เพราะคนเรา มันไม่ใช่สิ่งของที่จะได้หาคำตอบไม่ได้ กับความรู้สึกที่เกิดขึ้น
ในกลุ่มย่อยบล๊อกแก๊งค์
ความรัก มาก่อน เพื่อน
แต่สำหรับเรา เพื่อน ดูเหมือนว่าจะมาก่อน ความรัก
วันนี้เขียนบล๊อกเป็นครั้งที่สอง
ความคิด ยังคงวนเวียน หมุนเปลี่ยนอยู่ในหัว กับคนเดิมๆ
ยอมรับไปเมื่อบ่ายแล้ว ... ว่ามันหึงเพื่อนตัวเอง
แต่พอมาคิด.. ว่าทำไมต้องหึง.. ใจมันก็เงียบ
มันหาคำตอบไม่ได้กับความรู้สึกตัวเอง
แต่ไหน แต่ไหร่.. เราไม่เคยมีความคิด หรือ ความรู้สึกที่ซับซ้อน
แต่พอเป็นเรื่องของมันทีไหร่
เฉพาะมันคนเดียว
ทำไม๊.. ทำไม ความรู้สึกที่เกิดขึ้น
มันถึงได้หาที่มาที่ไป ไม่ได้สักครั้ง
แล้วในที่สุดก็รู้เหตุผลที่หึงนะ
เพราะว่า ...
มันทำให้เราเห็นว่า เรานั้นไม่ต่างกับเพื่อนๆ คนอื่นๆ เลย
แล้วสงสัยว่า ใจเรา มันจะหลงตัวเอง
คิดเอาเอง ว่าตัวเองเป็นคนพิเศษ
พอคิดแล้ว ก็รู้สึกผิด.. เหมือนไม่ซื่อสัตย์
ถ้าเป็นเพื่อน ให้ตายไง ก็ต้องรักและเข้าใจว่าเป็นเพื่อน
ไม่ใช่มาหลงตัวเอง ว่าเป็นคนพิเศษ
ไม่ชอบเลย ที่ถามใจตัวเอง แล้วได้คำตอบแบบนี้
ไม่ชอบคนไม่ซื่อสัตย์ ... ไม่ชอบจริงๆ
ถ้าให้เปรียบ... ความรู้สึกตอนนี้
เหมือนนอนอยู่บนหมอนใบโปรด
นึกหลงรัก ว่าหมอนรักเรามากกว่าใคร
หมอนเลยนุ่มสุดๆ ทำให้เราเคลิ้มหลับสบาย
แท้จริงแล้ว.. หมอนมันก็ไม่ได้ มีความรู้สึก
หมอน ... มันก็เป็นหมอน
มันไม่เลือกให้ความสบายให้กับใครเป็นพิเศษหรอก
แล้วถ้าหมอนนั้น มันไปให้คนอื่นพักพิง
เรามีสิทธิ์อะไร ที่จะไปยืนมองคนที่นอน
ที่กำลังหลับนุ่มสบาย.. กับหมอนใบรัก.. ใบโปรด ของเรา
มีสิทธิ์อะไรที่จะหึงหมอน หวงไว้ ไม่ให้ใครใช้มัน
ในเมื่อหมอน ไม่มีเจ้าของ
หมอนไม่ได้สนใจให้ความนุ่มแก่ใครเป็นพิเศษ
แล้วเรามีสิทธิ์อะไร หึงหมอนไว้.. ไม่ให้ใคร
หมอน.. ก็ยังเป็นหมอน ที่ไม่เลือกให้ความนุ่มแก่ใครเป็นพิเศษ
มันก็ยังเป็นมัน ที่ไม่ให้ความรักแก่ใครเป็นพิเศษ เช่นกัน
เราไม่มีสิทธิ์จะหึง.. จะหวงมันไว้เป็นของตัวเอง
สอนตัวเองไว้
อย่าเป็นคนแบบนี้ .. ไม่ดี.. นอกจากไม่ซื่อสัตย์กับตัวเอง
และความรู้สึกของมันแล้ว แล้วยังจิตใจ คิดร้าย อกุศลกับคนอื่น
สัญญาสิว่า
1จะไม่หึงมันอีกแล้ว จะไม่หวง ถ้ามันดีกับใคร กับ 2 ไม่จะคอยห้ามใจ ไม่ให้หลงตัวเอง ว่าเป็นคนพิเศษ อีกแล้ว
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
