พ.ศ. 1528กองทัพอันเกรียงไกรของอาณาจักรโจละเข้ายึดครองผนวกดินแดนอาณาจักรปาณฑัย ต่อจากนั้นเมื่อเห็นว่า“พระเจ้ามหินทะที่5” แห่งอาณาจักรสิงหลปกครองบ้านเมืองอ่อนแอเกิดจลาจลรบพุ่งฆ่าฟันกันเอง “เจ้าชายราเชนทร” ราช โอรสของพระเจ้าราชราชะมหาราชได้รับแต่งตั้งเป็นแม่ทัพใหญ่ยกกองทัพเข้าโจมตีประเทศศรีลังกาใน พ.ศ. 1545กองทัพอาณาจักรโจละได้รับชัยชนะอย่างเด็ดขาดและจับตัวพระเจ้ามหินทะที่ 5พร้อมด้วยมงกุฏประดับเพชร และเครื่องราชกกุธภัณฑ์ทั้งหลาย นำกลับไปยังอาณาจักรโจละแล้วผนวกประเทศศรีลังกาเป็นมณฑลหนึ่งของอาณาจักรโจละเรียกว่า ชนนาถปุระ

การรุกรานอาณาจักรปาณฑัยและอาณาจักรศรีลังกาของอาณาจักรโจละในสมัยนั้นย่อมส่งผลสะเทือนอย่างรุนแรงมาสู่สหพันธ์รัฐศรีวิชัยเพราะราชวงศ์กษัตริย์ในอาณาจักรดังกล่าวอภิเษกสมรสกันเหมือนดังเมืองพระญาติ หลังจากกองทัพเรือศรีวิชัยบุกเข้าโจมตีทำลายเมืองหลวงของอาณาจักรมะตะรามจนพินาศในพ.ศ. 1550 อาณาจักรโจละอาจมีความหวาดระแวงการแก้แค้นของจักรวรรดิศรีวิชัย แม้ว่ามีหลักฐานแสดงให้เห็นถึงความสัมพันธ์ต่อกันระหว่างอาณาจักรโจละกับอาณาจักรศรีวิชัยแต่หลังจากพระเจ้าราชราชะมหาราชสวรรคตใน พ.ศ. 1555 เมื่อ “พระเจ้าราเชนทรโจละที่ 1” เสด็จขึ้นเสวยราชสมบัติ อาจเกิดปัญหาความขัดแย้งเกี่ยวกับผลประโยชน์การค้าทางทะเล อาณาจักรทั้งสองคงจะเริ่มเผชิญหน้ากัน สถานการณ์อันตึงเครียดร้อนแรงและเลวร้ายลงตามลำดับ ใน ที่สุดพระเจ้าราเชนทรโจละที่ 1ทรงตัดสินพระทัยเปิดฉากบุกรุกจู่โจมเข้าตีสหพันธรัฐศรีวิชัยมในแบบสายฟ้าแลบ โดยที่กองทัพเรือศรีวิชัยไม่ทันตั้งตัวและขาดพันธมิตรหนุนช่วยมหายุทธสงครามครั้งยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์เอเชียตะวันออกเฉียงใต้หนังสือชื่อ“สะระยะห์ มลายู” จดบันทึกถึงวีรกรรมของนักรบซึ่งพลีชีพเพื่อบ้านเมืองของตนไว้ว่า รา ชาชุหลัน(พระเจ้าราเชนทรโจละที่ 1 ) ได้ยกกองทัพไปปราบปรามบ้านเมืองต่างๆ จนราบคาบแล้วพระองค์ได้ระดมกองทัพเรือของบรรดาเมืองขึ้นแล้วเสด็จนำกองทัพเรือข้ามมหาสมุทรมาโจมตี คังคนคว (เมืองเคดาห์ ในรัฐไทรบุรีประเทศมาเลเซีย) ซึ่งมีราชาลิงกิซาร์(เจ้าชายสงครามวิชตโยตุงคะเทวะ) เป็นผู้ปกครองเมืองนี้ตั้งอยู่บนภูเขามีป้อมปราการสร้างด้วยหิน ครั้นโจมตีเมืองคังคนครแตกพ่ายยับเยินไปแล้วพระองค์ยกกองทัพเดินทางต่อไปถึงชายแดน “เมืองกลิงลิว”(เมืองป้อมเพชรคือกรุงศรีวิชัย) พระราชานครนี้ชื่อ “คงหลิน” (พระเจ้าศรีมาราวิชโยคุง)พระองค์ทรงเกณฑ์ยกทัพบรรดาเมืองขึ้นทั้งหมดยกออกไปขับไล่ราชาชุหลัน ตำนานเก่าแก่ได้กล่าวพรรณนาการจัดกระบวนทัพไว้อย่างน่าฟังว่า ขบวนทัพอันยิ่งใหญ่ของพระองค์ อุปมาดังทะเลที่เต็มไปด้วยระลอกคลื่น ดาษดาไปด้วยช้างศึกม้าศึก รถศึก เรียงรายเป็นหมวดหมู่เหมือนดังหมู่เกาะอันประดังประดาท้องมหาสมุทรธงทิวประจำกองทัพแน่นขนัด เปรียบดังต้นไม้มากมายในป่าใหญ่เหล่าอาวุธยุทธภัณฑ์ดูสลอนคล้ายกับมวลบุปผชาตินานาพันธุ์ พูห้อย หอก ทวนหลากสีสันปลิวไสวตามสายลมดุจดังเกสรดอกไม้

ครั้นกองทัพทั้งสองเข้าสัประยุทธ์ตะลุมบอน บังเกิดเสียงดังกึกก้องน่าหวาดเสียวกองทัพช้างพุ่งทะยานเข้าชนช้าง กองทัพม้าเผ่นโผนทะยานเข้าฟาดฟันกับข้าศึกที่ขี่ม้าทหารธนูต่างยิงธนูสาดเข้าใส่กันราวห่าฝนทหารดาบประดาบกันอย่างดุเดือดไม่มีฝ่ายใดยอมถอยหลังให้แก่กันแม้แต่ก้าวเดียวต่างฝ่ายต่างต้องอาวุธบาดเจ็บล้มตายกันเกลื่อนสนามรบราชาจุหลินทรงขับช้างพระที่นั่งฝ่าไปตามกองซากศพของทหารกลิงค์ที่แตกพ่ายจนไปถึงหน้าช้างทรงของราชาชุหลัน งาต่องากระทบกันเสียงดังราวกับฟ้าร้องไม่มีฝ่ายใดเพลี่ยงพล้ำ ทันใดนั้น ราชาจุหลินยืนขึ้นเหนือหลังช้างซัดหอกเข้าใส่อกราชาชุหลัน แต่พลาดไป ราชาชุหลันจึงยิงด้วยธนูทะลุอกราชาจุหลินพลัดตกลงจากหลังช้างสินพระชนม์ กองทัพของพระองค์จึงแตกพ่ายทหารกลิงค์ไล่ฆ่าฟันล้มตายจนเหลือประมาณ กองทัพราชาชุหลันบุกเข้าทำลายป้อมกลิงกิวจุดไฟเผาผลาญบ้านเมือง ยึดเอาทรัพย์สินไปจำนวนมหาศาลและจับเอาตัวราชธิดาราชาจุหลินไปเป็นพระมเหสี