มุตตา และ มุนินทร์เป็นฝาแฝดเหมือนที่แตกต่างกันอย่างสุดขั้ว อันเป็นผลจากการเลี้ยงดูและชะตากรรมของสองพี่น้อง ในวัยเยาว์มุตตาเป็นลูกรักของนายแปลก นางพิณ เจ้าของร้านกาแฟในเมืองเพชรบูรณ์มุตตาเป็นเด็กเลี้ยงง่าย สะสวย อ่อนหวาน ในขณะที่มุนินทร์เป็นลูกชัง เพราะเป็นเด็กดื้อ เลี้ยงยากมอมแมม เป็นโรคผิวหนัง  มุนินทร์อิจฉามุตตาคอยกลั่นแกล้ง มุตตาเองก็เป็นเด็กช่างฟ้องทำให้ทั้งสองเกลียดชังกันมากขึ้น

เมื่อเด็กทั้งสองเติบโตขึ้นมุตตาเป็นเด็กสาวแสนสวย ผมยาว มารยาทงดงาม เก่งการบ้านการเรือน แต่มุตตากลับหัวไม่ดีเรียนช้ากว่ามุนินทร์ถึง 2 ปี ส่วนมุนินทร์มอมแมม เก้งก้างเป็นนักกีฬาของโรงเรียน เป็นเด็กเรียนดีที่ถูกตีรายวันมุนินทร์พบว่าเธอมีอาวุธคือความฉลาด และจะใช้การศึกษาเป็นบันไดมุนินทร์ยังมีปมอยากรวย กลายเป็นเด็กขี้เหนียว เก็บหอมรอมริบมาตั้งแต่เด็ก และจุดเปลี่ยนสำคัญก็มาถึง เกิดอุบัติเหตุไฟไหม้ร้านกาแฟนางพิณโทษว่าเป็นความผิดของมุตตา มุนินทร์เอาเงินเก็บ70,000 บาทออกมาให้พ่อแม่ซ่อมบ้าน และคือจุดเริ่มต้นที่มุนินทร์เริ่มกลายเป็นลูกรักบ้าง

//drama.kapook.com/view47325.html

มุนินทร์ส่งเพื่อนเข้านอนแล้วไปหาพ่อแม่ที่ห้องโถง แปลกนั่งตรวจหนังสือแจกงานศพพิณนินทาลูกศรเพราะไม่ชอบใจท่าทางกระโดกกระเดก มุนินทร์รู้นิสัยแม่ที่ชอบตัดสินคนจากภายนอกโม้เรื่องฐานะบ้านเพื่อนว่า รวยเป็นพันล้านเป็นถึงลูกสาวอดีตรัฐมนตรีกับศาสตราจารย์หญิงชื่อดัง พิณตาโตเปลี่ยนทัศนคติทันที

“มิน่าล่ะ...เขาถึงมีรัศมีเปล่งประกายผิดจากพวกเราแปลกจริง...คนเหมือนกันแต่ทำไมต่างกันนัก”

“กรรมไงเล่ากรรมแยกคนให้ปราณีต เลวทรามแตกต่างกัน” แปลกอธิบายเสียงอ่อน

“พูดถึงกรรม...เขาว่าคนฆ่าตัวตายต้องฆ่าตัวตายไปอีกห้าร้อยชาติ”

มุนินทร์ ฟังแม่แล้วนึกเคือง ถามแม่เสียงขุ่นว่าไปเอาความเชื่อพวกนี้มาจากไหน พิณบอกว่าจากหมอดูที่เคยตรวจดวงชะตาฝาแฝดสมัยเด็ก มุนินทร์ถอนใจหนักๆ เจ็บจี๊ดเมื่อพูดถึงอดีตฝังใจ

“คำทำนายนั่นไม่แม่นหรอกค่ะ ถ้าเราทุกคนเอาใจใส่ตามากกว่านี้ หนูเชื่อเรื่องกรรมการเวียนว่ายตายเกิด แต่หนูไม่เชื่อเรื่องลูกหมาห้าร้อยชาติหรือคนพิการห้าร้อยชาติ”

“แล้วแกเชื่ออะไรยายนิน”

“เชื่อว่าทุกอย่างเกิดจากปัจจัยต่างหากค่ะกรรมอยู่ที่เจตนาเรา วันไหนเราคิดได้ เรารู้ เราตื่น ก็จะพ้นทุกข์”

พิณไม่ค่อยเข้าใจแปลกมองลูกสาวอย่างภูมิใจ มุนินทร์มองไปข้างหน้า เอ่ยเสียงเศร้า

“ถึง ตาเป็นดวงวิญญาณ แต่ถ้าจิตของตาคิดได้ ตาก็หลุดพ้นได้เหมือนกัน ถ้าแม่อยากเชื่อเรื่องห้าร้อยชาตินั่น ก็ให้เชื่อว่านี่คือชาติที่ห้าร้อยของตา...ต่อไปตาจะหมดเวรแล้ว”

มุนินทร์ยกมือแม่มาจูบพิณน้ำตาเอ่อ มองลูกอย่างตื้นตัน...ลูกสาวเธอช่างเป็นคนดีจริงๆ

//www.thairath.co.th/ent/novel/TheShadows