เชยผกา : จันทร์ ศรีจรูญ แอนเดอร์สัน

ชื่อหนังสือ : เชยผกา
เขียนโดย : จันทร์ ศรีจรูญ แอนเดอร์สัน
พิมพ์ครั้งที่ ๒ : มิถุนายน ๒๕๕๑
สำนักพิมพ์ : อรุณ
จำนวน ๖๖๕ หน้า ราคา ๓๖๕ บาท

กระซิบก่อนอ่าน

ภาคต่อของนวนิยายเรื่อง "นางพิม"
เรื่องราวของความรัก ความลับ
และความรู้สึกที่ค้างคาใจเมื่อครั้งก่อน
จะมากระจ่างแก่ใจใน "เชยผกา"


ขอบคุณรายละเอียดและภาพปกจาก... AMARIN Pocketbook ... นะคะ

แวะเคาะประตูร้านหนังสือ

เขียนความรู้สึก...บันทึกหลังอ่าน

   ไท ลูกครึ่งไทย-เยอรมัน ตัดสินใจมาทำงานที่เมืองไทย และได้พบรักกับ นวลลออ ซึ่งเป็นนักศึกษาฝึกงานและพูดเขียนอ่านภาษาเยอรมันได้ดีพอสมควร โดยไม่ได้สนใจว่าเธอเป็นลูกเต้าเหล่าใคร จนความรักสุกงอมถึงขั้นจะแต่งงานถึงได้รู้ว่า นวลลออ เป็นลูกหลานของคนที่เขาตั้งใจว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวด้วยในชาตินี้ ความรักจึงเริ่มมีปัญหาอุปสรรคใหญ่หลวง ซึ่งก็ล้วนมาจากความแค้นความเกลียดชังฝังใจของชายหนุ่ม แม้จะเป็นเรื่องราวเก่าแก่สมัยรุ่นแม่แล้วก็ตาม แต่เมื่อได้ข่าวว่าเธอจะแต่งงานกับหนุ่มนักการฑูตอนาคตไกล ไท กลับทนไม่ได้ จึงยื่นข้อเสนอให้ นวลลออ แต่งงานกับตัวเอง ทั้งที่เขาเองเคยเป็นฝ่ายปฏิเสธเธอไปก่อนหน้านี้ นวลลออ ยังคงรักและไม่อาจตัดใจจากเขาได้ จึงยินยอมทำตามข้อเสนอทุกอย่างของชายหนุ่ม ยอมยกเลิกงานแต่งงานของตนที่กำลังจะมีขึ้นในเร็ววันเพื่อใช้ชีวิตคู่ร่วมกับ ไท ทว่าอุปสรรคยังไม่หมดไปง่าย ๆ เพราะถึงแต่งงานแล้วไท ก็ยังไม่ยอมละทิ้งความเกลียดชัง ทั้งยังมีเรื่องราวและเหตุการณ์ร้ายแรงอีกมากมายเข้ามาในชีวิตของทั้งคู่ไม่หยุดหย่อน สุดท้าย ความรักครั้งนี้จะกลายเป็นสุขนาฏกรรม หรือ โศกนาฏกรรม ขึ้นอยู่กับว่าทั้งสองจะสามารถฝ่าฟันและผ่านพ้นปัญหาต่าง ๆ ไปได้หรือไม่ !

   เชยผกา เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นหลังจาก พิมพ์พิไล ตัดสินใจจบชีวิตของตนเองไปพร้อม ๆ กับ นายบวร ตัวการร้ายที่แย่งชิงทุกสิ่งอย่างไปจากเธอ ร่วมถึงมีส่วนรู้เห็นในการสร้างความผิดบาปอันมหันต์ในใจของ พิมพ์พิไล ทว่า... การจากไปของ พิมพ์พิไล ในครั้งนั้น ได้สร้างบาดแผลลึกในใจของใครหลายคน รวมถึง ไท ลูกชายของเธอกับ เกร๊ก บาดแผลจากการสูญเสียมารดาเมื่อครั้งเยาว์วัย ส่งผลให้ ไท เคียดแค้นชิงชังคนในตระกูลของ วรวิทย์ หรือ คุณท่าน อย่างถึงที่สุด และหาทางทำร้ายจิตใจของ นวลลออ ซึ่งเป็นหลานตาของ คุณท่าน โดยไม่เคยคิดเลยว่าการทำร้ายคนที่ตนเองรักนั้นจะนำมาซึ่งความเจ็บปวดไม่น้อยไปกว่าตัวผู้ถูกทำร้ายเอง ไม่ว่า เกร๊ก พ่อของเขาจะพยายามเตือนสติอย่างไร ไท ก็ยังคงมุ่งมั่นที่จะทำร้ายจิตใจ นวลลออ ด้วยหวังให้ทุกคนในครอบครัวของเธอต้องทุกข์ทรมานใจ เมื่อไม่อาจช่วยเหลือใด ๆ ได้เลย เพราะไม่ว่าอย่างไร นวลลออก ก็รักเขามากพอที่จะก้มหน้าก้มตาทนทุกอย่าง

   "ไท...พ่ออยากจะเตือนให้ลูกค้นหาหัวใจตัวเองให้ได้นะลูก ความรักเป็นสิ่งที่มีพลังมากมายเหลือเกิน ทำให้มีความสุขอย่างที่สุดเมื่อได้สมรัก และมีความทุกข์อย่างที่สุดเมื่อไม่สมรัก เพราะฉะนั้นเมื่อได้สมรักแล้ว จงรักษาเอาไว้ด้วยชีวิต เพราะเวลาที่เสียความรักไปนั้น ถึงมีชีวิตอยู่ก็เหมือนไม่มี" ประโยคสุดท้ายเสียงคนพูดเบาเหมือนพูดกับตัวเอง
   "มันไม่สำคัญว่าเขาจะเป็นใคร จะทำผิดอะไร เพราะความรักที่แท้จริงนั้นต้องมีการให้อภัยซึ่งกันและกัน ให้อภัยไปถึงผู้คนที่มีความหมายกับคนที่เรารักด้วย"
   ...
   "มันเป็นความทุกข์มาก เวลาคนที่เรารักมีทุกข์และเราช่วยไม่ได้" พ่อพยายามให้สติลูกชายให้ก้าวไปสู่ชีวิตใหม่ที่สุขสงบ หากคนเป็นลูกกลับคิดไปอีกทาง
   ใช่...มันจะต้องมีทุกข์ เมื่อคนที่พวกมันรักมีทุกข์แล้วมันช่วยไม่ได้...

   เรื่องนี้ยังคงสะเทือนอารมณ์ไม่แพ้ นางพิม เลยละค่ะ จากเด็กน้อยน่ารัก ไท กลายเป็นชายหนุ่มอารมณ์ร้าย รักแรง เกลียดแรง เอาแต่ใจตนเป็นใหญ่ จ้องทำร้ายทุกคนที่เขาเกลียดชังแบบตาต่อตา ฟันต่อฟัน ไม่ลดละ ไม่อ่อนข้อ ส่วน นวลลออ นั้นก็ช่างมีความอดทนเป็นเลิศ ทนความร้ายกาจของสามี เก็บความรู้สึกทุกอย่าง ไม่ว่าอย่างไรก็ยอม จนเกือบท้าย ๆ เรื่อง เธอก็สติแตกค่ะ หวาดระแวงไปเสียทุกอย่าง แม้แต่ลูกชายตัวน้อยที่เธอรักแสนรัก นวลลออ ก็พยายามผลักไส ไม่ยอมให้ลูกชายเข้าใกล้ เพราะความกลัวมันคอยหลอกหลอน จากที่เคยสงสาร นวลลออ ก็ต้องแบ่งใจมาสงสาร ไท บ้างแล้วละค่ะ เพราะภรรยาออกอาการสติแตก กลัวบาปกรรมที่คุณตาของเธอเคยทำจะย้อนมาเล่นงานทุกคนที่เธอรัก เธอก็เลยหนีทุกอย่าง ไม่ยอมรับรู้อะไร หวาดระแวงเสียจนคนอ่านอย่างหวานเย็นจะประสาทตามเธอไปอีกคน

   ช่วงที่ นวลลออ เสียศูนย์นี่เอง ลิซ่า หลานสาวของพยาบาลที่เลี้ยงดู ไท หลังจากที่เขาสูญเสียแม่ไป ก็เริ่มเข้ามามีบทบาท มีส่วนช่วยในการเยียวยาจิตใจของ นวลลออ ด้วยเธอนับถือ ไท เหมือนพี่ชายแท้ ๆ คนหนึ่ง พอเห็นครอบครัวของเขามีปัญหา ก็อยากช่วยเหลือ เพราะนอกจาก ลิซ่า จะรัก ไท เหมือนพี่ชายแล้ว เธอยังเป็นคนรักของน้องชายของ ไท อีกด้วย แม้ว่าสาวน้อยต่างชาติ ต่างภาษาคนนี้จะคุ้นเคยกับประเพณีไทยอยู่บ้าง ก็อดแปลกใจไม่ได้ว่าเพราะอะไร นวลลออ จึงคิดโทษบาปกรรม และออกอาการกลัวเสียมากมาย

   "แปลกนะ คนไทยชอบเชื่อโน่นเชื่อนี่เละเทะไปหมด ทั้ง ๆ ที่หลักศาสนาพุทธก็มีวางเป็นแนวให้ปฏิบัติออกชัดเจน ถ้าทำตามนั้น สังคมของไทยคงจะดีขึ้นอีกมาก คนไทยส่วนมากบอกว่านับถือศาสนาพุทธ แต่ลิซ่าไม่เห็นเขาทำอะไรที่แสดงว่าพวกเขาเชื่อถือในคำสั่งสอนของศาสนาพุทธเลย"
   ...
   "นั่นสิ พี่ก็ว่างั้น" ไทเห็นด้วย "คนศาสนาอื่นเขาบอกว่าเขานับถือศาสนาอะไร ส่วนมากเขาก็ทำตามคำสั่งสอนของศาสนาของเขา ถึงจะถูก จะผิด จะไร้สาระในสายตาของคนศาสนาอื่น เขาก็ไม่สนใจ ทำตามที่เขาประกาศกับโลกว่าเขาเป็นคนในศาสนานั้น อย่างพวกคนจีนก็กินเจหรือทำโน่นทำนี่ตามที่ศาสนาเขาสอน คนฮินดูเชื่อเรื่องไม่กินเนื้อวัว พวกคนที่นับถือเขาก็ปฏิบัติกัน ไม่กินเนื้อวัวเด็ดขาด พวกอิสลามพวกยิว ศาสนาเขาห้ามกินหมู บางเรื่องหนักขนาดต้องตัดหนังหุ้มปลายอวัยวะเพศของผู้ชาย ถึงคนอื่นจะเห็นว่าน่ากลัวอย่างไร พวกเขาก็ทำกันอย่างเคร่งครัด เพราะเป็นหลักศาสนาของเขา พวกคริสต์เขาก็ทำของเขา ถือศีล ไปโบสถ์ ทำบุญอะไรกันวุ่นวาย แต่พวกคนไทยมากมายไม่รู้บอกว่าเป็นพุทธได้อย่างไร ไม่เห็นมีความเชื่อถือหรือปฏิบัติอะไรที่แสดงออกถึงความเป็นคนพุทธเลย แต่พอคิดจะเชื่ออะไรขึ้นมาก็เชื่อกันจนขึ้นสมอง ไม่ใคร่ครวญดูเลยว่าถูกต้องตามหลักศาสนาไหม"
   ...
   "ศีลข้อหนึ่งห้ามฆ่ากัน แต่มีข่าวฆ่ากันง่าย ๆ ทุกวัน ห้ามพูดปด ปรากฏว่าโกหกกันทั้งเมือง หน้าไหว้หลังหลอกกันทั้งนั้น พอใครพูดตรง ๆ พูดเรื่องจริง หาว่าขวานผ่าซาก หยาบคาย...โกหกกันทุกเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นแม่ค้าขายของในตลาด หรือรัฐมนตรี โดยมีเป้าหมายอย่างเดียวกัน คือแค่ให้ได้เงินมาก ๆ เท่านั้น" ไทจาระไน ลิซ่าพยักหน้าเห็นด้วยอย่างมาก
   "ห้ามยุ่งกับลูกเมียคนอื่น แต่มีกะหรี่เต็มเมือง ถ้าไม่มีคนไปเที่ยวจะมีกะหรี่ได้ยังไง แล้วคนที่ไปเที่ยวนี่ก็ห้อยพระกันทั้งนั้นนะคะ แต่มีพระเอาไว้เพราะเชื่อว่าจะช่วยป้องกันอุบัติเหตุได้ บางคนถึงขนาดเชื่อว่าคุ้มกันให้ยิงไม่เข้าฟันไม่เข้า อาจจะคิดว่าใส่เอาไว้ป้องกันพวกผู้ปกครองผู้หญิงที่ตัวเองไปยุ่งด้วยก็ได้"
   ...
   ...
   ...
   ...
   ...
   "ยิ่งข้อห้ายิ่งหนัก ห้ามกินเหล้า ปรากฎว่าเป็นเรื่องธรรมดาที่สุดที่คนไทยส่วนมากจะต้องตั้งวงก๊งเหล้ากันทุกเย็น ไม่ว่ารุ่งขึ้นจะเป็นวันทำงานหรือเปล่า ไม่รู้เอาเงินที่ไหนไปซื้อเหล้ากัน พวกที่ทำงานเย็นลงต้องพากันไปแล้ว ใครไม่ไปกลายเป็นคนประหลาด เข้ากับใครไม่ได้ ถ้ามีเมียก็หาว่ากลัวเมีย"
   "น่าเศร้านะ ทั้ง ๆ ที่ศาสนาเขาก็สั่งสอนดี" มาดามปรารภ
   "แล้วพอเกิดอะไรไม่ดีขึ้น แทนที่จะโทษการกระทำของตัวเองที่เห็นได้ง่าย ๆ กลับไปโทษเวรโทษกรรมตั้งแต่สมัยไหนก็ไม่รู้"

   ก็... เป็นอีกเรื่องที่นำเสนอในมุมมองที่ค่อนข้างแปลก แตกต่างจากนิยายทั่ว่ไปค่ะ รักแรง เกลียดแรง ตาต่อตา ฟันต่อฟัน ทว่า... คราเศร้าก็โศกรันทด ครบทุกรส ทั้งยังสะท้อนเรื่องกฎแห่งกรรม ความเชื่อ และผลแห่งการกระทำทั้งหมดทั้งมวล ไม่ว่าจะทำดี หรือจะทำชั่ว ทุกการกระทำล้วนมีผลตามมาเสมอ

   แนะนำนะคะ สำหรับใครที่อยากอ่านนิยายที่ครบทุกรส แรง ร้อน ร้าย เศร้า โศก ซึ้ง รับรองค่ะว่าอ่าน เชยผกา แล้ว ไม่ผิดหวังแน่นอนค่ะ

Create Date : 24 พฤษภาคม 2557		12 comments
Last Update : 24 พฤษภาคม 2557 22:00:42 น.
Counter : 8633 Pageviews.
Share Tweet