วันพุธ ที่  9 ธ.ค.  2552  สุขสันต์วันเกิดน้องซันครบ 1 ขวบ
บอกเค้าไว้ว่าวันเกิดลูกจะพาลูกไปเยี่ยม สุดท้ายไม่ได้ไป โชเฟอร์ไม่ว่างกัน
แต่เดี๋ยววันศุกร์ก็ได้กลับบ้านแล้วหล่ะ

วันศุกร์ ที่  11 ธ.ค. 2552  ฉายแสงเสร็จสิ้น ครบ  35 ครั้ง
ได้เวลาไปรับกลับบ้าน แต่ปัญหาก็คือ
ยังต้องกินอาหารทางสายอยู่ แอบคิดในใจ งานเข้าอีกรอบซะแล้วเรา
พี่พยาบาลบอกส่วนผสม และวิธีทำอาหารสำหรับผู้ป่วย
เออแฮะ ของคาว ของหวาน ผลไม้ ปั่นรวมกันทุกอย่าง
นึกถึงไอ้คนกินได้อย่างเราๆ เลือกกินนู่นกินนี่  แต่สุดท้ายทุกอย่างก็ไปรวมตัวในท้องเหมือนกัน
บ่อยครั้งที่ อยู่เพื่อกิน  ในวันนี้เข้าใจสัจธรรม  “กินเพื่ออยู่”

วันนี้ไม่มีไรเตรียมไว้เลย แวะซื้อ เอนชัวร์ กระป๋องเล็กแก้ขัดละกัน
กลับถึงบ้านละลายกะน้ำแล้วใส่หลอดสริงค์  feed ง่ายละสิมื้อนี้
แต่วันต่อมา กิจวัตรของเราก็คือ ตื่นเช้าขอเล่นกะน้องซัน เอานมให้ลูกกินก่อน

8:00 น.   ปั่นนมกะขนมปังด้วยกัน เบาๆสำหรับมื้อเช้า  feed ให้เค้าแล้ว หาข้าวป้อนลูก
9:00 น. ป้อนข้าว อาบน้ำลูก ก็รีบมาปั่นอาหารมื้อ 10 โมงต่อ  มื้อนี้ต้องหนักท้องแล้ว
ก็มีเนื้อสัตว์ เต้าหู้  ไข่ต้ม  ฟักทอง/แครอท  หรือกล้วย/มันฝรั่ง ผักนิดหน่อย
ทุกอย่างต้องนึ่งใหม่ๆให้ร้อนเสมอ
10:00น. ได้เวลา  feed อาหาร หลังจากนั้นก็เอาลูกกินนมนอน
11:00น. ล้างจานชาม อุปกรณ์ป้อนและประกอบอาหาร
แล้วเราก็อาบน้ำ  กินข้าวเช้า  สักพักน้องซันตื่นก็เล่นกับลูก
13:00น. ต้องเอาลูกไปฝากยาย หรือน้าหวิง เพื่อทำอาหาร
14:00น. Feed อาหารให้เค้า   เตรียมป้อนข้าวกลางวันแล้วก็เล่นกะลูก
15:00น. ได้เวลาเอาน้องซันกินนมนอนอีกรอบ แล้วก็รีบออกไปซื้อกับข้าว 
17:00น. ต้องเอาลูกไปฝากยาย หรือน้าหวิงอีกครั้ง 
  แต่บางครั้งไม่มีใครว่าง น้องซันก็ช่างกระจองอแง มาเกาะเราตลอด
  แม่ก็ปั่นอาหารไป กรองอาหารไป ลูกก็ร้องไป คิดซะว่าเป็นเสียงเพลงที่ไพเราะจับใจ
18:00น. Feed อาหารเย็น  แล้วก็หาข้าวป้อนลูก 
19:00น. เรากินข้าว ล้างจานแบบชุลมุนกะน้องซัน เอาลูกอาบน้ำ
20:00น. ฝากลูกไว้กะยายอีกรอบ แล้วเราก็รีบซักผ้า อาบน้ำ
21:00น. เอาลูกกินนมนอน 
22:00น. Feed นมมื้อดึกอีกรอบ  เป็นอันเสร็จสิ้นภารกิจ
ส่วนกลางคืนก็มารบกะน้องซันที่ตื่นทุกๆ 2-3 ชม. ต่อ
เป็นแบบนี้จริงๆนะ เมื่อวันเสาร์กะอาทิตย์  ... รู้สึกว่า เวลาหายไป ...

วันจันทร์ ที่ 14 ธ.ค. ต้องไปเอาไปส่งตัว ปกส. แทนเค้า ที่ รพ.แหลมฉบัง อินเตอร์ ฯ
โชเฟอร์แม็ค ว่างเฉพาะช่วงเช้า เอาละสิ
น้องซันตื่นร้องกินนมตีสี่ครึ่ง เอาลูกกินนมหลับต่อเรียบร้อยตีห้ากว่าๆ 
รีบทำอาหารไว้เลย ไม่ไหวแล้วขอทำไว้สองมื้อเลยละกัน
แล้วรีบล้างจาน  อาบน้ำ  ได้เวลาน้องซันตื่น ป้อนข้าว อาบน้ำ 
8:00น.  เช้านี้เป็นอาหารหนักเลยละกัน เดี๋ยวเราไม่อยู่
แต่ก็ปั่นน้ำเต้าหู้กะลูกเดือยไว้ให้เผื่อหิว
หลังจากนั้นเราก็รีบกินข้าว หอบหิ้วน้องซันออกเดินทาง เสร็จธุระกลับถึงบ้านบ่ายโมงกว่า
อุ่นอาหารที่ทำไว้ตั้งแต่เช้า แล้วภารกิจก็เหมือนเดิม แต่มื้อเย็น ขอทำไว้เผื่อเช้าวันอังคารเลยละกัน
เพราะเช้าวันอังคารหมอนัด ต้องออกจากบ้านตั้งแต่ 6:00 น.

วันอังคารที่ 15 ธันวาคม พ.ศ. 2552 น้องซันร้องปลุกตอนเกือบตีห้า เอานมให้กิน หลับต่อ
เราก็มาอุ่นอาหารที่ทำไว้ วันนี้ก็เลยกินข้าวเช้าตั้งแต่ 6:00 น. แล้วก็ไปขุดน้องซันจากที่นอน
สงสารลูกจัง หลับสบายอยู่เชียว  พอโดนอุ้มก็ตื่นซะละ โชเฟอร์คราวนี้ ขอขอบคุณพี่วุฒิ ค่ะ

หมอให้อยู่รพ. เพื่อรับคีโมครั้งที่ 4 เลย คราวนี้อยู่ประมาณ 5 วัน
ไม่รู้ว่าคิดไปเองไหม ดูหน้าตาเค้าไม่ค่อยดีเลย  หมอตรวจแล้วว่ายังไงรึป่าว
เพราะเรารออยู่สนามข้างนอก ไม่อยากเอาลูกเข้าไปข้างในตึก 
ถามเค้า เค้าก็ว่า หมอไม่ได้ว่าไง แต่จะให้ส่องกล้องอีกที
แล้วบอกว่าคงไม่ค่อยโทรคุยนะ เจ็บคอ 
เราก็ถามนู่นถามนี่ เค้าก็ไม่ค่อยพูด หรืออาจเป็นเพราะเจ็บคอ
หรืออีกอย่างอาจเพราะเพิ่งได้กลับบ้านไม่กี่วันก็ต้องมานอน รพ.อีก ก็เลยเบื่อมั้ง_เราคิดเอง
ก็เลย feed เอนชัวร์ ให้อีกมื้อ แทนอาหารกลางวัน
จะอยู่เป็นเพื่อนอีกสักพัก เค้าก็บอกไม่เป็นไร 
แล้วคนป่วยก็ไล่คนไม่ป่วยให้กลับบ้านอีกตามเคย
กลับถึงบ้าน เปิดตู้เย็น โห ซื้ออาหารเตรียมไว้ทำให้คนป่วยเยอะเลย
ทีนี้จะกินทันมั้ยละเนี่ยเรา  น้ำเต้าหู้ที่ปั่นไว้ก็ไม่ได้กินซะอีก
อ้อ ป้าอ้อยซื้อ เอนชัวร์กระป๋องใหญ่มาฝากอีก  ขอบคุณมากๆค่ะ

ไอ้เรามันคนจริงใจ เลยขอเขียนอย่างใจจริง
คิดว่าดีแล้วหล่ะ ที่ช่วงนี้เค้าต้องอยู่ รพ. ยอมรับว่าเหนื่อย (จัง)
ส่วนอาหารที่เราทำก็ไม่รู้ว่าสะอาด  สารอาหารครบถ้วนพอไหม
แต่หมอว่าหลังจากฉายแสงแล้วประมาณ 2 สัปดาห์
แผลที่ปากและคอก็หาย แล้วก็กลับมากินได้ตามปกติ
ถึงเวลานั้นเราคงไม่ยุ่งแบบนี้แล้วหล่ะ