ฉันจะไม่กลัวอะไรอีกแล้ว  โจทย์ตะพาบ กิโลเมตร ที่ 175 คือ "ฉันจะไม่กลัวอะไรอีกแล้ว" เป็นโจทย์ ของ น้องเป็ดสวรรค์ คำว่า "กลัว" เป็นอารมณ์อย่างหนึ่งของคนเรา กลัวในสิ่งต่าง ๆ  ซึ่งอาจจะเกิดขึ้นหรือไม่เกิดก็ได้  ตามความรู้สึกของฉัน สิ่งที่ทุกคนกลัว คือ พื้นฐานของการดำรงชีวิตของคนเรา นั่นคือ ปัจจัย 4 อันได้แก่ที่อยู่อาศัย  อาหาร ยารักษาโรค และเครื่องนุ่มห่ม  ทุกคนอยากให้ปัจจัย4 เหล่านี้ สวยงามคงไม่มีใครอยากมีบ้านที่อยู่อาศัย แบบนี้   ทุกคนจะกลัวความอดอยาก  ไม่อยากอดอยาก แบบนี้ แน่นอน  ทุกคนก็กลัวจะไม่มีเสื้อผ้าสวย ๆ ใส่ หรือไม่มีเสื้อผ้าห่อหุ้มร่างกาย  คงไม่มีใครที่อยากมีเสื้อผ้าแบบนี้ หรือ เวลาเจ็บป่วย เราก็กลัวไม่มีเงินรักษาในโรงพยาบาลดี ๆ มีหมอเก่ง ๆ มารักษา  ทุกคนอยากอยู่โรงพยาบาลที่สะอาด มีหมอ  มีพยาบาลสวย ๆ มาคอยใส่ใจเราอย่างนี้ ทั้งนั้นค่ะ  นอกจากมนุษย์เราจะกลัวความไม่สะดวกสบายในเรื่องพื้นฐานของชีวิตแล้ว ยังมีความกลัวเรื่องอื่น ๆ อีกมากมาย  เช่น กลัวความแก่ กล้วเหี่ยวย่นเร็ว จึงมีความพยายามหาทางชลอความแก่ด้วยวิธีการต่าง ๆ  อยากสวย ก็ทำศัลยกรรม  เช่น ศัลยกรรมจมูกให้โด่ง ตัดคาง ให้หน้าเรียวงามแต่ในสุดเราก็หนีไม่พ้นความชราตามกฎแห่งธรรมชาติ มาดูภาพนี้ซิคะ  นอกจากนี้  คนเรายังกลัวตายอีกนะ ซึ่งทุกคนก็รู้อยู่แก่ใจว่า อย่างไร เราก็ต้องตาย แต่เราก็ยังกล้ว อิอิในที่สุด เราก็ต้องตายเหมือนชายในรูปนี้อยู่ดี   ความกลัวต่าง ๆ ที่ยกตัวอย่างมาข้างต้น ทั้งหมดนี้  ถ้าเราศึกษาหลักธรรมะและหาทางแก้ไขเช่น อยากมีที่อยู่อาศัยที่ดี  มีเงินรักษายามเจ็บป่วย มีเสื้อผ้า ดี สวย ตามควร อยากมีอาหารการกินที่ดี มีประโยชน์ ไม่หิวโหย ทั้งหมดนี้ ขึ้นอยู่กับการบริหารจัดการ ของตัวเราเองทั้งสิ้น นั่นคือ  ต้องรู้จักความขยัน หมั่นเพียร ทำงาน หมั่นเก็บออม สร้างฐานะ และรู้จักการบริหารการเงินให้เหมาะสม ตามควรแก่อัตภาพของเรา  รู้จักหลักเศรษฐกิจพอเพียงที่พ่อหลวงได้ทรงสอนพวกเราไว้  บอกได้เลยว่า ต่อไปนี้ "ฉันจะไม่กลัวอีกแล้ว" ในสิ่งต่าง ๆ ที่กล่าวมาข้างต้น แต่....สิ่งที่ฉันยังคงต้องกลัวต่อไป  คือ  "กลัว การทำความชั่ว  กลัวการโกหก หลอกลวงที่จะทำให้คนอื่นเดือดร้อน  กลัวการขาดสติ ฯลฯ" สิ่งต่าง ๆ ที่กล่าวนี้  เรายังคงต้องกลัวต่อไป นะคะ  เพราะเป็นความกลัวที่จะทำให้เราพ้นจากอบายมุขทั้งปวง  อยู่เย็นเป็นสุขได้  สังคมเรา ถ้ามีคนกลัวเช่นนี้ มาก ๆ สังคมนั้น ย่อมอยู่เย็นเป็นสุข อย่างแน่นอน  สาธุ   ค่ะ ขอขอบคุณภาพทุกภาพจากอินเทอร์เน็ตที่นำมาประกอบการเขียน ค่ะ    Create Date : 26 มีนาคม 2560 46 comments Last Update : 27 มีนาคม 2560 18:51:51 น. Counter : 3441 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณชีริว, คุณอาคุงกล่อง, คุณบาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน, คุณThe Kop Civil, คุณkae+aoe, คุณสองแผ่นดิน, คุณnewyorknurse, คุณmultiple, คุณกะว่าก๋า, คุณเรียวรุ้ง, คุณRinsa Yoyolive, คุณMaeboon, คุณข้ามขอบฟ้า, คุณซองขาวเบอร์ 9, คุณสาวไกด์ใจซื่อ, คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณร่มไม้เย็น, คุณเริงฤดีนะ, คุณmastana, คุณเจ้าการะเกด, คุณเจ้าหญิงไอดิน, คุณบ้านต้นคูน, คุณClose To Heaven

คนที่ลำบากเขาก็ลำบากจนเราคาดไม่ถึงเลย คนเราต้องการตามลำดับขั้นความต้องการของมาสโลว์เลยครับ ความกลัวก็เช่นกัน ถ้ามีปัจจัยสี่แล้ว ก็จะต้องการความปลอดภัย ถ้ามีความปลอดภัยแล้ว ก็จะต้องการความรัก ถ้ามีความรักแล้ว ก็จะต้องการความเคารพนับถือ ถ้ามีความเคารพนับถือแล้วแล้ว ก็จะต้องการความสมบูรณ์ของชีวิต เว็บ rotten ยังอยู่อีกเหรอเนี่ย ผมเกลียดเว็บนี้มากๆเลย   โดย: ชีริว 27 มีนาคม 2560 20:23:15 น.

มาเยี่ยมชม มาทักทายครับ เชื่อว่าทุกคนมีความกลัวเหมือนกัน เพียงแต่ว่าแต่ละคนกลัวอะไรเท่านั้นเอง ความกลัวจึงเป็นธรรมชาติอย่างหนึ่งของมนุษย์เรา ส่วตัวผมมีความกลัวที่ยิ่งใหญ่ที่สุดอย่างหนึ่งก็คือ " กลัวว่าเธอจะไม่รัก " ครับ ถือว่าเป็ฯความกลัวที่สุดยอดที่สุดแล้ว (ใช่เหรอ?) ไปล่ะ ... ไปตั้งหน้าตั้งตากลัวต่อดีกว่า อิอิ   โดย: อาคุงกล่อง 27 มีนาคม 2560 21:06:57 น.

เข้ามาอ่านบมความ "ความกลัว" ครับอาจารย์ ที่อาจารย์เขียนไว้ ล้วนเป็นความกลัวของมนุษย์ตั้งแต่ยุคโบราณจนถึงยุคสมัยนี้จริงๆครับ   โดย: กะว่าก๋า 27 มีนาคม 2560 22:20:24 น.

อยากจะพูดว่า "ฉันจะไม่กลัวอีกแล้ว"ได้บ้างแต่ในความเป็นจริงแล้ว กลัวนู่นนี่นั่นเต็มไปหมดเลยค่า   โดย: บาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน 28 มีนาคม 2560 13:01:22 น.

กลัวขาดสติ กลัวทำชั่วมากที่สุดเลยครับอาจารย์ บางทีก็ลืมตัวไป   โดย: The Kop Civil 28 มีนาคม 2560 13:36:38 น.

อาจารย์สุวิมล Literature Blog กลัวที่จะทำความชั่ว ดีจัง จะเก็บไปสอนน้องซีค่ะ   โดย: kae+aoe 28 มีนาคม 2560 13:45:14 น.

สวัสดีบ่ายๆครับ อาจารย์สุ ถ้ามีโลกธรรม 8 ประจำใจ ก็ไม่กลัวอะไรครับ ส่วนกลัวเรื่อง ความชั่วทั้งหลาย ล้วนเป็นสิ่งดีครับ   โดย: สองแผ่นดิน 28 มีนาคม 2560 15:32:14 น.

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์ เมื่อเช้าเปิดบล็อกอาจารย์ เป็นอีกบล็อกนึง แต่บล็อกนี้อ่านแล้วเมื่อคืนครับ ยุคนี้ไม่มีครูตีเด็กแล้ว สมัยผมยังทันครับ โดนฟาดทั้งห้อง แต่ก็ไม่มีใครโกรธครูเลย เพราะรู้ว่าเราทำผิดจริง และครูตีด้วยความรัก ตอนนี้อย่าว่าแต่ตี แค่ด่าแรงๆ เด็กก็พร้อมจะฟ้องพ่อแม่แล้วล่ะครับ 555   โดย: กะว่าก๋า 28 มีนาคม 2560 15:55:05 น.

สวัสดีค่ะ มาอ่านตะภาพค่ะ โหวดค่ะ   โดย: newyorknurse 28 มีนาคม 2560 19:55:31 น.

สารพัดจะกลัวนะคะ แม่ซองฯไม่กลัวตาย แต่กลัวทรมานก่อนตายค่ะ   โดย: ซองขาวเบอร์ 9 28 มีนาคม 2560 20:26:34 น.

rotten เป็นเว็บรวมภาพแหวะๆครับอาจารย์ สมัยเรียนเพื่อนมันชอบส่งเมล์ภาพศพมา (เพื่อ?) ส่วนใหญ่ก็เอามาจากเว็บนี้แหละ   โดย: ชีริว 28 มีนาคม 2560 22:14:13 น.

555 มุมมอง อ.เต๊ะ อาจจะต่างจาก อ.สุ ไปซักนิดนึงนะครับ เรื่องความกลัวนี่ พอมันมาถึงระดับสุดท้ายแล้ว เราจะชาชิน และไม่กลัวอะไรอีกต่อไป จริงๆเลยนะครับ อย่าง 2ภาพแรกนี่ คนเรา พอจนถึงขีดสุด เค้าก็แค่ต้องการบ้าน ที่มีฝามีพื้น มีหลังคา กันแดดกันฝนได้บ้าง ได้อยู่กับพร้อมหน้า พ่อ แม่ ลูก กิ๊ก อีกคน เย้ย555 เค้าก็น่าจะมีความสุขมากแล้วนะครับ ตามอัตภาพ ถ้าเรายอมรับในสิ่งที่เรามีได้ ไม่ทะเยอทะยาน ดิ้นรนต่อไปอีก อิอิ อ.สุ บอกเหรอ พ่อคนไม่ทะเยอทะยาน ข้าถามเอ็งหน่อย บ้านที่แคบ เท่าแมวดิ้นตายแค่นี้ เอ็งจะให้เมียกับกิ้กเอ็ง นอนตรงไหน นอนซ้อนกัน หรือจัดเวรเป็นกะ เอ็งบอกมาทีซิ เดี๊ยะๆ555 มาดู2ภาพ ต่อมา เด้กๆ กำลังต่อแถว รอกิน บุพเฟต์กัน อ.สุ เห็น รอยยิ้ม ของเด็กๆเหล่านั้นมั้ยครับ เด็กๆ ยิ้มได้ เพราะ เค้าไม่มีความกลัว ความกังวล ในอนาคต คิดแค่ว่าวันนี้ มื้อนี้ ได้กินบุฟเฟต์ข้าวเปล่า ธัญพืช อิ่ม อร่อย ไม่จำกัดเวลาด้วย เย้ย 555 ไม่ต้องคิดไปไกล ถึงพรุ่งนี้ ว่าจะมีอะไรกินหรือไม่ ความกลัวก็ทำอะไรไม่ได้เลย ถ้าเราไม่เอามาใส่ใจนะครับ ส่วนภาพชาย ที่หิ้วกระเป๋าเอกสาร มาในชุดทำงาน ดีไซน์ เท่ กางเกง2 ส่วนครึ่งนี่555 อ.เต๊ะ วิเคราะห์แล้ว ฉากหลัง น่าจะเป็นศาลล้มละลายกลาง แน่นอน หน้าตาเค้าดู สบายใจ หมดห่วง ไร้กังวล ไม่ต้องกลัวจนอีกต่อไป เพราะศาลคงตัดสิน ให้เค้าเป็นคนล้มละลาย เรียบร้อยแล้วละครับ แฮ่ๆ555 ส่วนรูป ที่พยายาล กำลังจับมือ คนไข้ ให้กำลังใจอยู่นี่ อ.เต๊ะ เคยผ่านสถานการณ์นี้มาแล้ว คือ คนไข้กำลังจะออกจาก รพ. รอบิล มาเก็บเงินอยู่ พยายาลเลยต้องให้กำลังใจกันเต็มที่ เพราะ พอเห็นบิลแล้ว คนไข้อาจจะหัวใจวาย ชักแหงกๆ กลับไปโคม่า อีกรอบก็ได้ เคยมีมาแล้วนะครับ เย้ย 555 ส่วนรูปคุณยาย ที่นั่งยิ้มฟันหลอ ถ่ายรูปอยู่นี่ ที่ชู 2นิ้ว ไม่ใช่ว่าแก ใจสู้นะครับ อ.สุ แกกำลังขอค่าเป็นนางแบบ กับคนถ่ายอยู่ คิดแค่คนละ200 จ้า 555 อ.สุ บอกเหรอ ข้าทนฟังเอ็งบรรยายมานานแล้ว รูปสุดท้าย ข้าขอบรรยายเอง รูปสุดท้าย คือ อนาคตของเอ็ง ตอนโดนข้าตื้บ หลังจากมาเม้นท์ บ้าบอ ขัดใจข้า เอ็งอย่าหนีนะ ข้ายิ่งเข่าไม่ดีอยู่ เอ็งมาให้ข้าตึ๊บซะดีๆ ไอ้บร้า 555   โดย: multiple 29 มีนาคม 2560 5:55:53 น.

สวัสดียามเช้าครับอาจารย์ โหวตบล็อกงานเขียนครับ   โดย: กะว่าก๋า 29 มีนาคม 2560 6:22:45 น.

สวัสดีค่ะอาจารย์ แต่....สิ่งที่ฉันยังคงต้องกลัวต่อไป คือ "กลัว การทำความชั่ว กลัวการโกหก หลอกลวง ที่จะทำให้คนอื่นเดือดร้อน กลัวการขาดสติ ฯลฯ">>>>>>~ ชอบมากๆๆๆๆ เลยค่ะสำหรับประโยคนี้ไม่กลัวอะไรก็ได้ แต่เรื่องชั่วๆเนี่ยควรกลัว ควรละอาย ชอบจริงๆ ขอบคุณค่ะอาจารย์ เรื่องแคร์ความรู้สึกของคนที่ชอบแน่นอนค่ะยังคงแคร์ แต่ชีวิตรุ้งยังไม่เคยพบเจอเรื่องชู้สาวดังนั้นเลยมีแต่แคร์คนในครอบครัวค่ะ ขอบคุณสำหรับความเป็นห่วงนะคะ   โดย: เรียวรุ้ง 29 มีนาคม 2560 10:49:35 น.

อุ้มแวะมาอ่านค่ะครู   โดย: อุ้มสี 29 มีนาคม 2560 13:46:42 น.

กลัวการทำชัว่ทำให้คนอื่นเดือดร้อน พวกนี้เราสามารถระงับได้ด้วยตัวเองนะคะ จึงไม่ต้องกลัวเพียงแต่เรามีสติมากพอ แต่ยังไงรินก็ยังกลัวเจ็บ กลัวตายอยู่ดีค่า สาวๆ สมัยนี้ไม่ต้องกลัวศัลยกรรมล่ะ เพราะเพื่อความสวย เลยต้องยอมเจ็บ 555 บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต The Kop Civil Movie Blog ดู Blog newyorknurse Klaibann Blog ดู Blog ข้ามขอบฟ้า Klaibann Blog ดู Blog อาจารย์สุวิมล Literature Blog ดู Blog   โดย: Rinsa Yoyolive 29 มีนาคม 2560 17:37:09 น.

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์ เห็นด้วยกับอาจารย์เลยครับ ว่าการได้เกิดมาเป็นมนุษย์นั้นถือว่าเป็นโชคที่ดีมากๆในการปฏิบัติธรรม ใครไม่ใช้โอกาสตรงนี้ ก็น่าเสียดายครับ การตีในสมัยก่อน ครูตี เด็กไม่โกรธครับ พ่อแม่ก็ไม่ว่า เพราะรู้สึกว่าครูตีเพราะรักและหวังดี การตีด้วยความหวังดี คนละเรื่องเลยครับกับการตีด้วยความโกรธ แต่ยุคนี้ครูตีเด็กยากแล้ว เพราะเด็กฟ้องครับ 555 ขนาดครูดุเด็กแรงไปหน่อย อีกวันมาพ่อแม่ขอคุยกับครูใหญ่เลยครับ เหนื่อยแทนครูเลยล่ะครับ   โดย: กะว่าก๋า 29 มีนาคม 2560 20:22:28 น.

อาจารย์สุวิมล Literature Blog หนูเคยผ่านพ้นวิกฤตของชีวิตที่ลำบากมากๆ คือความจนค่ะอาจารย์ บ้านเรามีสิบคน มีไข่สามฟอง เราต้องคิดกันว่าจะทำยังไงให้ทุกๆ คนได้กินเท่าๆ กัน แม่ทำไข่ตุ๋นค่ะ ใส่น้ำเยอะๆ ส่วนผักก็ใบมะยมข้างบ้าน มีพริกป่น น้ำปลา เท่านี้เราก็สุขแล้วค่ะ แม่กับพ่อ...ท่านเสียสละ กินข้าวกับเกลือค่ะ หนูยังจำได้ไม่เคยลืมจนบัดนี้ เวลากินอะไรเหลือหนูจะขอห่อกลับบ้าน เอาไว้กินวันต่อไป เวลาเห็นฝรั่งทิ้งอาหาร หนูคิดถึงวันที่หนูไม่มีจะกินค่ะ คนที่ไม่เคยผ่านความลำบากจะไม่เห็นคุณค่าของสิ่งที่ตนเองมี... ส่วนเรื่องความกลัว เคยกลัวแก่ กลัวเจ็บ แต่มันก็ยังตามมาราวี ตอนนี้ไม่กลัวแล้วค่ะ เจ็บก็สู้กันไป กลัวอย่างเดียวค่ะตอนนี้...กลัวตัวเองทำไม่ดี ทำผิดศีล ..หิริโอตัปปะ มันทำให้หยุดคิดได้มากเลยค่ะ   โดย: Maeboon 29 มีนาคม 2560 23:21:39 น.

สวัสดีค่ะอาจารย์ ก็จริงนะคะ คนเราก็น่าจะกลัวในการดำรงชีพ มามกว่าจะมากลัว มากังวลกับที่สิ่่งที่ยังไม่เกิดขึ้นหรือไม่มีตัวตน แต่ถึงจะบอกกับตัวเองแบบนี้ มันก็ยังมีเศษเสียวความกลัวติดค้างอยู่ค่ะ เอาเป็นว่าต้องดูสภาพแวดล้อมด้วยนะคะ แหะๆ ที่กาญกลัวตอนนี้หรือค่ะ กลัวเรื่องสุขภาพมากว่าค่ะ ถ้ามีคนกลัวแบบที่อาจารย์กล่าวข้างบนแหล่ะก้อ บ้านเมืองคงจะสูงขึ้ืนเยอะ อาจารย์สุวิมล Literature Blog   โดย: ข้ามขอบฟ้า 30 มีนาคม 2560 2:11:07 น.

สวัสดียามเช้าครับอาจารย์   โดย: กะว่าก๋า 30 มีนาคม 2560 6:20:34 น.

อาจารย์สุวิมล Literature Blog มาส่งโหวดค่ะ   โดย: ซองขาวเบอร์ 9 30 มีนาคม 2560 12:36:51 น.

ใช่ค่ะ ความกลัวบางอย่างก็ยังควรกลัวต่อไป อย่างการกลัวการทำชั่วเป็นต้นนะคะครู หนูไม่กลัวตายนะคะ แต่กลัวเจ็บ แหะๆ ถ้าตายโดยไม่เจ็บ พร้อมตายค่ะ เห็นเมนท์น้องชีริวนี่..คิดว่าเว็บนี้ไม่เหมาะกับหนูแหงๆ บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต คนบ้านป่า Literature Blog ดู Blog กะว่าก๋า Photo Blog ดู Blog บาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน Beauty Blog ดู Blog ออมอำพัน Literature Blog ดู Blog สองแผ่นดิน Photo Blog ดู Blog เริงฤดีนะ Movie Blog ดู Blog Close To Heaven Review Food Blog ดู Blog อาจารย์สุวิมล Literature Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 30 มีนาคม 2560 14:16:50 น.

สวัสดีค่ะ น้องฟอนต์น้องไอคอนแวะมาทักทายค่ะ ห่างหายไปนานเลย เจ็บป่วยเป็นเรื่องธรรมชาติ ออกกำลังกายร่างกายแข็งแรงๆค่ะ   โดย: nongfont 30 มีนาคม 2560 16:57:11 น.

สวัสดีอีกรอบค่ะครู นั่นสิคะ ถ้ามีสติทัน พิจารณาความเจ็บปวดได้ก็คงดีค่ะครู แหะๆ ถ้าหนูไม่กลัวเจ็บ หนูคงทำอะไรได้อีกเยอะมากๆ จริงๆ ค่ะ   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 30 มีนาคม 2560 17:20:40 น.

แวะมาส่งกำลังใจก่อนนะคะ กำลังอ่านไม่ได้มาก มีปัญหากับสายตาค่ะ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต Close To Heaven Review Food Blog ดู Blog สองแผ่นดิน Photo Blog ดู Blog ALDI Klaibann Blog ดู Blog เรียวรุ้ง Funniest Blog ดู Blog อาจารย์สุวิมล Literature Blog ดู Blog   โดย: ภาวิดา (คนบ้านป่า ) 30 มีนาคม 2560 19:31:25 น.

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์ ผมว่าภาษาไทยเรามี "คลังคำ"มากมายเหลือเกินครับ ขนาดผมยังไม่ค่อยมีคลังคำมากมายเท่าไหร่ ยังรู้สึกเลยว่าบทกวีของไทยเรานั้น เขียนได้หลากหลายแนวทาง หลากหลายรูปแบบ ก็เพราะเรามีฉันทลักษณ์และคลังคำมาก จึงทำให้เกิดความงดงามทางภาษามาอย่างต่อเนื่องเลยครับ   โดย: กะว่าก๋า 30 มีนาคม 2560 19:54:27 น.

สวัสดียามเช้าครับอาจารย์   โดย: กะว่าก๋า 31 มีนาคม 2560 6:41:40 น.

ขอบคุณที่ไปช่วยแก้ ใบ เป็น ฟอง ให้นะคะ   โดย: kae+aoe 31 มีนาคม 2560 10:21:48 น.

สวัสดีค่ะอาจารย์ แวะมาเยี่ยม...แวะมาอ่านค่ะ โดน โดน โดน เพราะทั้งหมดที่อาจารย์พูดถึงคือความกลัวพื้นฐานของคนทั่วไปจริงๆค่ะ   โดย: ร่มไม้เย็น 31 มีนาคม 2560 12:48:32 น.

ขอบคุณมากๆ เช่นเคย ที่ สังเกต กัน นะคะ น่ารักตลอดเลย   โดย: kae+aoe 31 มีนาคม 2560 13:26:41 น.

ภาวิดาขอบคุณที่ไปโหวตให้นุ้งนะคะ ขอบคุณที่เขียน กำราบ ไว้ให้ด้วย เสียดายที่อาจารย์ไม่ได้อ่านบันทึกสั้นๆไป บุโรพุทโธของพี่ พรุ่งนี้ต้องไปบ้านป่าจริงๆด้วยค่ะ คนสวนส่ง ข่าวมาว่า เมื่อคืนช้างป้าเขัาไปเดินเล่นทั่วป่า ของเราเลย แงแง รักษาสุขภาพเช่นกันค่ะ   โดย: ภาวิดา (คนบ้านป่า ) 31 มีนาคม 2560 13:57:34 น.

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์ สองสามปีก่อนมีพระอาจารย์รูปหนึ่ง บวชมานานมาก ท่านสึกไปมีภรรยา เล่นเอาแตกตื่นกันทั้งประเทศ ผมกลับมองเป็นเรื่องธรรมดาครับ ดีใจด้วยซ้ำที่ท่านเลือกเดินออกจากการเป็นพระ ไปใช้ชีวิตแบบคนธรรมดาแบบถูกต้องตามธรรมเนียม และไม่โกหกความรู้สึกของตัวเอง ถ้าจะเสียดาย ก็เสียดายอยู่บ้างว่าท่านกำลังจะข้ามฝั่งอยู่แล้ว ไม่น่าว่ายกลับมาฝั่งเดิมเลย   โดย: กะว่าก๋า 31 มีนาคม 2560 14:03:27 น.

อยู่ใน Group Blogs ถนนสายนี้มีตะพาบคุะ เอาลิ้งมาฝากแล้ว https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=nulaw-08&month=03-2017&date=28&group=3&gblog=241 ไม่ได้เขียนแบบพาเที่ยวนะคะ เขียนแค่ความในใจบางอย่างเท่านั้น เผื่อจะมีประโยชน์แก่ผู้อ่านบ้าง ขอบคุณที่สนใจค่ะ   โดย: ภาวิดา (คนบ้านป่า ) 31 มีนาคม 2560 14:36:48 น.

แวะมารายงานตัว อ่านตะพาบ และ Vote ค่ะ อาจารย์สุวิมล Literature Blog ดู Blog   โดย: เริงฤดีนะ 31 มีนาคม 2560 20:39:53 น.

สวัสดีดึกๆ วันศุกร์สุดท้ายของเดือนมีนาคมครับ อาจารย์สุ   โดย: สองแผ่นดิน 31 มีนาคม 2560 22:14:20 น.

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต สาวไกด์ใจซื่อ Review Food Blog ดู Blog น้ำ-ฟ้า-ป่า-เขา Travel Blog ดู Blog ซองขาวเบอร์ 9 Home & Garden Blog ดู Blog อุ้มสี Diarist ดู Blog เริงฤดีนะ Movie Blog ดู Blog ก้นกะลา Music Blog ดู Blog จารุพิชญ์ Music Blog ดู Blog กะว่าก๋า Klaibann Blog ดู Blog ออมอำพัน Literature Blog ดู Blog อาจารย์สุวิมล Diarist ดู Blog   โดย: เจ้าการะเกด 31 มีนาคม 2560 23:09:33 น.

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต Rinsa Yoyolive Travel Blog ดู Blog ต้นกล้า อาราดิน Dharma Blog ดู Blog อิงดาว ณ พราวฟ้า Literature Blog ดู Blog ออมอำพัน Literature Blog ดู Blog สองแผ่นดิน Photo Blog ดู Blog อาจารย์สุวิมล Diarist ดู Blog   โดย: เจ้าหญิงไอดิน 31 มีนาคม 2560 23:17:12 น.

อาจารย์สุวิมล Diarist ดู Blog บุ๊งคิดว่าความกลัวที่บุ๊งกลัวที่สุดน่าจะเป็น..... แมลงสาบค่ะ แหะ ๆ กลัวแมลงสาบบินค่ะครู หนูกรี๊ด วิ่งหนีอย่างเดียวเลยค่ะ   โดย: Close To Heaven 31 มีนาคม 2560 23:59:42 น.

ขอบคุณมากเลยค่ะอาจารย์ ไม่ต้องกลัวอะไรแต่ ...... สิ่งที่ฉันยังคงต้องกลัวต่อไป คือ "กลัว การทำความชั่ว กลัวการโกหก หลอกลวง ที่จะทำให้คนอื่นเดือดร้อน กลัวการขาดสติ ฯลฯ" จริงๆเลยค่ะ โหวต literature นะคะ   โดย: จี๊ดจ๊าด (บ้านต้นคูน ) 1 เมษายน 2560 0:07:16 น.

สวัสดีค่ะอาจารย์ กาญเคยออกกำลังกายสม่ำเสมอค่ะ สุขภาพแข็งแรงมาก หน้าร้อนก็ปั่นจักรยาน แต่โรคภัยมันจะมาเยือน ให้ออกกำลังยังไงก็ไม่รอดค่ะ ปี 2011 ต้องไปนอนสอง รพ. ตั้งแต่นั้นมาเลยออกกำลังกายบ้าง ขี้เกียจสะส่วนมาก แหะๆ ตอนนี้โดยรวมๆ ก็ยังสุขภาพแข็งแรงอยู่ค่ะ ขอบคุณอาจารย์มากค่ะ   โดย: ข้ามขอบฟ้า 1 เมษายน 2560 3:02:49 น.

อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์   โดย: กะว่าก๋า 1 เมษายน 2560 6:41:48 น.

ยังไม่ได้อัพบล็อกงานมีตติ้ง แต่แวะมาบอกครูว่า ตอนนี้อัพบล็อก "บันทึกการมากราบพ่อ เป็นครั้งที่ 19-ครั้งที่ 22 สี่รอบในวันเดียว" น่ะค่ะ สวัสดีวันฝนตกอากาศเย็นสบายดีค่ะ   โดย: อุ้มสี 1 เมษายน 2560 10:31:16 น.

เข้ามาอ่านอย่างเดียวครับ.   โดย: เจียวต้าย 1 เมษายน 2560 16:50:24 น.

อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ เมื่อคืนผมปิดคอมเร็วกว่าปกตินิดหน่อยครับ เลือกเปิดทีวีดูบอล แล้วก็เผลอกลับไป เช้านี้เลยตื่นตี 4 กว่าๆ 555 อนุโมทนาบุญครับอาจารย์   โดย: กะว่าก๋า 2 เมษายน 2560 5:43:50 น.

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์ เรื่องนี้ผมก็เขียนจากเรื่องราวของคนรู้จักครับอาจารย์ แต่ผมไม่คิดสอนใครตรงๆ เลยเขียนเป็นบทกวีครับ   โดย: กะว่าก๋า 2 เมษายน 2560 12:39:01 น.

ขอบคุณอาจารย์มากเลยค่ะ ได้รับบุญเต็มๆเลย ขออนุโมทนาด้วยนะคะ   โดย: จี๊ดจ๊าด (บ้านต้นคูน ) 2 เมษายน 2560 17:58:27 น.