ปีใหม่ทีไหร่ นังหวานรู้สึกเหมือนหยุดเป็นเดือนทุกที
นังหวานกลับมาแล้นๆๆๆ
ช่วงนี้คลื่นไส้บ่อย เพราะทานเป็นยัดนุ่น
กินพิษซ๊าาาา มาติดต่อกันสองวันแล้ว
วันนู้นเืพื่อนเลี้ยง วันนี้แม่เลี้ยง
กินไอติม ยังไม่อร่อยเลยอ่ะวันนี้
นังหวานรู้สึกเศร้าใจมาก.. ที่เกิดเหตุการณ์ ซานติก้าผับ
รู้สึกสังหรณ์ใจชอบกล .. ว่าเพื่อนสุดรักบางคน จะใกล้ชิดกับเหตุการณ์ที่ว่า
แต่เท่าที่ไปตรวจรายชื่อดู ก็ยังไม่เจอ ชื่อเพื่อนที่ว่า
เป็นห่วงมันมาก เพราะ มันชอบเที่ยว รู้เลย ว่ามันต้องไป เพราะมันคลั่งโจอี้บอยสุดๆ
ขอไว้อาลัย ผู้เสียชีวิต จากเหตุเพลิงไหม้มา ณ ที่นี้
นังหวานหยุดมาตั้งแต่วันที่ 24 จะเปิดเรียนอีกทีวันพรุ่งนี้
แล้วอาทิตย์นี้ ก็จะหยุดเรียนอีก หนึ่งอาทิตย์ เพราะมีกิจกรรมที่ม.
พอปีใหม่ทีไหร่ หวานจะได้หยุดยาวๆ เกือบเดือนทุกที
แต่จากปีนี้ต่อไป หวานคงไม่ได้ลิ้มรสวันหยุดยาวๆ อีกแล้ว
ก็ไม่อยากปรับตัว เป็นประชาชนผู้เสียภาษี แต่อายุมันได้
เจ็บอึกๆ เหมือนกัน .. เพราะ ยังไม่ได้วางแผนอะไรไว้กับชีวิตสักอย่าง
หวานอยากทำงานในสำนักพิมพ์ อะไรก็ได้.
ไม่เอาแล้ว บัญชีหอยห่านอะไร กุไม่สนแม่งแล้ว
แต่เศรษฐกิจ ว่า ยากว่ะ ... เศรษฐกิจงี้ แค่หางานทั่วๆ ไปยังยากเลย
ไม่กี่วันก่อน เพื่อนถามว่า "เฮ่ย.. มึงชอบพูดป่าวๆ บอกว่า ปีหน้ากูจะต้องเสียภาษีแล้วโว้ย เซ็งว่ะ มึงคิดว่า เงินเดือนมึงจะถึงหรือไง"
อ้าว.. ถ้ากูไม่ตั้งความหวังให้ตัวเอง แล้วใครจะมาตั้งความหวังให้กูว่ะ
ก็เลยตอบเจี๋ยมๆ ไป "เออ เส้นกูคงถึงมั้ง"
เส้นกู.. บางยิ่งกว่าพยาธิเส้นด้ายอีก ประกอบกับวุฒิบัญชีบวมๆ
สติไม่ครบถ้วน สตางค์ที่ไม่มีสักกะบาท กุจะอยู่รอดไปได้สักกี่น้ำ
ก็คิดอยู่ตั้งแต่ปีที่แล้ว ว่า กุจะทำไงกะอนาคตกุดีว่ะ ..
ปีหน้ากุต้องเคว้งแน่ๆ เลย ..แต่ก็จนได้ จนได้นั่นแหละ มันก็มาถึง
ชอบทำงานมากกว่าเรียน เพราะคิดว่า ทำงานมันง่ายกว่าเรียน
พอมีคนบอกให้เรียนต่อ ก็แอบเซ็งในใจ กุไม่อยากเรียนแล้ว
แต่ครั่นจะทำงาน ใครจะจ้างกูว่ะ.. ยิ่งคิดยิ่งเจ็บใจ
แต่ถ้าไม่เจ็บ จะรู้ได้ไงว่า มีชีวิตอยู่.. จริงม่ะ..
แต่ทางที่ดี ขอไม่เจ็บดีกว่า
และทางที่ดีที่สุด คือไปนอนดีกว่า
กลับสู่ชีวิตจริง T_T
Happy New Year ค้า