อาทิตย์ที่ผ่านมา อัพบล๊อก ก็เหมือนไม่ได้อัพ เพราะลบไปบ้าง ย้ายไปที่อื่นบ้าง
ก็เลยมาอัพกันสักหน่อย
คราวนี้ทุ่มทุนสุดๆ
นังหวานลงทุนขนาดไปถ่ายห้องเน่าๆ ของตัวเองมาเชียวนะเออ
บ้านหลังนี้ ไม่ได้อยู่กรุงเทพ แต่อยู่สำโรงเหนือ (มั้ง?) เหตุที่ได้บ้านหลังนี้มา ก็เพราะอีบริษัทปตถ.ที่มีสำนักงานใหญ่หน้าบ้าน ขอยึดที่บ้านพักรถไฟ จะ ปตถ.เสียผี พ่อเขาก็เลยวิตก ว่าจะโดนไล่ที่ เขาก็ซุบซิบๆ กันอยู่สองคน
เผอิญ.. ทำตัวเหมือนมีกะตังด้วยดิแม่อิชั้น พอนังหวานสละความฝันตัวเอง มาเรียนบัญชีสุดเซ็ง แม่อิชั้นก็เอาเงินที่เหลือจากค่าเทอม(ที่ตั้งงบไว้) มาชื้อบ้าน ..ก็ไม่ใช่บ้านแหะ เป็นตึกแถว 4 ชั้น
กว่านังหวานจะรู้ตัวอีกที .. ก็มีบ้านเป็นของตัวเอง จัดสรรให้เรียบร้อย ว่าอยู่ชั้นบนสุด แรกๆ ก็ตื่นเต้นนะ มีพื้นที่เยอะมาก ขนาดเอาโต๊ะปิงปองวางได้สบาย หลังๆ ขี้เกียจถูบ้านชิเป๋งเลย
ชั้นแรกจะเป็นห้องกินข้าว ทำกับข้าว กะ โกดังนรก เพราะพ่อท่านเอาอะไรมาสุมไว้ก็ไม่รู้ พอขึ้นมาอีกชั้น ก็เป็นห้องดูทีวี ทำกิจกรรมครอบครัว เช่น นินทาคนข้างบ้าน 555+ ขั้นมาอีกชั้นก็เป็นห้องใหญ่ก็เป็นห้องพระ ห้องเล็กก็ เป็นห้องนอนคุณพ่อคุณแม่
มีชั้นสี่ นี่แหละ ที่เรียกได้ว่าเป็นของนังหวานจริงๆ แต่ขอโทษ ห้องนังหวานไม่มีเฟอร์นิเจอรอยู่แค่สองชิ้น มีเตียง กะ ตู้เสื้อผ้า
โปรดสังเกตว่า แม้กระทั่ง ผ้าปูที่นอน ก็ยังไม่มี เพราะ ขี้เกียจปู อาทิตย์หนึ่งมานอนแค่ สองวัน ปูอาทิตย์เดียวก็ต้องซัก เปลืองแฟ๊บใช่เหตุ (เหตุผลดีม่ะ) ผ้าห่มก็มีผ้านวมหนึ่งผืน ไม่เก็บด้วย ซกม๊กอย่างไร ก็ไม่สร้างภาพ
ข้างล่างก็เป็นที่นอนอีกอัน เพราะตอนแรก น้องยังไม่มีห้องเป็นของตัวเอง ตัดสินไม่ได้ว่าจะกั้นห้องดีหรือไม่ดี ก็เลยต้องมานอนห้องเรา แต่ตอนนี้ ไม่ต้องล่ะ มันไปสร้างอาณาเขตของมันล่ะ
อ่ะ ตู้เสื้อผ้า สีดำ แม่เลือกให้ ถูกใจที่สุดๆ ชอบสีดำ
นี่ผ้าม่าน .. ด้านนอกเป็นลูกไม้กรุยกราย ด้านในเป็นผ้าพริ้วเขียวอ่อน ให้เข้ากะสีผนังบ้าน ห้องเรามีพัดลมสองตัว มีแอร์ด้วย ขนาดบ้านที่กรุงเต๊บ ยังไม่มีแอร์ทุกห้องเหมือนบ้านนี้เลย
แต่ตั้งแต่อยู่ห้องนี้มา ก็ไม่เคยเปิด แค่เปิดประตูระเบียงออกไป ลมของชั้นสี่ ก็พัดเข้ามาหนาวเยี่ยวเล็ดอยู่แล้ว
จากนั้นก็เดินมาจ๊ะเอ๋ กะ ตู้เก็บเครื่องนอน และสมบัติของคุณพ่อเค้า .. ด้านล่างสุดของรูป เป็นแก้วจำนวนหนึ่งโหล่ เมื่อคุณพ่อท่าน ขึ้นไปก๊งเหล้าบนดาดฟ้า ที่มีจำนวน 1โหล เพราะ เวลาขึ้นไปทีตอนแรก มันครบ แต่พอเมาแตะแก้วแตก ทู๊กที จำนวนที่หายไป คือจำนวนที่พ่อขึ้นไปก๊ง หายไปกี่ใบก็เก็บไว้เป็นสถิติ ถ้าครบ 12 ใบ ก็เปลี่ยนยกชุดเลย
ด้านบน เป็นขันโตก ที่เอาไว้ในคุณพ่อไปตั้งโต๊ะบนดาดฟ้า .. อันนี้นังหวานเป็นคนร้องอยากได้ ตอนไปเชียงใหม่ .. ก็เลยชื้อมา แต่ขอโทษ ไม่เคยได้ใช้สักครั้ง
ด้านซ้ายมือของท่าน คือ ตู้เย็น ..เห็นมันหน้าตาหงุมหงิม แต่มีอุปกรณ์ครบชุดขอบอก น้ำแข็ง โซดา ที่เปิดขวด เบียร์เย็นๆ หมูแฮม ฯลฯ นอกนั้นก็เป็นขนมปังกรอบกับนม
จากนั้น จะเข้าสู่อาณาเขตคุณชาย ...
ห้องคุณชายมีเฟอร์นิเจอร์เยอะมาก ทั้งตู้เสื้อผ้า โต๊ะเขียนหนังสือ ตู้เก็บหนังสือ สองตู้ ตู้เก็บของจุกจิก 4 ตู้ ตู้ลิ้นชักอีกสองสามตู้
มาดูตู้เสื้อผ้าคุณชาย เมื่อเช้า เขาบ่น บอกว่าจะไม่ยอมอาบน้ำ เพราะหาเสื้อใส่ไม่ได้ (เชื่อมันดีไหมเนี้ย) ... ตู้นังหวาน ประตูสองบาน ก็หรูแล้วนะ นี้คุณชายเขามี 3 แถมตู้ใหญ่กว่าเห็นๆ แต่คุณชายเขาถือคติพอเพียงเจ้าค่ะ
จะมีเสื้อผ้าเยอะเท่าไหร่ แกก็ยัดใส่ตู้ซ้ายสุดตู้เดียว เปิดมาจะเป็นลม.. เสื้อผ้ากองเน่าเต็มตู้ เวลาจะใส่อะไรทีก็เขี่ยๆ เอาออกมา
ต่อค่ะ .. นี้เป็นตู้หนังสือสองตู้ ตอนนี้คุณชายเขายังไม่ได้ใช้อะไร นังหวานก็เลยเอาหนังสือไปเสียบ ตู้นี้เป็นหนังสือเตรียมเอนท์ ..เก็บไว้เผื่อน้องชายจะมีวาสนาได้เอนท์
ที่วงกลมจุดบน คือ โลชั่น โอเชี่ยน ของบอดี้ช๊อป กลิ่นโปรดนังหวาน ใช้มา.. สองปีล่ะ ใช้ทีนิด ก็เลยไม่หมดสักที กลิ่นโปรดแต่เป็นที่รังเกียจของคนที่บ้าน 555+ เขาว่าเหม็นเขียว
วงล่างเป็นปริศนา เฉลยภาพถัดไป
นี้โต๊ะหนังสือคุณชายเขา ซึ่งนังหวานไปร่วมแจม มันก็เลยรกเช่นนี้
ไม่แจมมันก็รก .. ที่นอนเน่าอยู่นั่น คุณชายเจ้าค่ะ เจ้าของเท้าปริศนา
แล้วไงต่อหว่า เอ่อ. อิชั้นจะพาไปดูหนังสือการ์ตูน นิตยสาร หนังสือแปล ที่สะสมไว้ ของสองพี่น้อง .. ตอนแรกที่จัด แอบตกใจ เว๊ย.. ทำไมมันน้อยจัง แต่ก็น้อยจริงอ่ะ มีอยู่แค่เนี้ย
ถัดไป ก็เป็นตู้หนังสือเหมือนกัน แต่เป็นตู้หนังสือตอนที่เรียนมหาลัยแล้ว .. พอเอามาวางใส่ชั้นแล้ว ทำให้ดูเหมือนตั้งใจเรียน แต่เปล่าเลย 555+ นี้ว่าจะเอาของเทอมที่แล้วมาใส่เพิ่ม แต่ก็ขีเกียจ
เอาหัวลำโพงมาฝากตอนไปส่งพ่อทำงาน เขาทา เป็นสีขาว ทอง น้ำเงิน
สวยเฉพาะข้างนอก แต่ข้างในยังเหมือนเดิม แต่เอานะ ของฟรี เขาทาให้ก็ดีแล้ว
พูดตรงๆ ว่าไม่ชอบเลย ดูมันแปลกๆ.. ตั้งแต่เกิดมา นี้ก็รู้สึกว่าหัวลำโพงทาหลายรอบแล้วนะ สีขาวครีมมันเก่าเร็วจัง ก็จะรอดูพิสูจน์คำคุยดิ ว่าจะทนจริงเปล่า
ตอนนี้ได้มือถือมาแก้ขัดแล้ว คุณยายเขายกให้ รู้สึกจะตรงสเปกแม่มากๆ (ส่วนเราอืม..) เอาไว้โทรเข้ากะโทรออกเท่านั้น
สำหรับเรา รู้สึกเหมือน.. มันคือเครื่องคิดเลข แบบโทรออกได้ ที่เห็นสีๆ นี้บ่ใจ๋ จอสีแม่นก็ มันคือฟิล์มรัดทะพูม เอ๊ย.. ไม่ช่าย มันก็คือฟิล์มสี
ไม่เจื่อ เอาดูจากภาพ
ถ้ามีขโมยเอาไปอีก .. เรายังจิ้นไม่ออกเลยว่า มันจะเอาไปทำสิ่งใดได้
เสียงดังแสบกบาลดีด้วย วันแรกที่เอามาตั้งปลุก พอได้ยินเสียง ปวดจี๊ดแสบกบาลถึงกับนอนต่อไม่ได้เลยทีเดียว แต่หลังๆ รู้สึกสมองจะปรับตัวง่ายจัง ดังก็เอามือกดจึกได้ง่ายดายเหมือนอันเก่า
มีของจะอวดอีกอย่าง อ่ะแฮ่ม เป็นตุ๊กตาหมี ที่ชื้อให้เพื่อนเป็นของขวัญปีใหม่ (ปีนี้รบกวนยืมเงินมันมาตั้งหลายพัน) ชื้อเพราะว่า มี midnight sale ลด 20% จาก 450 เหลือ 350 ตอนแรกคว้าสีน้ำตาล แต่รู้สึกเพื่อนจะมีแล้ว (เพื่อนอิชั้น บ้าตุ๊กตาหมียี่ห้อนี้)เลยเอาสีขาว
โห.. หน้าตาน่ารักใช้ได้เหมือนกัน ชักจะหลงแล้วสิ
ความขาวมันกินใจพี่จริงๆ น้องเอ๊ย.. ในรูปนี้ขาวแล้ว ตัวจริงขาวกว่านี้อีก
พี่แอบชอบหนูใช้ม๊า.. หนูรู้น้า.. แต่ขอโทษที.. หนุมีเจ้าของแล้วนะ
นี่ตั้งชื่อให้ น้อง ไอ I ย่อมากจาก อินเทอเรส (ป่ะว่ะ) ที่เขียน ยังงี้อ่ะ interest.. เพราะเจ้าหมีนี้ เอาไปให้เพื่อนเพื่อขัดดอก
ขอจบบล๊อกยืดย้วยแต่เพียงเท่านี้
ขอบคุณที่นั่งรอโหลดรูปอันแสนยาวนาน และ อ่านจบจบ เจ้าค่ะ
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
มากๆๆๆๆๆๆๆ เราเองชอบตุ๊กตาหมีมากมาย เห็นแล้วกรี๊ดแตกกันเลยทีเดียว
ห้องคุณหวานคล้ายๆห้องนอนของเราสมัยม.ปลายเลยค่ะ
ตอนนี้ย้ายบ้านแล้ว แต่ความรกยังเหมือนเดิม