มึนไปตามใจฝัน
<<
มีนาคม 2551
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
3031 
20 มีนาคม 2551

เรื่องที่อยากให้เป็น

วันนี้มีสอบวิชาสุดท้ายที่ราม
หลังจากอ่านสรุปข้อสอบแล้วพบว่า ทำไม่ได้แหงๆ
จริงๆมันก็เป็นความวิตกไม่เข้าเรื่องเองแหละ
เพราะอ่านไปรอบนึง แล้วพบว่าข้อสอบมันเปลี่ยนไปตลอดเลยแฮะ
เลยไม่มั่นใจอย่างมาก
แต่เอาเข้าจริงๆ ถ้าตั้งใจอ่านมันก็ทำได้แหละ
ถึงจะเปลี่ยนข้อสอบ แต่มันก็อยู่ในนั้นแหละ
ไม่ได้ตั้งใจอ่านมันเอง
เฮ้อ สิ้นเดือนนี้ตรงลงใหม่
ต้องจบให้ซะที

หลังจากสอบเสร็จก็แวะบิ๊กซี กินกุ้งเทมปุระ ร้านยามาเนะ
ปกติผมไม่ค่อยกินกุ้งเทมปุระ สักเท่าไหร่
เพราะปกติมักจะกินอาหารญี่ปุ่นกับพี่สาว(พี่สาวเลี้ยงฮ่าๆ)
ซึ่งพี่สาวเราจะชอบกินกุ้งเทมปุระมาก สั่งทุกครั้ง
เราจะสั่งมาก็ไม่อยากสั่งซ้ำกัน
จะแย่งกินก็เดี๋ยวโดนตบได้
เลยกินอย่างอื่นแทน

วันนี้เลยอยากกินสนองความอยากซะหน่อย
ก็รู้สึกดีขึ้นมาติ๊ดนึง
จากนั้นก็ไปทำงานพิเศษที่สีลม
ตอนแรกว่าจะดู "My blueberry nights"
กับพี่กีบ รอบสองทุ่มครึ่ง ฉายที่สกาล่า
เราอยากดูโรงนี้แฮะ รู้สึกขลังๆ ดี
ไม่แน่ใจว่าตอนฉายปกติจะฉายโรงไหนด้วย
เลยรู้สึกว่าต้องดูโรงนี้ให้ได้
วันนี้ตอนเลิกงาน พี่กีบยังติดเรื่องรายงานอยู่
เราก็เลยไปดูคนเดียวเลยละกัน
หนังดีหรือเปล่าก็ไม่รู้ละ แต่คิดว่ามันคงช่วยให้หายเบื่อๆ ได้บ้าง
นั่งรถไฟฟ้าจากสีลมไปสยาม
ถึงสองทุ่มครึ่งพอดีเปะ
....

จากที่คิดว่าคงช่วยให้หายเบื่อๆได้บ้าง
กลายเป็น หายไปเลยนะ

My blueberry nights หนังยาวเรื่องที่ 9 ของหว่อง
เป็นหนังที่ทำให้เรารู้สึกดีมาก
หนังเรื่องนี้ไม่มีอะไรใหม่
ทุกอย่างก็ยังเหมือนเดิมแบบ 8 เร่ืองที่ผ่านมา
ภาพแบบเดิมๆ
วิธีเล่าเรื่องแบบเดิมๆ
ประเด็นความรักแบบเดิมๆ
การข้ามพ้นของตัวละครก็ยังเป็นแบบเดิมๆ
ทุกอย่างเป็นสิ่งที่เรารู้อยู่แล้ว
แต่ในขณะเดียวกัน มันก็เป็นเรื่องที่เรายังอยากจะรับรู้
ตอกย้ำให้คิดถึงมันอยู่
เพราะมันก็เป็นสิ่งที่เราอยากให้มันเป็น
อยากมีเรื่องโรแมนติคๆ อะไรประมาณนั้น
เป็นหนังที่ดูแล้วกระตุ้นต่อมเพ้อพกได้มากโขจริงๆ

ตอนดูเรื่องนี้จบ ผมก็รีบกลับบ้าน เพราะกลัวจะไม่มีรถเมล์กลับ
ตอนเดินออกมา ผมก็เจอผู้หญิงท่าทางเซอร์ๆ คนนึง
เธอผอมๆ ผมฟูๆ ยุ่งๆ นิดๆ
เดินออกมาคนเดียว
แสดงว่าเธอมาดูหนังคนเดียวแฮะ
แต่ยังไม่ทันคิดไรเพ้อพก เธอก็หันมามองเราซะอย่างงั้น
ไม่รู้ว่าเพราะเราเดินเสียงดังป่าว
ก็เลยแก้เขิลก้มหน้าแล้วเดินๆๆ -_-'(ทั้งปี)
ผมต้องไปขึ้นรถที่ฝั่งตรงข้ามมาบุญครอง
ออกจากสกาล่า เลยเดินทางซ้ายเรียบถนนไป
พอมาถึงป้ายรถเมล์
ก็เจอสาวผมฟูคนนี้อีกแฮะ เธอเดินออกโบนันซ่า
วิญญาณหนังหว่องก็เริ่มเข้าสิงเรา
ก็เริ่มคิดเล่นๆ
หรือว่าเธอจะรอรถคันเดียวกับเราแฮะ
สักพัก 529 ก็มา
ปรากฏว่าเธอขึ้นรถคันเดียวกับเรา
ปกติเราก็ชอบคิดต่อว่า ถ้าลงป้ายเดียวกัน จะไปขอเบอร์เลยนะเนี่ย
และโดยมากก็ไม่ค่อยจะลงป้ายเดียวกันหรอก
แต่คราวนี้ดันลงป้ายเดียวกัน!
ผมก็ไม่ได้ไปขอเบอร์หรอก
แต่ขำตัวเองมากกว่า
ิย้ิมไม่หุบเลยอะ
พอเห็นเขาขึ้นสะพานลอย เรานี่รีบเดินเลยแฮะ
ไม่คิดว่าจะบ้านอยู่แถวๆนี้
รู้สึกแปลกๆ ปนขำมากเลย
ที่คนไม่รู้จักกันมาก่อน
ดูหนังเรื่องเดียวกัน รอบเดียวกัน
กลับบ้านทางเดียวกัน ลงป้ายรถเมล์เดียวกันอีก
ไม่คิดว่าพอดูหนังหว่องจบ
ก็ได้เจออารมณ์แบบหนังหว่องสมใจอยากเลยแฮะ


การดูหนังเรื่องที่ 9 ของผู้กำกับคนนี้ทำให้รู้สึกว่า
จริงอยู่ที่ส่ิงใหม่ๆ มักจะทำให้เราตื่นเต้นเสมอ
แต่เร่ืองเดิมที่เราชื่นชอบนั้น การได้พบกันอีกสักครั้ง
ก็ช่วยให้เรารู้สึกดีและตื่นเต้นไปอีกแบบหนึ่งเช่นกัน
ยิ่งถ้าเรารู้สึกไม่ดีนั้น
เรื่องเดิมๆ อาจจะช่วยเราได้มากกว่าเรื่องใหม่ด้วยซ้ำไป
เพราะมันเป็นเรื่องที่เราอยากจะรับฟังนั่นแหละ


Create Date : 20 มีนาคม 2551
Last Update : 20 มีนาคม 2551 1:41:23 น. 3 comments
Counter : 700 Pageviews.  

 
จ๊ะ เปนกะลังจัยให้นะ


โดย: บ้าได้ถ้วย วันที่: 20 มีนาคม 2551 เวลา:15:32:21 น.  

 
พี่กีบรักวัชที่ซู้ดดดด


โดย: พี่กีบ IP: 124.120.218.12 วันที่: 21 มีนาคม 2551 เวลา:13:16:28 น.  

 
ทำไม้ ทำไม ไม่ขอเบอร์
อ่านแล้วก็ลุ้น ยังกับดูหนังของหว่องงั้นแหละ
ฮ่าฮ่


โดย: cottonbook วันที่: 23 มีนาคม 2551 เวลา:19:25:11 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

วัชเจียเหว่ย
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




[Add วัชเจียเหว่ย's blog to your web]