|
ฉัน และ เขา (ชายผู้พ่ายแพ้ จำนน)
ฉันนอนขดความหิวกว่าชั่วโมง แล้วก็ตัดสินใจว่า ลุกจากเตียงแล้วเดินออกไปสักสามร้อยเมตร เราก็จะได้ไม่ต้องมาทนหิวตอนห้าทุ่มครึ่ง
ใจคิด...ก็มันดึกแล้ว เราจะกินทำไม ให้มันอ้วนเปล่า ๆ เนี่ย กางเกงก็แทบจะใส่ไม่ได้อยู่แล้ว เจอใครก็แซวเรื่องพุงของเรา
เอาวะ....แ_ง จะมัวแต่ดูหุ่นทำบ้าอะไร หิวก็ไปกินซะ อายุปานนี้แล้ว
ซอยเปลี่ยวยามดึกทำใจหวิว ๆ นิดหน่อย เพราะชอบนึกถึงโจรสะพานลอย และ แก็งค์ฟันแขนเอามือถือ เวลาได้ยินเสียงมอเตอร์ไซค์วิ่งมาจากด้านหลัง ทำให้ใจหวิวได้ไปเหมือนกัน
เมื่อถึงหน้าร้านก๊วยเตี๋ยวหมูแดง มันเป็นร้านสุดท้ายที่เปิดอยู่ ผู้คนที่เดินลงจากสะพานลอยรถไฟฟ้าจางตาไปมากทีเดียว ฉันตะโกนสั่งบะหมี่น้ำหนึ่งก้อน และเมื่อก๊วยเตี๋ยวร้อน ๆ วางอยู่เบื้องหน้า ฉันก็จ้วงสาวเอาเส้นเข้าปากทันที
ขณะที่กำลังด่าทอตัวเองเรื่องที่มัวแต่นอนหิวในห้องอยู่นั้น ก็เหลือบไปเห็นชายหนวดยาว แต่ชุดมอซอ ถือกระเป๋าใบหนึ่งไปยืนคุยกับคนขายก๊วยเตี๋ยว ประโยคที่เขาบอกกับคนขายของไม่ต่างกันเลยกับผม แต่คำตอบของคนขายแตกต่างอย่างสิ้นเชิง "ไม่ได้ เดี๋ยวเฮียว่า" สิ้นเสียงของพนักงานทำอาหาร ชายคนนั้นก็ยืนนิ่งอยุ่สักระยะหนึ่ง แล้วก็เดินอ้อมเดินผ่านผมไป
ผมหันกลับไปถามเขาว่า อยากกินข้าวเหรอ สั่งสิ ผมจ่ายให้ เขาพยักหน้า แล้วผมก็ไม่รอจนเขาสั่งอะไร ก็ตะโกนสั่งก๊วยเตี๋ยวสองก้อนน้ำ บอกว่าฉามนี้ผมจ่ายเอง คนขายลงมือทำมันอย่างทันที
ผมไม่ได้หันไปดูหรอกว่า เขากินมันยังไง เพราะผมก็หิวเหมือนกัน จนกว่าผมจะจ้วงเอาก๊วยเตี๋ยวในฉามผมเสร็จ ผมจึงเอี้ยวตัวไปนั่งคุยกับชายผู้นั้น
เขามาจากอีสาน คนโคราช มาทำงานก่อสร้าง และ รับจ้างทั่วไป ไม่มีที่นอน เขาเดินทางไปบนถนนที่เงียบสงบ หยุดพักและล้มลงนอนเมื่อเหน็ดเหนือย หรือ ไม่อยากไปไหนแล้ว
เขากลับบ้านปีละหนึ่งครั้ง ผมไม่ได้ถามว่า ใครคือคนที่อยู่ที่บ้าน ที่เขาต้องกลับไปหา
มันเป็นเรื่องราวของนักแสวงโชคที่พ่ายแพ้ เป็นคนเร่ร่อน ที่อยู่เต็มเมืองใหญ่แห่งนี้ ใครจะเชื่อว่าตึกใหญ่ ๆ หลายแห่ง ชายคนนี้เคยมีส่วนร่วมในการแบกอิฐ ผสมปูนสร้างมันกับมือเขาเอง แต่เขากลับไม่มีบ้าน ไม่มีงาน ไม่มีแม้แต่เงินจะกินข้าว
อารมณ์เบื่อ ๆ กับเซ็งชีวิตผมหายไปชั่วขณะ ผมจากเขาไปและล้มตัวลงนอนบนเตียงอย่างดี แอร์เย็น ๆ ผ้าห่มหนา ๆ ในห้องพักที่ปลอดภัย
ส่วนเขาคนนั้น เดินทางไปบนโลกที่อ้างว้าง โดดเดี่ยว
ระหว่างที่ผมเดินกลับไปที่ห้องพัก ผมถามตัวเองว่า "เราทำอะไรได้มากกว่านี้มั๊ย ?"คำตอบคืนนี้ "ผมยอมจำนนต่อภาพที่เห็นนี้" คนสองคนที่พ่ายแพ้ และ จำนนต่อความล้มเหลวของกันและกัน
Create Date : 29 สิงหาคม 2548 |
|
8 comments |
Last Update : 29 สิงหาคม 2548 19:43:57 น. |
Counter : 767 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: ถ้ำ IP: 203.188.20.247 29 สิงหาคม 2548 19:28:47 น. |
|
|
|
| |
โดย: แพ ใบไผ่ 29 สิงหาคม 2548 22:09:47 น. |
|
|
|
| |
โดย: คนแถวหลัง IP: 203.146.246.34 11 เมษายน 2551 18:08:13 น. |
|
|
|
| |
|
|
ถ้าเรายอมละความรู้สึก คือจำนนต่อสิ่งต่างๆบ้าง นั่นอาจเป็นทางออกของเราเองที่เราเลือกได้ แต่เขาคนนั้นอาจเคยมีหนทางที่เลือกได้ แต่ไม่เลือกมันสะยังงั้นก็เป็นได้