หลงรักเจ้าฟ้ากุ้ง สมัยเด็กๆ เคยเรียนกาพย์เห่เรือ คงจะจำเจ้าฟ้าธรรมธิเบศร์ หรือ "เจ้าฟ้ากุ้ง" ผู้เก่งทั้งรบและรักกันได้ พระองค์มีบทบาทต่อวรรณคดีไทยอย่างมาก ทั้งมีชีวิตที่...น่าสนใจ เลยไปก็อปจากคุณเทาชมพู มาให้อ่านกัน ผู้เขียน : เทาชมพู วันที่ : 15/11/2004 อยู่ในส่วน : วิชาการ.คอม > เรือนไทย > ภาษา วรรณคดี เจ้าฟ้ากวี กวีผู้เป็นเพชรน้ำเอกแห่งวรรณคดีไทยผู้นี้ น่าจะมีคำเติมตอนท้ายว่า "เจ้าฟ้าผู้มีชะตาจากสูงสุดลงต่ำสุด" พระประวัติของพระองค์ท่านเต็มไปด้วยสีสันเข้มข้น เริ่มต้นอย่างงดงามแต่จบลงอย่างน่าเศร้ายิ่งกว่าโศกนาฎกรรมเรื่องใดๆ ถ้าพูดแบบความเชื่อไทยๆก็ต้องพูดว่าเจ้าฟ้าธรรมธิเบศร์ หรือ "เจ้าฟ้ากุ้ง" ต้องทำบุญเก่ามาประเสริฐ จึงได้ประสูติในฐานะพระราชโอรสพระองค์ใหญ่ในพระเจ้าบรมโกศ กับกรมหลวงอภัยนุชิตพระมเหสีเอกในจำนวน ๓ พระองค์ของพระราชบิดา ด้วยศักดิ์ที่สูงกว่าพระอนุชาทุกพระองค์นี้เอง จึงทรงได้รับสถาปนาเป็นกรมพระราชวังบวรสถานมงคล หรือตำแหน่งวังหน้ามหาอุปราช เฉลิมพระนามว่ากรมขุนเสนาพิทักษ์ สิ้นพระเจ้าบรมโกศเมื่อใด แผ่นดินก็ต้องตกเป็นของพระมหาอุปราชตามโบราณราชประเพณี เท่านี้ยังไม่พอ สวรรค์ยังเอื้อเฟื้อประทานพรสวรรค์มาให้อีก ให้นิพนธ์การกวีได้ยอดเยี่ยม ไม่มีผู้ใดเสมอเหมือนทั้งแผ่นดิน พระนิพนธ์ที่ตกทอดมาจนถึงทุกวันนี้ ได้ชื่อว่าเป็นชิ้นเอกในประเภทเดียวกัน คือ บทเห่เรือ บทเห่เรื่องกากี เห่สังวาส เห่ครวญ กาพย์ห่อโคลงนิราศธารโศก นิราศธารทองแดง และมีวรรณคดีศาสนาอีก ๒ เรื่อง คือ นันโทปนันทสูตรคำหลวง และ พระมาลัยคำหลวง งานเหล่านี้ไพเราะขนาดไหน ลองวาดภาพขบวนเรือล่องไปตามแม่น้ำเจ้าพระยา ตอนค่ำเมื่อพระอาทิตย์ลับไป พระจันทร์เต็มดวงลอยใสสว่างพ้นขอบฟ้าขึ้นมา และมีเสียงเห่ต่อไปนี้กังวานไปตามลำน้ำ เห็นสักครั้ง แล้วจะพบว่าสุดแสนจะซาบซึ้งจริงๆ เรื่อยเรื่อยมารอนรอน......สุริยจรเข้าสายัณห์ เรื่อรองส่องสีจันทร์.........ส่งแสงกล้าน่าพิศวง ลิ่วลิ่วจันทร์แจ่มฟ้า..........เหมือนพักตราหน้านวลผจง สูงสวยรวยรูปทรง...........ส่งศรีเจ้าเท่าสีจันทร์ ถ้ายังไม่หวานพอ ลองฟังบทรำพึงถึงนางยามอยู่ห่างไกลกัน ทรงสร้างบรรยากาศฝนตกลมพัดเย็นในขุนเขา แต่หัวอกคนรักยามจากคู่ก็ยังร้อนรุมอยู่ดี นอกจากนี้ มีคำไพเราะอยู่คำหนึ่งที่ไม่ซ้ำแบบกับกวีคนใด คือเรียกนางว่า "แก้วกับอก" ให้ภาพความรักและทะนุถนอมสิ่งมีค่าที่เปราะบาง เหมือนกอดดวงแก้วเอาไว้แนบอก ส่วน "แก้วโกมล" หมายถึง แก้วใจ ค่ะ ฝนตกฝนหากตก......แก้วกับอกอย่างโกรธฝน ลมพัดรับขวัญบน......แก้วโกมลมานอนเนา ฝนตกไม่ทั่วฟ้า.........เย็นแหล่งหล้าในภูเขา ไม่เย็นในอกเรา........เพราะคู่เคล้าเจ้าอยู่ไกล อ่านจากพระนิพนธ์ รู้สึกว่าเจ้าฟ้าธรรมธิเบศร์เป็นศิลปินผู้มีอารมณ์รักอ่อนหวานและอ่อนไหว บทรักของท่านกับนางในจึงฟังน่ารักเหมือนหนุ่มสาววัยรุ่น เมื่อนางร้อยดอกลำดวนถวาย ตามแบบผู้หญิงสมัยนั้นเขานิยมเอาดอกลำดวนมาร้อยเป็นสร้อยคอ สร้อยข้อมือเล่นกันน่ารักน่าเอ็นดู เจ้าฟ้ากวีของเราก็ทรงคล้องสร้อยดอกลำดวนให้นางด้วยองค์เอง เหมือนหนุ่มสาวคู่รักแสดงต่อกัน ไม่ใช่เจ้านายต่อนางบริวาร ลำดวนเจ้าเคยร้อย.......กรองเป็นสร้อยลำดวนถวาย เรียมชมดมสบาย.........พี่เอาสร้อยห้อยคอนาง ลำดวนปลิดกิ่งก้าน............สนสาย กรองสร้อยลำดวนถวาย......ค่ำเช้า ชูชมดมกลิ่นสบาย.............ใจพี่ เอาสร้อยห้อยคอเจ้า..........แนบหน้าชมโฉม ถ้าหากว่าเจ้าฟ้ากวีทรงจำกัดความรักไว้แค่เจ้าจอมหม่อมห้าม เรื่องเศร้าก็คงไม่เกิดขึ้นในชีวิต แต่ว่าทรงทำบุญมามากแค่ไหนก็น่าจะเคยทรงกรรมหนักมากเท่านั้น เพราะท่านเกิดไปรักใคร่กับเจ้าฟ้าสังวาลมาตั้งแต่ยังเป็นหนุ่มสาว เจ้าฟ้าสังวาลนี้เป็นเจ้าเชื้อสายในเจ้านายอีกองค์หนึ่งของอยุธยา ต่อมาก็ถูกส่งขึ้นถวายพระเจ้าบรมโกศ ทรงแต่งตั้งเป็นพระมเหสีองค์ที่สาม มีพระโอรสธิดาด้วยกันถึง ๔ องค์ เชื่อกันว่าด้วยความรักที่ยังตัดกันไม่ขาดก็ทรงลักลอบติดต่อกับเจ้าฟ้าสังวาล เรื่องนี้สะท้อนภาพอยู่ในกาพย์เห่เรือกากี นิพนธ์ไว้เฉพาะตอนที่พญาครุฑผู้เป็นชายชู้ลักพานางกากี ชายาท้าวพรหมทัตไปสมสู่กันบนวิมานฉิมพลี กางกรอุ้มโอบแก้ว......กากี ปีกกระพือพาศรี.........สู่งิ้ว ฉวยฉาบคาบนาคี........เป็นเหยื่อ หางกระหวัดรัดหิ้ว........สู่ไม้รังเรียง ในเรื่องนี้ มีกาพย์บรรยายบทสังวาสเอาไว้ เป็นวรรณศิลป์ที่งดงามจับใจ เล่นเสียง "ส" และคำว่า "สอง" อย่างวิจิตร ขอยกมาตอนหนึ่งนะคะ สองสุขสองสังวาส.......แสนสุดสวาทสองสู่สม สองสนิทนิทรารมณ์......กลมเกลียวชู้สู่สมสอง แย้มยิ้มพริ้มพักตรา......สาภิรมสมจิตปอง แสนสนุกสุขสมพอง......ในห้องแก้วแพรวพรรณราย เจ้าฟ้ากวีทรงมีพระอนุชาต่างพระมารดา ๓ พระองค์ เรียกรวมกันว่าเจ้าสามกรม ไม่ทรงถูกกันเลย ถึงกับครั้งหนึ่งมีเรื่องกริ้วเจ้าสามกรมว่าทำตัวสูงเกินศักดิ์ ก็ทรงเรียกตัวข้าราชบริพารของเจ้าสามกรมมาโบยหลัง ๑๕ ทีบ้าง ๒๐ ทีบ้าง เป็นการประชดไปถึงเจ้านาย เจ้าสามกรมก็คงจะแค้นพระทัย จึงตอบแทนสาสมด้วยการนำความไปทูลฟ้องพระเจ้าบรมโกศว่า เจ้าฟ้าธรรมธิเบศร์ทรงเล่นชู้กับพระมเหสีของพระราชบิดา เมื่อเรื่องอื้อฉาวขึ้นมาก็กลายเป็นเรื่องใหญ่โต เกิดสอบสวนกันเป็นการใหญ่ ทั้งเจ้าฟ้าธรรมธิเบศร์และเจ้าฟ้าสังวาลถูกสอบสวนจนทรงยอมรับผิดตามข้อหา จึงถูกลงโทษอย่างหนัก ตามกฎมณเฑียรบาล การละเมิดสตรีในวังมีโทษถึงประหารชีวิต ถ้าหากว่าเจ้าฟ้ากวีทรงถูกประหารตามกฎเสียให้รู้แล้วรู้รอดก็คงจะน่าเศร้าสลดใจน้อยกว่านี้ แต่พระราชบิดาทรงลดหย่อนผ่อนโทษให้ไม่ให้ถูกประหาร น่าสะเทือนใจตรงที่ผลกลับกลายเป็นว่า การลดโทษกลับเลวร้ายสาหัสกว่าถูกประหารเสียอีก พระราชพงศาวดารบันทึกไว้ว่า เริ่มต้นด้วยถูกถอดลงเป็นไพร่ แล้วถูกทรงเฆี่ยนด้วยหวายได้ ๒๐ ที ทรงเจ็บปวดมากจนสลบไป พระเจ้าบรมโกศก็ทรงให้หยุดเฆี่ยน แก้ไขจนฟื้นขึ้นมาในวันต่อไปก็เฆี่ยนต่ออีก ๖๐ ที เอาเหล็กเผาไฟนาบพระนลาฎ (หน้าผาก) และพระบาทเป็นการลงโทษ แล้วให้เฆี่ยนต่อไปจนครบ ๒๓๐ ที ตามโทษที่ถูกลดหย่อนจากประหารชีวิต แต่เฆี่ยนไปได้ ๑๘๐ ที ทรงทนความเจ็บปวดบอบช้ำไม่ไหวก็สิ้นพระชนม์คาหลักเฆี่ยน ส่วนเจ้าฟ้าสังวาลถูกเฆี่ยนสามสิบที แล้วนำไปจองจำ อยู่ได้สามวันก็สิ้นพระชนม์ตามไปอีกองค์หนึ่ง ถ้าจะถามว่าเหตุใดพระราชบิดาทรงทำได้ถึงขนาดนี้ มองอย่างตรงไปตรงมาก็คือทรงเคร่งครัดต่อกฎมณเฑียรบาล เล่ากันว่าก่อนพระมเหสีจะสิ้นพระชนม์ได้ทูลขอไว้ว่าถ้าพระราชโอรสทำผิด ให้ลดหย่อนโทษลงจากประหารเป็นเฆี่ยน จากเฆี่ยนเป็นเนรเทศ เมื่อปรากฏว่าทรงทำผิดจริงๆ ก็โปรดฯให้เป็นไปตามที่ทูลขอไว้ แต่ถ้าให้เดาเป็นส่วนตัว ขอเดาว่าพระเจ้าบรมโกศคงจะไม่พอพระทัย พระราชโอรสองค์ใหญ่มานานแล้ว เพราะเจ้าฟ้ากวีของเรานอกจากไม่ถูกกับพระอนุชาทั้งสาม ก็ยังไม่พอพระทัยพระภิกษุเจ้าฟ้านเรนทร์ ผู้เป็นพระเจ้าหลานยาเธอองค์ที่พระเจ้าบรมโกศทรงโปรดปรานอย่างยิ่ง ทรงระแวงว่าเจ้าฟ้านเรนทร์จะเป็นศัตรูราชสมบัติ ทั้งที่เจ้าฟ้านเรนทร์ผนวชมานานหลายปีแล้ว ไม่เคยมีท่าทีว่าจะมากีดขวางใคร วันหนึ่งทรงซุ่มดักรอที ตอนฝ่ายนั้นมาเข้าเฝ้าพระเจ้าบรมโกศ ทรงไล่ฟันจะให้ถึงตาย แต่เจ้าฟ้านเรนทร์ทรงโชคดีหรือมีวิชาดีหนังเหนียวก็ไม่แน่ ทรงรอดดาบไปได้โดนแค่จีวรขาด เรื่องรู้ไปถึงพระเจ้าบรมโกศ ถึงกับพิโรธหนักจนพระมเหสีต้องรีบพาพระราชโอรสไปผนวชให้พ้นราชภัย รอดไปได้อย่างฉิวเฉียดมาครั้งหนึ่ง พอสิ้นพระราชมารดาก็ไม่มีใครปกป้องพระองค์อีก ถ้าหากว่าไม่เกิดเรื่องนี้เสียก่อน ทรงอยู่มาได้อีก ๓ ปีก็จะได้ครองราชย์ น่าจะเป็นยุคเฟื่องฟูของวรรณคดีไทยอีกยุคหนึ่ง พระศพของเจ้าฟ้ากวีมิได้รับการถวายพระเพลิงตามโบราณราชประเพณี แต่ถูกฝังเอาไว้ที่วัดไชยวัฒนาราม ในเจดีย์สร้างอย่างหยาบๆคู่กับเจ้าฟ้าสังวาล วัดนี้เป็นวัดใหญ่อยู่ที่บางปะอินริมแม่น้ำเจ้าพระยา หากพระวิญญาณยังอยู่ที่นั่น ก็คงจะได้ทอดพระเนตรลำน้ำที่เคยใช้ล่องเรือ เห่บทพระนิพนธ์เมื่อสองร้อยปีก่อนและยังเป็นที่ขับขานจดจำรำลึกกันมาจนถึงวันนี้ มีบทเห่บทหนึ่ง แสนเศร้า เหมือนจะเป็นการสะท้อนชะตากรรมของเจ้าฟ้ากวี โดยที่พระองค์ท่านคงไม่ทรงรู้องค์ว่าจะทรงเป็นไปอย่างพระนิพนธ์บทนี้ทุกประการ แต่เช้าเท่าถึงเย็น........กล้ำกลืนเข็ญเป็นอาจิณ ชายใดในแผ่นดิน.......ไม่เหมือนพี่ที่ตรอมใจ   Create Date : 28 พฤษภาคม 2548 29 comments Last Update : 20 กรกฎาคม 2551 12:44:31 น. Counter : 5124 Pageviews. Share Tweet

จะว่าไม่ชอบกลอนทีเดียวนัก ก็ไม่ได้ ผู้ชายสมัยกลอน แสดงศิลปะ ออกมาทางกลอนก็มากเอาการ คนเก่งทั้งบุ๋น บู๋ มีเส่น่ห์ทุกสมัย   โดย: suparatta 28 พฤษภาคม 2548 19:50:20 น.

สวัสดีค่ะ อยากจะถามว่า หนังสือของคุณสุภาฯ หาซื้อได้ที่ไหนบ้างคะ เพราะรักดีไปเดินดูตามร้านหนังสือไม่มีขายเลยค่ะ   โดย: รักดี 28 พฤษภาคม 2548 20:33:08 น.

//bangkokmag.com/index.php สั่งซื้อจากเว็บบางกอก คงต้องเสียค่าส่งด้วย ถ้าร้านบานาน่า อนุสาวรีย์ชัยฯ คงมีแน่นอน รักดีอยู่ใกล้หรือเปล่า?? คนเขียนอยู่ไกลมาก..ง่า.. ส่วนซีเอ็ด มีลงกี่สาขา ก็ไม่รู้ ต้องลองดู เป็นเรื่องหนัก ที่พยายามเขียนให้มีอรรถรสทางภาษาด้วย แบบว่า มีพิ้นมาทางวรรณกรรมเหมือนกัน กิกิ   โดย: suparatta 28 พฤษภาคม 2548 21:20:56 น.

ผู้ชายสมัยก่อน ไม่ใชสมัยกลอน พิมพ์ผิด ลองทำลิงค์ บางกอก   โดย: suparatta 28 พฤษภาคม 2548 21:27:12 น.

อ่านแล้วซาบซึ้งมากๆเลยครับ ผมเคยอ่านแต่บทกวีของท่านสมัยเรียนมัธยมแต่ไม่รู้ชีวประวัติของท่านเลย น่าเสียดายที่ท่านสิ้นไปเพราะเหตุนั้น ซึ่งจริงๆแล้วก็โทษท่านไม่ได้ ต้องโทษที่ชะตากรรมที่ทำให้คนสองคนมารักกัน   โดย: Dr.ภพ 28 พฤษภาคม 2548 21:34:12 น.

ซาบซึ้งเหมือนกันเลย ดอกเตอร์ภพ   โดย: suparatta 28 พฤษภาคม 2548 21:38:58 น.

ฮั่นแน่ .. แอบมายามค่ำคืนอีกแล้วนะครับ ช่วงนี้ผมอ่านหนังสือหลายเรื่องมาก คือถ้าจบก็จบพร้อมกันหลายเล่ม ถ้าไม่ ก็คือไม่จบแล้ว เหอๆ จะเปิดเทอมแล้วต้องทำเวลาหน่อย ชอบงานของเจ้าฟ้ากุ้งเหมือนกันครับ ไพเราะมากๆ อ่านแล้วอยากแต่งกลอนเป็นบ้าง แต่ไม่มีพรสวรรค์ด้านนี้เลย เสียดาย.. ก็ได้แต่อ่านงานของท่านอื่นๆ ครับ   โดย: Mint@da{-"-} 28 พฤษภาคม 2548 22:34:31 น.

ขอตอบอีกนิด ทำไมมีห้องลับเยอะจังหว่า แอบซ่อนอะไรรึเปล่าครับ อิอิ แซวเล่นๆ   โดย: Mint@da{-"-} 29 พฤษภาคม 2548 1:15:00 น.

ห้องลับ ไว้คุยกับพวกลี้ลับไง บิวซัง   โดย: สุภาฯ IP: 202.5.82.135 29 พฤษภาคม 2548 9:01:57 น.

สวัสดีค่ะ ไว้รักดีไปเซนทรัล จะมีร้านหนังสือ ซีเอ็ด รักดีจะเข้าไปเดินดูนะคะ อยากอ่านหนังสือของคุณสุภาฯค่ะ เย็นนี้ทานอาหารให้อร่อยนะคะ   โดย: รักดี 29 พฤษภาคม 2548 16:08:14 น.

ขอบคุณมั่กๆ จ้า..   โดย: suparatta 29 พฤษภาคม 2548 19:31:00 น.

ขอบคุณคุณสุภารัตถะ ค่ะ ดิฉันเข้าไปดูเวปที่แนะนำมาแล้วค่ะ จริงๆ แล้วเรื่องงานเขียนดิฉันไม่ถนัดเลย ภาษาก็คงต้องขัดเกลาอีกหน่อย นี่สองจิตสองใจเหมือนกันค่ะว่าจะส่งดีไหม หุหุ แต่อย่างไรก็ขอบคุณมากๆ ค่ะ   โดย: jan_tanoshii 30 พฤษภาคม 2548 21:58:48 น.

ชอบBlogเรื่องนี้คับ อ่านแล้วซาบซึ้ง เป็นเรื่องที่หลายคน รวมทั้งผมไม่รู้มาก่อน ขอบคุณที่นำมาให้อ่านกัน   โดย: yyswim 31 พฤษภาคม 2548 14:16:40 น.

รู้เรื่องนี้เหมือนกัน แต่ไม่ลึกซึ้ง ไม่มีปัญญาหารายละเอียดมาเขียน คุณเทาชมพู จะทราบเรื่องสมัยก่อนมาก พอเห็นเธอเขียนเรื่องนี้ด้วย ก็รีบก็อปมาแปะซะเลย เจ้าฟ้ากุ้ง เป็นหนุ่มรูปงาม ไม่ถือยศ จึงมีเสน่ห์ต่อบริวาร ทั้งหญิงชาย อีกทั้งเก่งทั้งงานราษฎร์การปกครอง งานศิลป์ ทั้งสถาปัตยกรรม (บูรณะวัดวาอาราม) และวรรณศิลป์ มีผลงานหวานๆ ให้ยลตรึม มาหลุดตรงที่แอบลอบทำร้าย พระภิกษุเจ้าฟ้านเรนทร์ ผู้เป็นพระเจ้าหลานยาเธอองค์ที่เสด็จพ่อของท่านทรงโปรดปราน แล้วก็เรื่องความรัก ง่ะ   โดย: สภาฯ IP: 202.57.173.45 31 พฤษภาคม 2548 15:50:07 น.

บทความนี้เอามาแต่หนใดหรือครับคุณ สุภาฯ พอดีอ่านแล้วติดใจตรงที่ว่า วัดไชยวัฒนาราม อยู่ที่อำเภอบางปะอินน่ะครับ   โดย: เจ้าชายไร้เงา IP: 203.151.140.118 19 มิถุนายน 2548 4:44:05 น.

ขอทักท้วงเรื่องที่ตั้งของวัดไชยวัฒนาราม ที่ถูกต้องคืออยู่ที่ อำเภอพระนครศรีอยุธยา ตรงข้ามกับพระตำหนักสิริยาลัย อยู่ด้านตะวันตกของฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยา   โดย: คนกรุงเก่า IP: 58.9.198.247 9 สิงหาคม 2549 16:54:13 น.

โดย: ลชชข IP: 124.120.205.198 11 กันยายน 2549 18:33:55 น.

น่าจะมีบทแปลของกาพย์ห่อโคลงนิราศธารโสกนะคะ   โดย: พลอย IP: 61.47.113.232 4 ธันวาคม 2549 18:37:57 น.

ขอให้มีความสุข   โดย: เอมมี่ IP: 61.7.160.248 16 มกราคม 2550 11:46:49 น.

วานนี้....ไปวัดไชยวัฒนารามมา มีผู้รู้ท่านได้บรรยายความตอนหนึ่งถึงเจ้าฟ้ากุ้ง....และเจ้าฟ้านิ่ม(เจ้าฟ้าสังวาลย์) ให้คณะเราฟัง เป็นคำถามที่ติดค้างใจมากมาย วันนี้.....เข้ามาอ่านได้ทราบข้อมูลเพิ่มเติม รู้สึกขอบคุณคุณเทาชมพู คราวหน้าจะไปยืนอ่านกาพย์แห่ชมเครื่องคาวหวานถวายท่าน...ด้วยความเคารพในบทกวีและคนรักบทกลอนที่พอจะเขียนบทกลอนได้บ้าง   โดย: เคียงโขง IP: 125.26.201.190 30 เมษายน 2550 14:00:14 น.

..... เข้ามาหาข้อมูล   โดย: เรารักหมีแพนด้า IP: 61.19.227.12 1 มิถุนายน 2550 10:06:38 น.

เรื่องราวความเปนมา น่าประทับใจมาก แต่ติดอยู่ที่ว่าการลงโทษค่อนข้างแรง แต่นั่นก็คือความเปนมาของสมัยก่อน   โดย: ยอดชาย IP: 61.7.182.220 6 กันยายน 2550 13:27:40 น.

เค้าอยากได้ประวัติประเพณีแห่เรืออ่าช่วยหน่อยสิค่ะ ส่งมาที่meiyoho@hotmail.comน้า ช่วยหน่อยนะ   โดย: MEI IP: 58.10.64.121 7 กันยายน 2550 19:12:53 น.

ขอบคุณค่ะสำหรับข้อมูล   โดย: นาราเรียน IP: 203.113.17.167 12 กันยายน 2550 17:19:31 น.

ทรงเป็นกวีที่บรรยายคำออกมาน่าประทับใจมากๆๆๆๆๆๆชอบมั่กๆๆๆๆ   โดย: เด็กเอกไทยมาก่อน IP: 222.123.105.130 18 กันยายน 2550 22:07:16 น.

ผู้ชนะคือผู้สร้างประวัติศาสตร์ ในเรื่องนี้ก็ไม่แตกต่างทุกสิ่งทุกอย่างมีเบี้ยงหน้าและเบี้ยงหลัง " ใครกันเล่าข่มขีนหลานเอาทำเมีย" " ใครกันเล่าแย่งชิงเอาของคนอื่นมา" อนิจจา ผู้เขียนคือผู้มีอำนาจ ความจริงถ้าพูดแล้วตายใครจะพูด และเมื่อตายไปแล้ว ผู้อยู่เบี้ยงหลังใครเล่าจะรู้ความจริง ในเมื่อคนที่รู้ตายไปหมดแล้ว กรรม กรรม กรรม   โดย: เร. . IP: 203.113.33.8 5 ตุลาคม 2550 16:03:00 น.

บอร์ดเรือนไทย น้องๆ คนไหนมีคำถามเรื่องประวัติศาสตร์ไทย ๆ หรือเทศ ๆ ที่นั่นมีคนมีความรู้คอยให้คำตอบอยู่เยอะนะคะ อ.เทาชมพู ก็อยู่ที่เรือนไทยนั่นแล.. //www.reurnthai.com/index.php?   โดย: ลองดู IP: 210.86.207.129 5 พฤศจิกายน 2550 0:13:18 น.

ดีมากๆๆๆๆเลยครับ   โดย: รัก IP: 202.142.208.12 9 พฤศจิกายน 2550 10:35:03 น.

อยากทราบอุปนิสัยของตัวละครแต่ละตัวจัง บอกหน่อยนะค่ะ   โดย: Shizu IP: 222.123.15.145 4 มกราคม 2551 17:07:24 น.