Bloggang.com : แม่จ๋า กะ ลูก sun's story : ไอ้แม่ขี้แย

ไอ้แม่ขี้แย

3.
กว่าจะได้กลับบ้านร้องไห้หลายรอบ
พยาบาลมาตรวจ หนูมีไข้ สามสิบแปด กว่าๆ แม่ร้องไห้
อีกวัน พยาบาลมาแจ้ง หนูตัวเหลืองต้องส่องไฟ แม่ร้องไห้ (มาก...มาก)
เค้าปิดตาหนู ป้องกันแสง แม่กลัวหนูมองไม่เห็น (ทั้งที่ความจริงหนูก็ยังไม่เห็นอะไร)
เค้าให้ถอดเสื้อผ้าออกหมด แม่กลัวหนูร้อน – หนาว เกินไป
แม่เปิดผ้าดูหนูไป ร้องไห้ไป สงสารจับใจ
แล้วหนูก็แผลงฤทธิ์ ไม่ยอมหลับยอมนอน ร้องลูกเดียว
พยาบาลอ่อนใจ ต้องให้แม่เข้าส่องไฟกะหนูด้วย
สรุป แม่ก็ on photo ไปกะหนูหนึ่งคืน
พี่พยาบาลตั้งฉายาหนู เค้าเรียกหนูว่า ไอ้ขี้โมโห
เวลาล่วงมาสามวันหนูออกจากส่องไฟแล้ว ดีใจมากๆ
แต่...หมอยังไม่ให้กลับ
หมอว่าหนูอาจติดเชื้อจากน้ำคร่ำต้องอยู่ฉีดยา 7 วัน วันละสองหน
หา....อีก 7 วัน แม่ร้องไห้ สงสารหนูจัง
หมอบอกว่าให้เอาลูกไว้ที่ รพ.แล้วแม่จะกลับก็ได้ เพราะแม่แข็งแรงแล้ว
ทาง รพ.จะดูแลให้ จะได้ไม่ต้องเสียค่าห้อง
“ไม่ค่ะ” แม่ยืนยัน ลูกยังไม่ได้กลับ แม่จะกลับได้ยังไง
แม่กะพ่อ เดินพาหนูไปฉีดยา หกโมงเช้า กะหกโมงเย็น ที่ตึกเอ็กซเรย์
พยาบาลเค้าแทงเข็มคาไว้ จะได้ไม่ต้องถูกเข็มฉีดยาแทงทุกวัน
แต่สองสามวันก็ต้องหาที่แทงใหม่จนกว่าจะครบโดส
เวลาหนูจะฉีดต้องไป ในห้องปลอดเชื้อ
เค้าไม่ให้แม่เข้าไปหรอก ตอนส่งตัวหนูไป
แม่ว่า “ เค้าร้องเก่งนะคะ”
จนท. “อ๋อ...ไม่เป็นไรค่ะ” แล้วทำหน้าชิวชิว
พอฉีดเสร็จออกมา หนูร้องดังมากกกก
จนท. “ร้องเก่งจริงๆด้วยค่ะ”
แม่ขอให้หมอเขียนใบ refer มารักษา รพ.แถวบ้าน
วันกลับแม่บอก จนท.ที่ห้อง เค้ายิ้มอุ้มหนูส่งให้แม่แล้วบอกว่า “ปากแบบเนี้ย กลับบ้านไประวังให้ดีเหอะ”
โห เค้าทายแม่นจัง

Create Date : 12 สิงหาคม 2552

Last Update : 12 สิงหาคม 2552 22:56:27 น.

1 comments

Counter : 363 Pageviews.

หวัดดีจ้า

ได้อ่านเรื่องราวเรื่องนี้ทำให้ย้อนไปสมัยเกิดเจ้าออยใหม่ๆเลย ขี้แยเหมือนกัน กลัวนั่นกลัวนี้ไปซะหมด อิอิ

ถ้าน้องซัน โตมาได้อ่านเรื่องราวของคุณแม่จ๋า ต้องรักแม่มากขึ้นแน่ๆลย

โดย: JellyBlue

วันที่: 13 สิงหาคม 2552 เวลา:10:21:46 น.