"หนาวน้ำค้างกลางน้ำตา"
"หนาวน้ำค้างกลางน้ำตา"
หยดน้ำค้าง ร่วงหล่น บนพฤกษา แต่น้ำตา รินรด เป็นหยดใส ยังคงค้าง กลางห้วง ดวงหทัย เป็นรอยช้ำ ย้ำใจ ไม่ลืมเลือน
น้ำค้างพรม พื้นหญ้า อุราร้าว ต้องนอนหนาว เดียวดาย รักกลายเคลื่อน ไม่มาอยู่ หยอกเย้า นับดาวเดือน รักลาเลือน ตอนหนาว เศร้าฤดี
ลมพัดหวน ยวนเย้า หนาวใจหนัก คิดถึงรัก เคยอ้อน คราวก่อนนี้ ในอ้อมกอด อุ่นอวล ล้วนเปรมปรีดิ์ อีกวลี เพ้อพร่ำ จำนรรจา
ว่าจะรัก ภักดี ไม่มีเปลี่ยน ลมหนาวเวียน มิไกล อาลัยหา เหมันต์กราย ไร้เงา พี่เย้ามา ไม่หวนคืน ดั่งวาจา น่าน้อยใจ
สายลมหนาว เข้าเยือน เตือนอีกครั้ง แต่ความหวัง รักหวน ชวนหวั่นไหว ลืมแล้วเหรอ สัญญา จะไม่ไกล กลับเปลี่ยนไป ใยเยื่อ ไม่เหลือมี
นำค้างใส กลางหมอก เหมือนตอกย้ำ ถึงรอยช้ำ ช้ำหนัก คราวรักหนี ไร้ซึ่งเงา พี่ผ่าน นานนับปี หน้าหนาวนี้ ฤดีช้ำ น้ำตานอง....
"สุนันยา"
Create Date : 29 พฤศจิกายน 2553 |
|
14 comments |
Last Update : 29 พฤศจิกายน 2553 23:01:32 น. |
Counter : 1673 Pageviews. |
|
|
|
|
ใยเจ้านี้ มิหลับ พักผ่อนหนา
ใยเจ้าคิด ถึงใครเขา เผาใจเหงา
สงสารเจ้า คนดี ที่คร่ำครวญ
ราตรีนี้ มิผ่านไป เร็วหรอกเจ้า
ยิ่งเจ้าเศร้า เงาเขาอยู่ แม้ยากหวล
พี่อยากบอก หยุดเถอะ แม่เนื้อนวล
อย่ากำศรวล ผวนใจพี่ ให้ตรมตาม
วางมืออุ่น กรุ่นบนบ่า หวังเศร้าหาย
หวังเจ้าคลาย หายเศร้าดั่ง ปลดโซ่ล่าม
เพียงเจ้ายิ้ม หน้าระรื่น ชื่นใจตาม
พี่ไร้นาม งามไมตรี มีให้เธอ
ไปนอนแล้วจ้า หนูสุ