หรือสิ่งสำคัญย่อมเห็นด้วยตา ...
อืม..
ช่วงนี้ รู้สึกว่า.. อะไรก็ดีก็งามไปหมด
อะไรที่มันเกิดขึ้นแล้ว มันดีเสมอ
เรานึกอะไรไม่ออกจริงๆ
ว่าตอนนี้ อะไรคือ .. ความสุข
สุข ไม่ได้แปลว่าไม่ทุกข์ใช่ไหม?
มันไม่ได้แปลว่าอย่างนั้นแน่ๆ
ตอนเป็นเด็กไม่อยากเป็นผู้ใหญ่อย่าง..
ผู้ใหญ่ชอบเห็นที่มีอยู่ตรงหน้าไร้ค่าเสมอ
เขาว่าเด็กยังอ่อน เห็นอะไรก็ดีก็งาม
ผู้ใหญ่จึงสอนให้เด็กรู้จักว่า อะไรดี อะไรไม่ดี
แต่ไปๆ มาๆ เวลาผ่านไป
...ทุกสิ่งเป็นเช่นนั้นเอง ที่ว่าดี มันก็ไม่ได้ดีตลอดไป
อะไรที่ไม่ดี ก็ใช่ว่า ไม่ดีตลอดไป
ยกตัวอย่างเช่น..
เราใช้wimamp
แต่พอเปลี่ยนจากเคส มาเป็นโน๊ตบุ๊ค
ก็ต้องหัดใช้ window media player เพราะปุ่มบนโน้ตบุ๊ค
จะขึ้นตรงกับ window media player เท่านั้น
ฝืนใช้มาได้เท่าอายุโน๊คบุ๊คนี่แหละ ปีกว่า ได้มั้ง
ปุ่มกดมีแล้วรู้สึกว่าสะดวกนะ แต่ WMP มันไม่มีปุ่มเล่นแทรคเดียว
เรามันคนโรคจิต เวลาชอบฟังเพลง จะฟังวนอยู่เพลงเดียว
ถ้าใช้สมาธิถึงฟังหลายๆ เพลงหน่อย
จะเล่นไฟล์เพลงที่เราชอบที ก็ต้องแยกเป็นplaylist
แล้วนิสัยเราก็ จับฉ่ายมากๆ เอาไฟล์ไปไว้ตรงนั้นที ตรงนี้ที
วันดีคืนดี ..
โหลด winamp มาเลย ..
แรกๆ งงว่ะ ไม่ได้ใช้นาน
winamp ใช้ดีนะ เหมาะกับคนจับฉ่ายอย่างเราดี
จะฟังเพลงอะไรก็กดจึ๊กๆ แต่มันไม่มีปุ่มลัด เพื่อความสะดวกสบาย
ถึงตอนนี้ คิดว่า? ทำไมเราต้องหาความสะดวกสบายใส่ตัว
ทั้งๆ ที่ความเป็นจริง สิ่งที่ทำให้เราลำบากนั้น ทำให้เรา รู้สึกดีมากกว่า
ถ้าเราหากว่า เรารู้ว่า เราเหมาะอะไร เราถนัดอะไร
ทำไมเราถึงกลัวที่ยอมรับมัน ไปหาสิ่งที่เขาว่ากันว่าดีกว่า มีปุ่มลัดให้
ชีวิตคนยุคใหม่ยุคนี้ ปรารถนาอยู่สามอย่าง
เงิน ความสุขที่เงินชื้อได้ และ ความริษยา
ไม่เชื่อ.. พูดเองเออเองก็ไม่เชื่อ แต่มันจริง
คนไม่อยากได้อะไร นอกจากเงิน
คนอยากใช้เงินชื้อความสุข
และ คนไม่อยากเห็นคนดีกว่าตัวเอง
วันนี้นั่งดูละคร ความลับซุปเปอร์ลูกทุ่ง ..
นางร่านตบนางร้าย
นางร่าน เป็นนางเอกที่เอาปิ๊ตัวเองแลกชื่อเสียง
นางร้ายเป็นลูกมือ ..แฟนเก่า เขาว่าเป็นตัวร้าย
ตัวร้ายที่พระเอกกว่าพระเอกอีก..
ไม่ต้องเถียงว่าใครเป็นพระเอก เพราะโง่ใกล้เคียงกัน
แย่งอยู่ได้ปิ๊ยัยนางร่านนี้ ..
ตัวร้ายส่งนางร้าย มาถ่ายรูปสวีทกับพระเอก
เพื่อเอาไปปล่อยข่าวจะดึงนางร่านกลับมา
นางร่าน มาเห็นก็โมโห จะตบนางร้าย
นางร่านว่า .. อิชั้นตบมัน เพราะ อิชั้นต้องการปกป้องคุณนะเคอะ..
พระเอกบอกว่า ไม่ต้องมาปกป้องผม ด้วยการเหยียบคนอื่นให้ต่ำลง
ฟังแล้วมันสะดุดดีนะ..
บ่อยครั้งที่เราปกป้องใคร ให้พ้นจากความทุกข์
เราบอกให้เหยียบทุกข์นั้นให้จมดิน
แล้วคน..ก็ชอบใช้วิธีด้วยสิ
ถ้าจำไม่ผิด มันเป็นกลไลธรรมชาติหรือเปล่า เคยเรียนในจิตวิทยานานอักโข
มันเป็นการทดแทน หนึ่งในสี่วิธีของอะไรสักอย่าง
จำได้เลยว่า อ.ยกตัวอย่าง ว่า
เช่น นักศึกษาถูกแม่ดุ แล้วพาลโมโหไปแตะหมา ทุกคนขำหมดเลย
เราขำ ไม่ใช่เพราะขำที่ที่อ.พูดนะ แต่ขำ เพราะทุกคนขำ
มันเป็นความจริง ..ไม่ใช่ทุกคนเคยแตะหมา แต่มั่นใจว่า ...ก็เคยคิดจะแตะ
ทั้งๆ ที่รู้แก่ใจ ว่าแตะหมา ก็ใช่ว่าจะทำให้ปัญหาหมดลง
ปัญหาที่แม่ดุ ยังมีอยู่อย่างนั้น แต่ถ้าได้เหยียบย้ำให้คนอื่นเจ็บ
แล้วมันรู้สึกดี พอคิดว่าจะแตะ รู้สึกตัวร้ายกาจ อำมหิตเสียจริง
มันก็ความสุขแล้ว ที่ได้เป็นตัวร้าย ใช่ไหมล่ะ?
เรื่องตลกที่ดีที่สุด คือ เรื่องที่ร้ายกาจที่สุด
ถ้าสิ่งสำคัญนั้น ไม่อาจเห็นด้วยตาจริง เห็นด้วยใจอย่างใครว่ากัน
แล้วทำไมถึงไม่ใช้หัวใจมองสิ่งต่างๆ ล่ะ
นับแต่ความริษยาเป็นเพียงเพื่อน ไม่สนใจข้อเท็จจริงที่ควรตระหนัก
เป็นเพราะสิ่งสำคัญมันเห็นด้วยตาใช่ไหมล่ะ?
เอาง่ายๆ
แค่ตอนนี้ไม่แตะ WMP แล้ว ... กูยอมทิ้งปุ่มลัด..
พอกันที กูพอใจของกูงี้แหละ
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
หลังๆละครหนูไม่ค่อยได้ตามเลย รู้สึกเบื่อๆแบบบอกไม่ถูกไม่รู้ทำไมอะ