เดินไปสบายๆ  มีจุดนั่งพักเป็นระยะๆ  อย่างสปอร์นเซอร์เวลาเหนื่อยๆดื่มแล้วอร่อยมาก


หยุดแวะพักศาลา กินข้าวเที่ยงกลางป่า มองไปเจอ PANG+KAEW+BOW+NUCH เขียนบอกไว้ว่าโคตรเหนื่อยอะ 


กินข้าวเสร็จนอนรับลมเย็นๆฟังเสียงจักจั่นร้องในป่า แทบจะเคลิ้มหลับ ... ระยะทาง 3กม.เดินประมาณ 1 ชม.(รวมพักกินข้าว)


ที่บริเวณ ย.3 เป็นบ้านพักของ มหาวิทยาลัยพายัพ จากนั้นเดินมาอีกหน่อยจะถึงศาลา2จังหวัด จุดแวะพักสุดทเายก่อนจะขึ้น ย.4


ทางช่วงสุดท้ายจะขึ้น ย.4 นี่ชันมาก เรียกว่า เนินวัดใจ ต้องก้มหน้าเดินไม่มองขึ้นไปข้างหน้า เพราะจะยิ่งบั่นทอนทำให้เหนื่อย ...หยุดพักระหว่างเนินวัดใจไป2รอบ จนขึ้นมาถึงจุดสุดท้าย


ย.4 จุดสูงสุดของดอยขุนตาล 1,373ม. หรือ อีกชื่อเรียกว่า ม่อนส่องกล้อง ในสมัยสงครามโลกครั้งที่2 เคยใช้เป็นบริเวณส่องกล้องมองไปยัง จ.ลำพูนและลำปาง ได้ชัดเจน


อากาศด้านบนเย็นสบาย มีลมพัดตลอดเวลา แต่แสงแดดร้อนมาก ไม่มีต้นไม้ใหญ่ให้หลบร่มเลย

ถ่ายภาพด้านบนสักพักได้เวลากลับแล้ว ....


เดินลงรวดเดียวจาก ย.4 ถึง ลานจอดรถใช้เวลา 2ชั่วโมง ... แวะเที่ยวสถานีรถไฟขุนตาน



เดินเล่นรอบๆสถานีรถไฟ ถ่ายรูปปากอุโมงค์รถไฟ บรรยากาศยังคงเหมือนเดิม จะมีก้แต่ร้านค้าที่เปิดเพิ่มขึ้นรอเวลา รถด่วน ชม.-กทม. มาถึง

เห็นขบวนรถไฟแล้วนึกถึงตอนสมัยก่อนที่นั่งรถไฟมาที่นี่ แล้ว ลงเดินขึ้นไปยังอุทยาน เส้นทางทรหดมาก เพราะเดินรวดขึ้นไป ย.4 ระยะทางประมาณ 7กม.



เสียงหวูดขบวน รถด่วน ขาล่อง ชม.-กทม. ค่อยๆแว่วหายไปในอุโมงค์แล้ว .... ได้เวลากลับ
เป็นวันที่ใช้เวลาได้คุ้มค่าวันนึงเลยทีเดียว

อช.ดอยขุนตาล นี้นับเป็นอุทยานแห่งชาติแห่งเดียวที่มีรถไฟแล่นผ่านไปถึง นับว่าเป็นเสน่ห์ในการเดินทางอย่างมาก อีกทั้งยังมีจุดท่องเที่ยวสำคัญทางประวัติศาสตร์และทิวทัศน์สวยงาม



ลากันด้วยภาพสุดท้าย ... จนกว่าจะพบกันใหม่