วันนี้มันก็น่าจะเป็นวันธรรมดาหนึ่งวันนะ

แต่รู้สึกมันมีเหตุการณ์ที่เออ "อะไรของมันวะ"

ซึ่งผมคิดอย่างจริงจังเลยนะ

มันอาจจะเป็นเรื่องปกติธรรมดาก็ได้ (ลองพิจารณาดูเองละกันนะ)

แต่เพราะวิธีมองโลกของเรา

เราเลือกจะมองมันด้วยความรู้สึกที่ขบขัน บ้าบอ

มันก็เลยรู้สึกสนุกอะ ตลกมากๆ เป็นวันที่บ้าบอมากจริงๆ

เรื่องมันมีอยู่ว่า....

วันนี้พี่สาวหยุดอยู่บ้าน จึงชวนออกไปหาอาหารญี่ปุ่นกิน

ผมเคยแนะนำที่นึงกับพี่สาวไว้ คือร้าน inaho อยู่ตรงข้ามสวนลุม

มีบุฟเฟต์อาหารญี่ปุ่น มีแซลมอล และเทมปุระ

ผมชอบแซลมอล พี่สาวชอบเทมปุระ

พี่สาวจึงสนใจมากๆ

วันนี้จึงเอ่ยปากชวน

ตอนแรกว่าจะไปช่วงบ่ายๆ แต่ร้านเปิดรอบเช้าและรอบเย็น

จึงไปรอบเย็นแทน

กว่าจะออกจากบ้านก็สี่โมงเย็น

เรามาขึ้นรถสาย 76 จากพระราม2

สายนี้จะตรงไปสวนลุมเลย ชิลๆ สายเดียวถึง

เหตุการณ์มันก็น่าจะเป็นแบบนั้น

แต่แล้ว รถวิ่งไปถึงโรงพยาบาลบางประกอก9 อินเตอร์

อยู่ๆ รถก็เสีย!

ลืมเล่าว่า ก่อนจะรถจะเสีย ผมเพิ่งโทรหาน้องคนนึง ที่ชอบเที่่ยวเหมือนกัน
เห็นว่าน้องเขามางานวิ่งที่กรุงเทพฯ เลยอยากโทรไปทักทาย ถามไถ่ว่าเป็นยังไงบ้าง
ก็ได้คุยกันสั้นๆ แต่วางสาย คุยจบ รถเสียทันที
ฮ่าๆๆ คืออยากโทรไปเมาท์อีกรอบ แต่กลัวน้องเขาจะรำคาญ แต่อยากเล่าจริงๆ ว่า แม่งโคตรเฮี้ยนอะ

คือไม่คิดว่ารถมันจะเสีย มันแบบ เฮ้ย อะไรวะเนี่ย

แต่ก็โอเค สาย76 เป็นสายที่มีระยะไม่ห่างจนเกินไป ไม่น่าจะรอนาน

แต่……

20 นาทีผ่านไป มันไม่มาเลยสักคัน

และฝนก็เริ่มตก

คือมันบ้าบอคอแตกมาก

จนผมบอกกับพี่สาวว่า เรากลับบ้านดีไหม ยังไม่สาย

ดูท่าวันนี้จะไม่ใช่วันของเรานะ (แต่ผมไม่ได้พูดด้วยอารมณ์เสียนะ ตอนนั้นมันรู้สึกตลกมากกว่า)

แต่พี่สาวบอก ไม่ได้ ออกมาแล้วต้องไป

นั่งแท็กซี่เลยดีไหม

ผมบอกไปว่า ไม่อะ รออีกสักพักละกัน

จน 30 นาที คิดว่าไม่ไหวแล้วละ

แล้วมีสาย 105 มา ซึ่งไปลงตรง BTS ได้ กะว่าไปต่อรถไฟฟ้าละกัน

ซึ่งนอกจากผมและพี่สาวแล้ว

ยังมีฝรั่งคนนึง มาด้วย ซึ่งเป็นผู้ร่วมชะตารถเมล์เสีย

ที่ผมชวนเขา เพราะเห็นเขาถามหารถที่จะไป BTS

ก็เลยบอกเขาว่า มากะผมละกัน ผมจะไปทางนั้น

ช่วงที่นั่งรถเมล์สาย 105

ผมได้ยินเสียงผู้ชายคนนึง

ตอนแรกผมไม่ได้ตั้งใจฟัง

แต่สะดุดกับน้ำเสียงและวิธีการพูดของเขา ที่ชอบลงท้ายว่า "เข้าใจปะ"

คือจากตอนแรกผมไม่ได้ตั้งใจ จนยอมรับว่าพยายามตั้งใจฟัง

ผมจำบทสนทนาที่แน่ชัดไม่ได้

แต่ฟังแล้วมันคือผู้ชายพูดกับแฟน พยายามให้แฟนเข้าใจแม่ของเขา

อารมณ์ประมาณว่า "เธอต้องเข้าใจแม่ด้วยสิ มันควรจะเป็นแบบนั้นเข้าใจปะ"

"ลองเป็นฉันไปทำแบบนี้กับแม่เธอ ไปเหวี่ยงแบบนี้กับแม่เธอ เธอยอมปะ

มันถูกต้องหรือเปล่า มันไม่สมควร เข้าใจปะ"

คือผมนึกถึงพวกวัยรุ่นสมัยนี้ ที่ชอบพูดสไตล์นี้อะ มันตลกมากๆ

จะชอบลงท้าย "เข้าใจปะ" แล้วน้ำเสียงจะมีจังหวะ ขึ้นลง มีเน้นคำด้วยนะ

อารมณ์มันเหมือนจะวิชาการนะ แต่ผมขำมาก

(ผมเดาว่า พวกนี้น่าจะได้รับอิทธิพลจาก โหน่ง ชะชะช่า อะครับ คือเวลาโหน่งเล่นตลก จะชอบใช้วิธีพูดแบบนี้)

และตอนแรกผมก็เข้าใจมาตลอดว่าเขาคุยโทรศัพท์ เพราะได้ยินเสียงผู้ชายพูดอยู่คนเดียว

แต่จริงๆแล้วคือคนขับรถเมล์ คุยกับกระเป๋ารถเมล์

ผมมารู้ตอนได้ยินเสียงผู้หญิงตอบโต้

จึงหันไปหาที่มาของเสียง ถึงได้เห็นว่า ตายห่า คนขับรถเมล์ที่กูนั่งนี่เอง

นึกว่า แว้นบอยที่ไหน

พอลงรถเมล์ ผมก็ถามพี่สาว พี่สาวบอกว่า ไม่ได้ยินอะ เพราะใส่หูฟังเพลง

มีการบอกว่า "แกได้ยินคนเดียวปะ" (เลวมากแกกกก ไอ้คุณพี่)

แต่พี่สาวบอกว่า คุ้นๆหน้ากระเป๋ารถเมล์ เหมือนจะเป็นกระเป๋ารถเมล์สาย 76 ด้วยนะ

โอ้ววว ดวงเราช่างสมพงษ์กันจริงๆ ไอ้สาย 76 เนี่ยยย

ส่วนคุณฝรั่ง ผมก็ให้เขาลงตรง BTS วงเวียนใหญ่ และก็พาเดินขึ้นสถานี

แถมตอนลง ยังลง "สถานีศาลาแดง" เหมือนกันอีกนะ

ส่วนผมและพี่สาวก็เดินไปร้าน inaho เดินไกลเหมือนกัน

คือถ้าเราได้นั่งสาย76 จะเดินนิดเดียว

แล้วผมก็สำนึกได้ว่า

"เดี๋ยวนะ ทำไมเราแม่งไม่ขึ้นแท็กซี่วะ เราจะนั่งรถร้อนต่อรถไฟฟ้าและมาเดินตั้งกิโลกว่าๆ โดนฝนเล็กๆ ใส่ทำไมวะเนี่ยย"

ระหว่างเดิน พี่สาวผ่านตึกนึง แล้วถามผมว่า นี่ตึกอะไรอะ

"มันคือ ตึก อือ จื่อ เหลียง"

อ้ออ เจ้าของเป็นคนจีนเหรอ

"คนฝรั่งเศสมั้ง ภาษาแบบนี้"

อีเลวววววววววว

จากตึก อือ จื่อ เหลียง เดินอีกนิด เราก็มาถึงร้าน inaho นี่เสียที

รสชาติก็โอเค อิ่มอร่อย

ผมกับพี่สาวกินจนแน่นท้อง

ผมเลยแซวว่า อิ่มๆ แบบนี้ เราทำแบบที่ ใหม่ เจริญปุระ ร้องเอาไว้

"ให้ท้องมันแตกเลยดีกว่า ไม่ฟังอะไรทั้งนั้น" ไปกินไอติมกัน

พี่สาวบอก นั่นเพลง มาช่า เว้ยย

เราก็เลยหัวเราะกัน (คือไอ้นี่เข้าใจผิดจริงๆ ว่าใหม่ร้อง)

ผมเลยชวนไปตบขนมหวานที่ สีลมคอมเพลกซ์

พี่สาวถามผมว่า เราไปชั้นไหน

ผมก็จำไม่ได้ว่า Swensen's มันชั้นไหน แต่คิดว่าใต้ดินคงมีร้านขนมหวาน ไอศครีมแน่ๆ

พี่สาว หันไปเห็นร้านข้างบน บอกว่า นั่นใช่ปะ

ผมบอก นั่น starbucks ร้านกาแฟต่างหาก

พี่สาวเลยตอบ "เออ กูอ่านออก"

ฮ่าๆ บางทีผมก็คิดว่า เราสองคนจะเล่นตลกกันทำไมเนี่ยยยย

สุดท้ายเราก็ไปกินไอศครีม คนละถ้วย

ตอนออกมา เราดันเจอ ฝรั่งคนนั้นที่นั่งรถตั้งแต่ 76 105 และรถไฟฟ้า !!!

นั่งอยู่คนเดียว

พี่สาวเมาท์ว่า มากับกิ๊กแหงๆ

ส่วนผมเดาว่า น่าจะมานัดบอด

ฮ่าๆๆ เลวพอกันพี่น้องคู่นี้

นี่ผมคิดจริงๆ ว่าถ้าฝรั่งคนนั้น เป็นสาวสวย วัยใกล้เคียงกัน นี่ผมจีบจริงๆนะเนี่ย อะไรจะเจอกันตลอดทางขนาดนั้นนนนนนน

สุดท้าย ผมก็นั่งแท็กซี่กลับ เพราะดูแล้วว่า นั่งรถเมล์ ก็ต้องต่อแท็กซี่เข้าบ้านอยู่ดี

สรุปวันนี้เป็นวันที่ทำให้ผมยิ้มตลอดวันเลย ปกติผมกับพี่สาวไม่ได้สนิทกันมากขนาดนี้หรอกนะ

เพราะเวลาไม่ตรงกัน พี่สาวทำงานเป็นกะ

ผมทำงานปกติ แต่ถ้าหยุดยาว หรือแค่เสาร์ อาทิตย์ทำธรรมดาก็เหอะ

ผมก็ไม่ค่อยอยู่ เดี๋ยวไปดูหนัง ดูงานศิลปะ ชมคอนเสิร์ต

ออกเที่ยวต่างจังหวัด

ไม่ค่อยอยู่สักเท่าไหร่

วันนี้ก็เหมือนวันที่ได้เชื่อมความสัมพันธ์ที่สุดแสนจะประสาทแดก

เออ นั่นแหละ มันสนุกมาก แค่นึกก็ยิ้มตลอดเลย มันควรจะเป็นแค่ นั่งรถ ไปกินข้าว และเราก็กลับ

แต่มีเรื่องเพี้ยนๆ (หรือจริงๆ ไม่เพี้ยน ผมแค่มองมันเพี้ยนเอง) ตลอดเวลากันนะ :D

Create Date : 14 มิถุนายน 2558
Last Update : 14 มิถุนายน 2558 22:57:20 น.		1 comments
Counter : 1123 Pageviews.
Share Tweet