ลองเป็นเจ้าภาพจัด meeting เป็นครั้งแรก
หวานติดตามทู้ชอล็อกของBBC ในห้อง Series Club มาสักพักล่ะ
จู่ๆ วันหนึ่ง หวานนั่งอ่านทู้ เห็นว่า หนังของพี่เบน (พี่เบนคือพระเอกในเรื่องชอล็อก)
มีหนังจะเข้าไทยเดือนมกราคมตั้งสองเรื่อง
ดูเหมือนทุกคนในทู้อยากจะไปดู หวานเองก็อยากดู เพราะชอบพี่เบนมาก ก็เลยพูดในทู้ว่า "ถ้าอย่างนั้น เรามาจัดมีทติ้งกันดีไหมคะ"
ตอนแรก หวานก็ไม่คิดว่าจะได้ผลตอบรับอะไรนะ
แต่ผลตอบรับออกมาดีมากเลย
หวานเลย กลายเป็น คนจัดมีทติ้ง ไปซ่ะงั้น
ตอนแรก หวานรู้สึกกังวลมาก เพราะนิสัยหวาน เป็นคนที่ไม่ชอบเข้าสังคม กลัวคนแปลกหน้า แล้วก็ไม่ชอบอะไรที่ต้องเตรียมงาน (จริงๆ พูดได้เลยว่า เกลียดมาก กับการเตรียมงาน โดยเฉพาะงานเลี้ยง)
แล้วต้องมาจัด งานเลี้ยงซ่ะเอง เอิ่ม.. จะไหวเหรอ ขนาดงานเลี้ยงรับปริญญา หวานยังโยนไปให้แม่จัดเลย
แต่รับปากเขาแล้ว ...ก็ต้องทำ
หวานเลยมานั่งคิด ... ก็เริ่มจากว่า ตอนที่เราไปเป็นแขกเนี้ย มีทติ้งที่เขาทำกันเนี้ยมันเป็นอย่างไง
หวานเองก็เคยไปมีทติ้งที่สมาชิกในพันทิพจัดมาสามรอบ ไปกับสวนลุมหนึ่งรอบ ห้องงานฝีมือ สองรอบ
ก็เลยคิดเอาเอง การจัดมีทติ้ง มันก็คงไม่ได้ยากอะไรนะ เพียงแต่หวานก็ไม่เคยทำ ...
มีทติ้ง ก็ต้องมีสถานที่ ...
มีสักสิ่งที่แสดงออกว่า เรามาด้วยกัน
แล้วก็ต้องมีเล่นเกมส์ แจกของที่ระลึก..
ทุกอย่าง มันก็อยู่ในใจหวานตลอดนะ หวานอยากอัดรูปใหญ่ๆ เป็นฉากหลังไว้ฉากรูป เพื่อที่ว่าคนที่ไป จะได้เหมือนกับถ่ายรูปกับดาราคนนั้นๆ อยากได้เสื้อที่สกีนประโยคเท่ห์ๆ ในละคร ถ้าหากว่าแจกของที่ระลึก ก็อยากจะแจกโปสเตอร์
แล้วทุกอย่างมันก็มีจังหวะเวลาของมัน
ทำไปทำมา มันก็ลงตัวเองซ่ะงั้น
จากชอล็อกปีสอง ที่ไม่รู้ว่าจะฉายเมื่อไหร่ ... มันก็มาจบลงในสัปดาห์ที่หวานตั้งใจนัดทุกคนว่าจะไปดูหนังพอดี เป๊ะ ...
หวานเองมีแพลนในใจ ว่าอยากจะทำเสื้อทีม โดยสกีนประโยคเด็ดๆ ในละครชอล็อก แต่ติดปัญหาที่ว่า ร้านสกีนเสื้อเนี้ย มันค่อนข้างเรื่องมาก กับจำนวนน้อยๆ (ก็มีเท่าลงชื่อกันอยู่แค่4คนอ่ะ)
อีกทั้ง หวานเอง รู้สึกว่า มันไม่แฟร์เลย ถ้าคนอื่นในงานมีทติ้ง ต้องใส่เสื้อ สกีนประโยคที่เขา ไม่ได้ชอบเท่าไหร่นัก
พอดีวันนั้น หวานไปเดินเล่น เจอร้านเสื้อปั้ม ...ตรงหน้ายูเนียนมอล์
ก็เลยไปถามดู น้องเขาจะมาทุกวันศุกร์
เสื้อปั้ม ก็คือ เอาตราปั้ม ไปจิ้มกับสีเพนท์เสื้อ แล้วมาปั้มบนเสื้อ ง่ายๆ แบบนั้นแหละ ปั้มคำว่าอะไรก็ได้ ยาวแค่ไหนก็ได้
หวานก็ลองสั่งมา ...
ข้อดีของมันก็คือ มันสั่งทำขั้นต่ำ1ตัวได้ แต่ชิ้นงานที่ได้ มันไม่เรียบร้อยเอาซ่ะเลย ... ไม่คมชัดเท่าสกีน ขอบตัวอักษรไม่เรียบอย่างแรก ...
หวานเข้าใจนะ เหตุผลที่มันออกมาไม่คมชัดนะ
แต่แบบ ตัวคนที่ปั๊มเอง คือเขาจะค่อยๆ เอาพู่กันแต้มเก็บงานก็ได้ แต่เขาไม่ค่อยจะเก็บงานอ่ะ
หวานก็เลยลองไปถามเพื่อนๆ ในทู้ ทุกคนโอเคมาก
หวานเลยตกลงจ้างที่จะทำ แล้วพอตกลงว่าจะจ้างกันแล้ว คนขายมาขึ้นราคาอีกตัวล่ะ20บาท โดยให้เหตุผลว่า เสื้อที่เขารับมา ราคาขึ้น
จุดนี้ หวานก็ปวดหัวนะ ที่มาขึ้นราคาซ่ะงั้น แต่ก็ยอมๆ ไป เพราะคิดว่า มันเป็นงานคือฝีมือ คือค่าไอเดียของเขา หวานควรจะต้องจ่าย
(ส่วนตัวหวานค่อนข้างอ่อนไหวกับประเด็นเนี้ย สำหรับหวาน ของที่ทำด้วยมือ ควรจะได้ราคาสูงอ่ะนะ)
แต่ไอ้วันไปรับเสื้อนี้สิ ... จะเป็นลม..
คือ เขาเหมือนทำงานลวกๆ มาให้อ่ะ ตัวอักษรที่ปั๊ม บางตัว จางไปเกือบครึ่งตัว
หวานก็เลยถามว่า ทำไมถึงเป็นแบบนี้
คำตอบที่ได้รับ ประทับใจมาก เขาบอกว่า เพราะหวานสั่งเยอะเองให้เวลาเขาน้อย
หวานฉุน เลยบอกว่า หวานให้เวลาไปสองวันเนี้ยนะ มันน้อยตรงไหน
แล้วหวานสั่งเยอะ เขาต้องแคร์หวานสิ
กลับกลายเป็นว่า หวานควรจะต้องแคร์คนทำนะ เพราะสั่งเยอะเอง มันใช่ได้ที่ไหนกัน
แต่แบบ ดูท่าทางแล้ว ถ้าหวานวีนไป คนทำมันก็คงจะยิ่งปฏิเสธแน่เลย
หวานก็เลยค่อยๆ คุยกับคนทำ แบบใจเย็นสุด เพื่อให้เขา ช่วยเก็บงานให้หน่อยได้มั้ย
ตอนแรกเขาก็อิดออดนะ แบบว่า ทำให้ก็ได้ แ่ต่แค่ตัวเดียว
หวานก็ค่อยๆ กล่อมไป จนเขาเก็บงานให้หมดทุกชิ้น
ดีนะ ที่หวานวางแผน ทำเกมส์ที่จะเล่น ทำป้ายชื่อ แล้ว สั่งอัดรูปโปสเตอร์ที่จะเป็นของรางวัลในงานไว้เรียบร้อยแล้ว
ถ้าวันนั้น หวานต้องวุ่น ไปสั่งอัดรูป แล้ววิ่งมาดูเสื้อ
วิ่งกลับไปกลับมา องค์ลง ได้ด่าคนแน่
จริงๆ หวานวางแผนจะไปดูที่CTW พยายามหลีกเลี่ยงสยาม เพราะหวานไม่รู้ทางแถวนั้น
วันพฤหัส หวานนั่งอ่านเนชั่น ...คือ ปกติ เนชันจะลงรอบหนังที่CTWตลอดนะ แต่ทำไมวันนั้นไม่มี หวานเอ๊ะใจเลยโทรไปถาม เลยได้คำตอบว่า โรง CTW ดันลดรอบบ่ายสอง ที่หวานตั้งจะดูซ่ะงั้น
ก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ทำไมต้องมาลดอีกสองวัน ที่ฉันเตรียมจัดงานมีทติ้งไว้เรียบร้อยทุกอย่างแล้วด้วย
หวานเกือบจะจ่ายเงินจองตั๋ว จองร้านอาหารแล้วด้วย เกือบไปจริงๆ
สุดท้าย หวานก็เลยโทรไปปรึกษาคนที่จะไปงานมีทติ้ง ว่าจะเป็นไรมั้ย ว่าจะเปลี่ยนไปดูที่ลิโด้เป็นเวลาเที่ยงสี่สิบแทน เพราะ รอบอื่นมีแต่ห้าโมง กับสองทุ่ม ซึ่งดึกเกินไปทั้งนั้น
(แล้วหวานก็มีเรียนป.โทตอนห้าโมงด้วยอ่ะ)
ทุกคนก็น่ารักมาก ยอมเปลี่ยนมาดูที่ลิโด้แทน แถมยังมากันตรงเวลาที่หวานนัดอีกต่างหาก
พอโทรนัดทุกคนครบ หวานก็แจกเสื้อกับป้ายชื่อให้ทุกคน ..แล้วก็ไปดูหนังกันที่ลิโด้ .. จากนั้น หวานก็ตามในกลุ่มเขาไป เขาไปไหนหวานก็ตามไปด้วย เพราะไม่รู้จักที่ทางในสยามเลย
เดินมาได้แค่ลิโด้ แล้วก็กลับรถไฟฟ้า หวานรู้ทางแค่นี้ 555
ตัวหวานก็ยังมีปัญหาแบบเดิมคือ เงียบ ไม่พูดไม่จา ...... แบบไม่ชอบเข้าสังคมง่ะ .. กลัวคนแปลกหน้าด้วย
สักพักใหญ่ๆ เลย หวานถึงกล้าคุย
เพราะทุกคนเขาก็เป็นมิตรกับหวาน แล้วเราก็เคยคุยกันผ่านหน้าเว็ปบอร์ดในพันทิพกันไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบแล้ว ชอบอะไรเหมือนๆกันเยอะ ก็เลย สนุกมากเลย
ตอนแรกหวานกลัวมาก ว่าเกมส์ตอบคำถามที่ เอาไปเล่นจะแป๊ก แต่พอเห็นทุกคนก็ดูสนุกกันดี หวานก็โล่งใจสุดๆ สักพักเราก็ไปถ่ายรูปร่วมกัน
ขนาดตอนห้าโมง ที่หวานควรจะไปเรียนได้แล้ว หวานยังยอมโดด เพราะว่า มันสนุกจริงๆ ง่ะ ไม่อยากกลับเลย
พอสักหกโมง ทุกคนเริ่มแยกย้ายกันกลับ หวานก็เลยไปเรียนต่อ
ก็นั่งรถไฟฟ้า ลงพญาไท แล้ว ไปต่อรถไฟฟ้าสายสุวรรณภูมิลงรามคำแหง ต่อมอไซค์
ไปถึงตอนทุ่มนิดๆ เซ็นชื่อเข้าห้องยังทันได้อีก
ไปถึงอาจารย์เจอหน้า บอกพรุ่งนี้สอบ
หวานนี้แบบอย่างเซ็ง แต่ก็นะ ... ต้องหัดทำใจ
เพราะ คนบอกเยอะ ว่าเรียนโทสอบบ่อย
วันนี้เลยไปสอบมา ก็ยังคงงงๆ หลงประเด็นอยู่ แต่ถ้าฝึกเขียนไปเรื่อยๆ ทุกอย่างคงลงตัวมากกว่ากว่านี้
อาทิตย์นี้ เป็นอาทิตย์ที่ดี หวานผ่านงานมีทติ้ง ผ่านการสอบมาได้ ก็สบายใจ
พรุ่งก็นี้ก็ค่อยว่ากันใหม่
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
