ผู้ไม่รู้จักจิตของตนไม่เห็นจิตของตน คือ (อวิชชา ) จะไปรู้อาการของจิตที่เกี่ยวเนื่องกันได้อย่างไร ปฎิจจสมุปบาท เป็นอาการของจิตโดยเฉพาะ เมื่อไม่รู้จิตของตนคืออวิชชา จึงนำให้เกิดสังขารคือความปรุงแต่งภายในใจแล้วนำให้เกิดวิญญญาณ ึือความรู้แต่มิใช่รู้อะไรมากเพียงแต่รู้เฉยๆเท่านั้น นำให้เกิดนาม รูป ฯลฯ ชาติตลอดถึงทุกข์โทมนัส อุปายาส เป็นที่สุด

คนเราต้องรู้จักสิ่งที่จะให้ไปเกิด เหตุที่จะให้ไปเกิดในทีอันนั้น รู้จักกำจัดเหตุที่จะให้ไปเกิดในที่อันนั้นเสียก่อน ตายแล้วจึงจะไม่เกิดอีก สิ่งที่จะทำให้ไปเกิดอีกคือจิตผู้คิดนึกปรุงแต่งเอาไว้ พอใจยินดีในสิ่งทีตนนึกปรุงแต่งอยู่นั้น แต่เมื่อตายเป็นมนุษย์อยู่นี้แหละ ตายแล้วจึงไปเกิดในที่นั้นได้ เหตุที่จะให้ไปเกิดในที่อันนั้นคือจิตยังหวั่นไหวเพราะไม่ใด้ฝึกฝนอบรมให้อยู่ในอำนาจของตน.