เรื่องเล่าวันนี้ .. เป็นเรื่องของแม่เขา กะ นังสะตอหวานโหด
อ่ะกิๆๆ (หัวเราะแบบเนียมๆ แต่ก็อยากจะสะตอเต็มที่) แบบว่าอยากเล่า
เมื่อก่อน หวานก็คิดนะ ว่าไอ้นิสัยอยากรู้เรื่องชาวบ้านเขาไปโม๊ดดด เนี้ยมันติดมากจากใคร แม่เราก็เป็นคนเรียบร้อย พ่อเราก็เฮฮา แต่ไม่เคยเอาเรื่องใคร ทำไมน้า.. เราถึงได้สนอกสนใจเรื่องของชาวบ้านเขาซ่ะจริงๆ
เมื่อสองสามวันก่อน แม่ลูกอยู่ว่างๆ ไม่มีอะไรทำ ก็เลยนั่งนินทาชาวบ้านกันเล่นๆ
อิชั้นถึงได้รู้ว่า แม่ก็..แสบสุดๆ ไม่แพ้ใคร
เนื่องจากหลายปีก่อน มีไฟไหม้แถวบ้านอิชั้น เพื่อนร่วมชั้นของอิชั้นคนหนึ่ง ที่อยู่อาศัยละแวกบ้านเดียวกัน บ้านถูกไฟไหม้ ก็เลยต้องย้ายมาอยู่กะญาติมัน อุ๊บ.ญาติเขาที่บ้านตรงกันข้ามอิชั้น
ซึ่งเมื่อก่อนบ้านอิชั้นกะบ้านตรงกันข้าม ก็ญาติดีกันอยู่หรอก แต่หลังๆ ผัวนังบ้านตรงข้ามไปมีเมียน้อย แล้วแม่อิชั้นก็เรียบร้อยขนาด ถึงเห็นก็ไม่ยอมบอก ทำให้คนข้างบ้าน โกรธมากๆ จากนั้นก็เลยไม่ยุ่งเกี่ยวกันอีก
แต่ก็ยังมีกาวมาเชื่อม เป็นบ้านที่อยู่เยื้องไป ซึ่งเป็นญาติน้าหลาน กับคนข้างบ้าน ซึ่งก็ญาติดีกันเกือบตลอด ..
พอยัยเพื่อนร่วมชั้นมาอยู่ ความซวยก็เริ่มบังเกิด คือ ยัยเพื่อนร่วมชั้นอิชั้นนะ เรียนเก่งมากกกกกก แต่เพราะโง่จัดๆ ก็เลยเอนท์ได้ม.ซอกหลืบ (ม.เดียวกะอิชั้นนี้แหละ โง่พอกัน 555) แถมยังเรียนสาขาคล้ายๆกัน มันเรียนธนาคาร ส่วนอิชั้นเรียนการบัญชี
หลังจากนั้น บ้านอิชั้นกะบ้านเพื่อนอิชั้นก็เป็นอริกันมาตลอด
เช่น..
บ้านอิชั้นเลี้ยงแมว(จนแมวตายไปล่ะ) บ้านมันก็เลี้ยงบ้าง เลี้ยงทีก็ด่าบอกแมวอิชั้นเป็นแมวข้างถนน แม่มันเชื้อสายดี พ่อพันธุ์ดี (ไม่จริงอ่ะ แมร่งก็ไปเอามาจากข้างถนนทั้งนั้น)
ด้วยความที่อิชั้นใจดี ก็คลุกข้าวแมวให้กิน พอมันเห็นอิชั้นปุ๊บ มันก็รายงานเกรดให้แม่มันฟัง (เวลาอื่นก็เสือกไม่รายงาน)
"เนี้ย หนูได้เอตั้งห้าตัวนะแม่.. เสียดายจริงๆ น่าจะกวาดให้หมด"
อ่ะ อิชั้นก็ไม่ว่าอะไร กูเกิดมาโง่เอง แต่พอแมวกินข้าวกระดูกติดคอ มันก็มากระทบกระเทียบ
"หลง(ชื่อแมวมัน).. ทีหลังอย่าไปแดกข้าวคนจนให้มันบาดคอนะลูก กินอาหารเม็ดบ้านนะลูก"
อิชั้นเลยไปเล่าให้แม่ฟัง "แม่ บ้านเราจนเนอะ แต่แบบว่า ไม่ได้หน้าด้านอาศัยเขาอยู่ ..เนี้ยสามปีล่ะ ยังไม่ย้ายออกเลย อีพวกหน้าด้าน.."
มันได้ยินก็เต้นสิ ส่วนอิชั้นก็ทำเป็นลอยหน้าลอยตาคุยกะแม่
แล้วอิชั้นพูดเกินจริงซ่ะที่ไหนล่ะ ตั้งแต่ไฟไหม้มาสามปีล่ะ มันก็ยังไม่ย้ายออกไป หน้าด้านอยู่บ้านญาติอยู่ได้
หลังจากนั้น พออิชั้นพูดถึงอีบ้านนี้ทีไหร่ ก็เรียก อีพวกหน้าด้าน แทนมันทุกคำ แรกๆ แม่อิชั้นก็งงๆ เง็งๆ ไม่เข้าใจ แต่เดียวนี้เข้าใจล่ะ
เช่น..
มีอยู่ครั้งหนึ่ง แม่อิชั้นออกไปตากผ้าห่มหน้าบ้าน พอมันเห็นเท่านั้นแหละ อีเพื่อนร่วมชั้นอิชั้น ผีบ้านผีเรือนเข้าสิง เอาผ้าห้มมาตากขวางทางไม่ให้แม่อิชั้นตาก แม่เขาก็เลยมาฟ้องอิชั้น
อิชั้นก็เลยกัดไปที "มีมากกว่าหน้าด้านแหะ คนบ้านนี้" แต่มันไม่ได้ยิน แล้วไป
เช่น
บ้านตรงกันข้ามบ้านอิชั้น ที่อิชั้นดีด้วยนะ แม่ไปอาศัยมิเตอร์น้ำเขา แม่จึงออกค่าน้ำให้ สามในสี่ เพราะแม่อิชั้นสงสาร .. คนบ้านนั้น เป็นแม่บ้านอย่างเดียวไม่มีรายได้อะไร ก็เลยช่วยออก
แต่ญาติมันไม่รู้ มีอยู่วันหนึ่ง แม่อิชั้นไปต่อท่อสายยางจากบ้านที่ดีด้วย ไปรดน้ำต้นไม้ พอเสร็จปุ๊บ แม่อิชั้นดูทีวี มันก็ออกมายืนด่า "ถนนเปียกหมดแล้ว เอาไม้กวาดมาดิ สกปรก"
แม่อิชั้นได้ยินก็มอง อิชั้นเลยตะโกนลอยๆ "ถนนเนี้ยสร้างไว้หรือไง" แม่อิชั้นก็ตกตะลึง พูดงั้นได้ไงลูก สักพัก นังนั้นหาไม้กวาด แต่บ้านมันจน ไม่มีไม้กวาดกวาดพื้น .. มันเลยต้องไปขอยืมบ้านญาติมัน
ไม้กวาดพื้นที่มันขอยืมนะ มันเป็นไม้กวาดของบ้านอิชั้นเองล่ะคะ แต่ฝากเอาไว้ ญาติมันก็เลยบอกไม่มีๆๆ กูไม่มี แล้วก็แว่บเข้าบ้านไป
แม่อิชั้นก็ได้แต่มอง .. ทำไมเขาเป็นคนงี้นะลูก แย่จัง
อิชั้นก็กลุ้มใจ แม่จะแบ๊วไปถึงไหน
ที่เริ่มฮา คือ แม่อิชั้นเริ่มเอาคืน
ค่ำๆ วันหนึ่ง คนข้างบ้านที่ดีด้วย มันก็มาชวนแม่อิชั้นเล่นไพ่ ..ป๊อกเด้ง สนุกสนาน อิชั้นเห็นก็ขำๆ ชวนผิดคนแล้ว แม่อิชั้นนะ ..เล่นไพ่มาตั้งแต่เด็กๆ เขาชอบเรื่องการพนัน เหมือนเกมส์ฝึกสมองของเขา จบพาณิชย์ก็จริง แต่ A ความน่าจะเป็นกับสถิติ นะเออ
เรื่องเนี้ย สืบสายเลือดมาจากคุณยายทวด แถมยังฝึกมือเล่นไพ่เวลาว่างที่บริษัทอีกด้วย ซึ่งเล่นทีไหร่ ก็ได้ตลอด ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง แม่อิชั้นก็กลับมาพร้อมเงินถุงใหญ่
"แม่... ไปทำอะไรเขานิ"
"แม่เล่นได้ แต่อย่าไปบอกมันนะ แม่แจกเงินคืนให้มัน บอกเสมอทุน"
"หนูว่าแล้ว แม่ต้องเล่นได้ ชวนผิดคนซ่ะแล้ว"
แม่อิชั้นเลยเล่าให้ฟังว่า แม่นะเล่นได้จนคนข้างบ้าน(ที่ญาติดีกันอ่ะนะ) ถึงกับซีด พอดี เพื่อนร่วมชั้นเขา จะมาเล่นด้วย แต่พอเห็นแม่ก็เลยไม่กล้าเล่น แม่เองก็รำคานสายตามัน ก็เลยแกล้งทำเป็นแจกเงินคืนให้ บอกเสมอทุน แล้วก็ขอกลับ
ย้อนกลับไปเรื่องแรก ที่อิชั้นนะคุยกะแม่ช่วงปีใหม่
"นังหนู รู้ไหม แม่ไปโกหกเขา บอกว่าปีนี้แม่ได้โบนัส หกหมื่น"
"เฮ่ย..แม่ไปโกหกเขางั้นได้ไง แม่ได้เยอะงั้นเชียว"
"บ้าเหรอ..พนง.บัญชีจนๆ จะได้ขนาดได้ไง ก็แม่หมั่นไส้มันง่ะ คุยว่าจะเอาเงินไปฝากธนาคาร ..กลัวเศรษฐกิจแย่ไปกว่านี้ แล้วเนี้ยรู้ไหม แม่ไปบอกบ้านนู้น ตอนแกไปทำงานอ่ะ แม่คุยซ่ะฟุ้ง บอกไม่อยากให้ลูกไปทำงานเลย ได้ไม่คุ้มเสีย แต่เพราะลูกอยากไป แม่ก็เลยไม่ห้าม รู้ไหม ยัยต.(คนข้างบ้านที่ดีด้วย) ไปคุยให้น้ามันฟัง(คนข้างบ้านที่ชอบทะเลาะกัน) บ้านนู้นเดือดเชียวนะ แม่มันก็เลยบังคับ ให้ลูกสาวมันไปทำงานบ้าง (คนที่เรียนการธนาคาร แล้วรายงานเกรดแม่มันซ่ะดังนั่นแหละ) แต่ลูกมันบอกไม่ทำ ไม่รู้จะเริ่มตรง โอ้ย.. วันนั้น แม่มันโกรธมาก เลยคว้าไม้มาตีลูกมันใหญ่เลย ว่าเป็นคนไม่เอาไหน แม่ล่ะข๊ำ...ขำ"
"แม่ร้ายจัง.. "
"ก็ช่วยไม่ได้ อีพวกนั้นมันบ้า เราก็บ้ากลับ ผิดตรงไหน? เดียวแม่จะไปคุยฟุ้งอีก ให้มันตีกันอีก แม่จะทำให้มันทะเลาะกัน จนอยู่ไม่ได้เลย คอยดู.."
อิชั้นฟัง ก็
ขำโคตรๆ วันนี้แม่อิชั้นก็เริ่มยุแยงล่ะ ..สถานการณ์เริ่มอึมครึม คิดว่าอีกไม่นาน คงจะมีคนตีกันเลือดอาบบ้างล่ะ สะใจ
อิชั้นถึงได้กระจ่าง.. ที่แท้โครโมโซม ดีมาก็ดีด้วย ร้ายมาก็ร้ายกลับ ได้มาจากแม่นี้เอง อิชั้นตั้งใจปณิธานแน่แน่วในปีนี้ว่า ยุแยง.. สร้างความร้าวฉาน จะทำให้ บ้านมันร้อนเป็นไฟ เป็นเพื่อนแม่ด้วยอีกคน
มันส์มากๆอะ