ยังเป็นหนังที่ดูสนุก และ เศร้า แม้จะจบด้วยความยินดี ก็ตามที

เขาสองคน คือตัวอย่าง ว่าโลกโลกนี้ยังจำเป็น ต้องมีความรัก แม้ความรักนั้น จะเกิดจากความผิดบาปทั้งสิบประการก็ตามที

Create Date : 20 พฤษภาคม 2550 Last Update : 20 พฤษภาคม 2550 21:28:38 น. Counter : 1894 Pageviews.		2 comments
Share Tweet