๒๐ เมษายน ๒๕๖๕ // 2022年4月20日 // April 20, 2022



อยู่ดี ๆ อยากกินแกงส้มกับขนมอาลัว 
เป็นเพราะไม่ได้กินมานานมาก ก็เลยอยากกิน



วันนี้ไม่ค่อยร้อนมากเท่าไหร่ ร้อนแบบปกติ 
ความร้อนในฤดูร้อน เหมือนกับการสั่งเครื่องดื่มเลย
ไม่หวาน หวานน้อย หวานปกติ หวานมาก 55555555555555

ความร้อนก็เช่นกัน วันนี้ไม่ค่อยร้อนเท่าไหร่
เป็นความร้อนที่ปกติมากสำหรับประเทศไทย 

ไม่ใช่แค่ฤดูร้อนนะ ฤดูฝนก็เช่นกัน มีหลายระดับ 
ประเทศไทย ส่วนใหญ่ก็มีแค่สองฤดูนี้แหละ ฤดูร้อนกับฤดูฝน 




ฟังเพลงกันเถอะ!! 
 

"เธอคนเดียว"

ดาวทั้งฟ้า ริบหรี่และมืดลงไป
และเธอรู้ไหม หัวใจฉันมันจะขาด

เมื่อเธอและฉัน ต้องจาก ต้องพรากกันไป
ต้องทรมาน ต้องห่างกันไกล
จากวันนี้จนสิ้นใจ

จะให้ฉันทำใจยังไง จะให้ฉันทนได้ยังไง
ขาดเธอไปสักคน ก็ไม่มี ไม่เหลือใคร

หากวันนี้ยังมีเวลา หากวันนี้ยังพอมีหวัง
ฉันจะทำ ทำทุกอย่างเพื่อเธอ
เพื่อเธอคนเดียว

เธอรู้ไหม ฉันอยากให้ย้อนเวลา
ให้เดินช้า ๆ ให้อยู่ด้วยกันนาน ๆ

อยากมีเวลาทำสิ่งที่ต้องการ
ไม่มีอะไรที่ทรมานเท่ากับการจากพรากกัน

จะให้ฉันทำใจยังไง จะให้ฉันทนได้ยังไง
ขาดเธอไปสักคน ก็ไม่มี ไม่เหลือใคร

หากวันนี้ยังมีเธออยู่ และไม่สายไปสำหรับฉัน
ฉันจะทำ ทำทุกอย่างเพื่อเธอ
เพื่อเธอคนเดียว

 

เป็นเพลงที่เมื่อฟังแล้ว ฉันรู้สึกเศร้า 
คิดถึงสิ่งอันเป็นที่รัก ที่จากฉันไปแล้ว จากไปไกล จากไปนาน

ฉันคิดถึงพ่อและแม่บุญธรรมของฉัน
คิดถึงหมาสุดที่รักของฉัน

ฉันชอบท่อนที่บอกว่า 
"เธอรู้ไหม ฉันอยากให้ย้อนเวลา ให้เดินช้า ๆ ให้อยู่ด้วยกันนาน ๆ"

เกือบทุกครั้งที่พระอาทิตย์ยามเย็นส่องแสงมาทีไร
มันทำให้ฉันหวนคิดถึงพ่อขึ้นมาทุกที 
เพราะว่า มันเป็นช่วงเวลาที่เรากำลังเดินเล่นด้วยกันเสมอ 

ในตอนนั้น ฉันใช้ชีวิตอยู่ในตัวเมืองของกรุงเทพมหานคร
เพราะฉะนั้น ไม่ว่าในวันนั้น เราสองคนพ่อลูกจะไปเที่ยวที่ไหนมาก็ตาม
แต่เมื่อถึงช่วงเวลาเย็น เรามักจะนั่งรถเมล์ ไปลงแถว ๆ วัดพระแก้วทุกที

เราก็เดินเล่นกันแถวนั้นสักพัก
จากนั้น ก็ขึ้นรถเมล์กลับบ้าน

เป็นแบบนี้ เกือบแทบทุกวันที่เราไปเที่ยวด้วยกัน 

เพราะฉะนั้น ทุกครั้งที่พระอาทิตย์ยามเย็นส่องแสงมาให้ฉัน
ฉันก็เลย ... 
ฉันก็เลย อดคิดถึงพ่อไม่ได้

ถามว่า ชีวิตในตอนนี้ของฉัน ไม่มีความสุขเหรอ?
ตอบว่า ฉันมีความสุขดี 
เพราะถึงแม้ฉันจะเสียสิ่งอันเป็นที่รักไปถึงสามสิ่ง
นั่นคือ พ่อน้อย แม่อ้วน และไจแอนท์(หมาสุดที่รัก)
แต่ว่า ฉันก็ยังเหลือสิ่งอันเป็นที่รักอีกสิบสองสิ่ง
นั่นก็คือ บรรดาแมวของฉันทั้ง 12 ตัว

ฉันก็ใช้ชีวิตอยู่กับพวกมันอย่างมีความสุขดี
อบอุ่นหัวใจดี 

เพียงแต่ว่า ฉันก็อดคิดไม่ได้เลยว่า
ทำไม ทำไมกันนะ ทำไมพ่อน้อย แม่อ้วน ไจแอนท์
ถึงไม่อยู่ด้วยกันตรงนี้ ไม่อยู่กับฉันตรงนี้
ฉันแค่เสียใจก็ตรงนี้ 
"เราน่าจะได้อยู่ด้วยกันตลอดไป"

ทำไมต้องกลายเป็นฉัน ที่จะต้องทนแบกรับความทรมานนี้คนเดียว
ฉันเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ต้องคิดถึงทุกคนอยู่แบบนี้ 

เมื่อมีสัญลักษณ์อะไรบางอย่างมาเป็นตัวกระตุ้นความทรงจำ
ฉันก็อดที่จะคิดถึงทุกคนไม่ได้เลย

ถ้าคิดถึงแล้วอมยิ้ม มีความสุข ถ้าแบบนั้นมันก็ดี
แต่ว่า ความคิดถึงแบบนี้ ความคิดถึงที่ฉันกำลังเป็นอยู่นี้
คือคิดถึงด้วยความรู้สึกที่เต็มไปด้วยคำถามว่า"ทำไม"
พอมีคำว่า"ทำไม" ก็เลยรู้สึกว่าฉันเจ็บปวด ฉันทรมานที่จิตใจทุกที

ทั้งที่ฉันเองก็รู้คำตอบของคำถามตัวเองว่า
"ทำไมเราถึงไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอดไป"

ทั้งที่ฉันรู้คำตอบมาโดยตลอด
แต่มันก็หยุดความเศร้าของตัวเองไม่ได้

เพราะว่า ... ฉันอยากให้พวกเขาอยู่กับฉัน อยู่ด้วยกันตลอดไป

เพราะพวกเขารักฉันและฉันก็รักพวกเขา 
เพราะพวกเขาคือครอบครัวของฉัน 


ในท่อนที่ร้องว่า"จะให้ฉันทำใจยังไง จะให้ฉันทนได้ยังไง"
โคตรเศร้า เศร้ามาก
ทนไม่ได้ก็ต้องทนให้ได้ ต้องอยู่ให้ได้ 
ฝืนมีชีวิตอยู่ต่อไป ทั้งที่หัวใจแตกสลาย 

คำพูดที่บอกว่า ถ้าขาดสิ่งใดไปแล้ว คุณยังมีชีวิตอยู่ต่อไปได้
แสดงว่าสิ่งนั้นไม่สำคัญในชีวิตของคุณจริง

สำหรับฉัน คำพูดนี้ไม่เป็นจริงเลย
เพราะว่า ฉันขาดสิ่งอันเป็นที่รักไปถึงสามสิ่ง
แต่ว่า ที่ฉันยังมีชีวิตอยู่มาได้จนถึงทุกวันนี้
และคาดว่าจะอยู่ต่อไปได้อีกหลายสิบปีนั้น ก็เพราะ
1.ฉันอยู่เพื่อแมว 12 ตัวของตัวเอง เพราะนี่ก็เป็นสิ่งอันเป็นที่รักของฉันเช่นกัน
2.ฉันอยู่ด้วยหัวใจที่แตกสลายไปแล้ว อยู่ด้วยความคิดถึงเสมอ
ไม่เคยลืมเลย ไม่สามารถที่จะลบความทรงจำต่าง ๆ ออกไปได้

การมีชีวิตอยู่ ด้วยการไม่ลืมสิ่งอันเป็นที่รักของตนเองนี่แหละ
บ่งบอกว่าสิ่งเหล่านั้นคือสิ่งสำคัญและมีความหมายกับฉันมาก


เย็นแล้ว
ไปดีกว่า
วันหลังจะมาเขียนใหม่นะ


ฉันมีความสุขดีนะ ไม่ใช่เศร้าหมองอะไร
มีความสุขอยู่กับแมว 12 ตัว
เพียงแต่ ฉันคิดถึงพ่อน้อย แม่อ้วน ไจแอนท์(หมาสุดที่รัก)
คิดถึงมากจนเกินไป ก็เท่านั้นเอง 
แต่โดยรวมแล้ว ชีวิตฉันในตอนนี้มีความสุขดีนะ
ไม่ต้องห่วงเลย  
Happy!! 



ป.ล.อยากกินแกงส้มกับขนมอาลัวจริง ๆ นะ