มึนไปตามใจฝัน
<<
กุมภาพันธ์ 2552
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
1 กุมภาพันธ์ 2552

7 ประหลาดกรุงเทพฯของผม?

วันนี้นัดกับบินและซัง ไปกินข้าวกัน
แต่ซังว่างตอนเย็น
ก็เลยนัดกับบินไปถ่ายรูปเล่นก่อน
บินก็บอกว่า เดี๋ยวพาไปดูมุมที่ไม่น่าเชื่อว่ากรุงเทพฯมีมุมแบบนี้
ซึ่งอันนี้ไว้เล่ารายละเอียดอีกที
จากนั้นก็ไปโรงพยาบาลศิริราช ไปพิพิธภัณฑ์คองดอน
ซึ่งจัดแสดง อวัยวะร่างกายมนุษย์...

ตอนเย็นก็ไปข้าวสาร ไปกินร้านอาหารญี่ปุ่น ที่มีคนมารีวิวในห้องก้นครัว
อาหารให้เยอะจริง แต่รสชาติ ผมเฉยๆ อะ
เลี่ยนๆ
ส่วนนึงเพราะเมนูส่วนใหญ่เป็นข้าวกับ ราเมนด้วยแหละ
ผมอยากกินพวกปลาดิบมากกว่า ซึ่งที่น่ีไม่มี
ก็เลยไม่รู้จะกินไรเป็นพิเศษ
แต่โดยรวมก็โอเค คุ้มกว่าพวกฟูจิเยอะ ;p

เสร็จแล้วเราก็มานั่งคุยกันต่อป้อมพระอาทิตย์(นั่งที่ร้านนานแล้วเกรงใจคนมารอคิว)
ซึ่งบินก็พาเดินตรงถนนที่เราไม่เคยเดินมาก่อนเลย
โคตรจะเชยเลยแหละ ไม่รู้จริงๆ ว่ามันมีถนนเชื่อมจากข้าวสารไปพระอาทิตย์
ตรงนั้นจะเป็นโซนชาวต่างชาติทั้งถนนเลย

นั่งคุยกับบิน และซังจนถึง สามทุ่มครึ่งได้ เราก็กลับกัน
โดยเดินกลับไปขึ้นรถที่ข้าวสารเพื่อขึ้นรถกลับ
ผมกับซังนั่งสาย 68 กลับบ้านด้วยกันซึ่งรถมาพอดี
ส่วนบินรอ 516 ต่อไปที่ป้ายรถเมล์

เหตุการณ์ "ประหลาดแรก"
เริ่มจาก กระเป๋ารถเมล์เพี้ยนๆ
กระเป๋าคนนี้อายุไม่เยอะ แต่ดูมึนๆ งงๆ ซึ่งมาทำงานใหม่
แต่แบบมึนมาก แถมยังพูดจาไม่ค่อยจะรู้เรื่อง -_-'
ทอนเงินผิดทุกคน!

"ประหลาดสอง"
ตอนเราขึ้นรถ มีผู้โดยสารกลุ่มนึง บอกคนขับว่าช่วยจอดรอได้ไหม
เพราะมีแบงค์พัน ขอไปแลกเงินก่อน
จริงๆป้ายนั้นรถจะจอดนานกว่าปกตินิดนึงอยู่แล้ว
เพราะเป็นป้ายสุดสาย แต่ความนี้ก็รอนานกว่าเดิม
เพราะกลุ่มนี้มาบอกตอนรถกำลังจะออก ก็เลยรออีกพักนึง
ต้องบอกว่าเหตุการณ์นี้ มันเป็นเหตุการณ์ที่ดีนะ
แต่ผมไม่เคยเจอไรแบบนี้ เลยรู้สึกประหลาด
แล้วมันก็ส่งผลไรบางอย่างด้วย


"ประหลาดสาม"
ระหว่างที่รถกำลังจะออกจากสนามหลวงเพื่อขึ้นสะพานปิ่นเกล้า
รถที่ผมนั่งมาติดอยู่ตรงสี่แยกพอดีเปะ
เหตุการณ์ก็ฟังดูปกติ
แต่มันประหลาดตรงที่ ดันเป็นเวลาที่พอดีกับกลุ่มเสื้อแดงเคลื่อนขบวน!
เหวอสุดๆเลยละ
คือผมลืมเรื่องการเดินขบวนของกลุ่มคนพวกนี้ไปเลย
แล้วตอนรถติด แรกๆ ก็ไม่ได้สนใจอะไรนึกว่ารถติดธรรมดา
เพราะก่อนรถติด รถมันก็วิ่งปกติไม่ได้มีเหตุการณ์อะไร
แต่พอรถติด อยู่ๆ ก็เห็นคนใส่เสื้อแดงเดินออกมาเต็มไปหมด
ทุกคนบนรถก็งงมาก
จากนั้นก็ติดยาวเลยครับ
และก็เห็นกลุ่มคนเสื้อแดงเคลื่อนขบวนคนและรถติดป้ายว่า "แดงทั้งประเทศ"
จริงๆ น่าจะเขียนว่า "แดงทั้งโลก (ใครบ้างเลือดไม่แดง)"
;p

เป็นเหตุการณ์ที่ประหลาดสำหรับผมมาก
เพราะไม่คิดว่าจะต้องมาติดแหงกในสถานการณ์แบบนี้
โชคดีที่ไม่มีเหตุการณ์รุนแรงใดๆ
ไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้ามีจริงๆ ผมจะรอดไหมเนี่ย


"ประหลาดสี่"
ผมกับซังก็เป็นห่วงบิน ที่รอรถเมล์อยู่คนเดียวตรงข้าวสาร
พยายามโทรหา แต่โทรติดแล้วสัญญาณก็ประหลาดๆ
มีคลื่นแทรกตลอด
พอบินโทรมา ก็ไม่ได้ยินเสียงพูด
ผมกับซังก็เลยยิ่งเหวอ
เพราะวันนี้ที่นัดกันก็โทรคุยปกติ ไม่เห็นมีอาการผิดปกติใดๆ
อยู่ๆ ก็มาเป็นตอนท่ีต้องการติดต่อซะอย่างงั้น
กว่าจะติดต่อบินได้ว่า ถ้ายังไม่ขึ้นรถ
ให้เดินข้ามสะพานปิ่นเกล้าไปรอรถที่นั่นเลย
เพราะตอนนี้การจราจรติดไปหมด
ผมกับซังยังติดตรงสี่แยกไปไหนไม่ได้เลย


"ประหลาดห้า"
ตรงแยกบางประแก้ว
มีการจัดงานไรสักอย่าง ไม่ของวัด ก็โชว์รูมมอเตอร์ไซค์มั้ง งงๆ
มีเวที มีแดนซ์เซอร์ใส่ชุดแดงอีกต่างหาก
เล่นเอาพวกเรางง เพราะไม่รู้ว่าเกี่ยวข้องไรกับที่สนามหลวงหรือเปล่า
แต่ทำเอารถติดพอควร


"ประหลาดหก"
ตรงป้ายรถเมล์ที่ผมลงกลับบ้าน
มีเหตุการณ์รถชนกันมีคนเจ็บ(หรือตาย?) เพราะมีรถพยายามมารับตัวไป
ไม่รู้ว่ามันชนกันยังไงเหมือนกัน


"ประหลาดเจ็ด"
ก็คือเหตุการณ์ทุกอย่างมันเกิดขึ้นในการเดินทางกลับบ้าน
ทุกเรื่องเกี่ยวข้องกันจนน่าประหลาดใจ
ตัดเรื่องกระเป๋ารถเมล์เพี้ยนๆ ออกไปก่อน เพราะเกี่ยวข้องน้อยสุด
แต่เหตุการณ์ผู้โดยสารขอให้รถเมล์จอดรอ
ไปส่งผลถึงเวลาในการออกรถ
ถ้ารถออกไปทันที
รถคันนี้ก็จะพ้นช่วงเวลาการเคลื่อนขบวนเสื้อแดง
เราอาจจะไม่ได้โทรไปหาบิน เพราะคิดว่าเหตุการณ์ไม่มีอะไร
แล้วเราอาจจะไม่ได้สนใจกับเวทีที่บางประแก้ว
และผมอาจจะลงรถเมล์ก่อนเกิดเหตุการณ์รถชนกันก็ได้
ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันประหลาดสำหรับผมมาก
โดยเฉพาะการที่ต้องมาติดสี่แยกตรงหน้าการเคลื่อนขบวนเสื้อแดง
เป็นสิ่งที่เหวอมากๆ


ไหนจะต้องมาฟังเสียงคนในรถ(ไม่รู้ว่าคนขับหรือใครเหมือนกัน)
ตะโกนด่าเสียงดังในรถ
แล้วผู้โดยสารทุกคนก็เหวอๆ ไม่รู้จะทำไงดี

ซังบอกว่า เพื่อนของเธอเคยเล่าว่า
มาเที่ยวเมืองไทยแล้วดันมาวันที่เขาเริ่มประท้วง
อยู่ในเหตุการณ์ที่เขากำลังเคลื่อนขบวนพอดี
รู้สึกตกใจมากๆ
ไม่คิดว่าวันนี้ตัวเองก็มาเจอสถานการณ์เดียวกับเพื่อนต่างชาติคนนั้น

อยากจะให้เหตุการณ์ประหลาดแบบนี้
พอเสียที
สงสารตัวเองและประเทศไทยครับ
หวังว่าเหตุการณ์นี้จะประหลาดใจกับทุกคนด้วยเหมือนกัน
เพราะสิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือ
เรากำลังจะคิดว่า "ไม่เห็นน่าประหลาดเลย"
;p


Create Date : 01 กุมภาพันธ์ 2552
Last Update : 1 กุมภาพันธ์ 2552 0:43:51 น. 5 comments
Counter : 1022 Pageviews.  

 
น่าจะคิดแบบนี้ได้ตอนที่เจอ "พวกเสื้อเหลือง" ปิดทำเนียบยึดสนามบินนะคะ..ไม่น่าเพิ่งมาคิดได้ตอนเสื้อแดงทำบ้าง...ว่ามั๊ยคะ


โดย: deeplove IP: 125.24.7.169 วันที่: 1 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:9:35:35 น.  

 
-_-' กรุณาอย่ามาใส่สีบล็อกของผมครับ

ผมคงต้องขออภัยที่เขียนแล้วเหมือนโจมตีอยู่ฝ่ายเดียว
แต่ไม่ได้พูดถึงสิ่งที่เกิดก่อนหน้านี้ จนทำให้คุณคิดเองว่า
เหตุการณ์ครั้งนั้นมันไม่ประหลาด

แต่ผมก็คิดไปอีกว่า ผมว่าผมก็เขียนทิ้งท้ายไว้ดีแล้วนะ
เพราะถ้าผมเขียนว่าสิ่งที่ผมเจอไม่ประหลาด
ผมคงเสียใจกับตัวเองมาก ที่เรายอมรับว่า
การเดินขบวนปิดถนนไม่ว่าจะของใครก็ตามเป็นเรื่องปกติ?
หรือคุณจะบอกผมว่า นี่มันเหตุการณ์ปกติ เพราะคนนั้นทำได้ ฉันก็ได้หรือ?

เฮ้อ....
ปกติไม่มาตอบบล็อกตัวเองเท่าไหร่
แต่ต้องขอออกตัวว่า เขียนเรื่องเล่าอันนี้มา
ไม่ได้หวังให้ใครมาตามน้ำ ด่าใคร
หรือกระแนะกระแหนใคร
แต่เพราะเหตุการณ์เหล่านี้เกิดขึ้นในวันเดียวกัน
อ่านในแตกครับ


โดย: วัช IP: 58.9.72.80 วันที่: 1 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:11:07:37 น.  

 
แดงประหาร! แต่แบบนี้น่าใกล้ชิด!


โดย: ซ่อนรอยยิ้ม วันที่: 1 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:14:15:14 น.  

 
ถ้าคิดว่าประหลาดมันก็ประหลาดค่ะ


โดย: คุณนายทหารเรือ วันที่: 2 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:0:27:30 น.  

 
//www.burninwave.com/


โดย: ;y= IP: 58.9.54.145 วันที่: 3 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:7:51:15 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

วัชเจียเหว่ย
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




[Add วัชเจียเหว่ย's blog to your web]