กว่าจะเป็น นศท.หญิง (รด.)

ย้อนเวลาวันวาน ไปเมื่อหลายปีที่แล้ววววววววววววว ...หลายปีมากกกกก

เกือบจะจำไม่ได้เสียแล้ว ถ้าไม่ได้ย้ายนู่นนั่นนี่ แล้วเจอ...


........................เราอมยิ้มกับใบคำสั่งแต่งตั้ง จ่าสิบเอก หญิง เมื่อครั้งเรียน นศท.จบปี3 (สมัยก่อนเค้าเรียก รด. ย่อมาจาก รักษาดินแดน) จนตาหยี ....

ภาพวันนั้น หวลกลับมา เด็กผู้หญิงลักษณะห้าวๆ อายุ 16 7 คน กับ นศท.ชาย (นักศึกษาวิชาทหาร) อีกร่วมสองร้อย ถูกสั่งทดสอบร่างกาย จนลิ้นห้อย

ไอ้ตัวเล็กกว่าเพื่อนหอบแห่กๆ .. (วิ่งไม่ทัน) คอมแบทไมมันหนักจังวะ.. ถามตัวเอง แล้วก็ฮึดสู้ ... ไม่รู้เป็นไงวันนั้นรู้แต่ไม่อยากเข้าชมรม เนตรนารี ไม่อยากใส่โปรงว้อยยยยย!!


ปรี๊ดดดดดดดดดดดดดด!! เสียงลูกหวีด ดังแสบแก้วหู พร้อมเสียงครูตัวใหญ่ๆ เดินเข้ามาใกล้ รองเท้าดังกรึบ กรับๆ

"ไอ้นั่นน่ะ ตัวเล็กๆน่ะ" เราหันมาหา...

"เออ เอ็งนั่นแหล่ะ ห่า จะหันหาใครวะ" หัวคิ้วเราชนกัน ไรอ่าครูพูดไม่เพราะกับหนูเลย (แต่ไม่กล้าพูด)

"ไหวเปล่าเนี่ย หน้าเหลือง อย่างกะดีซ่าน ไม่ไหวกับวิท'ลัยไปเลย เดี๋ยวมาตายห่าที่นี่ ครูไม่มีเวลาทำใช้พ่อแม่เธอนะ" (ห่า.. มารอบที่สอง ห่าเอ้ยย ...!)

"ไหวค่ะ หนูไหว" เราตอบตะกุกตะกัก หายใจแทบไม่ทัน
รู้สึกหัวหูร้อน ไปหมด แล้วสติก็ดับวูบ.......

"แกๆ แกๆ" เสียงไอ้หญิงเพื่อนสนิท หน้าตาดีที่สุดในทีม เรียกข้างๆหู
เราลืมตาดู รอบๆตัว... คล้ายห้องพยาบาล

"ห้องพยาบาล" เราคราง

"เออ.." ไอ้หญิงรับคำ

"แกไม่ผ่าน ด่านทดสอบกำลังใจอ่ะ เป็นลม รอบที่ 3 " (รอบที่สามของสนามฟุตบอลใหญ่!!)

"ครูเขาไม่ให้แกเรียน กลับไป วิทลัยเรียนเนตรนารีเหอะ" ไอ้หญิงบอก

"เรื่อง!" เราเถียง รู้สึกเหมือนน้ำตาจะร่วง
"เรื่องไรเล่าแก..ฉันไม่แพ้สักหน่อย" เราปล่อยโฮ
"ครูเค้ากลัวมีปัญหากับที่บ้านแก" หญิงปลอบๆ
"ไอ้บ้า ฉันจะถึงเส้นอยู่แล้ว ครูมาเรียกฉันอ่ะ แล้วตะวันมันส่องตา ฉันก็เลย.." พูดได้แค่นั้นน้ำหูน้ำตาร่วง

"ก็เลยเป็นลม" เพื่อนต่อให้

ฉันกลับมาวิทยาลัยที่เรียนอยู่วันนั้นรู้สึกอ่อนละโหยโรยแรง เปล่าๆ ไม่ได้เหนื่อย.. แต่ อยากเรียน นศท.มากกกกกกก
ไอ้ไม่อยากใส่กระโปรงน่ะ ก็ส่วนหนึ่งแต่จริงๆ อยากไปเข้าค่าย อยากไปยิงปืน อยากใส่คอมแบท กรุบกรับ ต่างหากเล่า (ความฝันยังเด็ก)

เช้าวันรุ่งขึ้น.. เราใส่เครื่องแบบ นักศึกษาพาณิชย์เต็มยศ กระโปรงส้นสูง ตามระเบียบ..แต่.... ไม่เข้าวิทยาลัย!!!!!

"มาทำไมไอ้ตัวเล็ก" ครูฝึกคนเก่าตะโกนมาตั้งแต่ยังก้าวไม่ถึงสถานที่ฝึก
เสียงโห่ หิ้ว ของนักศึกษาชาย ดังกระหึ่ม..

"เค้าจะมาเดินแบบครับครู" ไอ้หน้าประจวดตัวไหนไม่รู้แอบแซว ชิส์ ตอนนั้นชั้นสวยนี่

"แก .. มาทำไม " ไอ้หญิงผวามาคว้าแขน
"ฉันอยากเรียนด้วย" เราตอบ

"แล้วนี่ไม่มีเรียนไง มาได้ไงเนี่ย" ครูฝึกอีกคน ถามน้ำเสียงใจดี เราหันไปแยกเขี้ยวให้

"หนูโดดมา .. อยากมาดูเพื่อนฝึก"

"ฉิบหาย.....ล่ะ" ครูคนเดิมอุทาน

"อ้าว จะมาได้ไง กลับไปเรียนเลย" เราทำตาปริบๆ เหมือนจะร้องไห้
นศท.กว่า สามร้อยคน เงียบกริบ...........

"ก็เอ็งไม่ผ่านอ่ะ" ครูใจร้ายพูดเสียงดัง

"ไป๊ๆ กลับไปเรียนไปอิหนู" น่านตอกย้ำความบอบบางที่ปฏิเสธมาทั้งชีวิตอีก

"หนูแค่อยากเรียนเอง.." เราบ่นพึมพำกับตัวเอง แล้วหันหลังกอดหนังสือ

"วิ้วววว เด็กบัญชีเว้ยย เด็กบัญชี พาณิชย์ไหนอ่าเธอ" เสียงเด็กผู้ชายแซว
"เอ้ย ถามกะไม่ตอบบบบ สาวบัญชีใจร้ายว่ะ ตัวเธอๆ มีแฟนย๊างงงงง" ... ฮิ้ววววว!!!

นี่ไม่เกรงใจจะถอดคัชชูปาหัวมัน...!!!

"อยากเป็นทหารน่ะ ต้องมีวินัยในตัวเอง...กลับไปเรียนไป แล้วเตรียมร่างกายให้พร้อม อาทิตย์หน้ามาเทสใหม่พร้อมเด็ก ม.ปลายก็ได้"
(แยกเรียนระหว่างสายอาชีพ กับสาย สามัญ)

อ๊าคคคคคค เราหูไม่ฝาดดดดดดด...... !!!!!

Create Date : 02 มกราคม 2554		0 comments
Last Update : 4 มกราคม 2554 11:09:33 น.
Counter : 618 Pageviews.
Share Tweet