อย่าเพิ่งงงกับหัวข้อนะคะ พอดี เกิดปิ๊งบางอย่างขึ้นมา เลยเก็บเอามาคิด แล้วก็พิจารณา เรื่องที่เก็บเอามาให้คิดก็คือ นิยายสมัยนี้นั่นแหละ พอดี วันไหนก็ไม่รู้ คุยเรื่องนิยายกับพี่...คนนึง(อีกแล้ว ฮา) พอดี สะกิดใจอยู่เรื่องก็คือ ในนิยายเดี๋ยวนี้ ที่แสนดีติดตามส่วนใหญ่ จะมีความรู้เรื่องการทำงานของเขา สอดแทรกอยู่ตลอดเรื่อง เช่น นางเอกเป็นนักออกแบบเวบไซท์ ไอ้เราก็ อ๊ะ มันแปลกแฮะ เออ ไม่ค่อยเคยเจอ พระเอก เป็นเจ้าของบริษัททำขนม หรือเป็นอะไรก็ตาม มันกลายเป็นเสน่ห์ที่ทำให้แสนดี ติดนิยายแบบนี้ มากกว่านิยายแบบเก่าที่เคยอ่านเสียแล้ว ไม่ปฏิเสธหรอกนะคะ ว่าสมัยเด็ก แสนดีก็เคยอ่านนิยายเล่มละสิบบาท น้ำเน๊า เน่า อิอิ เชื่อหรือเปล่า ว่า ปอสอง พออ่านหนังสือออก ก็อ่านแต่ไอ้พวกนิยายแบบนี่แหละ แล้วก็มีการ์ตูนขายหัวเราะ มหาสนุก จะชอบมากๆ แต่ขอโทษ ที่เป็นการ์ตูน จะอ่านที่หลังจากเรื่องสั้นในเล่ม ฮา โตมาหน่อย ก็จะเริ่มอ่านนิยายสมัยเก่าเก็บในห้องสมุดโรงเรียน อ่านจนหมด ก็เริ่มมาเช่าจากร้านข้างๆโรงเรียน นักเขียนที่ติดๆก็จะเป็นของพี่ปุ้ย กิ่งฉัตรค่ะ เพราะเขียนสนุก มีมุขให้ขำ แล้วก็ สมัยใหม่หน่อย ต่อมาก็ โสภี พรรณราย แล้วก็ คุณดวงตะวัน มัธยมนี่ เรื่องไหนจะเป็นละคร อิฉันก็ปรี่ไปหานิยายมาอ่านแล้ว เรื่องล่าสุดที่เขาว่าจะเป็นละครช่องเจ็ด น้ำผึ้งซาตาน โอ รอมาห้าหกปี ก็ ยังไม่ได้เห็นวี่แววเลย ฟ้าจรดทรายด้วย จนมาถึงนิยายของสนพ.แจ่มใส ที่ทำให้แสนดีติดจนไม่ได้ติดตามของที่อื่นเลย คือ มันอยู่ที่เวลาด้วยค่ะ พอเริ่มทำงาน ไอ้การที่จะเดินไปเช่าหนังสือนิยายมาอ่านเหมือนเก่านี่ ยากมาก อีกอย่าง พอติดเน็ตที่บ้าน เราก็ได้รับทราบข่าวคราวนิยายทานี้ทางเดียว ไม่ได้ว่าของที่อื่นไม่ดีนะคะ เพียงแต่จังหวะ และโอกาสเท่านั้นเอง ที่ทำให้เป็นไปได้ยาก มาเข้าเรื่องดีกว่า ทีนี้ ก็เริ่มมาคิด สังเกตแล้วว่า นิยายหลังๆที่ได้อ่าน เราเริ่มอยากรู้ ว่านักเขียน เขียนนิยายเล่มนึง มีอะไรเป็นส่วนประกอบ ยกตัวอย่างนิยายเรื่องนึง (แต่ไม่เปิดเผยชื่อ ฮา ) ในนิยายเรื่องนี้ บอกให้รู้ ว่า นักเขียน ใส่สมอง ลงไป สมองหมายถึงกึ๋น ความรู้ หรือภูมินั่นเอง และมันก็เป็นเรื่องที่ดีมาก เพราะนิยายเรื่องนี้ เปลี่ยนทัศนคติในเรื่องการอ่านนิยายของแสนดี โดยสิ้นเชิง ค่ะ โดยสิ้นเชิง หน้ามือเป็นหลังมือ นิยายเรื่องนี้ ไม่มีบทตบจูบ พระเอกไม่ใช่เทวดา นางเอกเหมือนนางมาร(555) คือว่า ละครทุกตัวของนักเขียนท่านนี้ สื่อให้รู้ ว่า เป็นเพียงคนธรรมดา ที่เราจะสามารถพบเจอได้ ในโลกใบนี้ เหตุการณ์ที่พบกันครั้งแรก ก็ เกิดขึ้นได้ แม้ว่า ครั้งแรกที่เจอหน้ากัน จะเหม็นขี้หน้ากัน อันเป็นพลอตนิยม สมองที่นักเขียนท่านนี้ใส่มา ทำให้แสนดี สนใจเรื่องคอมพิวเตอร์ขึ้นมาอย่างจริงจังเป็นครั้งแรก ระบบการทำงาน โปรแกรม ส่วนต่างๆ ในคอมพิวเตอร์ ที่แสนดีเคยมองข้าม อารมณ์ นักเขียนท่านนี้ ใส่อารมณ์ อันเปรียบเหมือนเครื่องปรุง ที่ทำให้ตัวละคร มีสีสัน ชีวิตชีวาในการอ่าน อารมณ์ดิบ อารมณ์หมั่นไส้ โกรธ กวน และ รัก ... แม้เนื้อเรื่อง จะมีบางคนพูดว่า มันเรียบเกินไป ไม่หวือหวา ไม่มีนางร้าย พระร้ายคอยตามรังควาญพระนาง ใครบอกคะ ว่านิยายเรื่องนี้ไม่มี พระร้าย นางร้ายที่คอยติดตามราวีพระนางในเรื่อง ก็ไม่ใช่ใครที่ไหน หากเป็นตัวของพระนางเองนั่นแหละ ใจของพระนาง มันราวีตัวเจ้าของให้ต้องเกิดอารมณ์โกรธ แค้น ผิดหวัง เสียใจ ร้องไห้ และส่วนสุดท้าย ที่นักเขียนท่านนี้ใส่ ก็คือหัวใจ เธอใส่หัวใจลงไปในงานเขียนของเธอ นิยายของเธอ บ่งบอกให้เรารู้ว่า เธอรักงานที่เธอบรรจงปั้นแต่งออกมาขนาดไหน สิ่งที่ทำให้เรารู้ ก็คือ เธอไม่ทำร้ายนิยายของตัวเธอเอง .....เธอใส่ประโยชน์ แง่คิด มาให้เราเสพ อย่างที่ถ้าไม่สังเกต ก็อาจจะมองข้ามไป แง่คิดในการใช้ชีวิต ว่าทางเดิน ทางเลือกของคนเรา มีมากมายหลายทาง เรา สามารถเลือกได้ ที่จะเป็น อนาคตของเรา อยู่ในมือเรา หาใช่คนอื่นไม่ เพราะฉะนั้น หากใครที่กำลังคิดว่า อับจนหนทาง มันมืดมิดเสียเหลือเกิน ชีวิตนี้ คิดใหม่เถอะค่ะ คิด พิจารณาดีๆ ปัญหานั้น ทางแก้ มีแน่ๆ อยู่ที่ว่า เราจะเลือกแบบไหน เลือกที่จะสบาย แต่หัวใจ เกิดรอยแผล ต้องอยู่กับความรู้สึกที่ว่า เรามันช่างน่ารังเกียจ กับเลือกจะลำบากมากหน่อย แต่คุณค่าในตัวเอง ไม่ลดน้อยถอยลงไป กลับแต่จะเพิ่มมากขึ้น ปล. มาแก้ไขนิดนึงนะคะ ว่านิยายเรื่องนี้ เป็นเรื่องหนึ่งที่หยิบมาพูดถึงเท่านั้น ยังมีนิยายที่เป็นแบบนี้อีกมากมายในตู้หนังสือของแสนดี
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
