9 พฤษภาคม 2018 ดีกว่าที่ฉันจะต้องมาปวดตา

๙ พฤษภาคม ๒๕๖๑ // 2018年5月9日 // May 9, 2018 ผลจากการที่เมื่อวานกับวันอาทิตย์ที่ผ่านมา นั่งลบคอมเม้นท์ลิ้งค์โฆษณาเกือบ 50 กว่า blog!!  รู้มั้ยคะว่าทำไม? ตาเกือบจะบอดแล้วค่ะ พร่ามัวไปหมด แสบตาไปหมด วันนี้ดีใจ ไม่ต้องคอยมานั่งลบคอมเม้นท์  ยอม ยอมที่จะปิด Blog ของตัวเอง เพราะยังไง ฉันก็ไม่มีส่วนได้ส่วนเสียอะไรอยู่แล้ว ฉันทำบล็อค ฉันก็ไม่ได้เงินอะไรอยู่แล้ว แต่ก็แค่เสียดายที่ ถ้าค้นหาใน google แล้ว มันจะไม่ค่อยเจอ blog ของฉันแล้ว ก็เท่านั้น  จุดประสงค์ของการทำ blog ของฉันก็คือ หนึ่ง ฉันอยากหาที่ระบาย  เวลาเซ็ง ๆ เบื่อ ๆ เหนื่อย ๆ ก็มาเขียนบล็อค ก็พอจะหายเบื่อได้บ้าง ถึงแม้สักช่วงขณะนึงก็ยังดี สอง ก็เพื่ออยากที่จะให้บล็อคของตัวเองได้เป็นประโยชน์บ้าง สักเล็กน้อย สักบางเรื่องก็ยังดี เช่น เรื่องแมว หรือเรื่องความรู้รอบตัวทั่ว ๆ ไปที่ฉันบังเอิญไปพบมา สาม เพื่อที่อยากจะเป็นกำลังใจให้กับใครสักคน บางครั้งเรื่องราวของฉัน อาจจะไปคล้ายกับชีวิตของคน ๆ นั้น อยากเล่าเรื่องราวความรู้สึกว่าฉันก็รู้สึกไม่แตกต่างกับคุณนะ เช่น เรื่องการเป็นลูกคนกลาง หรือความผิดหวังต่าง ๆ สี่ เขียนเพื่อบอกเล่าเรื่องราวความสนใจของตัวเองว่าสนใจอะไร บางที อาจจะมีคนที่มีความสนใจในเรื่องที่คล้ายกับฉัน เพื่อที่เขาเข้ามาอ่าน จะได้มีความสนุกสนานไปในเรื่องเดียวกันกับฉัน เช่น เรื่อง Yamapi เรื่องภาษาญี่ปุ่นหรือภาษาอังกฤษ  เรื่องอาหาร เรื่องละครหรือรายการ  ห้า ข้อนี้สำคัญมาก ฉันเขียนบล็อคเพื่ออยากที่จะเชิดชูบุคคลที่ฉันเคารพรัก นั่นก็คือ พ่อกับแม่บุญธรรมของฉัน และในหลวงรัชกาลที่ ๙  เขียนเพื่อให้ตัวเองไม่ลืมเรื่องราว ระลึกถึงอยู่เสมอ ทุกลมหายใจเข้าออก เขียนเพื่ออยากให้คนที่เข้ามาอ่าน ได้มีความซาบซึ้งไปกับความรักของฉัน เขียนเพื่อบอกเล่าเรื่องราวว่าพวกเขานั้นดีอย่างไร  และทำไมฉันถึงรักพวกเขาอย่างสุดหัวใจ  การที่มีคนมา comment แม้จะมีเพียงแค่คนหรือสองคน  ฉันก็ดีใจมาก อย่างน้อยพวกเขาได้อ่านสิ่งที่ฉันเขียน พวกเขาได้รู้ว่าฉันเขียนอะไร เนื้อหาสื่อถึงอะไร แต่การที่จะมาคอมเม้นท์ด้วยลิ้งค์โฆษณา  และเขียนข้อความสั้น ๆ ทำซ้ำ ๆ หลายบล็อค เหมือนหุ่นยนต์ที่ตั้งโปรแกรมอัตโนมัติ  เม้นท์ไม่เกี่ยวกับเนื้อหาที่ฉันเขียนในบล็อคเลย เพียงเพื่อจะเอาลิ้งค์โฆษณามาแปะเท่านั้น แบบนี้ฉันเกลียดมาก  โดยเฉพาะมาเม้นท์โฆษณาในบล็อคที่ฉันเขียนถึงพ่อแม่และในหลวงรัชกาลที่ ๙ ไม่ให้เกียรติฉัน ไม่ให้เกียรติบุคคลที่ฉันเคารพรักเลยสักนิด ฉันรับไม่ได้อย่างมากเลยทีเดียว  ฉันอนุญาตให้แต่เพียง bloggang เท่านั้นที่ลงลิ้งค์โฆษณาได้ เพราะเขาเป็นเจ้าของ การทำธุรกิจก็ต้องมีกำไร มีรายได้ เขาให้พื้นที่เราเขียนบล็อค เขาก็ควรได้รับการอนุญาตให้ลงโฆษณา แต่สำหรับคนอื่น ฉันไม่อนุญาต แต่ต่อไปก็คงไม่ได้ทำแล้ว เพราะฉันปิดบล็อค ปิดคอมเม้นท์ไปแล้ว เสียดายเหมือนกัน แต่ก็ต้องทำ เสียดายที่เวลาค้นหาคำบางคำใน google แล้วไม่เจอฉัน เช่น ยามะพี หรือ ทำหมันแมว คืออาจจะเจอ แต่ก็เข้ามาดูไม่ได้ เพราะฉันล็อคเอาไว้ ก็โอเค ไม่เป็นไร ก็ดีกว่าที่ฉันจะต้องมาปวดตา ปวดหัว อารมณ์เสีย คอยนั่งลบคอมเม้นท์โฆษณาอยู่แบบนี้ เพราะฉันเองก็... ไม่มีเวลาที่จะมานั่งคอยสอดส่อง blog ของตัวเองได้ตลอด 24 ชั่วโมงอยู่แล้ว ลำพังเวลาที่มีอยู่ในแต่ละวันก็แทบจะไม่เพียงพออยู่แล้ว ขนาดตัวเอง ร่างกายตัวเอง ยังแทบจะไม่ได้ดูแลเลย เจ็บป่วยเกือบทั้งร่างกายแล้ว สุขภาพย่ำแย่ เพราะฉะนั้น เมื่อเข้ามาโลกของอินเตอร์เน็ต เข้ามาเขียนบล็อค ก็ให้ฉันได้มีความผ่อนคลายบ้างเถอะนะ ใช้ชีวิตหนัก ๆ มาพอแล้ว  ถ้าทุกอย่างมันจะหนักไปหมด ก็เหนื่อยนะ  ไม่ไหวหรอก ฉันก็เป็นเพียงแค่มนุษย์คนนึง  ไปล่ะ เดี๋ยวสักพักก็ว่าจะไปนอน พรุ่งนี้อาจจะมาเขียนใหม่นะ  Facebook Twitter

Create Date : 09 พฤษภาคม 2561		0 comments
Last Update : 9 พฤษภาคม 2561 22:13:55 น.
Counter : 399 Pageviews.
Share Tweet