Bloggang.com : กวางตุ้งหวาน : Pattaya Trip ภาค 2 (Maxxix Rally) ++เรื่องเก่า เอามาเล่าใหม่จ้า++

Pattaya Trip ภาค 2 (Maxxix Rally) ++เรื่องเก่า เอามาเล่าใหม่จ้า++

Pattaya Trip ภาค 1 (Maxxix Rally)

เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก....วันอาทิตย์แล้วจ้า...

วันที่ 06-03-2005

พวกเรามารอกันตรงหน้างานประมาณ 11 โมง เพราะว่านักแข่งทุกคนต้องมารายงานตัวหลังจากแข่งเสร็จ ตอนนั้นก็รอด้วยใจจดจ่อว่า เดี๋ยวเฮียจะต้องขับเข้ามาในชุดนักแข่งที่เลอะมอมแมมไปทั้งตัวแน่ๆ ซักพักมีนักแข่งเริ่มนับเข้ามา....แต่ไม่ใช่เฮีย ก็คิด..เอาน่า ปีนี้มันไม่พร้อม คงไม่ได้ที่ 1 แต่รอไปรอมา ก็มีแต่นักแข่งชาติอื่น ทยอยกันขับเข้ามา จนเริ่มคิด เอ...หรือเฮียแกจะไปหลงตรงไหนอีก เลยกลับมาช้า..

ขณะที่กำลังเป็นกังวลอยู่ เสียงพี่ชิงก็ตะโกนขึ้นมาว่า “มานี่เร็ว!! เสี่ยวฉีขาหัก”

ตอนแรกยังงงๆ อยู่ แต่พอวิ่งไปดู เห็นเฮียนั่งมาบนรถเข็น...วินาทีนั้น...พูดไม่ออก..บอกไม่ถูก รู้แต่ทุกคนเงียบกริบ

พอเฮียหันมาเห็นก็เข้ามาทัก แล้วบอกว่าไม่เป็นไร แต่ทุกคนยังทำหน้าจ๋อย เฮียเลยเข้ามาแล้วจับมือกับทุกๆ คน เห็นเฮียพยายามบอกว่าตัวเองไม่เป็นไรแล้ว มันยิ่งทำให้เศร้าหนักกว่าเดิม..

ซักพักเลยตัดสินใจเอารูปที่ถ่ายก่อนแข่ง (ล้างมา 4-5 รูป) ยื่นให้เฮีย เฮียรับไปแล้วพลิกดูทีละหน้าๆ ดูไปเฮียก็ว่า ก่อนแข่งยังดูไม่เลอะนะ ซักพักเฮียเริ่มเงียบ พี่รัตน์เลยบอกว่า ‘ไม่ได้ให้เพื่อจะทำให้คุณเสียใจนะ’ เฮียบอกว่า ‘ไม่หรอก ผมสนุกนะ’ แล้วก็ยื่นมือมาจับกับพวกเราอีกรอบ ทำเอาตาก้งตากล้องไม่เป็นอันถ่ายเลย..มัวแต่จับมือกันอยู่นั่นหล่ะ

ตุ้งนั่งลงไปดูเฝือก แล้วถามเฮียว่า “Are you still hurt?” เหมือนเฮียจะไม่ได้ยินเลยต้องถามย้ำ ‘Still hurt?’ เฮียทำหน้าเหมือนกับว่า ถามอะไรอย่างนี้เนี่ย..

(อ่า.. รู้ว่าเจ็บ แต่อยากรู้ว่ายังเจ็บเยอะอยู่มั๊ยตะหาก เฮียก้อ..

) เฮียไม่ตอบแต่บอกว่า Don’t worry, I’m Ok. I’m a man” (สั้นๆ แต่ได้ความหมายมากมาย..

) ช่วงนี้พี่ชิงลองเอามือลองเคาะเฝือกเฮีย ว่าหักจริงรึเปล่า..

หลังจากนั้นเฮียก็ไปถ่ายรูปกะพวกนักแข่งด้วยกัน ตอนถ่ายรูปนี่ทำหน้าได้น่ารักสุดๆ (แต่ก็คิดว่าเฮียคงจะเศร้ามากอ่ะนะ ถึงจะยิ้มก็เหอะ เพราะเป็นการแข่งที่เฮียหวังไว้มาก กว่าจะหาโอกาสมาลงแข่งได้ แต่พอลงได้ ดันขาหักซะนี่..

)

เฮียแกส่งกล้องตัวเองมาให้พวกเราถ่ายให้บ่อยมาก ทั้งที่ผู้ช่วยเฮียก็ยืนกันหัวโด่อยู่รอบ 4-5 คน ก็คงเป็นเพราะเฮียอยากจะปลอบใจพวกเราไม่ให้คิดมากนั่นแหล่ะ แล้วหยั่งงี้จะไม่รักชายแก่คนนี้ได้ยังไง๊...

แล้วเฮียก็เริ่มหันมาถ่ายตัวเอง (ท่าทางจะว่างสุดๆ..

)

มีช่วงนึงเฮียทำท่ายกขาสูงๆ ให้ถ่าย แต่ตอนแรกมัวแต่หัวเราะเลยไม่ได้ถ่ายไว้ เพื่อนๆ ช่วยกันส่งเสียงบอกเฮียว่า ขออีกรอบได้มั๊ย เฮียทำหน้าโกรธๆ แล้วส่ายหัวบอกไม่ได้..

แต่ดั๊นหันหน้าไปข้างอื่นแล้วยกขาถ่ายตัวเอง หยั่งงี้มานแกล้งกันเห็นๆ...ดูเฮียทำสิ

จากนั้นมีทีมงานมาขอถ่ายรูปกับสัมภาษณ์เฮีย (เป็นภาษาอังกฤษ) เฮียก็ไปอ่ะนะ ตุ้งไม่ได้เดินตามไปฟัง โชคดีได้พี่ชิงที่ตามไปถ่ายได้ยินมาว่า เฮียบอกว่าเค้าล้มตั้งแต่วันแรกแล้ว พอวันที่ 2 ก็คิดว่าไม่เป็นไร ฝืนขับ พอจังหวะที่รถกระโดด ตัวเค้าพลาดตกลงมาก่อน รถเลยหล่นมาทับขา ขยับไปไหนไม่ได้ แล้วก็ไม่มีคนมาช่วยเลย (เพราะอยู่กลางป่า) เค้านอนรอจนเริ่มโมโห แต่พอซักพักก็คิดได้ว่า เพราะตัวเองไม่ได้ซ้อมมาก่อน จะไปโกรธใครไม่ได้ แต่กว่าจะมีคนมาช่วยก็ปาเอามืดนั่นแหล่ะ..

ล่ะ เพราะนักแข่งทุกคนเค้ากลับไป check ชื่อ มีแต่เฮียที่ไม่ได้ลงชื่อไว้ ถึงรู้ว่าเฮียหายไป...

แต่เฮียเค้าก็อยู่จนวันปิดนะ ไม่ยอมกลับไปก่อน เค้าว่าถึงจะไม่ได้แข่งก็ต้องอยู่ร่วมจนจบ เพื่อให้กำลังใจเพื่อนๆ คนอื่น (ชายแก่คนนี้น่ารักซาเหมอ..โฮะๆๆ

)

ช่วงถ่ายรูปคู่ เข้าไปถ่ายทีละคน แต่ตอนที่ถ่าย ทำไมไม่รู้ ตุ้งไม่ค่อยดีใจเลยอ่ะ ไอ้อยากถ่ายมันก็อยาก แต่อยากให้เฮียฟิตปั๋งมากกว่าจะนั่งรถเข็นแบบนี้ ยิ่งตอนจับมือก็หดหู่บอกไม่ถูก..

รูปคู่หน้าบาน ขอไม่ลง ลงรูปกลุ่มไว้ละกัน..ตุ้งคนไหนหาเจอรึเปล่าเอ่ย

รูปนี้เฮียยืนมือมาให้พี่รัตน์จับ แต่เจ๊แกเบลอขนาด พอถ่ายได้ก็ชิ่งเลย เฮียเลยยื่นมือเก้อ..

เฮียใส่วิกหัวฟูถ่ายกะเพื่อนๆ ด้วย ไม่รู้ตุ้งกะเพื่อนตะโกนบอกว่า ซร้วยยย (แปลว่า หล่อมากกก)..ไปได้ยังไง๊

ถึงแฟนๆ จะเศร้าแต่เฮียแกทำตัวน่ารักซะ เลยหายเศร้าไปได้เยอะ..

คือพอพวกเราเห็นเฮียไม่ค่อยเป็นไรมากแล้ว ก็เลยไม่สนใจเฮียซักเท่าไหร่ เอาแต่จับกลุ่มคุยกัน เฮียเค้าก็มองมา จ้องแล้วจ้องอีก จนพี่ชิงหันมาสะกิดว่า เฮียมองใหญ่แล้ว สนใจเค้าบ้างสิ

รูปถ่ายเป็นพยาน..เฮียจ้องแบบเอาจริงเอาจังซะ

แต่พอหันกลับไปมองเฮีย เฮียก็แกล้งหันไปมองทางอื่น..(แบบเห็นๆ) ชายแก่ของเราทำตัวน่ารักเกินวัยอีกแล้ววว..

มีอยู่ช่วงนึง ตุ้งซุ่มซ่ามไปเตะเอากระป๋องเบียร์ของนักข่าวที่ชื่อแจ๊คเข้า..

เลยขอโทษเค้าบอกว่าจะซื้อใช้ให้ เค้าบอกไม่เป็นไรๆ ตุ้งก็เลยลังเลเพราะใจนึงก็ไม่อยากไม่อยากละสายตาจากเฮียเพื่อไปซื้อเบี้ยร์หรอก แต่พอซักพัก เฮียไม่ได้ทำอะไรนอกจากดูรถ เพื่อนๆ ก็เลยแนะให้ตุ้งวิ่งไปซื้อเบียร์มาคืน (ชั่วโมงนั้นสวมวิญญาณนักวิ่งทีมชาติหญิงเลยหล่ะ....

) พอกลับมาก็เลยเดินเอาไป ดันเดินผ่านเฮีย แล้วผ่านไป เฮียเลยงงว่าไปไหน หันมามองจนคอเอียง ตุ้งเอาไปยื่นให้ตาแจ๊ค แต่เค้าทำท่าจะไม่รับ พี่รัตน์เลยช่วยพูดว่า รับไปเถอะไม่งั้นน้องเค้าจะเสียใจ เค้าเลยรับ ถึงตอนนี้ เฮียสนใจมากๆ ถามใหญ่ว่าเกิดอะไรขึ้น พี่รัตน์เลยเล่า (เป็นภาษาจีน) แล้วก็อยากบอกว่าเบียร์ที่หกเป็นเบียร์ของไทย แต่ดันพลาด พูดเป็น ‘เบียร์เป็นภาษาไทยนะ’ เฮียทำหน้างงๆ..

พี่รัตน์ถึงบางอ้อ เลยรีบแก้ใหญ่ แจ๊คเลยเข้ามาเล่าให้เฮียฟังแทน เฮียก็พยักหน้าหงึกๆ แจ๊คมาล้อเล่นว่า ขอบคุณมาก แต่กระป๋องที่ตุ้งเตะหกหน่ะ มันเป็นกระป๋องเปล่านะ..

จากเหตุการณ์นี้ทำให้ตุ้งเรียนรู้ว่า เฮียไม่ยอมให้แฟนตัวเองสนใจใครเกินหน้าตัวเอง...

พอเริ่มร้อน เค้าเลยเปลี่ยนที่ไปนั่งบนท่าเรือกัน พวกเราก็ลังเลอยู่ว่าจะตามไปดีมั๊ย เผื่อเฮียเค้าอยากจะเป็นส่วนตัว (ไอ้นิสัยหญิงไทยใจงามมานกลับมาอีกแล้นนนน...

) พี่รัตน์ลองไปถามแซม (ผู้ช่วยเฮีย) แซมบอกได้สิ พวกเราเลยตามขึ้นไปนั่งด้วย เฮียถ่ายกะพวกเพื่อนๆ แล้วก็ใส่วิกหัวฟูกันอีกรอบ พี่รัตน์พูดเล่นกับแซมว่าอยากใส่วิกถ่ายบ้าง แซมเค้าเลยตะโกนบอกเฮียว่า สาวๆ อยากถ่ายรูปด้วยแหน่ะ แล้วก็เลยไล่พวกเราให้ไปถ่าย แต่ไม่มีใครกล้าไป..ไม่รู้ว่าเพราะวิกอันนั้นมันฟูซะเหลือกินหรือเพราะเฮียที่ดูดีจัดก็ไม่รู้..

สุดท้ายพี่รัตน์ก็เป็นผู้กล้าขอผ่านด่าน ขอขอกว่าตอนถ่ายเฮียเอาหัวซบวิกด้วยอ่ะ ทำหน้าน่ารักแบบ..ชนะเลิศ..

(แต่ม่ายเอารูปลงเพราะเดี๋ยวพี่รัตน์จะเด่นเกินหน้าตุ้ง...

...จริงๆ พี่เค้าขอสงวนหน้าสวยๆ ในทรงหัวฟู ไว้หน่ะ..

)

หลังจากนั้นก็ไม่มีใครถ่ายต่อ เค้าส่งวิกมา เราก็ส่ายหน้ากันใหญ่...อารมณ์ขัดแย้งมาก อยากถ่ายแต่ไม่อยากหัวฟูอ่า...

ซักพักเฮียก็เริ่มหาอะไรกิน กินเป็นมาม่ากระป๋องหน่ะ จำได้ว่าเฮียพูดไว้ว่าไม่ชอบให้ถ่ายรูปตอนกินเพราะมันดูไม่ดี พวกเราเลยเก็บกล้องกัน เฮียซัดมาม่าคำโตมาก เห็นแล้วหิว พวกพี่ชิงเลยงัดขนมปังมากินบ้าง พอกำลังกินๆ อยู่ ไม่รู้เสียงกล้องมาจากไหน หันไปมอง..อ้าวเฮียกะลังถ่ายรูปพวกเราอยู่ พี่ชิงบอกทีเรากินหล่ะดันถ่าย..เฮ้อ..

ได้ยินเสียงดนตรีดังมาจากเวที เฮียรีบบอกให้เพื่อนเข็นลงไปดู นึกว่าเฮียจะรีบไปดูอะไร ที่แท้จะไปดูสาวๆ เค้าเต้นบนเวที (เพิ่งรุ้ว่าใต้หมวกเฮียแอบเลี้ยงงูไว้ด้วย...

)

แรกๆ ก็เห็นทำท่าสนุกอยู่หรอก แต่ซักพักผ่านไป 2 เพลง แด๊นซ์เซอร์ เธอก็ยังเต้น step เดิมอยุ่ตลอด เฮียเลยท้าวคางทำหน้าเซ็งๆ หันมาเห็นพวกเราที่ยืนฝั่งตรงข้าม เฮียเลยโบ้ยปาก แล้วทำท่าบอกพวกเราให้ขึ้นไปเต้นแทนหน่อย แต่ละคนส่ายหน้ากันเต็มที่...

ก็แหม...เดี๋ยว dancer เค้าก็ตกงานกันหน่ะสิ..

แต่ดูชุดคุณเธอแล้ว ไม่มีใครกล้าแข่งหรอก..โอ้แม่เจ้า ชุดประหยัดผ้าสุด..

พอถึงเวลาเฮียก็ขึ้นไปรับรางวัลที่เวทีกะเค้าด้วย เป็นรางวัลปลอบใจอ่ะ มีนักแข่งที่สภาพพอๆ กันหลายคนขึ้นไปรับ บางคนแขนหัก ขาเดาะก็ว่ากันไป พิธีกรถึงกับล้อว่า เป็นชุดทีมพิการ...

ไม่ได้ลำเอียง แต่เฮียยิ้มน่ารักสุดในทีม..

ท่าทางเฮียภูมิใจกะเหรียญปลอบใจนะ...

หลังจากนั้นก็บ๊ายบายเฮียเพราะเค้าขึ้นกระบะกลับกัน กว่าจะยกหมู..เอ๊ย เฮียขึ้นไปได้ ทุลักทุเลน่าดู..

พวกเรานั่งรถตามไปที่โรงแรมกะว่าจะลาเฮียอย่างเป็นทางการอีกที แต่ไปถึงเจอแซม..เค้าบอกว่าเฮียขึ้นไปพักแล้ว จะให้เรียกมั๊ย เลยบอก ไม่ต้องดีกว่า ให้เฮียพักเหอะ แล้วก็เลยลาแซมแทน...

Trip นี้เป็นการเดินทางที่ลืมไม่ลงจริงๆ

Create Date : 27 มกราคม 2550

Last Update : 10 พฤศจิกายน 2551 20:54:20 น.

16 comments

Counter : 939 Pageviews.

เจิม

เฮียน่าร๊ากกกก บาดเจ็บด้วย น่าสงสาร นี่เป็นการย้อนอดีตวันวานเหรอตู้งงง

โดย: โจเซฟิน

วันที่: 27 มกราคม 2550 เวลา:11:51:37 น.

สวัสดีค่ะ มาเยี่ยมเยียน ค่ะ

วันนี้ไป เที่ยวไหน หรือป่าวค่ะ

เที่ยว เผื่อ ด้วย น๊า

(@^_^@)

จุ๊ฟๆๆๆ

โดย: STAR ALONE (STAR ALONE

) วันที่: 27 มกราคม 2550 เวลา:11:56:32 น.

ขนาดขาหักนะเนี๊ยยยยยังมีคนเป็นห่วง สาวๆอ้อมเติมเลย แถม ยังอยู่หน้าเวทีคาวมเจ็บคงหายเร็ว

โดย: saengjan

วันที่: 27 มกราคม 2550 เวลา:13:36:59 น.

กรี๊ดดดดด ขอกรี๊ดเฮียด้วยคนจ้า
ผู้ชายอะไรยิ้มได้น่ารักจังเลยอ่ะเนอะ
นิสัยก็น่ารัก อย่างนี้รักตายเลย อิอิ
(แต่คงจะต้องผ่านศพจขบ.นี้ไปก่อนแน่ๆเลย)

ฝากบอกเฮียด้วยนะคะว่ายิ้มได้บาดใจสุดๆเลยค่ะ

โดย: fonrin

วันที่: 27 มกราคม 2550 เวลา:14:00:13 น.

โอย น่าสงสารอ่า เจ็บแน่ๆ เลย แต่แหม ขนาดขาเจ็บพี่แกยังทำหน้ายิ้มแย้มนะ สมกับเป็นซุปเปอร์สตาร์

โห แด๊นซ์เซอร์ ชุดประหยัดผ้า เห็นแล้ว

ดูจิอาเฮียนั่งมองสบายใจเฉิบเลย

ไปแอ๊วข้างนอกกะน้องกรานต์ก่อนน๊า ไว้คุยกันใหม่จ้า

โดย: Malee30

วันที่: 27 มกราคม 2550 เวลา:16:10:37 น.

โห ตุ้งไปอุ้มเฮียด่วนนนนนนนนน เดินไม่ล่ายแย้ว อิอิ ล่ำ ๆ อย่างตุ้ง ซำบายมากใช่บ่

โดย: ไ่่ก่ย่างคุกกี้กรอบหมีชอบหมด

วันที่: 27 มกราคม 2550 เวลา:16:17:35 น.

เค้ายิ้มได้น่ารักดีคับ
แต่ผมยิ้มน่้ารักกว่า อิอิ

หายไวๆนะเฮีย

โดย: mingky

วันที่: 27 มกราคม 2550 เวลา:16:25:33 น.

ดูจากรูปรู้สึกว่า Richie จะสมบูรณ์มากเลยนะคะ

กลัวจังว่ายิ่งเดินไม่ถนัดแบบนี้จะยิ่งสมบูรณ์เข้าไปอีกนะนี่ ขอให้หายไวๆ นะคะ

ขอบคุณนะคะที่แวะไปที่บล็อก (เร็วมั่กๆ) ถ้ายังฟังเพลงไม่ได้ก็โหลดไปเก็บไว้ก่อนมั้ยคะ อิๆๆ

โดย: vee vee'

วันที่: 27 มกราคม 2550 เวลา:16:41:26 น.

สวัสดีตอนเช้าของ เนเธอร์แลนด์ นะจ้า

ขอแค่คิดถึง เพียงเสี้ยวหนึ่งของหัวใจ
ขอแค่ความห่วงใย ยามที่เราต้องห่างไกลกัน
ขอแค่ความห่วงหา ตลอดเวลาอย่าได้แปรผัน
ขอแค่ความผูกพัน มีให้แก่กันเท่านั้นพอ

** มีความสุขในวันหยุดพักผ่อนนะจ้า **

น่ารักแถมขี้เล่นด้วยนะเนี่ย..