ขอซึมซับ รับชื่น....ไร้ขื่นทรวง
ขอซึมซับ รับชื่น....ไร้ขื่นทรวง
โอ้รักเอย บอกความ ยามเด่นชัด สายลมพัด แผ่วพลิ้ว ทิวไม้ไหว รัตติกาล ผ่านพ้น มืดมนไกล แสงสุรีย์ ส่องไสว ปลายนภา
ราตรีกาล เดือนลับ สิ้นอับแสง ความเคลือบแคลง แฝงไว้ อยู่ปลายฟ้า ร้อยพันดาว ไม่เท่าครึ่ง หนึ่งจันทรา งามสง่า เด่นสรวง ในช่วงคืน
ยามอรุณ อุ่นไอ ที่หมายจ้อง ฉายสีทอง ประดับ พร้อมรับชื่น ละอองพราย พราวพร่า อย่ากล้ำกลืน เสียงสะอื้น แห้งหาย ไปกลับลม
ขอรับเอา แสงสว่าง เคียงข้างคู่ จากผู้รู้ คุณค่า พาสุขสม สะกดจิต งดเชื่อ (เป็น) เหยื่อคำคม ที่พรพรหม เจ้าเล่ห์ เฝ้าเททับ
ให้จมอยู่ กับความ ช้ำขื่นขม โศกระทม เดียวดาย มิไกลกลับ เงาสะท้อน คล้ายเคลื่อน เมื่อเดือนลับ ขอซึมซับ รับชื่น....ไร้ขื่นทรวง...
สุนันยา
Create Date : 30 เมษายน 2554 |
|
11 comments |
Last Update : 17 กันยายน 2554 8:40:09 น. |
Counter : 2609 Pageviews. |
|
|
|