และแล้ววันสุดท้ายของการเดินทางก็มาถึง (พร้อมกับวันสุดท้ายของการเขียนบล็อก เย่!) ก่อนออกเผยแพร่สู่สายตาพี่น้องตุ้ยสาม(รวมถึงตุ้ยอื่นๆ)อย่างเป็นทางการซะที หลังจากเขียนบ้างไม่เขียนบ้างมาตลอด 6 เดือนพอดีเป๊ะ ไม่รู้จะบังเอิญไปไหนแล้ว :))
วันนี้ตื่นเช้าด้วยความเบลอๆ สภาพเยี่ยงผีดิบผสมกับหมีแพนด้าเลยทีเดียว -*- รีบเก็บของ แพ็คกระเป๋า แล้วเอาลงไปรวมกันที่ชั้นล่างสุด เสร็จแล้วก็ขึ้นมาช่วยลากกระเป๋าของคนอื่นๆลงไปด้วย วันนี้ต้องใส่ชุดสูทผูกไทอีกครั้งเหมือนขามาเพื่อความเป็นระเบียบเรียบร้อย ได้หล่อส่งท้ายว่างั้น อิอิ รอจนกระทั่งรถบัสมารับไปแอร์พอร์ต ระหว่างทางก็ถ่ายรูปกับเพื่อนๆในตุ้ย เขียนเฟรนด์ชิพ และมีการมอบรูปเฟรนด์ชิพที่ได้ไปอัดมาให้แก่พี่ภิญ สู้ๆและเสียงๆเป็นที่ระลึกก่อนกลับ ซาบซึ้งไปตามๆกัน :D แต่ไม่ทันไรก็ถึงแอร์พอร์ตแล้ว ทำไมมันเร็วจังฟะ เนื่องจากมาถึงเร็วเลยยังมีเวลาถ่ายรูปกับตุ้ยอื่นด้วย
[ขอบคุณรูปวันสุดท้ายจากกล้องน้องตู่ เฟิร์น พี่โน้ต พี่แชมป์ อย่างยิ่งฮะ เพราะตัวเองมัวแต่แบกกระเป๋าจนไม่ได้ถ่ายรูปเลยแม้แต่รูปเดียว :(]
:))
กาตาร์แอร์ไลน์ยินดีให้บริการค่ะ
Flight CI835 China Airline เที่ยวบ่ายโมงยี่สิบ มุ่งหน้าสู่กรุงเทพมหานคร
กลุ่มชายชุดดำ [:)
หนุ่มฮอตประจำตุ้ย
หุหุ
ช่วงรอ Boarding
Leaving on a Jetplane ...
หลายคนแลกที่นั่งขากลับกัน
เครื่องจะออกแว้วว ><
กลับสู่บางกอกโดยสวัสดิภาพ
อีกรูปกับถวนจ่างก่อนแยกย้ายกันกลับบ้านเฮา
จากโครงการเยาวชนทัศนศึกษาไต้หวันยี่สิบเอ็ดวันที่ผ่านมา นอกเหนือจากการเดินทางไปตามที่ต่างๆ ท่องเที่ยวและตระเวนชิมแล้ว เรายังได้มีโอกาสร่วมทำกิจกรรมต่างๆเพื่อเป็นการเรียนรู้ศิลปะวัฒนธรรมของที่นี่ เช่น เขียนพู่กันจีน - ร้องเพลง - ตัดกระดาษ - ชงชา - ทำกระดาษ - ปั้นตุ๊กตา - เพ้นท์โคม - ทำขนม - รำไท้เก็ก ฯลฯ การได้มีโอกาสทำกิจกรรมกลุ่มร่วมกันในช่วงท้ายของทริป นับเป็นประสบการณ์แปลกใหม่ ที่มีทั้งความสนุกสนาน เฮฮา และมีความสุขมากที่สุด... ในอีกครั้งของชีวิต
.
ไม่มีงานเลี้ยงใด มิมีวันเลิกรา
ในที่สุดวันสุดท้ายของการเดินทางก็มาถึง ยี่สิบเอ็ดคืนวันของที่นี่ที่เคยคิดว่านานก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว ความผูกพันกับสถานที่และผู้คน รวมถึงคนแปลกหน้า ที่กลับกลายมาเป็นมิตรสหาย พี่ๆ น้องๆ ชีวิตที่เหมือนอยู่ในโลกแห่งความฝันกำลังจะหมดไป... สำหรับเรา ทริปนี้นับเป็นอีกหนึ่งประสบการณ์ชีวิตที่ล้ำค่า การได้ไปในที่ไม่เคยไป กินในสิ่งที่ไม่เคยกิน และทำในสิ่งที่ไม่เคยทำมาก่อน ถือว่าเป็นกำไรชีวิตที่หาได้ยากยิ่ง ...
Happiness is a Journey, not a Destination
ความสุขคือการเดินทาง มิใช่จุดหมายปลายทาง
เราพบว่าความสุขของการเดินทางในครั้งนี้ได้จบลง เมื่อเครื่องบินกลับถึงสุวรรณภูมิ ....
ลาก่อน ... ไต้หวัน แล้ววันหนึ่งข้างหน้าเราจะกลับมาเยือนอีกครั้ง ... ^^
[20 ตุลาคม 2553 08.20 PM]