พิภพอำพราง ตอนที่ 1 พิภพอำพราง โดย อำพันเรขา ๑. พิพิธภัณฑ์สัตว์ประหลาด ... ที่นี่เต็มไปด้วยโครงกระดูก และสัตว์ประหลาดสตาฟมากมายจากทั่วทุกมุมโลก อาทิ ไอ้ตีนโตสูง 7 ฟุต เนสซีจากทะเลสาบร็อคเนสส์ มนุษย์หมาป่าเขี้ยวยาวโง้งที่ยืนกระชากเสื้อขาดรุ่งริ่ง กัปปะจากแดนอาทิตย์อุทัย โครงกระดูกมังกรยักษ์ยาวกว่า 20 เมตรของประเทศจีน ฯลฯ สถาปัตยกรรมอันขรึมขลังแห่งนี้คือสถานที่แสดงถึงฤทธานุภาพของมนุษย์ซึ่งสามารถสยบสิ่งลี้ลับเหนือธรรมชาติได้อย่างหมอบราบคาบแก้ว ห้องผู้อำนวยการ... ชายร่างผอมศีรษะเถิกสวมแว่นนั่งกุมขมับ คิดไม่ตกกับตัวเลขงบดุลตรงหน้า เลขาสาวสวยเดินยกถ้วยกาแฟหอมกรุ่นเข้ามาให้ "กาแฟค่ะ" เธอวางถ้วยกาแฟไว้บนโต๊ะทำงานดีไซน์แปลก... มันเป็นรูปหัวสมองมนุษย์ที่มีลายก้นหอยขดไปมา "ขอบใจ..." ชายคนนั้นยังไม่ละสายตาจากแฟ้มรายงานประจำปีที่อยู่ตรงหน้า "คุณวิราสินี ไหนคุณลองบอกผมซิว่าทำไมตั้งแต่ต้นปีที่ผ่านมารายได้ของพิพิธภัณฑ์ถึงได้ตกฮวบฮาบขนาดนี้" "แขกที่มาเข้าชมบอกว่าหุ่นที่จัดแสดงมีแต่แบบเดิมๆ ไม่มีของแปลกใหม่ค่ะ" เลขาสาวตอบฉะฉาน "โว้ย... " เจ้าของพิพิธภัณฑ์กระแทกแฟ้มตรงหน้า "ของแบบนี้ หาได้ง่ายๆที่ไหนกันกว่าจะได้มาเท่าที่เห็นนี่ก็แทบจะผลิกแผ่นดินหาอยู่แล้ว นี่...คุณพอรู้จักใครที่พอจะแนะนำทางออกไอ้เรื่องพรรค์นี้ให้ผมได้บ้างไม๊" เลขาสาวครุ่นคิดชั่วครู่ "เจ้านายลองติดต่อ หมอปวริศวร์ ดูดีไหมคะ" "หมอปวริศวร์..." เขานิ่งพินิจ ทบทวนว่าเคยได้ยินชื่อหมอนี่ที่ไหนมาก่อน สักเดี๋ยวก็ถึงบางอ้อ "หมอปวริศวร์ ที่เป็นหมอผีเนี่ยนะ นี่คุณจะให้ผมเปิดบ้านผีสิงแทนพิพิธภัณฑ์รึไง" ผู้อำนวยการพิพิธภัณฑ์ตบโต๊ะปึงอย่างหัวเสีย "แหม เจ้านายคะ พิพิธภัณฑ์ของเรารวมของแปลกอยู่แล้วไม่ใช่หรือคะ หมอปวริศวร์ชื่อเสียงโด่งดังเรื่องการมีสัมผัสที่หกอยู่แล้วเราลองขอคำแนะนำจากเขาดูก็ไม่เห็นจะเสียหายตรงไหน ดิฉันมีนามบัตรของหมอปวริศวร์อยู่ใบนึง ถ้าเจ้านายเปลี่ยนใจก็ลองติดต่อไปดูนะคะ" ถึงแม้ สุเนตร ผู้อำนวยการพิพิธภัณฑ์สัตว์ประหลาดจะรู้สึกไม่เห็นด้วยกับเลขาส่วนตัวในทันที แต่เขาก็รับนามบัตรนั้นมาอ่านดูอย่างตั้งใจ 'ปวริศวร์ อนันตนาฆินทร์' เขาครางชื่อนี้เบาๆ   Create Date : 03 เมษายน 2553 3 comments Last Update : 3 เมษายน 2553 0:15:58 น. Counter : 340 Pageviews. Share Tweet

อาคารสองชั้นก่ออิฐถือปูนอย่างดีตั้งอยู่กลางบริเวณที่จัดสวนสวยงามราวกับโรงแรมชั้นหนึ่ง มีป้ายโลหะตัวโตติดไว้ที่กำแพง สำนักงานหมอปวริศวร์... คนรับใช้รูปร่างบึกบึนมาเปิดประตูให้ สุเนตรแทบไม่เชื่อตาภาพลักษณ์ของหมอผีที่จะอยู่เรือนไม้เก่าๆลบทิ้งไปได้เลย "รอสักครู่ครับ" คนรับใช้พูดห้วนๆ สุเนตรทรุดตัวนั่งบนเก้าอี้รับแขกหรูหรา สักพักเจ้าของบ้านในชุดคล้ายนักธุรกิจก็ปรากฏตัวขึ้น "มีธุระอะไรหรือครับ" "คือ... ผมอยากจะมาปรึกษาเรื่อง ..." สุเนตรพูดยังไม่ทันขาดคำ หมอผีพันล้านที่นั่งอยู่ตรงข้ามก็ชิงสวนขึ้นทันควัน "พิพิธภัณฑ์สัตว์ประหลาดของคุณน่ะรึ" "คุณรู้ ? " เขาเลิกคิ้ว หมอผีหัวเราะชอบใจ "ผมเป็นหมอไสยศาสตร์นะครับ" "ตอนนี้เรามีปัญหานิดหน่อย" "ปัญหาของคุณก็คือธุรกิจของคุณกำลังตกต่ำ และคุณก็ไม่รู้จะไปหาสัตว์ประหลาดจากที่ไหนมาจัดแสดงเพื่อเรียกเรตติ้งอย่างนั้นใช่มั้ย" "เอ่อ...ครับ" พลังอำนาจบางอย่างในตัวหมอปวริศวร์ผู้นี้ ทำให้สุเนตรรู้สึกตะครั่นตะครออย่างประหลาด "คุณพอจะแนะนำที่ที่มีสัตว์แปลกๆได้ไหมครับ" "แปลกขนาดไหนล่ะ" น้ำเสียงย้อนถามนั้นกลั้วหัวเราะ คล้ายเป็นเรื่องขบขันเสียเต็มประดา "แปลกที่สุดเท่าที่เคยมี... ผมยินดีจ่ายค่าป่วยการไม่อั้น" หมอผีนักธุรกิจหัวเราะชอบใจเมื่อได้ยินคำตอบ "สัตว์ประหลาดจากนรก แปลกพอไม๊" "สัตว์ประหลาดจากนรก" สุเนตรทวนคำซ้ำ ไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่ตนได้ยิน "คุณจะเอามันมาได้อย่างไร" "เรื่องนี้ต้องอธิบายกันยาว ผมศึกษาวิชาปรจิตวิทยา (Parapsychology) จากสหรัฐเกือบสิบปี" "ปรจิตวิทยาคืออะไร" "มันเป็นการค้นคว้าทางด้านวิญญาณศาสตร์หรือกระบวนการด้านวิทยาศาสตร์ทางจิต โดยปกติแล้วร่างกายของคนเราประกอบด้วยสิ่งสำคัญ 2 ส่วนคือกายหรือรูป (materiallity) กับใจหรือนาม (mentality) สสารและพลังงานทุกอย่างในโลกนี้จัดอยู่ในส่วนที่เป็นรูป ส่วนนามคือสิ่งที่สามารถรับหรือเร้าอารมณ์ที่มากระทบกับผัสสะทั้งห้า คือตา หู จมูก ลิ้น และกาย ทำให้รู้สึกและนึกคิดสิ่งต่างๆได้ ความหมายอีกอย่างของนามก็คือจิตหรือวิญญาณนั่นเอง" "ผมไม่เห็นว่าจะเกี่ยวกับการนำสัตว์ประหลาดขึ้นมาจากนรกตรงไหน" "คุณเคยได้ยินไหมว่าพระเกจิบางรูปสามารถถอดจิตเดินทางท่องเที่ยวในโลกแห่งวิญญาณได้" สุเนตรพยักหน้าเนิบๆ "นั่นเพราะว่าท่านละภาวะของกายเนื้อ(Physical Body) ที่เป็นรูปจากโลกนี้เข้าสู่ภาวะของกายละเอียด(Astral Body) ที่เป็นนามของโลกวิญญาณ นักปรจิตวิทยาได้อธิบายถึงภาวะกายละเอียดนี้ว่าเป็นปรากฏการณ์ของ Teleportation คือความรู้สึกนึกคิดนอกเหนือไปจากกายเนื้อ (ExtrasensoryPerception) เป็นการเคลื่อนย้ายกายละเอียดออกจากกายเนื้อ ไปรับรู้เหตุการณ์ต่างๆได้เหมือนเช่นกายเนื้อทุกอย่าง ในทางกลับกัน ถ้าเราจะเอาสัตว์ประหลาดจากโลกวิญญาณมาก็ต้องเคลื่อนย้ายกายละเอียดของภพโน้นเอามาเป็นกายหยาบในโลกเรา" "แต่ยังไม่มีข้อสรุปทางวิทยาศาสตร์พิสูจน์ว่าจะเป็นไปได้นี่" "ทฤษฎีสัมพันธภาพ (General Relativity) ของอัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ กล่าวยืนยันว่าอะไรๆในชีวิตหลังความตายล้วนมีความเชื่อมโยงเกาะเกี่ยวถึงกันทั้งหมดทั้งสิ้น ฉะนั้นการติดต่อเชื่อมโยงมิติระหว่างโลกมนุษย์และโลกวิญญาณด้วยอำนาจจิตก็ย่อมมีทางเป็นไปได้ สำหรับคนทั่วไปอาจไม่ใช่เรื่องง่ายนัก นอกเสียจากผู้นั้นจะมีจิตมุ่งมั่นอย่างแท้จริง หรือที่ทางพระพุทธศาสนาเรียกว่ามีมโนมยิทธิ (Will Power)หมายถึงคนที่มีความมุ่งมั่นปรารถนาและมีสมาธิแน่วแน่มั่นคง นั่นก็แสดงว่าศาสนาพุทธเองก็เชื่อว่าสามารถเป็นไปได้เช่นกัน" "แล้วคุณจะทำได้เหรอ" ท้ายคำถามขึ้นเสียงสูง ถึงแม้ว่าเขาจะรู้สึกคล้อยตามในทฤษฎีของหมอผีผู้นี้ แต่ในทางปฏิบัติเขายังมองไม่เห็นทาง "คุณเห็นนั่นมั้ย" หมอผีไฮเทคทอดตามองไปยังสิ่งหนึ่งที่ติดอยู่ที่ฝาผนังเบื้องหลังสุเนตร เขาเอี้ยวคอมองตาม ตาเบิกกว้าง มันเป็นซากหัวสัตว์ชนิดหนึ่งคล้ายแพะ แต่เป็นแพะพันธุ์ประหลาดที่สุดในโลก เขี้ยวของมันยาวออกมานอกกราม ดูยังไงก็เหมือนสัตว์กินเนื้อมากกว่า "นั่นแหละ แพะเมืองผีของแท้ ผมเพิ่งจะทดลองเปิดประตูมิติล่ามันมาเมื่อเดือนที่แล้ว" สุเนตรอ้าปากค้าง ยังคงตกตะลึงกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า "ทีนี้มันก็ขึ้นอยู่กับว่าคุณจะให้ค่าป่วยการผมเท่าไหร่" "คุณเรียกเท่าไหร่ล่ะ" สุเนตรย้อนถาม ตาเป็นประกาย "สิบเท่าของผลกำไรประจำปีสูงสุดที่พิพิธภัณฑ์ของคุณเคยได้รับ" สุเนตรนิ่งอึ้งชั่วครู่ เขารู้ดีว่ามันเป็นจำนวนเงินสูงถึง 8 หลัก แต่เมื่อหักลบกลบหนี้แล้วก็นับว่าคุ้มค่า "ตกลง คุณจะเริ่มงานเมื่อไหร่" "พรุ่งนี้ ..."   โดย: ดับตะวัน 3 เมษายน 2553 0:20:11 น.

สุเนตรบึ่งรถบีเอ็มดับเบิ้ลยูรุ่นใหม่ขับนำรถบรรทุก 6 หกล้อห้อตะบึงหอบฝุ่นจากถนนลูกรังที่ทอดยาวสู่แนวป่าผืนใหญ่ฟุ้งตลบอบอวล ด้านหลังรถหกล้อบรรทุกชายกำยำแต่งตัวรัดกุมเหมือนพรานล่าสัตว์ 7- 8 คน อาวุธครบมือ ทั้งปืนยาสลบ ปืนฉมวก ตาข่าย และกรงขนาดใหญ่มากมาย รถทั้งสองคันจอดที่ลานกว้าง หมอปวริศวร์เปิดประตูลงจากที่นั่งข้างคนขับ สั่งให้ลูกน้องช่วยกันขุดหลุมขนาดใหญ่ลึกเกือบ 5 เมตร บางส่วนก็กางเต็นท์จัดเตรียมที่ทาง เพื่อประกอบพิธีกรรม แสงแดดลำสุดท้ายส่องอำลาโลก แสดงว่ารัตติกาลกำลังจะมาเยือนในอีกไม่ช้า "เรียบร้อยแล้วครับอาจารย์" คนรับใช้คนสนิทวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาบอก หมอปวริศวร์ในชุดขาวล้วน หยิบผ้าผืนใหญ่พาดบ่าเฉียงๆ เต็นท์ผ้าใบและข้าวของเครื่องเซ่นต่างๆถูกจัดเตรียมไว้พร้อมสรรพ หมอไสยศาสตร์นั่งขัดสมาธิบนแท่นไม้ยกพื้นสูง "แล้วพวกสัตว์ประหลาด มันจะไม่เผ่นผ่านออกนอกป่าให้ต้องตามไล่จับกันเหรอครับ" สุเนตรถามขณะที่หมอปวริศวร์กำลังทรุดกายขัดสมาธิบนแท่นไม้ยกระดับ "ไม่หรอก สภาวะจิตของสัตว์นอกพิภพบนโลกนี้ถูกจำกัดบริเวณเหมือนกับลำแสงจากกระบอกไฟฉายที่ส่องได้ไม่ไกลมากนัก พวกมันไม่มีทางหนีออกไปจากป่าแห่งนี้ได้ เอาล่ะ ผมจะเริ่มพิธีแล้วอย่าได้รบกวน" หมอปวริศวร์จุดเทียนใหญ่ปักลงกับพื้น สำรวมจิตมั่น ค้างคาวแม่ไก่บินโฉบไปมารอบหัวเขา จนเทียนที่ปักอยู่ตรงหน้าถูกลมแรงปีกวูบวาบแทบจะดับ นกกลางคืนบินกรีดเสียงร้องหายไปในดงมืด ผู้ทำพิธียังคงนั่งนิ่งครู่ใหญ่ เหงื่อเม็ดโป้งผุดเต็มหน้า รังสีเรืองๆเปล่งออกมาจากร่าง ฟ้าคำรามครืน แล้วมีพายุพัดอย่างแรงมาใส่ เสียงหัวเราะที่อยู่ลึกในอากาศ มีหลายเสียงทั้งแหบทั้งแห้งและเย็นเยือกเข้าจับหัวใจ สักพักก็มีเสียงดังครืนเหมือนคนเลื่อนของหนักดังก้อง บรรดาผู้ติดตามเหลียวมองเลิ่กลั่ก แสงสว่างเจิดจ้าพุ่งขึ้นจากหลุมที่ถูกขุดขึ้น แล้วหมุนวนดุจสายน้ำ "ประตูมิติถูกเปิดแล้ว ทุกคนเตรียมตัว" หมอผียุคโลกาภิวัตน์ตะโกนสั่งแข่งกับเสียงลมพายุที่พัดอึงอล ชายในชุดพรานกระชับอาวุธในมือมั่น จับจ้องไปยังสิ่งที่จะผุดขึ้นมาจากหลุม สิ่งมีชีวิตลักษณะคล้ายหนูแต่เป็นหนูตัวใหญ่เกือบเท่าหมูกำลังไต่ปากหลุมขึ้นมา "ยิง !" หัวหน้าชุดไล่ล่าตะโกนสั่ง ห่ากระสุนนับไม่ถ้วนรัวใส่เจ้าหนูจากปรโลกทันที "จี๊ด...ด..ด" มันกรีดร้องเจ็บปวดก่อนแน่นิ่งไป เลือดสีแดงคล้ำไหลนองพื้นหญ้า สุเนตรจ้องมองซากหนูยักษ์แล้วหัวเราะอย่างพอใจ "ขอตัวที่แปลกกว่านี้อีก... ผมยินดีจ่ายไม่อั้น" นักปราบผีไฮเทคเพ่งกระแสจิตเพื่อเปิดประตูมิติให้กว้างและลึกลงไปอีก ลำแสงประหลาดส่องจ้าและขยายอาณาเขตมากขึ้น หมุนเกลียวรุนแรง บางสิ่งกำลังเลื้อยชำแรกพื้นดินออกมา ดูท่อนหางก็รู้ว่าเป็นงู แต่ส่วนหัวกลับเป็นสิงโตและแพะชัดๆ สุเนตรตาเหลือกค้างกับภาพที่เห็นมันคือไคมีร่า (Chimera) กำลังย่างก้าวขึ้นมาจากหลุม ทันใดนั้น... สุนัขสามหัวก็กระโจนขึ้นมาเห่ากรรโชกวิ่งไล่กัดผู้ติดตาม สุเนตรตัวสั่นงันงก เข้ามาแอบอยู่หลังหมอผีไฮเทค ติดตามด้วยนกยักษ์ดึกดำบรรพ์ และบรรดาสัตว์ประหลาดจากใต้พิภพมากมาย หัวหน้าชุดไล่ล่าตะโกนสั่งอีกครั้ง "ยิง!" คณะผู้ไล่ล่ารัวห่ากระสุนไปยังร่างอสูรสัตว์เหล่านั้นทันที เสียงปืนดังก้องทั้งแนวป่า "ปัง...ปัง...ปัง..."   โดย: ดับตะวัน 3 เมษายน 2553 0:22:03 น.

โดย: thanitsita 3 เมษายน 2553 11:27:21 น.