มึนไปตามใจฝัน
<<
พฤศจิกายน 2550
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
252627282930 
8 พฤศจิกายน 2550

หลายๆ เรื่อง จิปาถะจริงๆเรา

เมื่อสอง สามปีก่อน
ผมเคยปวดหลัง ชนิดที่ขยับตัวไม่ได้ มันเหมือนไฟช็อตแปล๊บๆ ไปหมด
ไปโรงพยาบาลถึงได้ทราบว่า เป็นอาการของโรคกระเพาะ ร้าว
เกิดการเกร็งกล้ามเนื้อกระเพาะ จนส่งผลไปถึงเส้นประสาทหลัง
ทานอาหารให้ตรงเวลาและ ทานยาคลายกล้ามเนื้อกระเพาะก็หาย
ในตอนนี้อาการนี้ก็เริ่มกลับมาอีกครับ
แต่ไม่รุนแรงเหมือนคราวก่อน
เพราะเริ่มรู้ตัวว่าเสียดท้องฝั่งซ้ายและเริ่มปวดหลัง
ก็แสดงว่า กระเพาะร้าวกำเริบนั่นเอง
ก็เลยต้องปรับเวลาทานข้าวใหม่หมด
ตอนนี้ก็เลยกลับมากินข้าวเช้าก่อนไปทำงาน
เวลาเราทานอะไรไปตอนเช้าๆ
แล้วต้องเดินทาง
คงต้องเสี่ยงกับการปวดท้องอยากถ่าย
-_-' ทรมานจริงๆ นะท่านผู้ชม

เวลานั่งรถเมล์คนเราถ้าไม่หลับ
ก็ต้องมองนอกหน้าต่าง
จริงๆ ก็อยากมองสอดส่องภายในรถอยู่หรอก แต่กลัวคนจะนึกว่าเราจะคิดมิดีมิร้าย
เลยต้องทำซึ้งมองไปนอกหน้าต่าง
มองไปเห็นทะเบียนรถ ในแว๊บแรกที่เห็นรู้สึกว่า ทำไมมันมีแต่เลขสวยๆ วะ
5558 , 4848, 9998,
อะไรแบบเน่ีย
คือเป็นเลขซ้ำๆ ก็สงสัยอยู่ว่าทำไมมันต้องเจาะจงเลขพวกนี้หว่า
แต่มองไปนานๆ ก็พบว่าเลขทั่วๆไป ก็เยอะ
ก็แน่ละ รถกี่ร้อยกี่พันที่เราเห็นละ
มันก็ไม่มีประเด็นไรหรอก แต่แว้บแรกมันรู้สึกว่า "ทำไมต้องพยายามวะ"

อีกเรื่องที่แว้บเข้ามาในหัว ป้ายกรุงเทพมหานคร
จะบอกว่า ผมไม่ได้เรียกชื่อนี้มานานมากแล้ว
เราชินกับ "กรุงเทพฯ"
และก็ชินกับคำบรรยายในหนังต่างประเทศ เวลาพูดถึงนิวยอร์คว่า "มหานครนิวยอร์ค"
แต่กับที่ที่เราอยู่ กลับรู้สึกไม่คุ้นเคยกับคำนี้เลยแฮะ
มันเป็นมหานครจริงๆเหรอ?
น่าคิดหรือเปล่าเอ่ย

วันนี้ตอนกลับบ้านมีเรื่องให้เราอมยิ้มและก็ขำก๊ากมากๆ
คือเราเดินออกจากซอยในขณะที่ผู้หญิงคนนึงกำลังจะเดินเข้า
พอเราสองคนเจอกัน
เราทั้งคู่ไปไหนกันไม่ได้อยู่หลายกระบวนท่า
เมื่อเธอก้าวซ้าย ผมก้าวขวา
เมื่อเธอหยุด ผมก็หยุด
เมื่อผมก้าวขวา เธอก็ก้าวซ้าย
และเมื่อผมหยุด เธอก็หยุด
จนเธอเริ่มขำ แล้วก็พูดว่า ขอโทษค่ะ
ผมก็เดินผ่านไป แต่ก็ขำแทบตาย
ตลกมากๆเลย
ก็เลยคิดเรื่องนึงขึ้นมาได้นะ
คือนึกถึงเรื่องผู้หญิงเลี้ยวซ้าย ผู้ชายเลี้ยวขวา
ที่ต่างคนต่างคลาดกัน แต่สุดท้ายก็เจอกัน
ถ้าเราสองคนอยู่ฝั่งเดียวกันและหันไปซ้ายทั้ังคู่
ก็จะไปด้วยกันใช่ไหมละ
และถ้าคนนึงหันซ้าย คนนึงหันขวา ก็จะไปกันคนละทาง
แต่ถ้าเรามาเผชิญหน้ากัน
โดยที่เราหันซ้าย และเธอหันขวา
เราก็จะเจอกันไม่เดินผ่านกันไป
มันเหมือนกับ ความเหมือนบางทีก็ทำให้ห่างกันออกไป
ในขณะที่ความต่างบางครั้งก็ทำให้เราได้เผชิญหน้ากัน
ก็อยู่ที่สถานการณ์แหละเนอะ


Create Date : 08 พฤศจิกายน 2550
Last Update : 8 พฤศจิกายน 2550 23:28:03 น. 3 comments
Counter : 1001 Pageviews.  

 
โถวัช ป่วยน่ากัวจิง ยังไม่ทันแก่เลยเน่อ น้องเรา
พี่แขก้อเป็นอย่างนั้นเหมือนกัน แหะๆ

แต่จริงๆเรื่องหลังเนี่ย ต้องระวังจริงๆนะจ๊ะ เส้นประสาทสำคัญอยู่ตรงนั้นเยอะนา


โดย: พี่แข IP: 12.37.76.90 วันที่: 8 พฤศจิกายน 2550 เวลา:23:51:40 น.  

 
พี่กีบรักวัชจริงๆเล้ยยยย :)


โดย: kip IP: 210.213.10.102 วันที่: 9 พฤศจิกายน 2550 เวลา:15:20:36 น.  

 
ประเภทเดินใครไม่รู้จะก้าวก่อนนี่เป็นบ่อยๆ

ส่วน กรุงเทพฯ มันเป็นความเคยชินด้วยล่ะนะ


โดย: yuttipung IP: 58.9.26.211 วันที่: 10 พฤศจิกายน 2550 เวลา:6:43:31 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

วัชเจียเหว่ย
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




[Add วัชเจียเหว่ย's blog to your web]