เมื่อกลับมาเป็นกามล จอมเรื่องมาก ที่แสนจะว่างงาน
คนอื่น อาจจะอยากจะหยุดยาวๆ กับวันปีใหม่
เราก็อยากหยุดยาวๆ เหมือนกันนะ แต่ว่า ไม่คิดว่าจะหยุดยาวได้ขนาดนี้นะ ก็ไอ้วันหยุดมันไปทับซ้อนกะวันเรียนหวาน กลายเป็นว่า หวานมีวันหยุดยาวไปถึง วันจันทน์หน้าเลย
เมื่อเช้าเพื่อนก็โทรมา บอกว่า หวานวันพฤหัส เอ็งไม่ต้องไปเรียนนะ หวานก็ เออ กูรู้แล้ว แล้วก็นั่งคุยกันนิดหน่อย ได้ความว่ามันกำลังจะไปดูหนัง กะ....เพื่อน
"เพื่อนเอี้ยไร ... แฟนมึงอ่ะแหละ อย่ามาเนียน"
มันก็หัวเราะ "เออ.. "
"เออไร ..ของมึง" ทำเสียงดุใส่ มันถึงจะยอมรับ
"เออ.. ก็ เออใช่ไง"
แล้วก็หัวเราะก๊ากๆ เป็นคนบ้าทั้งสองคน
วันหยุดยาวๆ เงินเต็มกระเป๋าแบบนี้ น่าไปเที่ยวที่สุด
ไปเดินเหยียบระเบิดเล่น เพื่อนกูนี้ก็รัฐศาสตร์เข้าเส้นเลือด บอกว่าระเบิดสร้างสถานการณ์ ส่วนกูก็วิเคราะห์ผลกระทบเศรษฐกิจ ว่าแย่ว่ะ เดียวต่อไปของก็ขึ้นราคาอีก
สุดท้ายก็มาคุยเรื่องผัก 555555+ ที่บ้านมันทำกิจการส่งผักให้ตลาด มันก็เลยรู้ดี 555+ ก็นั่งคุยกัน คุยกันได้แป๊บเดียว เราก็ขอตัวไปนอนต่อ
มันก็ด่า.. วันๆ มึงนี่ไม่คิดจำทำอะไรเลยนะ
"กูก็ทำนะ ... นอนไง"
ชอบนอนอ่ะคะ เป็นโรคจิต นอนจนเสียเรื่องมาหลายหน แต่ก็ยังคงชอบนอนต่อไป แต่พอหัวถึงหมอน ก็นอนไม่หลับ คิดถึงเรื่อง ความรัก..
ทำไม ชีวิตกู..ไม่เจอความรักดีๆ บ้างฟร่ะ
ทำไม เพื่อนกูเจอกันง่ายจัง เจอกันบ่อยๆ แต่ทำไมกูไม่เคยเจอเลย
ก็สะบัดหัว ลุกขึ้นมา เปิดหน้าจอคอม เพราะเมื่อคืนไม่ได้ปิด เพราะกลัวข้อความที่ โหดมา ราตรีสวัสดิ์ จะหายไป นานๆ มันจะราตรีสวัสดิที อยากเก็บไว้นานๆ
นั่งมองนาฬิกา เมื่อไหร่ เวลามันหมดไปสักทีว่ะ
มันช่างต่างกับตอนอ่านหนังสือสอบ ให้มีเวลามากเท่าไหร่ก็ไม่เคยพอ
เมื่อวาน ไอ้เดช โทรมา มันบอกว่า lonely ว่ะ กูเหงามากเลย ปีใหม่ มันโทรได้จังหวะมากเลยนะ ส่วนใหญ่ โทรมา หวานไม่ค่อยได้รับหรอก เป็นพวกไม่ค่อยชอบรับโทรศัพท์ เพราะเดียวจะคุยนาน 555+
ก็คุยนานจริงๆ อ่ะ สองชั่วโมงได้
เดชกะเราเป็นพวกเดียวกันคือ ถ้าชอบใคร จะคุยได้ไม่นาน แต่กะคนที่กูไม่ได้ชอบเนี้ย คุยนานมาก ชอบคุยกัน เมื่อวานที่คุยไปเนี้ย จับประเด็นไม่ได้เลย
เหมือนว่า เดชมันจะไปปิ๊ง เพื่อน ของ คนที่มันเคยจีบ แล้วที่สำคัญคือ ไปตกหลุมรัก เขาที่เอ็ม .. ตอนนี้ก็เลยแบบว่า ไม่กล้าโทรไป
จริงๆ โทรไปมันไม่ใช่ประเด็นหลักหรอก คือโทรไปเหอะ
แต่ประเด็นคือ มึงจะแน่ใจได้ไง ว่ามึงชอบเค้าจริงๆ
ก็ให้สาธยายมาว่าชอบเขาตรงไหน แต่มันก็ดูเกินความเข้าใจคนกระโหลกหนาเช่นอิชั้น อยู่มาก ไม่ใช่มากธรรมดา มากแบบ.. สุดลิ่มทิ่มประตู เลยอ่ะ
มันบอกว่ามันชอบความตรงไปตรงมา ของน้องเค้า ชอบความจริงใจ
ก็เลยถามว่า ถ้าความตรงไปตรงมา แบบนี้ไปอยู่ในตัวคนอื่น มึงจะชอบคนอื่นไหมล่ะ.. ถูกป่ะ ? มึงก็ต้องบอกว่า กูไม่รู้
(จริงๆ ก็คิดอยู่ ว่าถ้ามันถามว่า แล้วมึงคิดไง ก็จะตอบว่าถ้ามึงไม่รู้แล้วกูจะรู้ใจมันไหม ?)
มันก็บอก เออ..ช่าย มึงพูดถูก มึงรู้ได้ไงฟร่ะ ว่ากูต้องตอบว่าไม่รู้
(อยากจะตอบเหมือนกันว่ามันเป็นธรรมชาติของมึงอ่ะ กูคบกะมึงมานาน ทำกูจะไม่รู้ แต่ก็ได้แต่ตอบอ้อมไป อ้อมมา)
แล้วมันก็อ่านเราออกนะ
"มึงอย่าพูดเหมือนคนไม่เชื่อในความรักได้ไหมอ่ะ.."
เราก็"เออ.. กูไม่เชื่อ"
ก็ไม่เชื่อจริงๆ ว่ากันไปประเด็นยาว เราก็เป็นคนไม่เชื่อความรักจริงๆ เชื่อว่าความรักมันไม่ยืนยง ถ้าความรักนั้น มันไม่ได้มาจากการเป็นเพื่อนกัน ไม่เชื่อว่าใครสักคนที่ถูกชะตากะกูจะรักกูได้ คือรู้ตัวเองว่า เป็นคนงี่เง่ามาก ไม่มีผู้ชายคนไหนทนได้หรอก
ไอ้เดชมันก็ขำ "เออ จริงของมึงว่ะ มึงเป็นเพื่อนที่ดีมาก แต่มึงเป็นงี้จริงๆ อ่ะ"
เพราะฉะนั้น กูต้องตัดปัญหา ด้วยการเริ่มต้นเป็นเพื่อนก่อน มีเวลาศึกษาก่อน แต่ว่า ถ้าคบแบบเป็นเพื่อนก่อน มันก็ไม่มีเวลาศึกษากันและกันในช่วงแรกๆ ดิว่ะ แบบนี้ มันก็ไม่สนุกสิ
พูดแล้วก็งงๆ เมาๆ ไป คุยเรื่องความรัก มันสับสน ปัญหาเยอะมาก
สุดท้ายบทสนทนาไปจบลงตรงไหน เราก็ไม่รู้ รู้แต่ว่า พอคุยแล้ว มันสับสน อย่างบอกไม่ถูก
คนที่ไม่เชื่อในความรัก จะมาให้คำปรึกษาเรื่องความรักได้ไง คนที่หยิ่ง งี่เง่า และ ไร้สาระไปวันๆ จะรักใครสักคนได้ไง
ก็ไม่รู้ อ่ะ เพราะงี้ ถึงได้มาคิดมาก
เคยดูเรื่องเฟรน.. ตอนที่ราเซล กำลังคิดมากในวันเกิดตัวเอง ชั้นตั้งใจจะแต่งงาน ตอน 35 ตอน 34 ชั้นควรเตรียมงานแต่งงาน ตอน33 -32 ชั้นควรจะหนิดหนมกับแม่สามี ตอน 32ชั้นควรจะเริ่มพบเค้า พอมาคิดสะระตะ ก็ดูเหมือนว่าจะต้องหาคนที่ใช่ ภายในวันนี้
แล้วคนที่ใช่.. มันอยู่ตรงไหนของมุมโลกกันล่ะ คนที่เล่นเสก็ตอยู่ตรงนั้นนะเหรอ...
ชั้นไม่คิดว่าตัวเองจะต้องมามีมุขเดียวกันแบบนี้
ในขณะที่วันหยุดยาวๆ ๆๆๆ แบบนี้ ชั้นต้องมานั่งแหงกคนเดียว เพื่อนก็ไปเที่ยวกะแฟน ทำไมดูเหมือนว่าทุกคนมีความรักท้วมท้น แต่ชั้นไม่มี
ชั้นยังไม่แก่นะเฟ้ย ทำไมต้องมานั่งทนอะไรแบบนี้ด้วย
บ่ายสามโมงสิบ
จากบ่นบ้าอะไร เขียนบล๊อกตอนเที่ยง จนตอนนี้ ก็ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับชีวิต
ฉันต้องทำอย่างไง ถึงจะได้หายบ้าฟร่ะ
ตอนนี้ กำลังมองหาแพลนท่องเที่ยวกรุงเทพ
เคยไปไหนมาบ้างแล้ว (ที่ไปคนเดียว)
เขาดิน มหาวิทยาลัญราชฎัชสวนดุสิต พระที่นั่งวิมานเมฆ รัฐสภา บ้านลุงจิมทอมสัน อนุสาวรีย์ชัย (อันนี้บ่อยจนจะสนิทกะทหารที่ถือระเบิดอยู่แล้ว) อนุสาวรีย์รัชกาลที่5 ร.6 แล้วไหนจะ สวนลุม สีลม ไปบ่อยโคตรตั้งแต่เด็กเลย แล้วตั้งแต่คบกะไอ้จ๋า ประตูน้ำ สยามพารากอน เกสร อิเซตัน แล้ว ก็ทัวร์รพ.บ่อยมาก(ก็แม่ทำงานในร.พ.นิ) เดินมาหมดแล้วตลาดแถวรพ. ในกรุงเทพ
วันธรรมดาแบบนี้ น่าจะไปเที่ยวไหน
จริงๆ อยากไปเซ็นทรัลลาดพร้าวใกล้บ้าน แต่ก็เบื่อแล้ว ไม่เอาๆๆ
อยากเจอนายโหดว่ะ คิดถึงมัน จบ!!!!!
สงสัยจะเริ่มบ้าอีกแล้ว .. ไม่ได้คิดถึงเฟ้ย แค่คิดในใจเล่นๆ
เพลงฤดูรักนี้มันมีมานานแล้วนะ etc. ร้องหรือไงเนี้ย.. ทำไมตอนแรกมันไม่ดังฟร่ะ มันก็ดังนะ แต่ว่าพอต่ายร้องเนี้ยฟังบ่อยโคตร แล้วนี้เพลงอะไร ..
โปรดส่งใครมารักฉันที อยู่อย่างนี้มันเหงาเกินไป
อยากจะรู้รักแท้มันเช่นไร มีจริงใช่ไหม โปรดส่งใครมาเป็นคู่กัน
ที่ไม่ทำให้ฉันเดียวดาย ช่วยให้ฉันเข้าใจ และรักใครกับเขาสักครั้ง
ตอนแรกเกลียดเพลงนี้มาก เพราะในออดิชั่นมันเป็นเพลงที่กดยากชิหายเลย ตอนฝึกเล่นอ่ะนะ มันก็มีไม่กี่เพลงให้เลือกหรอก ก็ต้องฝึกกะเพลงนี้ ฟังจนซ้ำจับจังหวะกดได้
ตอนนี้ เพลงนี้ มันก็ไม่เลวนะ ... ฟังแล้วก็ตรงดี.. 555+ เหงาล่ะสิ ใช่ไหมล่ะ 55+
ทำไมกรูต้องหัวเราะกลบเกลื่อนด้วยล่ะ ถ้ามันสิ้นคิดนักก็ไปม. ธรรมศาสตร์ เลยดีไหมเนี้ย
ไม่เอาๆๆ ไปให้หลอนเรอะ ไม่เอาๆๆ
ไปไหนดีนะ.. นึกไม่ออกแหะ
เดียวมารายงานอีกที.. นึกไม่ออก แต่เพลงข้ออ้างเพราะดีแหะ 555+ ฟังแล้วมันก็ไม่เลว ปรกติคิดว่าผู้ชายคนนี้มันงี่เง่าเป็นบ้าเลย เป็นเราคงไม่สนหรอก ถ้าไม่ให้กูไป คงบอก "เสือกไร" แล้วคงไปตั้งแต่วินาทีที่ห้าม
เพราะงี้ เอ็งถึงไม่มีแฟนไงล่ะคะ อิหวานเอ๊ย.. 555+
รู้แล้วว่าจะไปไหน ... ไปหอศิลป์ตาดูดีกว่า ไปดูงานศิลปะ จะได้ซึมซับความเป็นคนกลับคืนมาบ้าง อืม.. รู้แล้วว่าจะไปไหน ไปกินข้าวที่ร้านอร่อยแน่นอน เราเป็นเจ้าภาพส้มตำห้องงานฝีมือนี่หว่า เกือบลืมไปแล้วนะเนี้ย
พอมีที่ไป ก็ค่อยยังชั่วหน่อย ตอนนี้ไปนอนสักงีบดีกว่า
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
