ให้อภัย คือของขวัญแก่ตัวเอง

               ครูสั่งให้นักเรียนนำถุงพลาสติกมาโรงเรียน และครูได้นำมันฝรั่งมากระสอบหนึ่ง จากนั้นได้ให้นักเรียนเขียนสิ่งที่พวกเขาไม่อาจให้อภัยได้ตลอดชีวิตลงบนมันฝรั่งนั้น หนึ่งอย่างต่อหนึ่งหัว แล้วใส่ในถุงพลาสติกของตัวเอง ต่อมาครูได้สั่งให้นักเรียนทุกคนหิ้วถุงมันฝรั่งนี้ติดตัวไปด้วยทุกที่ ทั้งในโรงเรียน และเมื่อกลับบ้าน เป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ โดยทุกคนต้องเก็บถุงมันฝรั่งนี้ติดตัวอยู่เสมอ ไม่ว่าจะลุกขึ้นเดินไปเข้าห้องน้ำ หรือทานอาหาร เมื่อเข้านอนก็ให้วางมันไว้ใกล้หมอน และนำมาวางบนโต๊ะเรียนเมื่อเรียนหนังสือด้วย เพียงวันเดียวเท่านั้น นักเรียนก็บ่นแล้วว่าถุงมันฝรั่งมันหนักเกินไป และไม่สามารถจะพกพามันไปได้ทุกที่ตลอดเวลา !!! เสียงบ่นเพราะถุงพลาสติกทำให้เกิดความเหนื่อยหนักทางร่างกาย ทำให้นักเรียนเข้าใจอย่างแจ่มแจ้งถึงสิ่งที่ครูพยายามจะสอนให้พวกเขารู้ถึงคุณค่าของมิตรภาพและการให้อภัย และทำให้พวกเขารู้ว่าสิ่งที่พวกเขาแบกมันเอาไว้ทางใจนั้นก็หนักเช่นเดียวกัน เมื่อร่างกายอยากจะทิ้งถุงมันฝรั่งนั้นไป จิตใจของเราก็อยากจะทิ้งความหนักอึ้งของมันเช่นกัน
บ่อยครั้งที่เราคิดว่าการ "ให้อภัย" คือการให้แก่ผู้อื่น แต่จริงๆ แล้ว มันคือ "ของขวัญ" ที่เรามอบให้แก่ตัวเราเองต่างหาก