26 พฤษภาคม 2018 เมื่อซื่อสัตย์กับตัวเองไม่ได้ ก็อย่าหวังว่าชีวิตนี้จะซื่อสัตย์กับใครได้

๒๖ พฤษภาคม ๒๕๖๑ // 2018年5月26日 // May 26, 2018 วันนี้ฉันไปออดิชั่นรายการเกมส์โชว์มา ที่ตึก GMM แกรมมี่ แต่ฉันจะไม่บอกว่ารายการอะไร ความรู้สึกของคนอื่น ๆ อาจจะเป็นความรู้สึกที่ยิ้ม ตื่นเต้น ดีใจ แต่ความรู้สึกของฉันคือ"เสียใจ" เสียใจที่ทำให้คนที่ไปด้วยกันต้องผิดหวัง "ฉันทำไม่ได้"  ฉันและพวกเขาต้องตื่นกันแต่เช้า เพื่อไปให้ทันการออดิชั่นรอบเช้า แต่เมื่อไปถึง ฉันก็แพ้ตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่ม เพราะฉันทำไม่ได้  ฉันก็คือฉัน ตัวตนของฉันเป็นแบบนี้  ฉันต้องยืนหยัดในความเป็นตัวเอง จะให้ฉันฝืนตัวเอง เล่นมุกตลกเฮฮา ช่างพูดช่างคุย  "ฉันทำไม่ได้" เพราะตัวตนของฉันคือ"เงียบ นิ่งเฉย พูดน้อย" ถ้าให้ฉันเล่นเกมส์ ตอบคำถาม ฉันทำได้ ทำได้ดีด้วย แต่ถ้าจะให้ฉันมาเล่นมุก ยิ้มแป้น ทำตัวให้ร่าเริงอยู่ตลอดเวลา  "ฉันทำไม่ได้" นี่คือรายการเกมส์โชว์ ไม่ใช่การแสดงละครหรือภาพยนตร์ การออกรายการเกมส์โชว์หรือรายการอะไรก็แล้วแต่ ฉันก็ต้องเป็นตัวเอง ไม่ใช่จะให้ฉันสวมบทเป็นคนอื่น เป็นใครที่ไม่ใช่ฉัน  ฉันต้องการเล่นรายการเกมส์โชว์ เพื่อชิงไหวพริบและเงินรางวัล ฉันไม่ได้มาเพื่อมาเล่นละครหรือซิทคอม และนอกจากฉันจะเป็นคนเงียบ ๆ ไม่ค่อยเฮฮา ฉันก็ยังเป็นคนที่ค่อนข้างจะโลกส่วนตัวสูง  ตอนแรก ฉันคิดว่าแค่ให้เราไปส่งใบสมัครและแนะนำตัวคร่าว ๆ ชื่ออะไร อายุเท่าไหร่ ทำอะไรอยู่  ถ้าเท่านี้ ฉันทำได้ ฉันพูดได้ แต่จะมาถามประวัติเจาะลึก รายละเอียดต่าง ๆ  "ฉันทำไม่ได้" ฉันไม่ชอบให้มาถามอะไรฉันมาก  ฉันเป็นคนที่หวงแหนความเป็นส่วนตัวมากที่สุด วันนี้ ตอนนี้ ฉันมาเพื่อมาแข่งขันรายการเกมส์โชว์ มีคำถาม มีเงินรางวัล ใครตอบได้ก็ชนะ ใครตอบไม่ได้ก็แพ้ สิ่งที่ฉันต้องการมีอยู่เท่านี้ ฉันไม่ได้มาเพื่อมาเป็นดารา นักร้อง นักแสดง ไม่จำเป็นที่ฉันจะต้องมาคอยตอบคำถาม ขุดคุ้ยประวัติอะไรขนาดนี้ ฉันเป็นผู้เข้าแข่งขันจากทางบ้าน ไม่ใช่นักแสดงที่ถูกจ้างมาให้มาทำเฮฮา เล่นมุกตลกในรายการเกมส์โชว์ ฉันคิดว่าบางทีเราไม่ต้องทำถึงขนาดนั้นก็ได้ มันไม่ใช่ตัวเอง มันไม่ใช่ฉัน  ฉันต้องยืนหยัดในการเป็นตัวของตัวเอง ฉันเป็นคนเงียบ เป็นคนยิ้มน้อย เป็นคนไม่ค่อยพูด สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่สิ่งที่ผิด ฉันก็แค่เป็นตัวของตัวเอง ฉันรู้เป้าหมายของตัวเองว่า"เรามาทำอะไร" ฉันมาแข่งขันเพื่อชิงเงินรางวัล ฉันไม่ได้มาเพื่อมาเล่นตลกในรายการ  หรือมาทำท่าก๋ากั่น สะดี้ดสะดิ้ง จนไม่ใช่ตัวเอง เพราะฉะนั้นฉันจึงเดินออกมา ตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มต้น ฉันเป็นเพียงคนทางบ้าน ฉันต้องโดนถามเยอะขนาดนั้นเชียวเหรอ? สิ่งนี้เป็นสิ่งที่ฉันไม่สามารถที่จะทำได้ อย่างที่บอกว่าฉันเตรียมตัวมาเพื่อมาแข่งขันเล่นเกมส์ ชิงเงินรางวัล ไม่ได้เตรียมตัวมาเพื่อมาเป็นดาราหรือนักแสดง แล้วฉันบอกเลยว่า"ฉันทำตลกไม่เป็น" ฉันก็เป็นของฉันแบบนี้ คุณชอบมั้ย ถ้าหากเราต้องเสแสร้งแกล้งทำในสิ่งที่ไม่ใช่ตัวเอง ถ้าคุณจะชอบฉัน ให้ชอบที่ฉันเป็นฉันแบบนี้ เพราะฉันไม่สามารถฝืนเพื่อเป็นคนอื่นได้ ฉันไม่ได้กำลังแสดงละครอยู่ ฉันมาแข่งขันเล่นเกมส์ สิ่งที่ทำให้ฉันเสียใจที่สุดในวันนี้ ไม่ใช่ว่า"การไปแล้วเสียเที่ยว เสียเงินค่าเดินทางโดยใช้เหตุ" คุณรู้มั้ย? บ้านฉันอยู่เขตหนองจอก เกือบจะไม่ใช่กรุงเทพแล้วด้วยซ้ำ แล้วต้องเสียเงินค่าเดินทางไปจนถึงอโศก ตึกแกรมมี่ สุขุมวิท เสียเวลา เสียเงินค่ารถมากแค่ไหน  ถึงแม้จะนั่งรถไฟฟ้า แต่ก็เสียเงินเยอะอยู่ดี ฉันตื่นตั้งแต่ตี 4 เพื่อเตรียมตัว ก่อนออกจากบ้าน ต้องดูแลแมวเป็นสิบชีวิต กว่าที่จะทำธุระเกี่ยวกับแมวจนเสร็จ ก็ใช้เวลานานพอสมควร ฉันบอกกับตัวเองว่า "อดทนนะส้ม เราทำเพื่อแมว เพื่อหาเงินมาดูแลแมวสิบกว่าตัว" ฉันจึงรวบรวมความกล้า แล้วเดินออกจากบ้านมา ทั้งที่ความจริง ฉันแทบจะไม่ค่อยไปไหนไกล เพราะฉันเป็นห่วงหมาแมวที่เลี้ยงไว้ แต่เพื่อเงินรางวัล ฉันจึงยอมที่จะไปแข่งขัน เมื่อเขาติดต่อมาให้ไปออดิชั่น  ฉันคิดแค่ว่า ไปส่งใบสมัคร แนะนำตัวสักเล็กน้อย ทั่ว ๆ ไป แล้วลองเล่นเกมส์ แล้วก็ประกาศผลว่าผ่านหรือไม่ผ่าน ฉันคิดแค่นี้  ที่ไหนได้ การแนะนำตัวค่อนข้างยาวนานและถามเยอะ  และมีการเน้นว่าให้สนุกสนาน เพื่อให้คนดูอยากติดตามดูเราตลอดเวลา คุณเชื่อมั้ย เวลาฉันดูเกมส์โชว์ ไม่ว่าจะรายการอะไร ช่องอะไร ฉันไม่เคยสนใจผู้เข้าแข่งขันเลย ฉันสนใจแต่รูปแบบของเกมส์ เงินรางวัล และพิธีกร แค่นั้น ... ผู้เข้าแข่งขันที่เป็นคนทางบ้าน ฉันไม่สนใจเลย เขาจะหน้าตาดีหรือจะตลกขนาดไหน ฉันไม่เคยขำเลย ไปเหอะ ไม่สนใจอ่ะ คุณไม่ได้มีออร่า คุณไม่ได้เป็นนักแสดง ฉันดูจบ แล้วก็ผ่านไป  ไม่เคยไปละเมอเพ้อพก ค้นหาไอจีหรือเฟสบุค ฉันไม่ทำอ่ะ เสียเวลา ถ้าหากเป็นรายการเกมส์โชว์ ในรูปแบบของการแข่งขันความสามารถต่าง ๆ เป็นรายบุคคล เช่น การทำอาหาร การร้องเพลง ที่มีหลายซีซั่น หลาย EP แบบนี้สิ ถึงจะต้องเน้นประวัติคนที่มาแข่งขัน ต้องมีคาแรคเตอร์ เป็นที่น่าจดจำ แต่นี่ ฉันมาแข่งรายการเพื่อชิงเงินรางวัล แข่งขันแค่ไม่กี่รอบ ก็ไป  ไม่มีใครจดจำเราหรอก  พูดง่าย ๆ ไม่มีชื่อเสียงหรอก แต่ทำไมต้องทำให้กลายเป็นเรื่องยาก เท่ากับว่าวันนี้ฉันเสียทั้งเวลา เสียทั้งเงิน เงินที่ควรเอามาดูแลแมวสิบกว่าชีวิต ต้องสูญไปโดยเปล่าประโยชน์ และที่เสียใจมากที่สุดคือการทำให้คนที่ไปด้วยต้องผิดหวังจากตัวเรา ฉันบอกว่า"ฉันทำไม่ได้" คนที่ไปด้วยค่อนข้างผิดหวังในตัวฉัน  ความจริง พวกเขาก็รู้ว่าฉันเป็นคนแบบนี้ เงียบ ๆ ไม่ค่อยพูด ไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวายเรื่องส่วนตัว ฉันเองก็เสียใจที่ทำให้พวกเขาผิดหวัง แต่ฉันก็ไม่สามารถที่จะฝืนตัวเอง โดยการหลอกคนอื่นว่าเราเป็นคนเฮฮา ทำท่าทางหน้าตาซุกซน ทั้งที่ตัวเองเป็นเงียบขรึม ไม่ได้หรอก  ฉันหลอกตัวเองไม่ได้ ฉันบอกแล้วนะว่า ฉันมาเพื่อมาแข่งขันรายการเกมส์โชว์ที่มีเงินรางวัล ฉันไม่ได้มาเพื่อมาเป็นนักแสดงตลกในรายการเกมส์โชว์ ถ้าอย่างนั้น ฉันมาสมัครเป็นนักแสดงตลกเลยไม่ดีกว่าเหรอ? ทำให้ฉันรู้สึกเข็ดขยาด ฉันใช้คำนี้เลยนะ ฉันรู้สึกไม่อยากที่จะดูรายการนี้อีกต่อไปแล้ว  ฉันว่า"มันเยอะไป" เยอะไปหมด ตั้งแต่เริ่มเขียนใบสมัครแล้ว ทีมงานดุมาก ฉันอยากใช้ชื่อนี้ ก็ไม่อนุญาตให้ฉันใช้ จะต้องให้ฉันสาธยายโน่นนี่นั่น ว่าคนโน้นเป็นใคร คนนี้เป็นใคร ถ้าจะให้ฉันบอกขนาดนั้น ฉันควรที่จะต้องเป็นดาราแล้วแหละ ประวัติของฉันมันเยอะ ฉันมีพ่อแม่บุญธรรม มีพ่อแม่ผู้ให้กำเนิด มีพี่ต่างพ่อต่างแม่ มีน้องต่างแม่  มันมีอะไรที่ซับซ้อนมากมายในชีวิต ฉันต้องเปิดเผยขนาดนั้นเชียวเหรอ? เหมือนกับว่า ถ้าหากได้ออกรายการนี้ ฉันคงมี FC เป็นล้าน  ฉันว่าเยอะไป อยากรู้เยอะเกินไป ตอนอยู่ในห้องนั้น ฉันคิดอยู่ในหัวสมองตลอดเลยว่า "ฉันคือผู้เข้าแข่งจากทางบ้าน หรือฉันเป็นหนึ่งในนักแสดงของช่องกันแน่" ถ้าอย่างนั้น คุณให้บทฉันมาเลยดีกว่า ฉันจะแสดงให้ดู ฉันจะแสดงตามบทที่ให้มา แต่คุณมาให้ฉันแนะนำตัว ฉันก็ต้องเป็นตัวของตัวเอง จะให้ฉันมากระโดดโลดเต้น ลั้ลลา like a virgin ฉันทำไม่ได้ เพราะนั่นมันไม่ใช่ฉัน คนดูจะชอบฉัน ก็ต้องชอบที่ฉันเป็นฉันแบบนี้  ไม่ได้ชอบเพราะฉันเป็นคนอื่น  ฉันมาวันนี้ เพื่ออยากที่จะได้เงินรางวัลมาเลี้ยงดูแมวสิบกว่าชีวิต แต่สุดท้ายก็คว้าน้ำเหลวและเสียเงินไปโดยเปล่าประโยชน์ สิ่งที่ได้รับกลับมาจริง ๆ ก็คือ "ฉันไปตึก GMM แกรมมี่ เป็นแล้วนะ"5555555555555555555 สอบถามได้นะ ถ้าใครอยากจะไป  สรุปนะ เพื่อรายการนี้  จากที่ฉันคิดว่าฉันจะได้เงินรางวัลมาดูแลแมวสิบกว่าตัว กลายเป็นว่าต้องเสียเงินไป เอาเงินนั้นมาดูแลแมวดีกว่า ยังทำหมันไม่ครบเลย นอกจากเสียเงิน เสียเวลา และทำให้คนที่ไปด้วยรู้สึกผิดหวังแล้ว ก็ยังทำให้ฉันรู้สึกเสียใจกับตัวเองด้วย ทำให้รู้สึกว่าวันนี้เป็นวันที่น่าเบื่อ ไม่ happy  เฝ้าโทษตัวเองว่า"การที่เป็นตัวของตัวเอง เป็นคนไม่พูด เงียบขรึม" ฉันเป็นคนผิดใช่มั้ย? คนทุกคนบนโลกใบนี้ ต้องถูกกำหนดว่าคุณต้องเป็นคนที่พูดเยอะ เล่นมุกตลกได้ อย่างนั้นเหรอ? ถ้าจะมาบังคับ ให้ฉันเป็นแบบนั้นแบบนี้  ฉันตายดีกว่า 55555555555 คุณรู้ป่ะ ตอนนี้ฉันรู้สึกแย่มาก กลับมาบ้าน ก็ยังไม่หาย ตอนนี้ก็ไม่หาย แล้วฉันเป็นคนที่คิดมาก คิดเยอะ  ฉันรู้สึกว่า"การที่ฉันเป็นแบบนี้ เงียบขรึมแบบนี้ เป็นเรื่องที่ผิด" ไม่รู้สิ ทำให้ฉันรู้สึกแย่ ทั้งที่วันนี้ ฉันไม่ควรต้องรู้สึกแบบนี้ แต่ก็ดีหน่อย ตรงที่ว่าพอกลับมาถึงบ้าน ได้เล่นกับแมวก็ดีขึ้นแล้ว  น้องฉันบอกว่า"ถ้าทำไม่ได้ ก็เป็นนักแสดงไม่ได้หรอก" ฉันบอกว่า"ไม่เกี่ยว" เป็นนักแสดง เราแสดงไปตามบท แต่นี่ แนะนำตัวเอง ฉันก็ต้องเป็นตัวเอง จะให้ฉันเป็นใครอ่ะ จะให้ฉันมาเต้นแร้งเต้นกา เล่นมุกตลก มันใช่ฉันเหรอ? สมมุติว่าฉันมีนิสัยแบบแอนดริว คุณจะให้ฉันเป็นบอย ปกรณ์เหรอ? ฉันทำไม่ได้หรอก  แอนดริวยังทำไม่ได้เลย เขาก็เป็นตัวของตัวเอง แต่เขาก็เป็นนักแสดงที่มีคุณภาพ แสดงบทบาทต่าง ๆ ได้ แต่เมื่อเขาเป็นตัวเอง เขาก็คือแอนดริว พี่สาวเข้าใจฉัน ทุกคนรู้หมดแหละว่าฉันเป็นคนยังไง พี่สาวก็บอกว่า"ช่างมันเถอะ ถือซะว่ามานั่งรถไฟฟ้าเล่น" ฉันเสียใจนะ ฉันขอโทษทุก ๆ คนจริง ๆ แต่ก่อนหน้านี้ ฉันเคยบอกไปแล้วนะว่า "ฉันทำไม่ได้แน่นอนเลย" เพราะพอทีมงานติดต่อมา ฉันก็นั่งย้อนดูเทปเก่า ๆ ของรายการ ปกติ ฉันดูรายการนี้เป็นประจำอยู่แล้ว สนุกดี สนุกตอนตอบคำถามนะ ตอนช่วงพูดคุย ฉันแทบไม่ดูเลย พอทีมงานติดต่อมา ฉันก็เลยไปย้อนดูเทปเก่า ๆ ผู้เข้าแข่งขันทุกคนยิ้ม หัวเราะ เล่นมุกกันหมดเลยอ่ะ ฉันเลยไปบอกน้องว่า"กูทำไม่ได้อ่ะ" 5555555555555555 ฉันเป็นคนแบบนี้ เงียบ ๆ ยิ้มน้อย  ถนัดที่จะตอบคำถามมากกว่าที่จะมาพูดเรื่องโน่นนี่นั่น  แต่ก็ช่างมันเถอะ ตอนนี้ฉันก็มาอยู่ที่บ้านแล้ว กลับบ้านแล้ว แล้วฉันพูดเลยว่า"ฉันจะไม่ดูรายการนี้อีกต่อไป" ในใบประวัติที่กรอกไป ค่อนข้างเป็นตัวฉัน ฉันระบุชัดเจนว่า"เงียบขรึม นิ่ง ๆ รักความเป็นส่วนตัว" แต่ตอนนี้ ทีมงานก็คงทิ้งใบประวัตินั้นไปแล้วแหละ จะทิ้งหรือจะเก็บ ก็แล้วแต่เหอะ ฉันไม่พอใจตั้งแต่มาบังคับให้ฉันใช้ชื่อนั้นชื่อนี้แล้วแหละ ก่อนไป ฉันได้อ่านมาจากคนที่เคยไปออดิชั่นมาว่า "ทีมงานใจดีมากค่ะ" แต่สิ่งที่ฉันเจอในวันนี้ ตรงกันข้าม  "ดุ"และ"เยอะ" เข้าใจความหมายของคำว่า"เยอะ"นะ  นี่มาสมัครเล่นเกมส์โชว์หรือมาสมัครงานเป็นลูกจ้างเขาก็ไม่รู้  ฉันจะไม่ดูรายการนี้แล้ว ปกติชอบดูกับน้องสาว ต่อไปก็จะไม่ดูแล้ว เพราะยิ่งดู ยิ่งจะทำให้ฉันนึกถึงเหตุการณ์วันนี้ ทำให้ฉันเสียความรู้สึกและรู้สึกผิดกับตัวเอง ฉันอยากรู้ว่า"การที่ฉันเป็นตัวของตัวเอง ไม่ค่อยพูด เงียบขรึม" ฉันผิดมั้ย? ฉันควรที่จะต้องโทษตัวเองมั้ยที่เป็นคนแบบนี้  แล้วทีมงานอ่ะ ดุเกินไปนะ  เรื่องเยอะ เรื่องมาก  ขนาดพี่สาวฉันเป็นคนเฟรนด์ลี่นะ เขายังรำคาญเลยอ่ะ  ไม่รู้อ่ะ  ฉันกับน้องสาวเราสองคนตกลงว่า"จะไม่ดูรายการนี้อีกต่อไป!!!!!" ลาค่ะ  แต่ฉันยังชื่นชอบพิธีกรและรูปแบบรายการอยู่เหมือนเดิมนะคะ แต่ไม่ชอบทีมงานในวันนี้และไม่ชอบการเสแสร้งเกินเหตุ เกมส์โชว์ตอบคำถามชิงรางวัลจากผู้สนับสนุนค่ะ ไม่ใช่มาเป็นดารา เล่นซิทคอมให้ใครดูผ่านจอทีวี  ไม่ใช่รายการตลก จะให้มาเฮฮาตลอดเวลา รายการเกมส์โชว์ค่ะ ชิงรางวัลค่ะ ต้องย้ำคำนี้นะคะ เป็นคนทางบ้านค่ะ โนเนม ไม่มีชื่อเสียงค่ะ  มาเล่นเกมส์เพื่อชิงรางวัล ไม่ได้มาเพื่อมาเป็นดาราค่ะ ไม่ได้มาเพื่ออยากมีแฟนคลับค่ะ  ไม่ต้องมาอยากรู้จักประวัติฉันเยอะแยะอะไรขนาดนั้น ดิฉันยังไม่ใช่คนของประชาชนนะคะ ไม่ใช่คนสาธารณะค่ะ เป็นคนทางบ้าน คนธรรมดาเดินดินค่ะ กินข้าวแกงตลาดนัด ขึ้นรถมอเตอร์ไซค์รับจ้างค่ะ ไม่ต้องมารู้เยอะ  แค่รู้ว่าฉันชื่ออะไร อายุเท่าไหร่ ทำอะไรอยู่ก็พอแล้ว จะต้องมารู้ประวัติครอบครัว โน่นนี่นั่น  กูมีผัวหรือยัง ก็ต้องรู้ 555555555555555555555  โอ๊ยยย กูจะบ้า!!!  ให้เล่าให้ฟังตั้งแต่แรกเกิดเลยมั้ยคะ? ในใบสูติบัตรเคยใช้ชื่ออีกชื่อนึงคะ ไม่ใช่ชื่อนี้  พ่อแม่บุญธรรมชื่ออะไร ดิฉันเติบโตมายังไง พ่อแม่ที่ให้กำเนิดชื่ออะไร พี่น้องมีกี่คน พี่ต่างพ่อ น้องต่างแม่ บิดามารดา ปู่ย่าตายาย  ดิฉันเคยมีผัวมากี่คนแล้ว  จดด้วยนะคะ FC 555555555555555555555555555  จบรายการนี้ ฉันคงมียอดฟอลโลในอินสตาแกรมเป็นแสนเป็นล้าน 55555555555555555555555555 ประเด็นคือกูยังไม่มี IG เลย กูเชย กูเล่นไม่เป็นโว้ย!!  กูมาเล่นเกมส์ หาเงินเลี้ยงแมวสิบกว่าตัวโว้ยยยยยย!!!! ไม่ได้มาเป็นดารา ไม่ได้อยากมีชื่อเสียงอะไรตอนนี้ ดูวัตถุประสงค์ของรายการด้วยค่ะ มาหาคนทางบ้านเพื่อแข่งขันเล่นเกมส์  หรือมาหาคนธรรมดาเพื่อไปเป็นดารา  จะให้มาตลกกะโหลกกะลา ไม่ได้มาจากอินเนอร์ของตัวเองจริง ๆ ฉันเห็นทีมอื่นที่แนะนำตัว ทำเป็นตลก ดูพยายามจนเกินไป พยายามที่จะตลก สนุกสนาน ดูไม่เป็นตัวของตัวเอง ฉันทำแบบนั้นไม่ได้จริง ๆ ถ้าจะให้ฉันทำ ก็เอาบทมา ฉันจะสวมบทเป็นตัวตลกนั้น แต่ฉันจะไม่ยอมให้ตัวเองกลายเป็นตัวตลกในรายการ เพราะตัวตนที่แท้จริงของฉัน ไม่ได้เป็นคนตลก จะให้ฉันนำเสนอว่า"ฉันเป็นคนตลกนะ" บ้าเหรอ??? ก็กูไม่ได้ตลกอ่ะ กูเป็นคนเงียบ ๆ เป็นคนที่คิดมากกว่าพูด ชอบตอบคำถามชิงไหวพริบ ตอบเฉพาะสิ่งที่อยากจะตอบ ไม่ถนัดในการเล่นมุกให้คนอื่นขำ นี่คือตัวตนฉัน คุณจะมาลบตัวตนฉันออกไปไม่ได้ ถ้าการแข่งขันเล่นเกมส์โชว์ชิงรางวัล แล้วทำให้ฉันต้องสูญเสียความเป็นตัวเองไป ฉันก็จะไม่ทน ฉันเป็นคนเงียบขรึม ยิ้มน้อย ตัวตนของฉันเป็นแบบนี้  จะให้ฉันตลก ก็คงไม่ใช่ฉัน นั่นไม่ใช่"ส้ม สุวดี"คนนี้อย่างแน่นอน คุณทักผิดคนแล้ว 5555555555555555555 ฉันเงียบขรึม ยิ้มน้อย พูดน้อย พูดเฉพาะสิ่งที่จำเป็น ใจดี ชอบช่วยเหลือสิ่งที่น่าสงสาร  รักอิสระ หวงแหนความเป็นส่วนตัว เป็นคนจริงใจ ไม่เสแสร้งแกล้งทำ ไม่ตอแหล พูดง่าย ๆ 5555555 อดทนเก่ง ขี้เกรงใจ อารมณ์ศิลปิน โลกส่วนตัวสูง อย่ามาทำให้ฉันอึดอัดและรู้สึกไม่ดีกับตัวเอง การที่ฉันเป็นคนแบบนี้ ไม่ได้สร้างความเดือดร้อนให้ใคร ฉันเป็นคนดีคนนึง อาจไม่ใช่ดีที่สุด แต่ฉันก็ไม่ใช่คนเลว แต่พวกคุณกำลังจะทำให้ฉันรู้สึกแย่กับตัวเอง ทั้งที่ฉันก็รักและเคารพตัวเองเป็นอย่างมาก ฉันไม่เคยเสียใจที่ตัวเองเป็นคนแบบนี้ นิสัยแบบนี้ แต่ตอนนี้ ฉันเริ่มจะรู้สึกเสียใจบ้างแล้ว  แต่แน่นอน ฉันต้องคอยบอกกับตัวเองว่า "เราจะสูญเสียความเป็นตัวเองไปไม่ได้" ทำไมฉันต้องพยายามทำตัวให้เหมือนใคร ทำไมฉันต้องพยายามเป็นคนอื่นโดยละทิ้งตัวตนของตัวเอง นี่คือฉัน ส้ม สุวดี  ฉันไม่ได้กำลังเล่นละครหรือสวมบทเป็นตัวละครตัวไหน ฉันคือ ส้ม สุวดี เป็นอย่างนี้มา 30 ปีแล้ว ก็ไม่เคยสร้างความเดือดร้อนให้ใคร อย่ามาทำให้ฉันรู้สึกไม่ดีกับตัวเอง วงการบันเทิงชอบคนตอแหล 555555555555555 แต่ฉันเชื่อว่าคนที่เป็นแฟนคลับของดาราสักคนนึง เขาไม่ชอบดาราที่ตอแหล เสแสร้งแกล้งทำหรอก  เพราะฉันก็เป็นแฟนคลับของดาราเหมือนกัน ยามะพีก็ไม่เห็นจะยิ้มแป้น หรือเล่นมุกตลกอะไร แต่ทำไมฉันก็ยังรัก  ฉันชอบที่เขาเป็นคนเงียบขรึม ฉันว่ามันน่าค้นหาดี ดูเท่ เก๊ก ๆ และเขาดูจริงใจ  เป็นตัวของตัวเอง แล้วไม่เดือดร้อนใคร ก็เป็นไปเถอะ อย่ามาฝืนพยายามเป็นคนอื่นเลย เป็นใครที่ไม่ใช่ตัวเอง ฉันว่ามันตลก น่าอึดอัด ฉันอายุ 30 แล้ว อะไรที่มันเยอะเกินไปในชีวิต ก็น่ารำคาญ แก่แล้ว อยากจะมีอะไรง่าย ๆ ผ่อนคลายในชีวิตบ้าง ถ้าสมัครเล่นเกมส์โชว์ชิงเงินรางวัล แล้วต้องโดนซักประวัติ เรื่องราวส่วนตัวเยอะขนาดนี้ ให้ฝืนตัวเองให้เป็นคนตลก เฮฮา สนุกสนาน เล่นมุกม้ามุกลา ก็พอเหอะ กูแก่แล้ว อีกไม่กี่ปีก็จะแก่ตายอยู่แล้ว ให้กูได้มีความสุขกับบั้นปลายชีวิตของกูเหอะ  ให้กูได้อยู่ง่าย ๆ บ้าง 555555555555555555555555  คุณจะรักฉัน ก็มารักที่ฉันเป็นฉันแบบนี้ อย่ามารักที่ฉันเสแสร้งแกล้งทำเป็นคนอื่น "พงษ์พัฒน์ วชิรบรรจง"ก็คือพงษ์พัฒน์ จะกลายเป็น"ธงไชย แมคอินไตย์"ไปได้ยังไงกัน คุณเข้าใจความหมายที่ฉันต้องการจะสื่อมั้ย?  สองคนนี้เคยออกรายการเกมส์โชว์ด้วยกัน เมื่อประมาณสามสิบปีที่แล้ว ป๋าอ๊อฟ เป็นคนเก๊ก ๆ ขรึม ๆ  ป๋าเบิร์ด เป็นคนตลก สนุกสนาน เฮฮา เขาทั้งคู่มีนิสัยแบบนี้มาตั้งแต่เริ่มเข้าวงการ เขายืนหยัดที่จะเป็นตัวของตัวเอง และเขาก็ประสบความสำเร็จ มีชื่อเสียงในวงการบันเทิงทั้งคู่ ทุกคนเป็นตัวของตัวเอง ไม่มีแบบไหนผิดหรือถูก แต่สิ่งที่ผิดคือ"การที่คุณพยายามเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่ตัวคุณ" ฉันจะไม่ทำอย่างนั้นเด็ดขาด  ทรยศคนอื่นไม่พอ ยังทรยศกับตัวเองอีก  "ฉันทำไม่ได้!!"  เมื่อซื่อสัตย์กับตัวเองไม่ได้ ก็อย่าหวังว่าชีวิตนี้จะซื่อสัตย์กับใครได้ "อย่ามาถามทำไมว่าไม่ทน เธอไม่ใช่คนที่เสียใจ" Facebook Twitter

Create Date : 26 พฤษภาคม 2561		0 comments
Last Update : 26 พฤษภาคม 2561 18:17:42 น.
Counter : 486 Pageviews.
Share Tweet