วันนี้ที่รอคอย38สัปดาห์ของต้นน้ำ

20สิงหาคม 2553

วันที่ 6 มีนาคม 2551 วันนี้ที่รอคอย38สัปดาห์ 

เป็นวันที่คุณหมอจิตเกษม นัดทำคลอดให้หม่าม๊ากู้  หมอสั่งให้นอนโรงพยาบาลในวันที่ 5 มีนาคม โชคดีที่ได้ห้องพิเศษ ณ โรงพยาบาลสงขลานครินทร์ หาดใหญ่(มอ.) คืนนั้นมีแต่ป๋าป๊าเอกที่มานอนเฝ้าเป็นเพื่อน คุยกันว่าจะได้เห็นหน้าเน่เน้พรุ่งนี้แล้ว
(เน่เน้คือชื่อที่มีไว้เลี้ยงลูกตอนอยู่ในท้อง) ตื่นเต้นดีใจกันทั้งคู่ นอกจากเราแล้ว ก็มีอาก๋ง อาแหนะ ย่าเล็ก และพี่ๆน้องๆที่คอยลุ้นดูหน้าหลาน คืนนี้นอนหลับสบายแต่อยากให้ถึงเช้าไวๆ

คุณพยาบาลมาปลุกแต่เช้าประมาณ 6 โมง คุณพยาบาลจัดการสวน...ให้ เพิ่งมารู้ว่ามันเร็วอะไรขนาดนั้น เกือบเข้าห้องน้ำไม่ทันจัดการอาบน้ำ สระผม ให้สะอาด นั่งรถเข็นเข้าห้องรอคลอด มีคุณแม่มานอนรอแล้วบ้างแล้วแค่ 3 เตียง ความรู้สึกตอนนั้นตื่นเต้นมากกว่า มองหน้าคุณสามี ให้กำลังใจกัน จับมือเราไว้ สลับกันเข้ามาให้กำลังใจระหว่างคุณสามี แม่เล็ก ป๊า ม๊า น้องซวน น้องเอ๋ ประมาณ 8 โมง คุณหมอก็เข้ามาตรวจดูปากมดลูกคุณหมอบอกว่า เปิดแล้วประมาณ 2 เซน เดียวคุณหมอจะให้ยาเร่งคลอดทางสายน้ำเกลือ แล้วก็มีคุณพยาบาลมาใส่อุปกรณ์ต่างๆเยอะไปหมด ไม่รู้ว่ามันเป็นอะไรบ้าง มีตรวจชีพจรของลูกน้อยด้วย ตอนนั้นอาการเจ็บท้องก็มีแค่บีบรัดอย่างเดียวทุกๆนาที  ไม่มีอาการน้ำเดินเหมือนคุณแม่คนอื่นๆ ความรู้สึกเหมือนปวดประจำเดือน แต่มากกว่าเป็นหลายเท่า และมีอาการปวดหลังแถมมาอีก โอ้ยย....เจ็บอยู่ในหัวใจ

หลังจากให้ยาเร่งคลอด คราวนี้มันปวดมาก จนถึงปวดมากที่สุด แต่ยังพอทนได้ เนื่องจากเป็นหญิงแกร่ง ไม่มีเสียงร้องเลย จนคุณพยาบาลออกปากชมว่า คุณแม่นี่เก่งจังเลยนะ หน้าตายังยิ้มได้  ไม่มีให้ได้ยินเสียงร้องเลย ให้ดาว 5 ดวงไปเลย พอคุณพยาบาลชมแบบนี้แล้วเลยไม่กล้าร้อง กลัวเอาดาวคืน (555) เหมือนว่าจะโชคดี นักศึกษาแพทย์เค้าทำวิจัยเกี่ยวกับยาระงับปวด (จำชื่อไม่ได้แต่ประมาณว่า painless) ถ้าไม่ถูกต้องก็ขออภัยนะคะ มองหน้าคุณสามีแล้วบอกว่า เอาเลยเพราะตอนนั้นเจ็บจริงๆ สักประมาณ 11 โมง ไม่รู้สึกเจ็บปวดอีกเลย นอนยิ้มได้เหมือนเดิม คุณหมอแวะเข้ามาดูปากมดลูกตอนนี้สัก 4 เซนแล้ว หมอว่าอีกไม่นานละ ดูท่าจะคลอดง่ายด้วย หลังจากนั้นอีกประมาณ 2 ชม. คุณหมอก็แวะมาดูอีก คราวนี้ปากมดลูกเปิด8เซน คุณหมอพร้อมคุณพยาบาลพร้อม  บอกว่าให้ลองเบ่งดูว่าออกมั้ย เราก็แบ่งเลยตามที่เคยซ้อมมาแล้ว ทำได้แค่ 2 ครั้ง หมอบอกให้หยุด ทำเอาเราตกใจว่าอะไร หมอบอกว่าเห็นหัวออกมาแล้ว ผมดกดำมาก บอกสั่งให้พาเข้าห้องคลอดเลย ตอนที่ลองเบ่งคุณสามียืนให้กำลังใจอยู่ข้างเตียง

พอมาถึงห้องคลอด ตอนนี้เหมือนกับเราฝากชีวิตไว้กับคุณหมอ นาทีนี้ต้องต้องช่วยตัวเองให้มากที่สุด(กำลังใจจากตัวเอง) สวดมนต์ถึงหลวงปู่ทวดให้การคลอดครั้งนี้ประสบความสำเร็จอยู่ในใจ อุปกรณ์เครื่องมือแพทย์ สายยาง เต็มตัวเหมือนเดิม เห็นดวงไฟบนเพดาน มันสว่างมากเลย ไม่นานคุณหมอก็เดินเข้ามา ยิ้มและพูดให้กำลังอีกเป็นกอง ให้เราสูดลมให้ใจให้ลึกที่สุด คุณพยาบาลมาประคองคอให้คางติดหน้าอก ทำตามทุกขั้นตอนอย่างกระตือรือล้น นับ 1 อึบบ....ยาววว...อยู่ประมาณ 3 ครั้ง (ตอนที่ทำครั้งแรกในห้องคลอด เราเบ่งแล้วปิดตาปรากฎว่า เห็นดาว เลยบอกตัวเองว่าอย่าปิดตานะเดียวหลับไม่ตื่น 555)

เวลา 13.36 น. น้องต้นน้ำก็คลอดออกมาตัวแดงมากเลย คุณหมออุ้มน้องมาวางไว้บนตัก ตัวน้องหนักและอุ่นๆ แล้วก็ร้องเสียงดัง หม่าม๊ากู้เห็นลูกครั้งแรก น้ำตามันก็ไหล มันออกมาจากใจด้วยความรู้สึกปลื้มปิติอย่างที่สุด ดวงใจของแม่ และนั่นก็คือ การได้พบกันครั้งแรกของน้องต้นน้ำกับหม่าม๊ากู้

ประสบการณ์ครั้งนี้จึงถูกบันทึกไว้

 

Create Date : 20 สิงหาคม 2553		2 comments
Last Update : 20 สิงหาคม 2553 15:07:41 น.
Counter : 463 Pageviews.
Share Tweet