พระวิษณุ ชาวอินเดียใต้มีความเชื่อเรื่องเทพเจ้าอีกองค์หนึ่ง คือ พระวิษณุ หรือ พระนารายณ์ สีพระกายนิลหรือดำ (เพราะชาวอินเดียใต้ส่วนมากผิวดำ) ประทับ ณ เกษียรสมุทร (ทะเลนม) บนหลังอนันตนาคราช (ชาวอินเดียใต้อยู่ติดทะเล หากินและคุ้นเคยทางทะเล) พระนารายณ์หรือพระวิษณุมีลักษณะสุภาพอ่อนโยน เมตตาปรานี

พระนารายณ์บรรทมสินธุในรูปนี้ปรากฎพระพรหมผุดขึ้นมากลางพระนาภี (สะดือ) ของพระวิษณุเนื่องจากในไวษณพนิกายจะเชื่อว่า พระพรหมนั้นกำเนิดมาจากพระวิษณุเพื่อภารกิจสร้างโลกมนุษย์ร่วมกัน 

พระวิษณุเทพ มีพระชายาคือ พระแม่ลักษมี พระแม่เจ้าผู้ประทานความอุดมสมบูรณ์ และความผาสุกแก่ผู้ศรัทธา ผู้ซึ่งคอยอยู่เคียงข้างพระวิษณุ และคอยอวตารไปเป็นชายาพระวิษณุในทุกๆภารกิจ

พระพรหม หรือ พระพรหมมา เป็นมหาเทพ ผู้สร้างทุกสรรพสิ่ง
พระวิษณุ หรือ พระนารายณ์ เป็นมหาเทพ ผู้ดูแลรักษาทุกสรรพสิ่ง
พระศิวะ หรือ พระอิศวร เป็นมหาเทพ ผู้ทำลายทุกสรรพสิ่ง
มหาเทพทั้ง 3 พระองค์นี้ เมื่อรวมกันจะเรียกว่า พระตรีมูรติ องค์พระเป็นเจ้าแห่งพลังอำนาจทั้งสามประการ ผู้เป็นพระเป็นเจ้าแห่งสรรพชีวิตทั้งปวง

การตีความเกี่ยวกับความเชื่อและศิลปะโบราณนี้อาจจะหมายการแสดงถึงพลังของอำนาจใหม่จะเกิดหรือผุดขึ้นมาได้นั้นจะเกิดอยู่บนร่างเดิมอำนาจเดิมหรือร่างเดิมต้องหลับไหลเพื่อไม่ให้เกิดกลียุค ดังตัวอย่าง เมื่อการปฎิวัติอุตสาหกรรมในอังกฤษเริ่มขึ้น  พวกชนชั้นกลาง(อำนาจใหม่หรือพระพรหม)ก็ได้สถาปนาระบบประชาธิปไตยที่เสรี บนซากเดนของระบบฟิวดัล (อำนาจเก่าหรือร่างเดิม )ดังนั้นจึงอาจกล่าวได้ว่า กาลเวลาได้เปลี่ยนแปลงสรรพสิ่ง และ การสร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆได้เกิดขึ้นในร่างเดิมที่ถูกทำให้หลับไหลในระหว่างกาล  เหมือนภาพนารายณ์บรรทมสินธุ์ทีมีดอกบัวและพระพรหมผุดขึ้นมาจากสะดือหรือจุดเริ่มต้นของสิ่งใหม่ๆ  นั่นเอง...

           วิษณุ โชลิตกุล กล่าวถึง ความเข้าใจในทวิลักษณ์ที่ขาดดุลยภาพ จะช่วยให้เข้าใจถ้อยคำลือลั่นของอันโตนิโอ กรัมชี่ที่ว่า "โลกเก่ากำลังจะตาย แต่โลกใหม่ก็ไม่พร้อมจะเข้ามาแทน ผลลัพธ์คือสัตว์ประหลาดตัวร้าย" และถ้อยคำของจ๊อยส เกี่ยวกับ อัมพฤกษ์ทางศีลธรรม (ถอยหลังก็ไร้พื้นที่ หนีก็ไม่ได้ ก้าวข้ามก็ไม่พ้น) ได้ง่ายดายขึ้นโลกของความคิดและจิตสำนึกดูเหมือนจะถูกแบ่งออกเป็นสองขั้ว ขั้วเหตุผลนิยมชูคำขวัญ "ความรู้คืออำนาจ" ส่วนขั้วศรัทธาบอกว่า "จิตวิญญาณคือด้านหลักของความเป็นมนุษย์ หากขาดไปก็เป็นดิรัจฉาน" จนดูเหมือนมนุษย์แต่ละคนถูกผลักเข้าสู่การเลือกที่คับแคบของตรรกะเทียมที่ต้องก้าวกระโดดให้ข้ามไปได้  คำถามอยู่ที่ว่า มันยากสำหรับปฏิบัติเกินความสามารถของมนุษย์หรือไม่ คำถามนี้ เกอเธ่เคยติดกับมาจนย่ำแย่มาก่อนเมื่อเขาให้เฟาสต์ค้นหาคำตอบว่า จะทำได้อย่างไร โดยไม่ต้องทำข้อตกลงกับปีศาจ .